คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เมียรับจ้าง :: X (rewrite)
ตุบ!!
“โอ๊ยยย!!!”
“ทำอะไรน่ะอี้ชิง!” ร่างสูงที่เผลอหลับไปบนที่นอนนุ่มจำต้องสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกกระทบกับพื้น และตามมาด้วยเสียงร้องโอดครวญของอี้ชิงที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วอยู่ตรงพื้นหน้าห้องน้ำ คริสรีบถลาเข้าไปอุ้มทันทีก่อนจะตำหนิคนในอ้อมแขน
“ทำไมไม่เรียกให้ฉันเข้าไปช่วยห๊ะ!!” ต่อว่าอีกคนเสียงดัง รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองยังเดินได้ไม่ดีนักแถมยังกำชับว่าถ้าอาบน้ำเสร็จให้เรียกเขาแล้วแท้ๆ
“ผมเรียกคุณคริสแล้วนะครับ ตะโกนอยู่ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่เห็นคุณคริสเข้ามาสักที ผมหนาวแล้วเลยพยายามพยุงตัวเองออกมา” คนตัวขาวซีดเพราะแช่น้ำนานเกินไปแก้ต่างให้ตัวเอง ไม่ใช่ความผิดของเขาซะหน่อยแล้วทำไมจะต้องมาดุเขาด้วย
“อ๋อหรอ สงสัยฉันหลับลึกไปหน่อย” ร่างสูงพูดเก้อๆ “แต่ก็เป็นเพราะนายแหละทำให้ฉันเพลียขนาดนี้” แต่คนฟอร์มจัดก็ยังคงโยนความผิดไปให้อีกคนอยู่ดี ร่างสูงค่อยๆวางคนในอ้อมแขนลงบนเตียงนุ่มอย่างเบามือ
“เป็นไงบ้าง ยังเจ็บอยู่มั้ย?” ร่างสูงช้อนสายตาขึ้นมองอย่างรอคำตอบ
“ก็ยังเจ็บอยู่ครับ” เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมกับพยักหน้ารับ แต่ใบหน้าที่เคยขาวซีดก็ขึ้นสีเพราะนัยน์ตาคมที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนคู่นั้น
“ไปหาหมอดีมั้ย?”
“ไม่ต้องหรอกครับ ถึงไปก็ไม่รู้จะบอกกับหมอว่ายังไง”
“ก็บอกไปสิ เพิ่งมีอะไรกับผู้ชายครั้งแรกมันเลยฉีกครับ” คริสเอ่ยล้ออย่างขำๆแต่ก็ถูกมือบางตบเข้าที่ไหล่ดังป๊าบ
“คนบ้า!! ใครจะหน้าด้านไปพูดแบบนั้นกัน” เอ็ดอีกคนเสียงดัง ใบหน้าขาวยิ่งแดงก่ำ
“นายไม่พูดเดี๋ยวฉันพูดให้ก็ได้นะ” คริสยังคงหัวเราะอย่างขบขัน
“หยุดพูดไปเลยนะครับคุณคริส!” อี้ชิงตีหน้ายักษ์ใส่แต่ก็ไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้แก่อีกคนแต่อย่างไร คริสยังคงหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
“คุณคริสครับ” เมื่อเห็นว่าอีกคนยังขำไม่เลิก ร่างบางจึงเอ่ยเรียกชื่อซ้ำอีกครั้ง
“โอเคๆหยุดก็ได้ งั้นเรามาตกลงเรื่องเงินกันดีกว่า” คริสไม่เคยลืมเรื่องสัญญาเขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบมากพอรู้ว่าตัวเองพูดอะไรทำอะไรไปต้องรักษาคำพูด ถึงแม้เมื่อคืนร่างบางจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่เขาก็ทำเกินเลยไปมากกว่าจับมือ กอดหรือจูบ แม้ครั้งนี้อี้ชิงจะเรียกเงินจากเขาเป็นสิบๆล้านเขาก็จะยอมจ่าย
“เงินอะไรครับ?” อี้ชิงเอ่ยถามอย่างงงๆ
“ก็เมื่อคืนฉันทำนอกเหนือจากสัญญาที่เราตกลงกันไว้ เพราะฉะนั้นนายก็ควรจะได้เงิน คราวนี้จะเรียกเท่าไหร่ก็ได้นะฉันยอมจ่ายให้”
“ไม่ครับ ครั้งนี้ผมจะไม่เอาเงิน” เสียงหวานเอ่ยปฏิเสธ
“ทำไมล่ะอี้ชิง?”
