คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1
Chapter 1
รักนะรู้เปล่า ไม่ได้โกหกนะเออ
ถึงแม้ว่าผมจะมองไปรอบๆ แต่ก็แต่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ
ใครจะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นกันล่ะ
แค่คุณหันกลับมา ผมก็แค่ลืมมันซะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นหรอก
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกน่า~
“ท..ที่รัก มาทำอะไรที่นี่ครับ...ไหนว่า...”จุนฮงเลิ่กลั่ก เหงื่อแตกพลั่ก สีหน้าทะลึ่งทะเล้นเมื่อสักครู่นี้ซีดสี เขารีบลุกขึ้นมายืนข้างฉันและดึงมือข้างนึงไปกุมไว้
“จะไปทำงานบ้านเพื่อนใช่ไหมล่ะ??”
“ใช่ครับ...”
“ก็นั่นไงเพื่อนฉัน”ฉันชี้นิ้วไปหาผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มที่เป็นเป้าหมายในการตีหม้อของไอ้คนโสดเมื่อกี้นี้ จุนฮงอ้าปากหวอ รีบปราดเข้ามาเกาะแขนฉันพลางทำตาแป๋ว
“ตะเองง่า...มันไม่ใช่แบบที่ตะเองคิดน้า..”
“แล้วไอ้เมื่อกี้นั่นมันอะไรมิทราบ”ฉันพูดเสียงเรียบ มองจุนฮงด้วยแววตาเย็นชา คงความเป็นนางพญาไว้ให้มากที่สุด ให้เขารู้ซะบ้างว่าจะม่อก็ม่อไป...
แต่ถ้ากุเห็นเมื่อไหร่มึงตาย!!
ฉันไม่ใช่ขี้ๆนะเว้ยขอบอก!
“ง่า..เมื่อกี้นี้แดฮยอนฮยองฝากมาให้ขอหรอก..จริงๆแล้วเค้า...”
“ซุงแหล!!”ฉันตวาดเสียงดังอย่างหมดความอดทนเมื่อจุนฮงพยายามดึงสกิลปลาไหลมาถูไถไหลลื่นไปกับพื้นน้ำ รวมแรงทั้งหมดผลักเขาออกห่างตัวก่อนยกส่องมือขึ้นกอดอกมองหน้า “จับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ยังจะแถอีก!!”
“จริงๆนะชินยู...เค้ารักตะเองจะตาย จะนอกใจได้งาย”จุนฮงทำท่าจะเข้ามาใกล้อีก ฉันรีบสาวเท้าถอยหลังหนี
“ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ!! บอกแล้วไงว่าเราเลิกกัน!!”
“ไม่เอาน่าที่รักอ่ะ อย่าโกรธเค้าเลยนะ..”
“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าที่รัก!! เมื่อกี้นายพูดเองว่าไม่มีแฟน ฉันได้ยินเต็มสองหูเลยเว้ย!!!”
“ชินยูใจเย็นดิ เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะ คนมองใหญ่แล้ว..”
“เหอะ”ฉันแค่นหัวเราะ มองรอบตัวก็เป็นอย่างที่จุนฮงว่าจริงๆ แต่ใครแคร์? “ไปน่ะไปแน่..”
“ปะ..เราไปคุยกันที่ร้านเค้กที่ตัวเองชอบกินดีกว่า”จุนฮงว่าน้ำเสียงร่าเริงขึ้น มือหนาเอื้อมมาจับเอวฉันอย่างที่ทำประจำเวลาเราเดินด้วยกัน แต่ฉันรีบปัดมันออกอย่างรวดเร็ว
“แต่ฉันไม่ไปกับนาย!! และเราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว ลาก่อน!!”ฉันคว้ามือเพื่อนที่นั่งทำหน้าไม่ถูกเดินออกจากร้าน ทิ้งไอ้ตัวปัญหาให้ยืนตะโกนเรียกชื่อตามหลังอยู่แบบนั้น
เขารู้ว่าเวลาฉันโมโหเป็นยังไง เลยเลือกที่จะไม่ตามมา
ซึ่งเขาทำถูกแล้ว...ถ้าตามมา ฉันคงจะจิกๆๆๆแล้วก็ข่วนไอ้หน้าขาวๆนั้นให้เป็นแผลหมดหล่อไปซะ ดูซิว่าถ้าหน้าหล่อๆนั้นเสียโฉม มันยังจะม่ออีกไหม!
