คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : special , (ยูซู) ตำนานรัก ในหมู่บ้าน ๔ !
ตำนานรัก ในหมู่บ้าน ๔ ! <3
ในที่สุด...จุนซู...ก็เป็นแฟนกับอิไล หนุ่มสัญชาติเกาหลี เชื้อชาติเกาหลี แต่มาอาศัยอยู่ที่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆ...รวย...แต่อยากใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
“พรุ่งนี้จะมารับนะ :)”
“บ๊ายบายยยย จุ้บ ~”
ยูชอนเห็นภาพแบบนี้ทุกวัน...ไม่รู้ทำไม เดี๋ยวนี้พอทำงานกลับบ้านเร็วมาทีไร จะเจอคนสองคนยืนร่ำลากันอยู่ที่หน้าหอพัก พร้อมกับการจูบเบาๆ เป็นการบอกลาของจุนซู
ยูชอนเห็นแทบจะทุกวัน...
“พูดแบบเดิม ทำแบบเดิมทุกวัน ไม่เบื่อมั่งรึไง?” ยูชอนถามอย่างไม่เข้าใจ...จริงๆ ก็แค่รู้สึกหงุดหงิดกับถาพที่เห็นเท่านั้นเอง ไม่ว่าจะออกไปดื่ม ออกไปมั่วซักเท่าไร ลืมได้แปปเดียว ก็ต้องกลับมาคิดถึงเรื่องพวกนี้อีกอยู่ดี...
“ก็คนเขารักกันนี่หน่า ^^” จุนซูพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินชิงขึ้นหอไปก่อนยูชอน
ปึง!!
“โธ่เว้ย!” ยูชอนเตะขวดน้ำพลาสติกที่อยู่ใกล้ๆ ออกไปไกลทันทีด้วยความหงุดหงิด
ไปดื่มต่อก็ได้วะ!!!
ตึง ! ตึง !
คิ้วสวยค่อยๆ ขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเสียงดังออกมาจากข้างนอก จุนซูค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะมองไปทางนาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาผนัง
ตี 1 เนี่ยนะ ?
ฟึ่บ!
ประตูห้องนอนถูกเปิดออกอย่างแรงจนจุนซูสะดุ้ง ยูชอนยืนท้าวแขนกับประตูพร้อมด้วยสายตาคมที่จ้องมาทางเขาอย่างน่ากลัว
ยูชอนเป็นอะไร ?
“คิมจุนซู...หึ” ยูชอนย่างสามขุมเข้ามาใกล้ๆ จุนซู...
ตึง!
ก่อนจะดันตัวร่างบางให้ล้มลงไปนอนกับเตียงอีกครั้งโดยมีตัวเองคร่อมอยู่ด้านบน
!!!!
จุนซูมองคนที่คร่อมตัวเองอยู่ด้านบนด้วยความตกใจ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้...คงจะเมามากเลยสินะ...
“อื้ออออ!!!” จุนซูส่งเสียงประท้วงทันทีที่ริมฝีปากหนาของยูชอนกระแทกลงมาบนริมฝีปากของเขาอย่างรวดเร็ว...และรุนแรง
กำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าที่ไหล่หนา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ายูชอนจะรู้สึกเลยซักนิด...ร่างสูงยังคงใช้ริมฝีปากของตัวเองบดขยี้ริมฝีปากของจุนซูไม่ยอมหยุด
หนักหน่วง...และรุนแรง...
“อื้มมมมม” จุนซูพยายามส่งเสียงร้องให้ยูชอนหยุด แต่ก็ไม่เป็นผม กลับเป็นการเปิดโอกาสให้อีกคนลุกล้ำเข้ามาภายในมากกว่า...
ยูชอนอย่าทำแบบนี้...อย่าทำกับฉันแบบนี้
!!!!