“ถึงผมจะเห็นแก่เงิน แต่ผมก็ไม่ใช่คนขี้โกง”
“หืม?”
“เรื่องเมื่อคืนผมเป็นฝ่ายเริ่มเอง ผมรู้ว่าคุณคริสก็ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เพราะฉะนั้นไม่ต้องจ่ายเงินให้ผมและปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆเถอะครับ” อี้ชิงอธิบายเหตุผลให้อีกคนได้เข้าใจ ถึงแม้จะเป็นความผิดพลาดแต่ก็เป็นเขาที่พลาดเองเพราะดันไปกินเหล้าที่ผสมยา โดยที่เขาไม่รู้หรอกว่าคริสรู้สึกขอบคุณที่เกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้นมากแค่ไหน
“นายจะเอาแบบนั้นจริงๆเหรออี้ชิง?” ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ร่างบางก็พยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ
“ถ้านายต้องการแบบนั้นก็ได้ แต่...”
“แต่อะไรครับ?”
“แต่เพื่อเป็นการชดเชยเรื่องเงินฉันก็ขอทำอย่างอื่นให้นายแทนแล้วกัน” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ของอี้ชิงออกมาและเดินกลับมานั่งลงตรงปลายเตียงพร้อมกับเอ่ยออกมาว่า...
“ช่วงระหว่างที่นายเจ็บอยู่ฉันจะดูแลนายเอง”
“ไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมก็คงจะหายเป็นปกติแล้ว”
“แต่วันนี้ยังไม่หายไง เพราะฉะนั้นอยากกินอะไร อยากได้อะไรก็ใช้ฉันได้เต็มที่เลยนะ”
“...”
“เข้าใจมั้ยอี้ชิง!” คริสถามย้ำอีกครั้ง อี้ชิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยตอบออกมา
“ครับ แบบนั้นก็ได้ครับ” คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน นั่งๆนอนๆเฉยๆก็สบายดี แถมคริสอู๋คาสโนวาตัวร้ายเป็นคนอาสาเองแบบนี้จะแกล้งใช้ซะให้เข็ด
“โอเค ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มจากการใส่เสื้อผ้าให้ก่อนนะ” ร่างสูงหยิบชั้นในเตรียมจะสวมให้ แต่ร่างบางก็รีบหดขาหนี
“เอามานี่เลยครับเดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการเอง! คุณคริสไปอาบน้ำดีกว่านะครับ” อี้ชิงแย่งชั้นในมาไว้ในมือแล้วผลักร่างสูงให้ลุกขึ้นจากเตียง
“แต่...”
“ไม่ต้องแต่ครับ รีบอาบแล้วก็รีบออกมาหาอะไรให้ผมกินหน่อย ตอนนี้ผมหิวม๊ากมากกกกก” อี้ชิงลากเสียงยาวแล้วเอามือกุมท้องทำท่าทางหิวโหยสุดๆ
“งั้นฉันว่าสั่งอาหารมากินดีกว่า ขืนถ้านายให้ฉันทำให้คงไม่ได้กิน โทรสั่งเองเลยนะอี้ชิงเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน” พูดจบก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้แล้วเตรียมเดินไปยังห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวพ้นประตูเข้าไปเสียงทุ้มก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“นายแน่ใจนะว่าไม่ต้องให้ฉันช่วยใส่เสื้อผ้าให้” คริสยิ้มร้ายถาม ใบหน้าหวานขึ้นสีพยักหน้ารัวๆแทนคำตอบ เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของร่างบาง คริสก็หลุดขำและยอมเข้าไปอาบน้ำแต่โดยดี