โอ้ย!! หงุดหงิดโว้ย!!
“ชินยู อย่าคิดมากเลยแก”โชอาสะกิดแขนฉันที่เดินทำหน้าบูดอย่างกล้าๆกลัวๆ ฉันก็พยายามอยู่หรอก แต่มันหยุดหงุดหงิดไม่ได้จริงๆ
มันมีแฟนแล้วนะเว้ย แล้วยังจะ...
โอ้ย หงึดเหงียดดดดดด
“แกดูมันดิ!! นี่ขนาดเพื่อนฉันมันยังไม่เว้นเลยนะ แล้วลับหลังนี่มันจะไม่...”
“โชอานูน่า!!!”เสียงตะโกนเรียกชื่อโชอาดังขัดก่อนฉันจะได้พูดจนจบ เราสองคนหันไปมองต้นเสียงที่เป็นกลุ่มเด็กผู้ชายสามคนกำลังวิ่งข้ามถนนมาพร้อมกัน ฉันไม่รู้จักหรอก แต่เหมือนเพื่อนฉันจะรู้จักนะ เพราะยิ้มกว้างพลางยกมือโบกทักทาย
“จงกุก จีมิน ชูก้า”
“นูน่า! อย่าเพิ่งเข้าบ้านตอนนี้นะ!!”
“ห๊ะ..ทำไมเหรอ”
“น้า..น้าลีแซมอยู่บ้านแหนะ”เด็กผู้ชายคนนึงพูดพร้อมกับหอบไปด้วย โชอาดูตกใจมากเมื่อได้ยินแบบนั้น เธออุทานเสียงดัง รีบหันใบหน้าร้อนรนมาทางฉัน
“เวรแล้ว!! ชินยู!! เราคงไปทำงานที่บ้านฉันไม่ได้แล้วล่ะ”
“อ่า..ไม่เป็นไรหรอก”ฉันยิ้มให้เธอบางๆ เหล่สายตามองเด็กผู้ชายทั้งสามคนที่ยืนจ้องฉันราวกับเห็นผี
น้องชายโชอา?
โชอาเคยบอกฉันว่าเธอมีน้องชายอยู่คนนึงนี่นะ...แล้วคนไหนในสามคนนี้หว่า
“ไปทำที่บ้านผมไหมครับนูน่า? มีคอมพ์ให้ใช้ได้ตามสบายเลยนะครับ”เด็กหัวดำหน้าตาน่ารักๆรู้ตัวว่าฉันมองเขาอยู่ เขายิ้มกว้างให้ก่อนเอ่ยชวน
น่ารักสาดด =//=
“นั่นดิ พวกผมก็กำลังจะไปนั่งเล่นอยู่เหมือนกัน”
“แต่...”โชอาส่งสายตาลังเลมามองฉันอย่างไม่แน่ใจ ท่าทางเธอจะสนิทกับเด็กพวกนี้อยู่แล้ว เธอเลยไม่กังวลเท่าไหร่ที่จะไปบ้านของเขา แต่ปัญหาก็คือฉัน ที่เธอคงคิดว่าน่าจะไม่ชินกับอะไรแบบนี้..
