ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เก็บของส่งงาน

    ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกการฝึกของโดโร่เจ้าค่า

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 97
      0
      22 ม.ค. 53

    แบบฟอร์มการส่งงานครั้งที่ 3

    ชื่อ-สกุล .: โดโรธีร์ เมอคิวรี่

    ปราสาท .: SoroRity

    ห้องพัก .: SR02

    ประเภทของสัตว์รัตติกาล .: นิมฟ์

    ชื่อสัตว์รัตติกาล .: ทามาร่า

    ไดอารี่ 

    .:


    " เฮ้ออออ ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่จับเธอมาน่ะ " ฉันโวยวายเมื่อเห็นเพื่อน ๆ ในหอเดินไปฝีกกันในป่าเป็นกลุ่ม



    แหงล่ะ ก็ฉันเป็นคนเดียวในหอ ... ไม่สิ เป็นคนเดียวในสถาบันที่เลือกจับนิมฟ์มาเพียงคนเดียว


    " ก็เธอดันเลือกข้ามาเองนรี่นา หรือจะให้ข้าไป -- " นิมฟ์สาวว่าพรางเดินลงไปในบึง

    " มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แค่ว่าไม่มีเพื่อน ก็แค่นั้น ... " ฉันถอนหายใจพรางเรียกธนูอควาเรียสออกมา เมื่อได้คันธนูแสนสวยมาไว้ในมือฉันเล็งไปยังทามาร่าสาวทันที


    " เธอจะทำอะไร? " เสียงแหบเล็กของเด็กสาวอีกคนถามขึ้นอย่างสงสัย ฉันไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิงศรธนูไปยังเธอ เด็กสาวมองอย่างใจเย็นก่อนที่ ...

    ฟิ้วววววววว


    ศรธนูผ่านร่างของทามาร่าไปซะดื้อ ๆ โดยที่เธอไม่มีบาดแผลเลย

    " กะแล้ว " ฉันรู้พลังของยัยนี่ดี แต่แค่อยากจะลองใช้ดูว่ามันจะดีจริงฟรือเปล่า รอยยิ้มที่มุมปากกรากฏขึ้นก่อนที่จะแผลงศรหนึ่งคันขึ้นท้องฟ้า

    " ยิงนกเหรอโดรโร่ พลาดเป้าซะแล้วล่ะ ฉันอยู่ตรงนี้ย่ะ " เด็กสาวแลบลิ้นไส่

    " ยิ้มไปก่อนเถอะยัยตัวดี "

    ทามาร่ารู้ทัน เธอแหงนหน้าขึ้น

    คันธนูนับร้อยพุ่งตรงดิ่งมายังเด็กสาว เธอยกมือเป็นการ์ดป้องกัน ดูท่าว่าเด็กสาวจะลืมไปซะสนิทว่าเธอมีพลังสะท้อนกลับ

    " กรี๊ดดดดดดดด" เด๊กสาวกรีดร้อง มือทั้งสองยังคงตั้งการ์ดเพื่อป้องกันธนูนับร้อย

    " ทามาร่า!! " ดูท่าว่าฉันจะเล่นแรงไปหน่อย

    ธนูนับร้อยพุ่งลงตรงจุดที่เธอยืน พลันบาเรียเล็ก ๆ ที่ฉันมองไม่เห็นโผล่ขึ้นมาก่อนที่ธนูจะกระเด้งไปตามทิศทางอื่น ฉันกระโดดหลบเป็นพัลวัน

    เด็กสาวร้องไห้ก่อนที่ร่างกายของเธอจะค่อย ๆ หายไปกับน้ำ

    " นี่คือ Skill พิเศษของเธอสินะ " ฉันมองอย่างภาคภูมิใจ 

    เสียงย่ำเท้าของทามาร่าค่อย ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ถึงแม่ว่าฉันจะไม่เห็นเธอ แต่ฉันรู้ว่าเธอกำลังเดินมาทางนี้

    ฟู่

    ฉันดีดนิ้วเปาะเดียว ห่าฝนร่วงลงมาจากฟ้า ปรากฏร่างของทามาร่าผ่านสายน้ำ

    " ถึงเธอจะหายตัวได้ก็จริง แต่เธแยังต้องฝึกย่ำเท้าหาคู่ต่อสู้ให้ดีดีนะ " ฉันยิ้มก่อนที่ำาทามาร่ากลับสถาบัน


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×