หลังจากร่างสูงอาบน้ำเสร็จอาหารที่สั่งก็มาส่ง วันนี้โต๊ะอาหารจึงถูกย้ายเข้ามาอยู่ในห้องนอน คริสจัดเตรียมจานชามช้อนส้อมและบริการเสิร์ฟอาหารให้คนร่างบางอย่างดี ทำให้บรรยากาศในห้องนี้ดียิ่งกว่าที่เคยผ่านมาทุกวัน ทั้งที่ควรจะเกิดความรู้สึกอึดอัดขึ้นหลังผ่านเหตุการณ์เมื่อคืน แต่กลับเป็นความรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกที่เริ่มใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม
ทั้งสองนั่งกินข้าวกันไปดูโทรทัศน์กันไป และก็มีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวานก่อนหน้าที่ทั้งสองจะมีความสัมพันธ์ทางกายที่ลึกซึ้งต่อกัน อี้ชิงเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด คริสเลยนึกย้อนไปถึงเหตุผลที่ทำให้เขาโกรธอี้ชิงแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา เขาจะรอดูท่าทีของจงอินซะหน่อย
“คุณคริสน้ำหมดแล้วไปเอามาหน่อยสิครับ” คริสลุกขึ้นเต็มความสูงกำลังจะก้าวออกจากห้องไปแต่ก็มีเสียงหวานดังแทรกขึ้น
“หยิบแอปเปิ้ลในตู้เย็นมาให้ผมสองลูกด้วยนะครับ”
“ใช้ได้ใช้ใหญ่เลยนะนาย”
“ก็คุณคริสอาสาจะดูแลผมเองนี่ครับ คิคิ”
คริสเดินตรงไปยังห้องครัวพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง เปิดตู้เย็นหยิบแอปเปิ้ลสองลูกตามสั่งออกมาล้างให้สะอาดแล้ววางใส่จาน เขายืนมองแอปเปิ้ลสองลูกนั้นอย่างลังเลว่าควรจะปอกเปลือกมันดีหรือไม่ แต่คนอย่างคริสอู๋ล้างจานก็ยังไม่เคยทำแล้วนับประสาอะไรกับการปอกเปลือกผลไม้
“เอามีดไปปอกเองแล้วกันนะอี้ชิง” เมื่อคิดว่าตัวเองไม่สามารถเขาจึงเลือกไปหยิบมีดเล่มเล็กมาวางไว้บนจานแทน หลังจากนั้นก็หยิบจานและขวดน้ำเตรียมเดินกลับไปทางห้องนอนแต่ก็ต้องหยุดชะงักเท้าลง
ติ๊งต่อง
“ใครมาวะ?” ร่างสูงวางของลงบนโต๊ะรับแขกแล้วเดินไปยังประตู
“อ้าวชานยอลมาทำไมเนี่ย?” เมื่อดูที่จอบนวิดีโออินเตอร์คอมก็พบชานยอลยืนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่คริสจึงกดปุ่มถาม
“เปิดประตูให้ผมก่อนสิครับพี่คริสแล้วจะบอก” คนตัวสูงมองคริสด้วยแววตาละห้อย
“ผมขอโทษนะครับพี่คริส” ทันที่ประตูถูกเปิดออกชานยอลก็รีบก้มหัวพร้อมทั้งกล่าวขอโทษอย่างรู้สึกผิด คริสยืนมองอย่างงงๆก่อนจะบอกให้ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาพูดคุยกันให้รู้เรื่อง
“ขอโทษเรื่องไรชานยอล เงยหน้ามาคุยกันก่อน”
“ก็ผม...”
“สวัสดีครับพี่คริส” ยังไม่ทันที่คนตัวสูงจะได้เอ่ยอะไรออกไปก็มีเสียงเล็กของใครคนหนึ่งแทรกขึ้นมา แพคฮยอนไม่ได้ทำเพียงแค่กล่าวทักทายเท่านั้นยังค่อยๆเดินมายืนตรงหน้าและยกมือขึ้นไปจับมือหนาของคริสพร้อมกับส่งสายตาเป็นประกายไปให้ คริสมองหน้าคนตัวเล็กตรงหน้ากับน้องชายคนสนิทสลับกันไปมาอย่างงงๆ
“เอ่อ...สวัสดีครับ คุณคือ...?”