หึ..ฉันซี้กับพวกBAP แก๊งแฟนของฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มีรึจะกลัวผู้ชาย -_-
แต่คือฉันเกรงใจต่างหาก
“มันจะรบกวนหรือเปล่า?...จริงๆแล้วเราทำวันหลังก็ได้”ฉันเอ่ยเลี่ยงด้วยความเกรงใจ แต่เด็กเจ้าของบ้านที่เอ่ยชวนรีบโบกมือปฏิเสธความคิดของฉัน
“บ้านผมใหญ่จะตาย นูน่าไปกันสองคน ใช้นั่นนี่นิดหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“อย่างที่จงกุกว่าเลย บ้านมันหลังโคตรโต ไปเถอะนูน่า”
อ๋อ...เด็กยิ้มน่ารักๆนั่นชื่อจงกุก -,.-
“จะดีเหรอ”
“ครับ นูน่าเพื่อนโชอานูน่า อย่าคิดเยอะเลยครับ ไปกันเหอะ อยู่ใกล้ๆนี่เอง”
ฉันออกจะสับสนกับคำเรียกของเขานิดหน่อยนะ = =;;
“เธอไปได้ไหม?”โชอาถาม ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ “จริงๆแล้วฉันสนิทกับเขามากเลยนะ และงานพวกนั้นฉันก็ไม่อยากให้เธอทำคนเดียวด้วย...”
“ก็ได้”ฉันตอบรับ เกรงใจก็เกรงใจอยู่หรอกนะ แต่พอเห็นสีหน้าหนักใจของโชอาแล้วฉันไปไม่ถูกเลย เธอเองก็คงเกรงใจฉันเหมือนกันนั่นแหละ
คิดซะว่าไปทำบ้านน้องชายของเธอก็แล้วกัน
“เราต้องข้ามไปฝั่งนู้น ระวังรถด้วยล่ะ โชอานูน่า มาหาผมมา”โชอาเดินไปหาเด็กตัวสูงนั่น เขาคว้ามือเธอไปกุมไว้และดึงไปใกล้ๆ “เดินดีๆนะ ยิ่งโง่ๆมาตั้งแต่เด็กอยู่”
“นี่! ฉันเป็นพี่สาวของเพื่อนนายนะจีมิน! อย่าทำเหมือนฉันเป็นเด็กปัญญาอ่อนหน่อยเลย”
อุ้ย..นี่มันฉากสวีทอะไรกัน
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคนที่เป็นน้องชายของโชอาก็คือชูก้า ส่วนคนที่จับมือเธออยู่นั่นคือจีมิน ดูเหมือนพวกเขาจะสนิทกันมาตั้งแต่เล็กๆแล้วด้วย แต่ท่าทางจีมินจะไม่ได้คิดกับโชอาแค่พี่สาวของเพื่อนนะ
กรี๊ด โมเม้นต์แบบนี้มันเป็นอะไรที่น่ารักสาดด =//=
“ชินยู มาจับมือฉันไหม??”โชอากวักมือข้างที่ว่างเรียก ฉันก้าวเท้าเดินไปห้าเธอได้เพียงสองก้าว มือก็ถูกใครบางคนฉุดไว้เสียก่อน
“อย่าจะดีกว่าครับ โชอานูน่าพาเพื่อนข้ามถนนแล้วโดนรถชนมาสองคนแล้ว ถ้านูน่าไม่ว่าอะไร ให้ผมพาข้ามไปได้ไหมครับ?”เป็นจงกุกนั่นเองที่จับมือฉันไว้ แล้วเขาเพิ่งจะมาขออนุญาตเอาทีหลัง
เอ่อ...โดนรถชน =___=;;
ไม่เสี่ยงดีกว่า
“ดูเพื่อนฉันดีๆนะเว้ยจงกุก ถ้ามีรอยขีดข่วนแม้แต่นิด ฉันฆ่านายแน่”
“นูน่าพาตัวเองไปให้รอดก่อนเถอะ แล้วค่อยห่วงเพื่อนน่ะ”ชูก้าที่ยืนล้วงกระเป๋าตัวเองอยู่แหย่โชอา ก่อนเขาจะรีบหุบปากเพราะถูกค้อนวงใหญ่ซัดผ่านสายตา โชอาก็มีมุมโหดเหมือนกันนะ..ฉันนึกว่าเธอจะเรียบร้อยมากๆซะอีก
“ผมขอจับไว้แบบนี้นะ”ขณะที่ฉันกำลังมองสองพี่น้องตั้งท่าจะตีกันโดยมีจีมินยืนคั่นอยู่นั่น เสียงทุ้มก็ดังขึ้นข้างหู ใกล้จนฉันสะดุ้ง รีบหันกลับไปมอง จงกุกส่งยิ้มร่าก่อนจะยกมือฉันที่เขากุมอยู่ขึ้นโชว์
มันก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะที่จะมาเดินจับมือกับคนเพิ่งรู้จัก
แต่ถ้าข้ามไปเอง...ฉันคงได้ลอยไปกับรถคันไหนสักคัน
มีทางเลือกอื่นอีกไหมคะ? . _ .