ร่างสูงที่คุกคามคนตัวเล็กที่อยู่ข้างใต้ผละออกทันทีเมื่อหางตาของเขาดันเหลือบไปเห็นน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากดวงตาของจุนซู
มือบางทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาปิดหน้า พร้อมกับตัวบางที่เริ่มสั่นเทา
“...” ยูชอนไม่พูดอะไร เพียงแค่พลิกตัวลงนอนข้างๆ ร่างบางโดยใช้หลังตัวเองติดกับกำแพงพร้อมกับค่อยๆ ดึงตัวคนที่ยังไม่หยุดร้องไห้เข้ามาไว้ในอ้อมกอด...
“ฮึก...ยูชอนใจร้าย” เสียงอู้อี้ที่ดังออกมาเบาๆ นั้น สร้างความเจ็บปวดให้จิตใจของยูชอนได้ไม่น้อย
ทำให้จุนซูร้องไห้...แม่งเลวว่ะปาร์คยูชอน...!
ในที่สุดอาการสั่นของจุนซูก็หยุดลงแทนที่ด้วยการหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอ จุนซูหลับไปแล้ว ยูชอนเองก็เหมือนกัน
คนเมาที่ไม่ค่อยมีสติ...
ครืดดด ครืดดด
“อืมมม” จุนซูค่อยๆ ขยี้ตาตื่นเมื่อรัรบรู้ถึงการสั่นของโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่อยู่บนโต๊ะหัวนอน
ทำงานเก็บเงินตั้งนาน...กว่าจะซื้อเครื่องนี้ได้...
Eli
ฟึ่บบ!!! จุนซูรีบเด้งตัวออกมาจากผ้าห่มและอ้อมกอดของอีกคนทันที ให้ตายเถอะ ไปโรงเรียนสายแล้ว!! เปิดเทอมวันแรกกกก!!!!!!
“ฮัลโหลอิไล~” จุนซูรับโทรศัพท์เสียงออดอ้อน
“จุนซูตื่นสายอ้ะ T__________T รอแปปนึงได้มั้ยอ่า?”
“โอเคนะ 15 นาที เดี๋ยวจุนซูไป ~~~” ร่างเล็กวางสายก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยในห้องน้ำทันที
ไม่คิดจะหันมาเหลียวแลคนที่ตัวเองพึ่งจะกระโดดออกมาจากอ้อมกอดของเขาเลยซักนิด...
“ทำไมตาบวม ไปทำอะไรมา??” นิ้วเรียวของผู้ชายหน้าตาดีค่อยๆ สัมผัสเปลือกตาที่บวมเป่งทั้งสองข้างของจุนซูด้วยความสงสัย
“ทะเลาะกับยูชอนนิดหน่อยน่ะเมื่อคืน”
“ร้ายแรงมั้ย?”
“ไม่หรอก...ไปโรงเรียนกันเถอะ ^^” จุนซูส่งยิ้มกว้างให้
จุนซูอยู่ ม.3 เทอมสองแล้ว...คบกับอิไลมาได้เกือบๆ 5 เดือน...อิไลแกกว่าจุนซู 3 ปี และอยู่ไฮสคูลที่รั้วติดกัน...
ถ้าถามว่าคบกับอิไลมีความสุขมากมั้ย...ตอบได้ทันทีเลยล่ะว่ามากๆ
ถ้าถามว่าถ้าให้คบไปเรื่อยๆ ไหวมั้ย?...ตอบได้ทันทีเหมือนกันว่าไหว อิไลเป็นคนดี ชอบเทคแคร์เอาใจ แต่ไม่จู้จี้ไม่ติดหนึบมากเกินไป รักษาระยะห่างความเป็นส่วนตัวได้ดีเลยทีเดียว
และถ้าถามว่าชอบอะไรในตัวผู้ชายคนนี้มากที่สุด...จุนซูจะตอบว่า อิไลเป็นสุภาพบุรุษถึงจะอยู่อเมริกาซึมซับวัฒนธรรมมานาน...แต่เราก็ยังไม่เคยมีอะไรกันลึกซึ้ง ถึงแม้จะคบกันมาตั้ง 5 เดือนแล้วก็ตาม...อย่างมากก็แค่เวรี่เวรี่ดีฟคิสเท่านั้นแหละ ;P
แต่ถ้าถามว่ารักอิไลมั้ย...จุนซูก็ตอบได้ทันทีเหมือนกันว่า...ไม่...จุนซูพยายามแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่พยายาม ชอบและรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้มากๆ ต่อให้อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ จุนซูก็ไม่รู้สึกแย่...แต่ทำยังไง ผู้ชายคนนี้ก็เข้ามาแทนที่ยูชอนที่อยู่ในหัวใจของจุนซูไม่ได้เลย...
ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว...
“เมื่อไรจะเลิกกับมันซักที??” คำถามแบบนี้หลุดออกมาจากปากของปาร์คยูชอนอีกครั้ง โดยที่เจ้าตัวเอง ก็ไม่เคยจะยับยั้งมันได้เลยซักครั้งเหมือนกัน
“ทำไมต้องเลิก?” จุนซูถามนิ่งๆ เหตุการณ์วันนั้นเขายังจำได้ดี...แต่จะไม่ถือโทษเพราะคิดว่ายูชอนก็แค่เมา...
“มันแก่กว่าตั้งสามปี เดี๋ยวมันก็ไปเจอคนที่ฮอตๆ มากกว่าจุนซู”
“เกี๋ยวอะไรกับแก่ไม่แก่ อิไลไม่ชอบคนฮอต อิไลชอบคนน่ารัก” จุนซูเถียง
“จะบอกว่าตัวเองน่ารัก???”
“แล้วไม่น่ารักหรอ?”
“...” ชิ! ยูชอนสะบัดหน้าหนีอย่างเสียอารมณ์ แล้วจะให้ตอบว่าอะไรล่ะจุนซู!!
“ยูชอนเอง ก็คบแต่กับคนที่แก่กว่าไม่ใช่รึไง?”
“หืม?”
“ก็พวกแม่เสือดาวเสือชีต้านั่นน่ะ อายุ 20 กว่ากันทั้งนั้น” จุนซูพูดถึงพวกสาวๆ ฮอตๆ ที่มักจะขับรถสปอร์ตมาส่งยูชอนที่หน้าหอพักเป็นประจำ
และบอกลากันด้วยดีฟคิส...
“ไม่ได้คบ...วันไนท์แสตนด์...”
“นิสัยไม่ดี”
อึ้ก! คำพูดของจุนซูแต่ล่ะคำ ทำไมมันช่างบาดลึกได้ถึงเพียงนี้นะ!!
“เลิกทำงานที่นั่นเหอะ ใจแตกเปล่าๆ”
“ใจแตกมานานแล้ว” หัวใจแตกสลายมานานแล้ว...ตั้งแต่ที่รู้ว่าจุนซูคบกับหมอนั่น...
“เฮ้อออออ เหนื่อยที่จะพูด” จุนซูว่าเซ็งๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อเดินหนียูชอน
“เดี๋ยวสิ...” มือบางถูกรั้งเอาไว้ จุนซูหันกลับมามองคนที่รั้งตัวเองไว้อย่างงงๆ
“เลิกกับมันเหอะ...นะจุนซู”
“....” ทำไมยูชอนถึงต้องทำเสียงจริงจังขนาดนั้น? ทำไมยูชอนถึงต้องทำหน้าแบบนี้...
“มันไม่ใช่คนดี...อย่างที่จุนซูคิดหรอกนะ”
“รู้ได้ยังไง?” จุนซูถามออกไปทันที ยูชอนพูดขนาดนี้ แปลว่าต้องรู้อะไรดีๆ มา
“พอมันมาส่งจุนซู มันก็ไปเที่ยวที่บาร์ต่อ”
“เขาก็อายุ 18 แล้วนะ...”
“แต่มันอยู่กับคนอื่นนะจุนซู...มันมีคนอื่น...”
“...”
“...”
“อย่าพยายามทำให้ฉันกับอิไลเลิกกันเลยยูชอน” จุนซูพูดจบก็สลัดมือออกจากการเกาะกุมของยูชอนแล้วเดินหนีเข้าห้องไป
“จุนซู!!!” เขาไม่ได้โกหก เขาพูดจริงๆ! อิไลมักจะไปหาเด็กในร้านที่ชื่อเควินนั่นตลอด...และทั้งคู่ก็จะนั่งนัวเนียกันอยู่ที่โต๊ะวีไอพี....ทุกคืน...