“ผมชื่อแพคฮยอนครับ” คนตัวเล็กแนะนำตัวเองพร้อมกับส่งยิ้มหวาน
“อ่อครับ แล้ว...” คริสหันไปมองหน้าชานยอลอย่างรอคำตอบอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากเห็นใบหน้าหล่อนั้นกำลังเบะปากคล้ายจะร้องไห้
“พี่คริสตัวจริงหล่อกว่ารูปในหนังสือพิมพ์อีกนะครับเนี่ย ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยที่กำลังได้จับมือกับพี่คริสอยู่แบบนี้ อย่างนี้ต้องถ่ายรูปคู่ไปอวดเดอะแก๊งซะหน่อย” พูดจบมือเล็กก็ล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดมาเซลก้ากับพี่คริสขวัญใจสุดหล่อ แต่ยังไม่ทันจะได้เอาใบหน้าน่ารักแนบเข้าไปใกล้ใบหน้าหล่อก็ต้องถูกมือหนึ่งมาจับแยกออกไปเสียก่อน
“น้องแพคอันนี้โดบี้ว่ามันมากไปแล้วนะ” ชานยอลดึงรั้งคนตัวเล็กออกมาให้ห่างจากคริสและทำเสียงดุใส่
“โธ่โดบี้ ก็น้องแพคเพิ่งเคยเห็นตัวจริงของพี่คริสใกล้ๆแบบนี้อ่ะ ขอถ่ายรูปคู่กับพี่คริสเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึกหน่อยนะ” พูดแล้วก็เอาหน้าไปถูกับต้นแขนไปมาอย่างออดอ้อน
“บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิน้องแพค”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ!” แพคฮยอนเริ่มขึ้นเสียงใส่อย่างไม่พอใจ
“ถ้าไม่ฟังอย่างนั้นกลับ!!” มือหนาคว้าจับที่แขนเล็กแล้วลากคนตัวเล็กให้เดินตามไปยังประตู
“ปล่อยนะโดบี้! น้องแพคจะอยู่กับพี่คริส พี่คริสช่วยน้องแพคด้วยครับ” ระหว่างที่ถูกลากไปคนตัวเล็กก็หันมาขอความช่วยเหลือจากร่างสูง คริสยืนมองเหตุการณ์อยู่สักครู่ก็เข้ามาแกะมือหนาของชานยอลออก
“ใจเย็นสิวะ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไปไม่คิดจะอธิบายอะไรให้ฉันรู้เรื่องก่อนหรือไง”
“...” ชานยอลไม่ตอบแต่ยืนจ้องหน้าคนรักที่หลบอยู่หลังพี่ชาย
“ไปนั่งคุยกันให้รู้เรื่องก่อนไปชานยอล” คริสเข้ามาดึงแขนชานยอลแล้วลากไปยังโซฟา โดยที่มืออีกข้างก็จับแพคฮยอนอยู่ด้วย
พอมาถึงโซฟาคนตัวสูงก็ทิ้งตัวลงอย่างหงุดหงิดและหันหน้าหนีไปทางอื่น ฝ่ายแพคฮยอนก็เลือกที่จะนั่งลงบนโซฟาอีกตัวคริสเลยต้องนั่งลงตรงกลางระหว่างคนทั้งคู่
“ว่าไงแกมาหาฉันทำไมชานยอล?”
“ผมไม่ได้เป็นคนอยากมาหาพี่ซะหน่อย ถ้าไม่ถูกบังคับผมก็ไม่มาหรอก”
“แล้วใครบังคับแกให้มา”
“จะเป็นใครซะอีก ก็คนที่นั่งอยู่ข้างๆพี่ไง” ชานยอลพเยิดหน้าไปทางแพคฮยอนแต่เมื่อเห็นอีกคนมองอยู่ก็รีบหันหน้าไปทางเดิมทันที
“แล้วเขาเป็นใคร? เกี่ยวอะไรกับแก” คริสถามอย่างสงสัยเพราะเท่าที่รู้จักกับชานยอลมาเขาไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายตัวเล็กคนนี้มาก่อน
“ผมเป็นแฟนชานยอลเองครับ” เสียงเล็กดังขึ้นทำให้คริสหันไปสนใจผู้ชายตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านซ้ายของเขาแทน
“อ๋อ เป็นแฟนชานยอลสินะ ได้เจอกันสักทียินดีที่ได้รู้จักนะ...”