“อื้อ ได้จ๊ะ”
“นูน่าชื่ออะไรเหรอครับ?”
“ฉันชื่อชินยู”
“ผมจงกุกนะ คิกคิก”เขาว่าแล้วดึงมือฉันให้เดินตามพวกข้างหน้าที่เริ่มออกเดินก่อน ฉันรีบสาวเท้าตามขายาวๆของเขาด้วยกลัวว่าจะโดนรถสอยเอา แผ่นหลังข้างหน้านั้นทำให้ฉันรู้ได้ว่าเขาตัวสูงกว่าฉันเยอะ
ถึงจะไม่สูงเท่าแฟนของฉันก็เถอะ
เผลอคิดไปถึงไอ้แฟนบ้าอีกแล้วแฮะ โอ้ย เริ่มหงุดหงิดอีกละ
Zelo part
“คุณพ่อครับ”ผมเงยจ้องฮิมชานฮยองตาแป๋ว แลดูฮยองแกจะขนลุกกับแววตาและคำเรียกของผมมาก
“อะไรมึงจุนฮง เรียกใครพ่อวะ?”
“คุณพ่อครับ”
“อะไรของมึงวะ”
“ผมมีเรื่องอยากปรึกษาคุณพ่อครับ”
“ไปกวนตีนไกลๆป๊ะ”ฮิมชานฮยองยกตีนเขี่ยผมที่นั่งอยู่บนพื้น ผมรีบเกาะขาไว้แน่น
“จุนฮงมึงเล่นอะรายยยย!!!”
“ผมเปล่ากวนตีนนะฮยอง”ผมเพิ่มแรงเหนียวกันหลุดหนักกว่าเดิมเมื่อฮิมชานฮยองแกสะบัดแรงขึ้น เอาหน้าเนียนๆถูไถหน้าแข้งขนดกไปด้วย
-,.- ขยะแขยงสิครับแหม่..แต่สปิริตการกวนประสาทชาวบ้านของจุนฮงมันแรงจนฉุดไม่อยู่ซะแล้วล่ะครัช >_<
“อีจูโนงงง กูขนลุก พออออ!!”ฮิมชานฮยองครวญลั่นห้อง เริ่มใช้มือเข้าช่วยโดยการตบหัวผมรัวๆและแรงๆ แต่มีรึจุนฮงจะท้อ
“อย่าสะบัดดิฮยอง ผมซีเรียสนะเนี่ย”
“ซีเรียสแล้วทำไมมึงไม่นั่งคุยดีๆแบบคนอื่นเขาหา!!”
“มันบ่ใช่สไตล์เออร์-,.-“
“ครับอีอินดี้ ปล่อยขากู!!!!!!”
“หยุดสะบัดแล้วฟังก่อน ผมถึงจะปล่อย”ผมถูแก้มกับขนหน้าแข้งฮิมชานฮยองอีกรอบ ก่อนทรงผมที่เซ็ตมาอย่างดีจะถูกกระชากให้ออกห่างจากขาของเขา
ธ่อว์....ทรงนี้สาวๆบอกว่าผมหล่อมากนะ ชิชิ
“พูดเร็วๆเลยก่อนที่กูจะฆ่ามึง”
“ฮยองงง ชินยูโกรธผมง่า”
“อ๋อ กูรู้แล้ว แล้วไงวะ”
“ช่วยป๋มง้อหน่อยจิงับ *0*”ผมทำตาโตตามที่คิดว่าแบ๊วที่สุด สาวไหนเห็นเป็นใจละลาย ยอมทำตามต้องการผมทุกอย่าง
น่าเสียดายที่ถึงฮิมชานฮยองจะสวย แต่ยังไงก็ยังคงมีจู๋ เพราะฉะนั้นแกเลย...
