คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CUPID 2 - ถ่ายปก
ถ่ายปก!
“เจ๊ๆ ตื่นได้แล้ว เข้าไปนอนที่บ้านได้แล้ว”
ฉันงัวเงียตื่นขึ้นนอนพร้อมเอามือปาดขี้ตาของตัวเองจากการนอน สงสัยฉันคงเผลอหลับไปน่ะ และเมื่อสติสัมปชัญญะกลับคืนมาอีกรอบ ฉันก็พบว่ามือทั้งสองข้างยังโอบรอบเอวของพาสเทลอยู่ อยากจะกรี๊ด นี่ฉันกอดเขาตลอดตอนเผลอหลับไปเลยเหรอ โอ้มายลอร์ด
ฉันลงมาจากมอเตอร์ไซด์พลางคืนเสื้อกั๊กสีเทาให้กับเจ้าของ ก่อนที่รถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่นั่นจะออกไปพร้อมกับมือของเจ้าของรถที่โบกมือลาก่อนให้กับฉันจนฉันต้องโบกมือกลับ ฉันไขกุญแจเข้าบ้านเข้าไปด้วยอารมณ์ที่เซ็งสุดฤทธิ์
“กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ แป้งโกะ แป้งโกะอยู่ทางไหนลูก”
แม่ของฉันเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจก็รีบเปิดประตูบ้านและควานหาตัวฉันอย่างกระวนกระวาย เมื่อแม่หยุดอยู่ตรงหน้าฉันก็ถามขึ้น
“แป้งโกะอยู่ตรงนี้ใช่ไหมลูก”
ใช่แล้วล่ะค่ะ...แม่ของฉันตาบอด แม่ของฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เนื่องจากรถชนและเศษกระจกรถเกิดเข้าเลนส์ตาของแม่เมื่อสองสามปีที่แล้ว นั่นเลยทำให้แม่ตาบอด มองไม่เห็นอะไรตั้งแต่วันนั้น พ่อของฉันเสียตั้งแต่ฉันอายุสิบสี่ขวบ จะมีก็แต่ป้าลูกตุ้มที่คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใยแม่ตั้งแต่ที่ตาบอด
แพทย์บอกว่า ถ้าอยากให้แม่หายเป็นปกติ ต้องผ่าตัดและรักษาภายในปีนี้ และค่ารักษานั้นสูงมาก สูงขนาดที่ครอบครัวจนๆอย่างฉันจะสามารถจ่ายได้ ฉันจึงต้องขยันทำงาน เพื่อที่จะเอาเงินไปรักษาตาของแม่ให้หายเป็นปกติ แต่ว่าเงินที่เก็บสะสมมาก็ยังไม่พอที่จะรักษาแม่ได้ ฉันก็ยังกลุ้มใจอยู่ว่าจะหาเงินมาจากไหน
“แม่คะ หนูอยู่ทางนี้ค่ะแม่ เดี๋ยวแม่รอหนูอยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวหนูปิดประตูบ้านก่อนนะคะ”
“นี่แม่เป็นภาระลูกมากใช่ไหม”
สิ้นเสียงไขกุญแจปิดบ้านฉันก็ยืนชะงักอยู่ ฉันเข้าไปโผกอดแม่อย่างแน่น น้ำตาคลอเบ้าตาเล็กๆ
“แม่ แม่ฟังแป้งโกะนะคะ การที่แม่เป็นอย่างนี้ไม่ใช่ความผิดของแม่เลยนะ โกะยังเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อแม่นะคะ แม่เป็นแม่ของหนู ถ้าแม่เป็นมากกว่านี้หนูก็จะดูแลแม่ให้ดีที่สุดนะคะ อย่ามาซึ้งเลยค่ะ! เข้าบ้านเถอะเนาะๆ”
“จ้ะ”
บ้านของฉันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นธรรมดาๆในหมู่บ้านสำหรับคนที่มีฐานะกลางๆ ฉันอยู่ที่บ้านนี้มาตั้งแต่เด็กเลยรู้สึกผูกพันกับมันมาก บ้านนี้เป็นบ้านที่ถูกตกแต่งสไตล์วินเทจน่ารักๆโดยใช้โทนสีประมาณ ม่วง-ชมพู มีขนาดไม่ใหญ่มากแต่ก็มีสนามหญ้าให้ฉันวิ่งเล่นได้สบายๆ เมื่อเดินเข้ามาในบ้านฉันก็ตะโกนเรียกหาป้าลูกตุ้ม
“ป้าตุ้ม มีอะไรกินบ้างเอ่ย”