“แพคฮยอนครับ”
“ว่าแต่มีธุระเร่งด่วนอะไรถึงรีบเข้ามาหาพี่อย่างนี้ล่ะ”
“คือผมเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์เลยรู้สึกไม่ค่อยดีครับ เห็นว่าชานยอลรู้จักพี่คริสด้วยเลยบอกให้เขาพามาหาพี่หน่อย”
“ข่าว? ข่าวอะไรเหรอ?”
“ก็ข่าวคริสอู๋คาสโนวาตัวร้ายหิ้วสาวขึ้นคอนโดไงครับพี่คริส” คราวนี้เป็นเสียงของชานยอล แต่คริสก็ยังงงในคำตอบของน้องชายอยู่ดี
“หิ้วสาว? ฉันไปหิ้วสาวขึ้นคอนโดตอนไหน?”
“นี่ไงครับหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าว” แพคฮยอนรีบยื่นหนังสือพิมพ์ที่ซื้อมาให้ดู พอคริสเปิดไปยังหน้าที่มีรูปภาพก็ถึงกับหลุดหัวเราะออกมานิดๆ ก็เขาจำได้ดีว่าคนในอ้อมแขนของเขาในภาพนั้นคือใคร
“แล้วชานยอลก็บอกผมว่าคนนั้นคงไม่ใช่สาวที่ไหนนอกจากเมียพี่คริสครับ” คนตัวเล็กรีบพูดเสริม ทำเอาคนที่กำลังลอบยิ้มอยู่รีบหันไปมองหน้าน้องชายคนสนิทอย่างคาดโทษ
“ไอ้ยอล!! บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้เป็นความลับ”
“งั้นก็เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยครับ พี่คริสมีเมียแล้วจริงๆใช่มั้ยครับ ผู้หญิงคนนั้นคือใคร บอกผมมาสิครับ” แพคฮยอนย้ายไปนั่งข้างๆคริสพร้อมทั้งเขย่าต้นแขนและถามคำถามไปมาอย่างเซ้าซี้ แต่ยังไม่ทันที่คริสจะได้ตอบอะไรเสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น
แกร๊ก
“คุณคริสทำอะไรอยู่ครับ ผมหิวน้ำจนคอแห้งแล้วนะ” ร่างบางของอี้ชิงค่อยๆพยุงตัวเองออกมาจากห้อง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเท้าเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นคนแปลกหน้านั่งกันอยู่ตรงโซฟา
“เอ่อ...มีแขกอยู่เหรอครับ งั้นผมกลับเข้าห้องไปก่อนแล้วกันนะ” อี้ชิงเตรียมจะหมุนตัวกลับแต่คริสก็รีบพูดขัดขึ้น
“ไม่ต้องหรอกมีคนจะแนะนำให้รู้จักอยู่พอดี” ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินไปพยุงร่างบางให้มาลงที่โซฟาตัวยาว
“นี่ชานยอลน้องชายฉัน แต่ไม่ใช่น้องชายแท้นะ” คริสพเยิดหน้าไปทางชานยอล คนหน้าหล่อก็ส่งยิ้มกว้างพร้อมกับส่งสายตาหวานให้อี้ชิง
“ไอ้...”
