คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Rhythm 0 : Do you become to my boyfriend?
ผมน่ะนะ...เคยเชื่อมาตลอดว่าตัวเองมีชีวิตที่แสนจะปกติธรรมดา
ผมเป็นคนที่มีชีวิตเรียบง่าย...อาจจะหวือหวากว่านักเรียนคนอื่นๆนิดหน่อยตรงที่เป็นนักดนตรีโรงเรียน แต่มันก็ไม่ได้มากมายอะไรแบบมีเรื่องให้ตื่นเต้นทุกวัน
แต่...แต่...แต่!!
ทุกอย่างกลับพังครืนลงมาเพียงเพราะประโยคเพียงประโยคเดียวของไอ้เพื่อนรัก!!
“วา...คบกับกูเถอะ”
ตัวผมแทบจะแข็งเป็นหิน มองไม่เห็นผู้คนที่เดินอยู่รอบๆสวนหย่อมกลางโรงเรียนนี้เลย
ผม :
นายทิวา โรจนสุนทร
ชื่อเล่นพ่อแม่เรียก : วา
ชื่อเล่นเพื่อนๆเรียก : เชี่ยวา สาดวา ไอ้ห่าวา ไอ้สันดาน ไอ้ส้นตีน ฯลฯ<<<แม่งรักผมจริง
อายุ 15 (แต่ยังไม่ยอมทำบัตรประชาชน...)
อยู่ ม.3 โรงเรียนเครือคริสต์เขตปริมณฑล(ไม่ขอระบุชื่อครับ)
ความสนใจมีแต่เรื่องดนตรี+เกม+หนังสือการ์ตูน+หนัง<<บ้าอนิเม&หนังฮอลลีวู้ด
ประวัติการเรียน : ใช้ได้...มั้ง
ประวัติการแอบรักใคร : เป็น 0
ประวัติการมีแฟน : เป็น 0
ประวัติการถูกขอเป็นแฟน : ก็ยัง 0
...ไม่สิ...
ศูนย์ไม่ได้แล้ว
ประวัติการถูกขอเป็นแฟน : 1 ครับ!!!
ปลื้มชิบหาย!! โดยเฉพาะว่ามันเป็นเพื่อนซี้ผม!!!
ผมเป็นคนธรรมดาครับ...เอ่อ...ธรรมดาจริงๆ...แต่ไม่เข้าใจเลยว่าไอ้ห่านี่มันจะมาไม้ไหน
“เฮ้ย...ไม่ขำนะเว้ยซี...อยู่ๆมึงเป็นอะไรอ่ะ...”ผมพยายามยิ้มใจดีสู้เสือ เอาล่ะครับ งานเข้า...
ซี...ไอ้ห่าซีที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เป็นเพื่อนรักผมเอง และก็เป็น...คนเดียวกันกับที่พูดไอ้ประโยคข้างบนนั่น...
ไอ้ซีเป็นคนจีน จีนแบบจีนแต๊ๆ ขาวจั๊วะแถมตาตี่โคตรแต่ดันดูไม่เหมือนอาตี๋ซื่อๆซักนิด ตรงกันข้าม ตาตี่ๆของมันอ่ะแหละที่ชวนให้รู้สึกว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย!
“เออ...กูล้อเล่น...”
ผมกะพริบตาปริบๆ ประมวลผลประโยคนั้นพริบตาหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกและยิ้มได้ในที่สุด มือกำลังจะเอื้อมไปตบบ่ามันแล้วด่าว่าเล่นเชี่ยอะไรของมึงว้าอยู่แล้ว ถ้าตาของไอ้ห่าซีจะไม่ขวางขึ้นมาเสียก่อน
“ล้อเล่นบ้านเตี่ยมึงสิ ไอ้โง่ กูจะไม่พูดซ้ำแล้วนะ...มึงเป็นของกู ไอ้วา จำเอาไว้”
หลังพูดจบด้วยน้ำเสียงเย็นๆมันก็หันหลังเดินตึ้กๆออกไปจากสวนหย่อมตรงนั้นทันใด ปล่อยให้ผมได้แต่ยืนอึ้ง...พูดไม่ออก...บอกไม่ถูก...
แต่...ไอ้เชี่ยซี...มึงลืมอะไรบางอย่างไปรึเปล่า...ไอ้เพื่อนตะไล
ผมหน้าร้อนวาบเมื่อสัมผัสได้ว่ากำลังเกิดเสียงซุบซิบขึ้นรอบตัว...ทุกท่านครับ...ย้อนกลับไปอ่านบรรทัดบนๆใหม่สิ จำได้ว่าผมบอกไปแล้วนะว่าผมกับเชี่ยซีนี่อยู่ที่ ‘สวนหย่อมกลางโรงเรียน’
คนโคตรจะเยอะ...แล้วเสียงแม่งก็ใช่ว่าจะเบา!!!
ห่าเอ๊ย! ผมจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนดีวะเนี่ย!!!!?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลองเอาบทนำสั้นๆมาแซมเปิ้ล คิดยังไงชอบไม่ชอบฝากเม้นท์ด้วยเด้อ! ^^
ความคิดเห็น