ปังๆๆๆๆ
“จุนซู ฉันพูดจริงๆ นะ! ฉันไม่อยากให้จุนซูดูเป็นคนโง่!” ยูชอนตรงเข้าไปเคาะประตูเสียงดังลั่นเพื่อให้อีกคนลุกออกมาเปิด
ผ่าง!
“และฉันก็จะเป็นคนโง่ ถ้าเชื่อนาย” จุนซูเปิดประตูออกมาในที่สุด พร้อมด้วยสายตาที่ดูเหมือนรังเกียจยูชอนเอามากๆ
“นายเชื่อใจมันที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงปี...มากกว่าคำพูดของฉันที่รู้จักนายมา 10 ปียังงั้นหรอจุนซู!”
“กับอิไล ฉันยังพูดกับเขาสนิทกับเขามากกว่า 10 ปีที่เรารู้จักกันมาอีกยูชอน!” จุนซูเถียงด้วยอารมณ์โมโห...เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองโกรธขนาดนี้มาก่อน
ทั้งโกรธ ทั้งโมโห ยูชอนมาว่าเขาเป็นคนโง่ มาว่าว่าอิไลนิสัยไม่ดี ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มั่วเหมือนกันไม่ใช่รึไง??
“หึ...งั้นเรามาสนิทกันมากกว่าเดิมเป็นไงล่ะจุนซู”
“!!!!!”
คนน่ารักถูกผลักกลับเข้าไปในห้อง ยูชอนเหวี่ยงจุนซูลงกับเตียงที่พวกเขามักจะนอนด้วยกันเสมอๆ มือหนากดข้อมือบางตรึงไว้กับเตียงไม่ให้ขยับไปไหน
“อย่านะยูชอน!!”
“...” ร่างหนาไม่สนใจ ไม่ว่าจุนซูจะตะโกน จะขอร้อง จะแหกปากขนาดไหน ก็ไม่ได้เข้าไปในโสตประสาทของยูชอนเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจุนซูจะร้องไห้ จะเสียน้ำตามากเท่าไร...ยูชอนก็ไม่สนใจมันอีกต่อไป
ในใจของร่างสูงมีแต่ความเจ็บปวด หวังดีกับจุนซูมากขนาดไหน ทำไมไม่เคยเข้าใจ ทำไมไม่เคยรับรู้ เข้าไปต่อยไอ่อิไลกี่ครั้งรู้บ้างมั้ย เขาไปต่อว่าเควิลทุกๆ วันที่มายุ่งวุ่นวายกับแฟนของจุนซู ทำตัวไม่ดีจนแทบจะถูกไล่ออกอยู่แล้ว
แล้วจุนซูยังจะเชื่อใจมัน มากกว่าเขาอีกงั้นหรอ...
“วันนี้เหม่อแปลกๆ นะ จุนซูเป็นอะไรรึเปล่า...” อิไลที่เดินมาโรงเรียนพร้อมจุนซูทุกวันถามอย่างรู้สึกเป็นห่วง
“ทะเลาะกับยูชอนอีกแล้วหรอ?” อิไลถามอย่างเดาใจ จุนซูเงียบไม่ยอมตอบแต่ก็ยอมผงกหัวยอมรับน้อยๆ
ไม่ใช่ทะเลาะกันธรรมดาๆ เหมือนทุกๆ ครั้งด้วย...
“เรื่องอะไร บอกผมได้มั้ย?” อิไลดึงจุนซูให้นั่งลงกับม้านั่งตรงริมถนน
“...”
“จุนซู...”
“ยูชอนบอกว่า...อิไลไปที่บาร์ แล้วมีคนอื่น...” จุนซูพูดเสียงแผ่ว กลัวว่าอิไลจะตอบที่จุนซูดูเหมือนจะแอบเชื่อนิดๆ
“!!!!”
“จริงรึเปล่า?” จุนซูรวบรวมความกล้าเงยหน้าขึ้นสบตาถามอีกคน
“...”