ผลัวะ!!
ฟาดมือลงบนหัวผมอีกรอบ
ธ่อววววว์ เกิดจุนฮงโดนตบจนสมองกระเทือนเอ๋อไป สาวๆจะเสียใจค่อนโลกนะเออ ถนอมคนหล่อหน่อยเด้!!
“ก่อเองก็แก้เอง อย่ามายุ่งกับกู”
“ฮยองอ่า ไม่เห็นใจผมเหรอคร้าบบ”
“แล้วมึงไม่เห็นใจแฟนมึงบ้างหรือไงที่ต้องมาทนกับมึงเนี่ย..”
“ทนไรฮยอง ผมออกจะรักแฟน ตามใจแฟนทุกอย่างนะครับ!!”
“แต่เสือกม่อ..ถ้ากูเป็นชินยูนะ กูจะเอาตีนเขี่ยแม่งลงบ่อขี้ไปนานละ”
จุนฮงคือพระราชา ไม่ลงบ่อขี้หรอกเว้ย!!
เปล่าครับเปล่า...ไม่ได้พูด แค่คิดในใจ อิอิ..
ผมปั้นสีหน้าออดอ้อนต่อไป ไม่ละความพยายามง่ายๆ ไอ้จะให้ผมไปง้อเองคนเดียวเนี่ยนะ ตายคาตีนชินยูก่อนพอดี แฟนผมโหดโคตรๆอ่ะครับ T__T
“ฮยองอ่า ฮยองก็รู้นี่ว่าชินยูโมโหร้ายขนาดไหนอ่ะ ผมคนเดียวเอาไม่อยู่หรอก”
“เรื่องของมึง”
“ฮยองงงง อุ๊ฟฟ”
เค็มปะแล่มๆ...
รสชาติของตีนที่ยัดอยู่ในปากผมนี่แหละครับ -___-!!!!!!!!
ถึงจะถูกทำร้าย แต่คนอย่างจุนฮงมีสติอยู่กับตัวตลอด ผมไม่ปล่อยโอกาสทองในการโจมตีกลับไปโดยการคายตีนทิ้งแล้ววิ่งไปล้างปากหรอก
กัดแม่ง!!
“โอ้ยย!! ไอ้จุนฮง ปล่อยตีนกู!!!!!!!!!”
“อ้วยอ๋มอ่อนเอ้!!(ช่วยผมก่อนเด้!!)”ผมพยายามพูดทั้งๆที่ยังกัดอยู่แบบนั้น โอ้ย หน้ามึนแบบผม ไม่ได้ไม่เลิกครับ!
“พูดห่าไรฟังไม่รู้เรื่อง ปล่อย!!!”
ความโสดประมาณ กะปริบกะปรอย กะปริบกะปรอย กะปริบกะปรอย ปอยยยย
ชิ ใครโทรมาวะ!!
ผมคายตีนออกจากปาก เซ็งชิบเป๋งถูกขัดจังหวะการอ้อนขั้นสูงสุด ผมคลานสี่เข่าไปคว้าโทรศัพท์มากดรับโดยไม่มองเบอร์
“จุนฮงครับ นั่นใครเหรอจ๊ะเบบี๋”
[ไอ้นง...]
“อ๋อ ฮุนนี่ มีไรวะ”
[ชินยู..แฟนมึงอ่ะ อยู่กับจงกุก เด็กกลุ่มบังทันอ่ะ!!]
“อะไรนะ!!!!!!!!!”
NEW AC
เอโอเอ โชอา
บีทีเอส ชูก้า
บีทีเอส จีมิน
บีทีเอส จงกุก
#มหกรรมแดกเด็กบังทัน
จุนฮงมันเป็นเหรี้ยลอะไร ละเสียงเรียกเข้าแม่งคืออะไร 55555555555555
พิษไข้พาป่วง อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ #เพี้ยนกว่าโล่หลายเท่า
จบเถอะก่อนจะป่วงไปมากกว่านี้
ความคิดเห็น