“โดบี้ยิ้มหน้าบานเกินไปแล้วนะ” ยังไม่ทันที่เจ้าของของร่างบางจะดุใส่น้องชายที่ส่งตาหวานหยาดเยิ้มให้กับเมียรับจ้างของตน ก็ถูกเสียงเล็กจากอีกคนแว้ดขึ้นมาแทน
“น้องแพคก็ยิ้มหน้าบานให้พี่คริสเหมือนกันนั่นแหละ”
“ก็น้องแพคเป็นแฟนคลับพี่คริส เวลาเจอคนที่ชอบก็ต้องยิ้มหวานให้เป็นธรรมดาแหละ”
“สองคนนี้หยุดทะเลาะกันสักทีได้มั้ย?” คริสเอ่ยห้ามปรามสองผัวเมียที่ทะเลาะกันไม่เลิกตั้งแต่มาถึง เมื่อทั้งคู่เงียบเขาจึงเริ่มแนะนำต่อ
“ส่วนคนนี้แพคฮยอน แฟนชานยอล”
“แล้วก็เป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของพี่คริสด้วยครับ” แพคฮยอนรีบพูดเสริมขึ้น คริสมองหน้าคนตัวเล็กสักพักก่อนจะหันกลับไปหาชานยอลเพื่อรอคำอธิบาย
“ก็อย่างที่เจ้าตัวเขาบอกนั่นแหละครับ ก็เพราะเขาเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของพี่คริส” แกล้งเลียนเสียงตามคนตัวเล็ก “พอเห็นข่าวพี่ก็เลยเป็นเดือดเป็นร้อน ผมเลยเผลอหลุดเรื่องเมียพี่ เขาเลยบังคับให้ผมพามาหาพี่” ชานยอลอธิบายเรื่องราวต่างๆจนคริสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“แล้วผู้ชายคนนี้ใครครับพี่คริส เพื่อนเหรอครับ” คนตัวเล็กแสร้งถามทั้งที่ในใจคิดว่าคนร่างบางตัวขาวคนนี้ต้องไม่ใช่แค่เพื่อนอย่างแน่นอน
“ผู้ชายคนนี้คืออี้ชิง เป็น...” คริสหยุดพูดไป ทำให้อี้ชิงที่นั่งอยู่ข้างๆต้องเงยหน้าขึ้นมามองอย่างรอคำตอบ เขาอยากรู้ว่าร่างสูงจะแนะนำเขาที่อยู่ในสภาพผู้ชายให้คนอื่นรู้จักในฐานะอะไร
“เป็นเมียพี่เองครับ” พูดพร้อมกับโอบไหล่บางเข้าหาตัว คนที่อยู่ใต้อ้อมแขนเกิดอาการอายม้วนหน้าแดงก่ำ เป็นครั้งแรกที่คริสแนะนำเขากับคนอื่นในฐานะที่เป็นนายจางอี้ชิงว่าเป็น ’เมีย’
“จริงเหรอครับ??” แต่แฟนคลับอันดับหนึ่งของคริสกำลังตกใจอย่างสุดขีด แพคฮยอนลุกขึ้นจากโซฟาแล้วมองไปยังอี้ชิง
“ผู้ชายคนนี้เป็นเมียพี่คริสจริงๆเหรอครับ” ถามอีกครั้งพร้อมกับชี้ไปที่ร่างบาง “ไม่จริงใช่มั้ยครับ? เมียพี่คริสต้องเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอครับ ทำไมกลายเป็นผู้ชายคนนี้ไปได้ล่ะครับ”
“ทีเมียโดบี้ยังเป็นผู้ชายอย่างน้องแพคได้เลยนะ”
“แต่น้องแพคจำได้ว่าสเป็คพี่คริสจะต้องเป็นผู้หญิงขาวๆ หุ่นดีสูง174 จะต้องสวยเหมือนนางฟ้า แต่แอบเซ็กซี่นิดหน่อย เอาใจเก่ง และที่สำคัญต้องทำอาหารเก่ง”
“พี่อี้ชิงก็ขาว สวยเหมือนนางฟ้า หุ่นก็ดีและน่าจะสูงเกิน174 แล้วดูท่าทางจะเป็นคนที่ทำอาหารเป็นใช่มั้ยพี่คริส” ชานยอลหันหน้าไปถามพี่ชายคนหล่ออย่างขอความเห็น
“ฝีมือการทำอาหารเทียบเท่าม๊าฉันได้เลยล่ะ”
“แต่เขาเป็นผู้ชาย!” แพคฮยอนยังโวยวายไม่เลิก
“เป็นผู้ชายแล้วยังไงล่ะน้องแพค”
“ก็ถ้าน้องแพครู้ว่าพี่คริสชอบผู้ชาย น้องแพคคง...”
“อ้าว ทำไมพูดแบบนี้ล่ะน้องแพค! ถ้าน้องแพครู้ว่าพี่คริสชอบผู้ชาย น้องแพคก็คงไม่มาคบกับโดบี้แล้วตามจีบพี่คริสใช่มั้ย?”
