ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BLACKMA!L★วางแผนร้ายให้กลายเป็นรัก [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #1 : ★BlackMail ฉบับที่ 0 : Intro

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 21.06K
      50
      5 มิ.ย. 54


    BlackMail

              Chapter  0 :  Intro

     

    เพี๊ยะ!   

     

    เสียงฝ่ามือสัมผัสกับผิวมาพร้อมกับอาการชาบริเวณใบหน้าซีกซ้ายของผม เสียงพูดคุยที่เคยดังอื้ออึงอยู่เมื่อสักครู่หายไปราวกับกดปิดสวิทซ์ ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังผมและหญิงสาวหน้าตาสะสวยเจ้าของรอยแดงรูปฝ่ามือบนใบหน้าหล่อๆของผม ริมฝีปากบางน่าจูบของเธอสั่นน้อยๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยที่กรีดอายไลน์เนอร์ดูเปรี้ยวจี๊ด

     

    “ น้องหยกครั……....

     

    เพี๊ยะ!

     

    ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอธิบายอะไร ฝ่ามือเล็กๆข้างเดิมก็สะบัดใส่ใบหน้าของผมอีกครั้ง อู้ยเจ็บหว่ะ ซ้ำรอยเดิมชัดๆ T.T

     

    “ พี่อิท เราเลิกกันเถอะ! น้องสาวพี่อิทบอกว่าพี่อิทไม่จริงจังกับหยกหรอก!

     

    เจ้าของรอยนิ้วมือบนหน้าผมเธอตะโกนใส่ผมแค่นั้นแล้ววิ่งออกไปทั้งน้ำตา ทิ้งไว้เพียงความมึนงงและความชาที่เริ่มจะเจ็บตรงใบหน้าซีกซ้ายของผมที่โดนตบ ผมตั้งท่าจะวิ่งตามเธอออกไป แต่ไม่ทันเสียแล้ว ร่างเล็กๆของน้องหยกหายไปจากภาพที่ผมเห็นอยู่แล้ว

                   

    ผมพยายามใช้สมองที่มีน้อยนิดอย่างเต็มที่เพื่อประมวลเหตุการณ์ ก็นี่มันอะไรกันละครับ จู่ๆน้องหยกดาวคณะบริหารฯแฟนคนล่าสุดของผมก็เดินเข้ามาตบผมกลางโรงอาหารคณะมนุษย์ฯ!ต่อหน้าชาวโลกไม่ต่ำกว่าสองร้อยคน งานนี้ทั้งเจ็บ ทั้งงงทั้งอายเลยสิครับ T.T

     

    “ อิท เจ็บป่ะวะมึง ”

     

    “ เจ็บดิ่วะ แต่กูอายมากกว่าตอนนี้ ”

     

    ผมตอบคำถามเพื่อนในกลุ่ม ขณะที่ใช้มือลูบใบหน้าที่ถูกตบ เจ็บจริงอะไรจริงนะเนี่ยT.T เท่าที่สังเกตดูหน้าเพื่อนๆผมแล้วพวกมันก็ดูจะอึ้งๆ+อายไม่น้อยไปกว่าผมสักเท่าไหร่เลย แน่หล่ะแค่เสื้อช็อปคณะผมมาเดินกลางโรงอาหารคณะมนุษย์ฯมันก็เด่นพอแล้ว แต่ไอ้มาโดนตบด้วยเนี่ย ไม่ต้องพูดถึงเลย โคตรจะเป็นเป้าสายตา

                   

    เสียงอื้ออึงของการพูดคุยกลับมาอีกครั้ง ซึ่งดูจะดังมากกว่าทุกครั้งที่เคย และผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าตัวเองกำลังโดนนินทาอยู่แน่ๆ สังเกตได้จากสายตาที่มองๆมาแล้วหันไปซุบซิบกัน

     

                    ผมกระแทกตัวนั่งลงบนม้านั่งยาวก่อนที่เพื่อนๆของผมจะทยอยนั่งลงตามแบบงงๆ มาถึงตอนนี้ผมก็พอจะจับต้นชนปลายสาเหตุที่ทำให้ผมอับอายครั้งนี้แล้วหล่ะ

     

    “ ไอ้อัยไอ้น้องบ้า ”

     

    ผมพึมพำกับตัวเองแผ่วเบาอย่างแค้นๆ ต้องเพราะมันแน่ๆ น้องสาวผมต้องไปพูดอะไรกับหยกแน่ๆก็ไอ้เด็กนี่มันเป็นโรคหวงพี่ชายลงตับ

     

                    นี่เป็นแฟนคนที่เจ็ดแล้วที่ผมพาเข้าบ้าน แล้วจากนั้นไม่นานทุกคนก็ขอเลิกผมหมดเลย T.T จะหวงพี่ชายผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่นี่กูมหาลัยปีสองแล้วนะครับ จะแก่ตายอยู่แล้ว จะไม่ให้มีแฟนเลยหรือไง กูก็อายบ้างอะไรบ้างนะครับT.T ถ้าไม่หล่อแล้วจะไม่มีแฟนเนี่ยจะไม่ว่าอะไรเลย ผมก็ป๊อปพอตัวอยู่ ไอ้จะไม่ให้ควงใครเลยแบบนี้มันก็แย่นะครับ

     

                    พอคิดถึงความเจ็บปวดที่ถูกบอกเลิกมาแล้วเจ็ดครั้ง แผนเลวๆก็ผลุดขึ้นมาให้หัวผมให้ว่อง

     

    “ พาผู้หญิงเข้าบ้านดีๆไม่ชอบ งั้นกูเอาผู้ชายเข้าบ้านก็แล้วกันวะไอ้น้องรัก!

     

     

    แค้นนี้ต้องชำระ ผมจะเอาให้ช็อคตายมันทั้งบ้านเลยงานนี้!


    beyo ng

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×