ป้าตุ้มเป็นพี่สาวของแม่ ป้าตุ้มเป็นคนโสดเลยย้ายมาอยู่ที่บ้านของฉันเมื่อแม่ตาบอดและก็คอยดูความเป็นอยู่ของบ้านทุกระเบียดนิ้ว ซึ่งทำให้ฉันเบาใจลงไปได้บ้าง ป้าตุ้มเป็นคนใจดีแต่บางที เธอก็ดูเพี้ยนๆไปนิดด้วยความที่ป้าตุ้มเป็นหมอดูดวงที่แม่นมาก เลยทำให้นิสัยของป้าแกจะค่อนข้างสบายๆ ฉันเลยติดนิสัยป้าลูกตุ้มเธอบ้างเล็กน้อย
“อ้าวแป้งโกะ กลับมาจากงานเลี้ยง เขาไม่มีอะไรให้หนูทานเหรอ ป้าไม่ได้ทำอาหารอะไรเลยน่ะ งั้นดื่มนมก่อนนอนละกัน จะได้อิ่มท้อง”
ฉันนั่งลงพร้อมโอบแม่ลงไปที่โซฟา ป้าลูกตุ้มเอานมใส่แก้วทรงสูงก่อนนำมันเข้าไมโครเวฟอุ่น เสียงฮือของไมโครเวฟดังขึ้นพร้อมกับเสียงของนางเอกละครที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายเมื่อถูกพระเอกตัดรัก
“เพี๊ยะ”
ฉันใช้รีโมตปิดโทรทัศน์ขนาดปานกลางนั่นด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว เพราะว่าฉากในละครโทรทัศน์นั่นทำให้ฉันนึกถึงอดีตที่พึ่งผ่านมา เพราะมันเป็นฉากที่นางเอกตบพระเอกดังเพี๊ยะ และส่งผลให้พระเอกจูบนางเอกอย่างเร่าร้อนตอบกลับ
กรี๊ดดด 0_0 ทำไมไอ้หน้าหื่นนั่นต้องมาวนเวียนกับฉันแม้กระทั่งทีวีแล้วด้วย ฉันดันไม่รู้ตัวจับริมฝีปากของตัวเองเบาๆ
กลิ่นโคล่ามันยังติดอยู่เลยอ่ะ...T^T ทำไมยังไม่ลืมอีตามอร์แกนนั่นอีกนะ
“อ้าว โกะปิดโทรทัศน์ทำไมล่ะลูก”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ละครมันน้ำเน่าอย่าไปดูเลยค่ะแม่”
“มาแล้วจ้า นมอุ่นๆดื่มแล้วขึ้นไปนอนเลยละกัน เดี๋ยวป้าคิดว่าจะขึ้นนอนแล้วเนี่ย”
เสียงของป้าลูกตุ้มขัดจังหวะการสนทนาที่ฉันไม่ค่อยเต็มใจจะตอบไปสักนิดหน่อย ฉันรับของเหลวสีขาวขุ่นในแก้วทรงสูงมาจิบเล็กๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นและโอบแม่ให้ลุกขึ้นตามฉัน
“ไปกันเถอะค่ะแม่ ไปนอนจะได้สุขภาพดีๆ”
ฉันพยุงแม่ขึ้นมาจากโซฟาพลางถือแก้วนมแล้วเดินขึ้นบันได และบอกให้ป้าลูกตุ้มปิดประตูปิดไฟให้เรียบร้อย เมื่อส่งแม่ขึ้นห้องฉันก็เลี้ยวกลับเข้ามาในห้องนอนของฉันที่ไม่ใหญ่มากเท่าไหร่ ฉันถอนหายใจดังเฮือก ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงเดี่ยวสีชมพูอ่อนลายดอกไม้ วันนี้ช่างเป็นวันที่เหนื่อยล้า โดยเฉพาะตอนเย็น
กลิ่นโคล่าของริมฝีปากสีแดงสดอันอวบอิ่มนั่นยังคงตราตรึงในสมองของฉัน มอร์แกน คนที่ฉันก็ไม่รู้จักเขา และฉันก็เป็นคนที่เขาไม่รู้จัก แต่ทำไมเขาถึงมาจูบฉัน แถมยังจูบสองรอบอีกด้วย นายนี่นี่มันหื่นจริงๆเลย หน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมเป็นคนหื่นบ้ากามไม่รู้จักพอเลยนะ ช่างอุบาทว์สิ้นดี
แต่วันนี้ก็เป็นวันที่ดีเหมือนกันนะ เพราะฉันได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ของพาสเทลกลับบ้านแถมยังกอดเขาตอนนอนอีกด้วย ฉันอยากจะกรี๊ดอีกรอบ
ความหนักหน่วงของดวงตาเริมทำให้ดวงตาคู่นี้ปรือลงและพร้อมจะหลับได้ทุกเมื่อ และความง่วงนอนของธรรมชาติก็ชนะฉัน ฉันคว้าหมอนนอนและหลับตาพริ้มเตรียมตัวที่จะนอนในชุดเก่า
ชุดที่ยังมีคราบคอกเทลสีแดงติด!
ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ไม่ใช่ด้วยเสียงนาฬิกาปลุกลายคิตตี้ตัวโปรดหรือเสียงเคาะประตู แต่เป็นการตื่นจากฝันร้าย เพราะเมื่อคืนฉันได้ฝันถึงชายนัยน์ตาแดงเพลิงที่หลับตาจุมพิตฉันพริ้ม อีตาบ้านี่มาเข้าฝันฉันอีกแล้วเหรอ
เมื่อร่างเริ่มก่ายตัวขึ้นจากเตียงและหันไปมองเข็มนาฬิกาสั้นอย่างงัวเงียก็พบว่า เข็มสั้นได้ชี้ไปที่เลขเก้า! ตายแล้ว! ฉันมีประชุมเรื่องปกนิตยสารเดือนใหม่นี้ตอนสิบโมงนี่ จะไปสายไหมเนี่ย!
ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงด้วยอารมณ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกลัว ฉันก็กลัวจะโดนหักเงินเดือนน่ะสิ จะให้ทำยังไงดีล่ะ ฉันเร่งรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำจนไม่ทันได้สังเกตชุดที่ฉันสวมอยู่ เพราะมันคือชุดเดรสสีชมพูลายลูกไม้อ่อนๆ ซึ่งมีคราบสีแดงติดอยู่ นี่ฉันไม่ได้อาบน้ำเลยหรือเนี่ย ช่างเป็นคนเซอร์ซะจริงๆ (ไม่อยากบอกว่าซกมกหรอกนะยะ)
ฉันออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดไปรเวทธรรมดาๆ เสื้อแขนยาวสีฟ้าขาวลายทางพร้อมกางเกงขาสั้น ฉันทำมวยผมขึ้นข้างบนคล้ายทรงโดนัท ยัดโทรศัพท์เปิดปิดสีขาวเข้ากระเป๋าสะพายขนาดใหญ่สีกากีก่อนที่จะไขกุญแจปิดบ้านและวิ่งไปเรียกแท๊กซี่เพื่อตรงไปที่ทำงาน
โดยปกติฉันจะทำงานอยู่ที่บ้านและไม่ค่อยที่จะเข้าออฟฟิศ เพราะเนื่องจากอาชีพของฉันคือช่างภาพอิสระ ฉันก็จะมีคอลัมน์ถ่ายรูปวิวของต่างจังหวัดที่สวยๆต่างๆนานาเป็นของตัวเอง บางวันฉันก็อาจจะไปที่ออฟฟิศเพื่อไปประชุมเรื่องหัวข้อคอลัมน์ในแต่ละเดือน หรือบางทีบ.ก.ก็อาจจะเรียกไปคุยสักสองสามครั้งต่อเดือน นับว่าอาชีพของฉันก็สบายๆและตรงตามชีวิตของฉันดี
ปกติแล้วป้าลูกตุ้มจะมีนัดไปดูหมอให้กับลูกค้าที่บ้านสักสองสามราย ซึ่งป้าตุ้มแกก็จะพาแม่ไปด้วยเนื่องจากฉันกลัวว่าถ้าแม่อยู่คนเดียวอาจจะเกิดอันตรายได้ ซึ่งถ้าวันนี้ฉันอยู่บ้าน ฉันก็คงต้องอยู่คนเดียวน่ะ เหงาจัง! ว่างๆพาพาสเทลมากินกาแฟที่บ้านดีกว่า >0< (ท่านผู้อ่านอย่าคิดไปไกลสิคะ)
ฉันแอบชอบพาสเทลมาตั้งแต่ที่เขาเข้ามาสมัครงานและได้รับตำแหน่งเป็นลูกน้องของฉัน นั่นก็คือช่างแต่งรูปกับนักข่าวเล็กๆน้อยๆ เวลาที่ฉันจะไปท่องเที่ยวหรือเก็บรูปที่ไหน เขาก็จะไปด้วยกัน ซึ่งส่วนมากเราจะไปกันสองคน และเหตุการณ์บางเหตุการณ์ รวมไปถึงคำพูดหรือกิริยาที่อบอุ่นและหนักแน่นแม้ว่าเขาจะมีอายุที่น้อยกว่าก็ตาม แต่ฉันก็รู้สึกว่า...ฉันชอบเขา และอยากอยู่ใกล้เขา แต่นั่นไม่ได้หมายถึงการอยากเป็นแฟนกับเขา เพราะฉันก็ยังไม่พร้อม
ความคิดที่โลดแล่นสมองเลือนหายเมื่อรถแท๊กซี่สีเขียวเหลืองเลี้ยวเข้าตึกออฟฟิศที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ฉันยื่นแบงค์ร้อยหนึ่งใบตามที่ค่าของเครื่องมิเตอร์บอกแล้วก้าวเดินเข้าไปที่ออฟฟิศด้วยความเร่งรีบ
