คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
Story : After Day
Act I : Intro
Time : Friday 18 March 2011
Writer Messenger : เม้นเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะฮะ
"เอาออกไปผมไม่กินครับคุณน้าคิม"เสียงของเด็กหนุ่มชื่อมินฮวานเอ่ย เมื่อแพทย์หญิงคิมที่มีศักดิ์เป็นน้าต้องการจะป้อนข้าวหลานของตัวเอง
"ทานซักหน่อยนะจ๊ะ"
"ทานไปก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อตาผมมันมองไม่เห็น"มือบางจับผ้าที่พันรอบตาอย่างเจ็บปวด ทุกอย่งมันมืดไปหมดมีแค่เสียงเท่านั้นที่ลอดผ่านหูมา อีกอย่างเขาก็เกลียดความมืดด้วย
"อย่าพึ่งท้อสิจ๊ะหนูยังมีโอกาสมองเห็นนะ เอ่อ...เดี๋ยวน้ามานะจ๊ะ"
"มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก"ร่างเล็กพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"ก๊อกๆขออนุญาตครับ"เด็กหนุ่มวัยเรียนคนหึงเคาะประตูห้องของแพทย์หญิงคิม เมื่อเข้ามาก็วางกระเป๋านักเรียนไว้บนโต๊ะโดยไม่เกรงใจบุคคลทีทำงานอยู่บนโต๊ะ
"หัดเกรงใจกันมั่งสิ"แพทย์หญิงโวย
"เป็นแม่ผมต้องเกรงใจด้วยหรอ"
"งั้นค่าขนมเดือนนี้บอกลามันซะนะ"แม่ของเขาถือเงินจำนวนหนึ่งไว้ในมือแล้วเปิดหน้าตา เตรียมขว้างมันออกไป
"อ้ากกกก แม่ผมขอโทษ"
"หุหุหุแม่ล้อเล่นจ๊ะนั่งก่อนสิซึงฮยอน"
"เรียกผมมาวันนี้มีอะไรครับเห็นว่าผมว่างนักหรือครับ"แม่ของเขามองลูกชายตัวเองที่อยู่ในชุดนักเรียนด้วยสายตาชินชาพลางมองไปยังห้องตรงกันข้ามที่เปิดประตูทิ้งไว้ แล้วก็ยิ้มออกมา
"อย่าพึ่งบ่นสิจ๊ะ แม่อยากให้ลูกช่วยดูแลคนๆหนึ่งให้"
"ดูแล? ใครกันครับ"
"ลูกรู้จักดีเลยล่ะจ๊ะเขาชื่อมินฮวานเป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกไง"ซึงฮยอนทำหน้าตางงๆ ไม่ยักจะจำได้ว่ามีลูกพี่ลูกน้องกับเขาด้วย
"ก็ได้ครับแม่"
ซึงฮยอนค่อยๆเปิดประตูห้องผู้ป่วยเห็นคนๆหนึ่งหน้าตาน่ารักนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าคมอย่างไม่มีสาเหตุ แค่เห็นหน้าก็ยิ้มแล้วหมอนี่แปลกๆ
"ใครน่ะ"มินฮวานที่นอนหลับอยู่บนเตียงลุกขึ้นถาม
"เอ่อ..ขอโทษที่รบกวนฉันเป็นลูกหมอเจ้าของไข้นายน่ะ"
"แล้วมาทำไมล่ะครับ คุณไม่น่าจะมีธุระกับผมนิ"
ซึงฮยอนลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างๆเตียงร่างบางก่อนที่จะหยิบถาดอาหารที่ถูกปล่อยทิ้งไว้มาไว้ที่มือ แต่สายตาก็ยังคงจ้องมาที่มินฮวานอย่างไม่ละสายตา
"คิดจะป้อนผมรึไงผมไม่กินหรอก"
"นายรู้ได้ไงว่าฉันจะป้อนนาย"ร่างบางฉีกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะเอามือมาแตะหูตัวเอง
"ผมได้ยินคุณยกถาดอาหารขึ้นมา"
"งั้นหรอฉันอิจฉานายจิงๆ ที่หูดีขนาดนี้ เอ่อ..ทานซักหน่อยนะ"
"...ก็ได้ครับ..นิดเดียวนะ"มือหนาค่อยๆยื่นช้อนข้าวไส่ปากบางแล้วทำซ้ำไปเรื่อยๆจนหมด ทำไมน่ารักแบบนี้มินฮวานขนาดเจอกันครั้งแรก
"ข้าวติดมุมปากแน่ะ"ร่างสูงทัก
มินฮวานจัดการใช้ลิ้นเลียมุมปากปากตัวเองอย่างนุ่มบวล ซึงฮยอนเห็นอย่างนั้นก็นิ่งไปยั่วได้อีกนะมินฮวานเดี๋ยวเอาซะบนเตียงตอนนี้เลยดีไหมฟะเนี่ย
"เอ..ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนมีใครจ้องจะทำอะไรผมงั้นแหล่ะ"
"แหะๆๆคิดมากไปมั้ง"(เธอน่ะแหล่ะที่คิด)
"ผมมีเรื่องจะขอร้อง ผมขอย้ายไปอยู่กับคุณได้ไหม"
"ทำไมล่ะบ้านนายก็มี"
"ทุกคนที่บ้านจ้องจะทำร้ายผม เพราะพวกเขาตาผมถึงได้บอดแบบนี้ ผมต้องการรู้ความจริง"
Qreaz. 10
ความคิดเห็น