“จริง...”
!!!
จุนซูตกใจเป็นอย่างมาก ไม่ได้ตกใจที่อิไลกล้าตอบความจริง แต่ตกใจ...ที่สิ่งที่ยูชอนพูดเป็นเรื่องจริง...
“ชื่อเควินน่ะ น่ารัก สดใส...สวย...เป็นเด็กที่บาร์ ก็ติดใจในความฮอตนิดหน่อย”
“...”
“แต่จุนซู...ก็แค่ยุ่งด้วยเวลาที่ไปเที่ยวก็เท่านั้น จ่ายเงินให้เขาแล้วก็จบ...ผมรักจุนซูแค่คนเดียว...แล้วก็อยากจะถนุถนอม....ไม่อยากทำเรื่องแบบนั้น...”
“ก็เลยต้องไปทำกับคนอื่น ?”
“อื้ม...ก็จุนซูออกจะน่ารัก...”
“เควินนั่นก็น่ารัก...แถมใจถึงอีกด้วย”
“...”
“ถ้าต้องการเรื่องแบบนั้นน่ะ บอกจุนซูก็ได้นะ จุนซูยอม...แต่ทำไมต้องไปมีกับคนอื่น”
“...”
“เลิกกันเหอะ”
“จุนซู” อิไลมองคนตรงหน้าที่พึ่งพูดประโยคน่าใจหายออกมา
“จริงๆ นะ...เลิกเหอะ...เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน...นะ” จุนซูกุมมือหนาเอาไว้ พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ที่ส่งให้อีกคน
อิไลมองใบหน้าที่ดูน่ารักแต่แฝงไปด้วยความจริงจังในคำพูดของจุนซู...
“ถ้าจุนซูต้องการ...ก็ได้”
“J”
“แต่ขอจูบส่งท้ายนะ...” ไม่ทันได้ตอบรับหรือปฎิเสธอะไร กลีบปากมีสเน่ห์นั่นก็ตรงเข้ามาประทับที่ปากอิ่มสีสดของจุนซูทันที
นิ่งๆ...เนิ่นนาน...ปราศจากการละลาบละล้วง
แต่ก็เสียดแทงจิตใจของคนที่แอบมองอยู่ได้ไม่ยาก...เมื่อเช้าจุนซูหนีออกมาก่อนที่เขาจะทันได้พูดขอโทษอะไร...ในสิ่งที่เผลอตัวเผลอใจทำลงไปเมื่อคืน...
“ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าโง่ แต่ก็ทำตัวโง่ๆ อยู่ดี” จุนซูชะงักกึกก่อนจะค่อยๆ หันกลับไปมองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“จะหลงมันจนหน้ามืดตาบอดไปหน่อยรึเปล่า? รู้ทั้งรู้ว่ามันมีคนอื่น”
“ก็รู้...แล้วยังไง?”
“จุนซู! ยังจะทนคบมันอยู่อีกทำไม จะโง่ไปถึงไหนฮะ!!” ยูชอนตวาดว่าจุนซูอย่างอารมณ์เสีย
“สิ่งเดียวที่ฉันคิดว่าตัวเองโง่...คือการยอมมีอะไรกับนาย ยูชอน” จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ที่ยูชอนรู้สึกว่ามันเย็นซะจนแทบจะแช่แข็งหัวใจของเขา...
จุนซูเดินหายเข้าไปในห้อง ทิ้งไว้แต่คนที่ต้องยกมือขึ้นมากุมขมับเพราะอาหารปวดจี๊ด...ก่อนจะค่อยๆ ทรุดลงนั่งกับโซฟาอีกครั้ง...
สิ่งเดียวที่ฉันคิดว่าตัวเองโง่...คือการยอมมีอะไรกับนาย ยูชอน
“คุณแม่ฮะ...จบม.3 แล้วจุนซูขอกลับไปเรียนต่อที่โซลนะ”
(ทำไมล่ะลูก)
“ยูชอนใจร้าย...จุนซูไม่อยากอยู่กับยูชอนแล้ว...”
ความคิดเห็น