“...” คนตัวเล็กไม่กล้าตอบอะไรออกไปเพราะเขาก็คิดเหมือนที่ชานยอลพูดเป๊ะ
“เงียบ ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าคิดแบบนั้นจริงๆใช่มั้ยแพคฮยอน” คนตัวสูงเริ่มมีน้ำโห “ดี! ถ้าอย่างนั้นเชิญอยู่กับพี่คริสตามสบายเลย” ชานยอลลุกขึ้นเต็มความสูงก้าวเท้าเดินไปทางประตูทางออกโดยไม่คิดจะหันกลับมากล่าวลาคริสสักคำ เดือดร้อนคนรักตัวเล็กต้องรีบวิ่งตามไปง้อ
“คู่นี้ตั้งแต่มาถึงก็ทะเลาะกันไม่หยุด” คริสถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ
“ก็เพราะคุณคริสนั่นแหละครับเป็นต้นเหตุ” อี้ชิงพูดก่อนจะหยิบน้ำในขวดที่คริสวางทิ้งไว้บนโต๊ะมารินใส่แก้วแล้วดื่มเข้าไป
“ฉัน? ฉันเนี่ยนะเป็นต้นเหตุ”
“ใช่ครับ ก็เพราะคุณแพคฮยอนชอบคุณเขาเลยทะเลาะกับคุณชานยอล”
“ฉันก็อยู่ของฉันเฉยๆนะ แพคฮยอนเขาดันมาชอบฉันเอง เพิ่งรู้เหมือนกันนะเนี่ยว่าฉันในดังหมู่ผู้ชายด้วย”
“หึ คนหลงตัวเอง”
“ถ้าไม่ให้ฉันหลงตัวเอง แล้วจะให้หลงนายหรือไง” คริสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มองคนหน้าหวาน เล่นเอาคนที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลัก
“งั้นเชิญคุณคริสหลงตัวเองต่อไปดีกว่าครับ”
ชานยอลและแพคฮยอนกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหลังจากเคลียร์กันอยู่พักใหญ่ ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาตัวเดิมของตนแต่แพคฮยอนยังคงไม่หยุดมองหน้าอี้ชิง เมื่อคริสเห็นแบบนั้นจึงพูดอะไรบางอย่างขึ้นมา
“คือแพคฮยอน เรื่องอี้ชิงเป็นเมียพี่ช่วยเก็บเป็นความลับไว้ให้หน่อยนะ”
“ได้ครับ ผมจะพยายาม เพราะถือว่ามันเป็นเรื่องของพี่ถึงแม้ผมจะเจ็บปวดในใจอยู่บ้าง แต่ผมว่าคนที่พี่ควรระแวงไม่ใช่ผม แต่เป็นนักข่าวแอลเอชที่ตามเขียนข่าวพี่อยู่”
“แอลเอชอีกแล้วเหรอ มันเป็นใครกันแน่ ตามฉันไม่หยุด” คริสรู้สึกฉุนเมื่อได้ยินชื่อของนักข่าวที่รู้แค่เพียงชื่อย่อแต่ตามจองล้างจองผลาญทำข่าวเสียๆของเขาไม่เลิกรา
“เพราะฉะนั้นพี่คริสกับ...พี่อี้ชิงก็ต้องระวังหน่อยนะครับ” แพคฮยอนเรียกอี้ชิงพร้อมกับสรรพนามใหม่อย่างเสียงอ่อน ในเมื่อความจริงก็คือความจริง ความจริงที่อี้ชิงเป็นเมียคริสในตอนนี้อย่างไรก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปได้ แฟนคลับอันดับหนึ่งอย่างเขาก็ต้องทำใจยอมรับกันไป
“อืม เข้าใจแล้ว” คริสพยักหน้ารับ
“หิวน้ำมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้ดื่ม” อี้ชิงทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกมือหนาดึงให้กลับลงมานั่งที่เดิม