เอี๊ยด
ประตูลิฟต์อ้าออกแสดงไฟสีเขียวด้วยตัวเลขว่า “4” ฉันจับสะพายกระเป๋าให้แน่นพลางมองดูเวลาที่นาฬิกาบนข้อมือของฉันซึ่งเข็มสั้นได้ชี้เลขสิบเรียบร้อยแล้ว อยากจะร้องดังๆด้วยเพลงของปาล์มมี่ ฉันกำลังจะสายแล้ว! ฉันรีบวิ่งเข้าและใช้คีย์การ์ดในกระเป๋าเปิดประตูกระจกออฟฟิศเข้าไปและตรงดิ่งเข้าไปในห้องประชุมใหญ่อย่างเร็วที่สุด
ผู้คนหลากหลายอันคุ้นหน้าคุ้นตานั่งอยู่ในที่ๆควรจะนั่งอยู่จ้องสายตามาที่ฉันเขม็ง ฉันเหลือบมองไปเห็นอาเซเลียที่อยู่ในชุดทำงานเบาๆที่กำลังค้อนหน้าใส่ฉันและพาสเทลที่ใส่แว่นไม่มีกรอบในชุดสีฟ้าตามความชอบของเขา และที่สำคัญ เก้าอี้ทำงานระหว่างพาสเทลและอาเซเลียหรือว่าเก้าอี้ประจำตำแหน่งของฉันนั่นว่าง ซึ่งเมื่อเปิดประตูฉันก็สัมผัสได้ถึงสายตาอำมหิตของบอกอผู้โหดเหี้ยม “พี่คาร่า”
“ขอโทษนะคะที่มาสาย”
ฉันเอ่ยขึ้นและโน้มขอโทษพี่คาร่าเล็กน้อย เดินด้วยฝีเท้าเงียบๆและนั่งลงในเก้าอี้ทำงานที่ว่างระหว่างอาเซเลียและพาสเทล สายตาอำมหิตของเธอดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเอ่ยเปิดประชุมด้วยน้ำเสียงหวาน (พอพูดกับฉันนะ เสียงโหดเชียว)
“เอาล่ะ พนักงานก็มากันพร้อมแล้ว เรามาเริ่มการประชุมเลยดีกว่า วันนี้เราจะเน้นเรื่องปกนิตยสาร ธีมของเดือนนี้เนื่องจากจะใกล้เดือนตุลาคมแล้ว อากาศจะเริ่มหนาว ซึ่งฉันอยากให้ทุกๆคนคิดคอลัมน์ของตัวเองในแนวอากาศเย็น และที่สำคัญ เรื่องของปกหนังสือ”
“ฉันต้องการให้หนุ่มน่ากอดอันดับหนึ่งที่เพิ่งประกาศไปเมื่อวานนี้มาลงปกนิตยสารของฉันให้ได้ และแป้งโกะ เธอจะต้องเป็นคนเชิญชวนหนุ่ม BOT และพี่น้องของเขามาลงปก LOLA ให้ได้ และในเดือนนี้ ฉันได้คิดเนื้อหาคอลัมน์ของเธอไว้แล้ว ฉันจะให้เธอเก็บประสบการณ์และข้อมูล ทำเป็นสกู๊ปเกี่ยวกับหนุ่ม BOT คนนี้ เธอนอกจากจะทำหน้าที่ถ่ายรูปเขาลงปกนิตยสารแล้ว เธอจะต้องถ่ายรูปเขาอีกเซ็ตหนึ่ง และเอารูปเซ็ตนี้ไปลงในคอลัมน์ของเธอ เธอต้องไปทำหน้าที่นี้ให้ได้”
“แต่...หน้าที่ประชาสัมพันธ์ไม่ใช่หน้าที่ของโกะนะคะ เป็นหน้าที่ของพี่ปลาไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่เป็นหน้าที่ของปลา แต่เนื่องจากเธอมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับหนุ่มคนนี้ และอีกอย่าง หนุ่มคนนี้เข้าถึงได้อยากมาก ฉันจึงต้องให้คนที่เขารู้จักทำงานนี้น่ะสิ”
“โกะรู้จักเขาเหรอคะ มีความสัมพันธ์ส่วนตัวด้วยเหรอคะ ไม่ทราบว่าใครกันที่เป็น BOT ของปีนี้คะ”
“อย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยน่า เพราะว่าเมื่อวานเธอก็ได้ไปดูงานของเขาแล้วนี่ ฉันจะให้นามบัตรที่ทำงานของเขาให้เธอเผื่อเธอจะไม่รู้จักที่ทำงานของเขานะคะ”
“...”
