ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เก็บของส่งงาน

    ลำดับตอนที่ #3 : Reality :: Online Charlence

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 103
      0
      30 ต.ค. 52

    KUNJAESOL’DIARY

     

    “ฮ้าวววว~” เด็กสาวตื่นขึ้นมาจากผวังค์ของความฝันหลังจากที่หลับสนิทมาทั้งคืน เธอมองไปรอบ ๆ ห้องนอนที่ตกแต่งด้วยสีส้มของเธอ

     

    ห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกแต่งแต้มให้สวยงามราวกับผลส้มสุกงอม เธอลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วหลังจากที่เธอเหลือบไปมองที่นาฬิกาสีส้มเรือนโตที่แขวนผนังอยู่

     

    “ กรี๊ดดดดดดดดดดด~~~~ สามโมงเช้าแล้วนี่นา ” เธอรีบลุกกุลีกุจอลงจากเตียงพร้อมกับคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป

     

    สวัสดีค่ะ ฉันขอแนะนำตัวก่อนนะ ชื่อของฉันคือกุญแจซอลค่ะ   เพื่อน ๆ เรียกฉํนว่า แจซอล ชื่อเหมือนเกาหลีใช่ม๊า โฮะ ๆ ๆ ^O^

     

    วันนี้ฉันนัดกับเพื่อนสาวแสนสวยของฉัน คือเอริจังและยัยเนเน่ เพื่อนซี้ทั้งสองของฉัน  ถ้าขืนรู้ว่าฉันเพิ่งจะลุกจากเตียงเมื่อกี้นี้นะ ฉันได้เป็นศพแน่ ๆ TT

     

    ระหว่างที่ฉันกำลังสารวนร่างบอบบาง(ตรงไหน)ของฉัน เสียงโทรศัพท์จากนรกก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะของฉันซะได้

     

    โครมมมมมมมม

     

    ประตูถูกเปิดออกด้วยสองมือเรียวสวย(อีกแล้ว) ฉันรีบวิ่งไปยังโทรศัพท์ก่อนที่จะดูชื่อปีศาจร้ายที่โทรมา

     

    เนเน่......

     

    ยัยพวกนี้ ตายยากแท้ -3-

     

    “ ว่าไงยัยเนเน่ ”

     

    “นี่แกอยู่ไหนยะยัยแจซอล ” เสียงปลายสายฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไร

     

    “ แต่งตัวอยู่ เหลือใส่รองเท้าก็เรียบร้อย” คำพูดฏกหกหลุดมาเต็ม ๆ เลยฉัน

     

     “แค่จะโทรมาบอกว่าเปลี่ยนที่นัดกันเป็นสวนส้มแถวบ้านยัยเอริแทน”

     

    “ ไหงงั้น ”

     

    “ อย่าถามมากน่า มาเร็ว ๆ ด้วย ฉันให้เวลาแกแค่สามวินะยะ ”

     

    จะบ้าเหรอยัยเนเน่  แค่เดินออกจากห้องก็หมดเวลาของหล่อนละ

     

    “ จร้า งั้นรีบใส่เท้าก่อน เดี๋ยวไม่ทัน ”

     

    ฉันรีบวางสายไป ..... เด็กสาววันพฤหัสอย่างฉันเนี่ย เกลียดการเปลี่ยนแปลงที่ซู๊ดเลยยยยยยย

     

    ฉันรีบหยิบไดร์เป่าปมสีส้มของฉันก่อนที่จะรีบเซ็ตผมโดยใช้เวลาเพียงสิบนาที การแต่งตัวในวันนี้ของฉันนี้เร็วพอ ๆ กับการปล่อยจรวดในนาซ่าเลยก็ว่าได้ ฉันคว้ากระเป๋าสีส้มใบโปรดของฉันก่อนที่จะรีบวิ่งลงมาจากห้องนอน

     

    โผละ!!!

     

    “ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!” ฉันร้องเสียงหลงในขณะที่ขาขวาของฉันเหยียบเข้ากับลูกบอลยางสีส้มของน้องสาวตัวดีที่กลิ้งมาจากห้องนอน

     

    ร่างอันแผ่วเบาของฉันค่อย ๆ กลิ้งขลุกขลักลงมาจนถึงชั้นล่าง แต่ละครั้งที่หลังสัมผัสกับพื้นบันใด เจ็บแปลบขึ้นมาทันทีTT

     

    “ยัยซอล” แม่รีบวิ่งเข้ามาดูอาการซุ่มซ่ามของฉันพลางพยุงขึ้นไปนั่งบนโซฟา

     

    เง้อ .... เช้าวันพฤหัสบดีที่สดใสทำไมช่างโหดร้ายเช่นนี้

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×