“นั่งลงเลยอี้ชิง ยังเดินไม่ค่อยได้แท้ๆยังจะทำเก่งอีก เดี๋ยวฉันไปหาให้เจ้าพวกนี้เอง” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในครัว ชานยอลเห็นอย่างนั้นจึงลุกตามพี่ชายคนสนิทไปด้วย
“ว่าไงครับพี่คริส ดูท่าเมียรับจ้างจะกลายเป็นเมียจริงๆซะแล้วมั้ง” ชานยอลยิ้มเยาะเย้ยอย่างชอบใจ
“ก็เกิดเรื่องอะไรขึ้นนิดหน่อย มันก็เลยจบลงแบบนั้น” พูดไปพลางรินน้ำใส่แก้วไปด้วย
“จบลงแบบนั้นแล้วมันเป็นแบบไหนล่ะครับพี่?” ชานยอลแกล้งถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ก็แบบที่แกคิดนั่นแหละ”
“แล้วเป็นไงบ้างครับกับประสบการณ์มีอะไรกับผู้ชายครั้งแรก” คนตัวสูงทำมือเป็นรูปไมค์แล้วยื่นไปจ่อที่ปากของพี่ชายคล้ายกับกำลังสัมภาษณ์
“อืม...มันก็ดี” คริสยิ้มเขินๆเมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน
“เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่ามันดี เผลอๆดียิ่งกว่ามีเซ็กซ์กับผู้หญิงซะอีก”
“
...” คริสนิ่งเงียบไม่ยอมตอบอะไร เขาเห็นด้วยกับคำพูดของชานยอลแต่ถ้าเขาพูดอะไรออกไปก็กลายเป็นว่าเขายอมรับ ไอ้น้องตัวแสบนี้อาจจะล้อเลียนอะไรเขาก็เป็นได้
“แต่ผมว่าพี่อี้ชิงของพี่ยังไม่เด็ดเท่าน้องแพคของผมหรอก เห็นง้องแง้งอย่างนั้นแต่ว่าอยู่บนเตียงนะสุดยอด”
“แล้วแกรู้ได้ไงว่าอี้ชิงของฉันไม่เด็ดเท่า”
“อืม...จริงสิ เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้ สงสัยจะต้องลองสักทีถึงจะรู้” ชานยอลแกล้งพูดยั่ว
“หุบปากไปเลยนะแก”
“โอ๊ะ!!! ยังไม่ทันไรคริสอู๋เริ่มหวงเมียซะแล้ว”
“หรือแกอยากจะให้น้องแพคเมียแกตกเป็นเมียฉันด้วย ฉันเริ่มเป็นงานแล้วนะระวังน้องแพคของแกไว้ให้ดีเถอะ” คริสยิ้มร้ายก่อนจะหยิบแก้วน้ำแล้วเดินออกจากห้องครัวไป โดยมีเสียงโวยวายของน้องชายคนสนิทตามมา
“อย่าคิดทำแบบนั้นนะพี่คริส!!!!!”
ทั้งสี่คนนั่งคุยกันอยู่นานจนในที่สุดชานยอลและแพคฮยอนก็ขอตัวกลับก่อน ร่างสูงจึงค่อยๆพยุงร่างบางกลับเข้าห้องนอน แล้วก็ไปหยิบโทรศัพท์ที่แบตเตอรี่หมดมาชาร์จ ทันทีที่เปิดเครื่องก็มีสายเข้าจากมารดาผู้ให้กำเนิดที่โทรมาถามไถ่เกี่ยวกับข่าว คริสเลยต้องรีบอธิบายให้ฟังว่าคนๆนั้นคืออี้ชิงแล้วโกหกว่าไปเที่ยวกันมาเลยกลับมาเช้าไปหน่อย เพราะถ้าขืนบอกความจริงว่าเพิ่งได้เสียกับว่าที่ลูกสะใภ้สุดที่รักบนรถมาเขาอาจจะถูกตัดออกจากกองมรดกได้ ก่อนจะวางสายคริสก็ไม่ลืมบอกม๊าว่าให้คนขับรถเอารถคันอื่นที่บ้านมาให้แทน เพราะถ้าจะให้เขาขับรถคันโปรดที่เต็มไปด้วยคราบน้ำรักนี้ก็คงไม่ไหวเหมือนกัน
TasTo_raY Talk
ชอบใจอย่าลืมบอกต่อ อย่าลืมเม้น อย่าลืมแท็ก #เมียรับจ้าง บอกกันด้วยนะจ๊ะ
ความคิดเห็น