“งานนี้ พี่ให้รางวัลพิเศษ 50,000 บาทพร้อมกับขึ้นเงินเดือนให้ 25% ด้วย”
“...”
“และพี่ก็ให้เวลาของงานนี้หนึ่งเดือน ต้องทำให้หนุ่มคนนี้มาลงปกพร้อมกับพี่น้องของเขาให้ได้”
พี่คาร่าพูดด้วยน้ำเสียงแกมบังคับแต่ออกหวานและยื่นกระดาษเคลือบพลาสติคขนาดเล็กสีแดงให้ฉัน ฉันยื่นมือไปรับมันอย่างนุ่มนวล
หนุ่มน่ากอดอันดับหนึ่งเป็นใครกันแน่ และทำไมพี่คาร่าถึงต้องให้ฉันไปทำให้หนุ่มคนนี้มาลงปกนิตยสารของพี่เขาด้วย อันที่จริงฉันไม่ได้มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับการประชาสัมพันธ์ทำให้ใครมาลงปกเลยนะ แล้วทำไมพี่คาร่าถึงบอกว่าฉันมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับหนุ่มคนนี้ เขาเป็นใครกันนะ
แต่ช่างเถอะ...เงินขนาดนี้รวมกับเงินที่ฉันเก็บไว้ได้ก็จะเกือบพอค่ารักษาทำให้ดวงตาคู่นั้นของแม่กลับมามองเห็นได้เหมือนเดิม ฉันก็ควรที่จะต้องทำให้ได้! ฉันคิดในใจพลางพลิกหน้าของนามบัตรที่เจ้าของของมันพึ่งยื่นให้ ที่ไหนกันนะ...
_______________________________________________________________________
T ALK with cute_strawberry
เสร็จกันอีกแล้วค่ะกับบทที่สอง เรื่องนี้แต่งกันได้ข้ามวันข้ามคืน แต่ก็ไม่ถึงข้ามคืนหรอกนะคะเพราะว่าเริ่มแต่งวันที่ 29 ใช่ป้ะแล้วมาแต่งเสร็จวันที่สามสิบค่ะ
พระเอกนางเอกเริ่มเจอกันแล้วน่ะสิ จะเริ่มปฏิบัติการทำให้พระเอกมาลงปกนิตยสารของนางเอก แต่จะทำยังไง อันนี้ต้องติดตามชมนะคะ ไม่งั้นถ้าเราบอกเดี๋ยวจะไม่ใช่นิยายน้อ
ทุกคนเริ่มชอบพาสเทลกันหรือเปล่า มาบอกกันด้วยนะคะว่าไลค์ใครบ้างอะไรบ้างก็ comment มาติชมด้วยนะคะทุกคนๆ
อย่าลืม Hot Cupid นะคะอย่างที่บอกไว้ว่า เป็นนิยายซีรี่ย์กับเรื่องของ lady carnettz & Ni_นิวนะคะ อย่าลืมไปติชมไปอ่านด้วยน้า
Special thx
- น้องโบว์ หรือ หัวใจรักสีชมพู้ชมพู ที่ช่วยพี่ดูและ comment นิยายเรื่องนี้เช่นเคย
- Lady carnettz ที่คอยตรวจเช๊คและแนะนำพล๊อตมาตลอดเลยค่ะ thx very much
- P’Muk นะคะที่คอย comment หรือวิจารณ์คำบกพร่องของนิยาย ขอบคุณมากน้า
la
ความคิดเห็น