g o o d b o i

ลำดับตอนที่ #5 : Ereipio กุญแจแห่งความพินาศ

Application 

Kósmima

"ความยุติธรรมของโลกและหมู่มวลประชาชน...หึ...โกหกทั้งเพ"

บทตัวละคร :: ตัวร้าย...

ชื่อ :: โฮร์รี่ ll Horry / ฮอลลี่ , ฮอลล์ #เรียกกันเป็นฮอลล์คูลเลยทีเดีย--- ป.ล. ในอีกความหมายหนึ่ง Horry แปลเป็นไทยได้ทั้งคำว่า โฮร์รี่และฮอลลี่นะคะ

ชื่อเล่น/โค้ดเนม :: - / เอ็มไพร์ ll Empire #ดัดแปลง(?)มาจากคำว่าความว่างเปล่าในภาษาอังกฤษค่ะ-- จะโดนลิขสิทธิ์มั้--#มั่ย

บ้านเกิด : ซิลโกเรียน

อายุ :: 21

อัญมณีประจำตัว :: รูบี้ ll Ruby

ของที่พกไว้ :: นาฬิกาสีเงินเรือนเล็ก { Click #เหมือนของคุณกระต่ายขาวในเรื่องอลิซเลยค่ะ!

อาวุธ :: ปลอกรัดแขนสีทอง #แบบในภาพเลยค่ะ...อันที่จริงมีลักษณะคล้ายกับเชือกค่ะ สามารถยืด หด งอได้ แต่ก็ไม่ใช่เชือกโดยสิ้นเชิง(?) ค่อนข้างเหนียวและทนทาน...ใช้ดาบฟัน ปืนแทง หอกแยง ไขควงแงะ ตะปูตอก(?)ก็ไม่ขาดหรอกนะคะ ใช้ได้ดีในการมัดตัวศัตรูให้อยู่นิ่งค่ะ จะใช้ร่วมเป็นกลุ่มก็ได้นะ และก็ถ้ายิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นนาจา

พลังอัญมณี :: รูบี้อัญมณีสีสวย มีความเย้ายวนชวนให้หลงใหลในความงามนั้นเพียงการมองเพียงครั้งแรกและครั้งเดียว ดังนั้นพลังของอัญมณีของเขาคือการทำให้ 'คนที่โดนพลังหลงใหลและหลงรักในสิ่งที่ตนพบเห็นเป็นสิ่งแรกอย่างหัวปักหัวปำทันทีที่โดน!' ไม่ว่าจะเป็นหลงใหลในตัวใครคนหนึ่ง หลงใหลในพลังอำนาจหรือแม้กระทั่งหลงใหลในความตายก็ตามแต่ หากจะถามถึงความรุนแรงของพลังนี้ก็คงจะเป็นผลกระทบด้านจิตใจอย่างรุนแรง เมื่อความรักความหลงใหลนั้นมีมากเกินไป ก่อเกิดเป็นความรู้สึกรักหลงใหลอยากได้มาครอบครองขั้นรุนแรวและถ้าหากไม่ได้ทำตามที่หวังก็จะเกิดอาการบอบช้ำทางจิตใจขั้นรุนแรง ใครทนไม่ไหวอาจจะฆ่าตัวตายไปเลยก็มี...เพราะ ไม่ว่ายังไงก็เหมือนกับตายทั้งเป็นอยู่ดี สู้ตายไปซะยังดีกว่าล่ะนะ เกณฑ์ในการใช้พลัง(?)ของโฮร์รี่คือการแตะตัว ทันทีที่ถูกแตะตัวและมีจิตมุ่งร้ายออกมาอย่างชัดเจน พลังจะทำงานโดยอัติโนมัติ ซึ่งถ้าหากเป็นจิตบริสุทธิ์ทุกอย่างจะปกติดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเจ้าตัวจะเกิดอยากใช้พลังเป็นการส่วนตัวเท่านั้น(?) #ป.ล.ข้อดีของพลัง(?) ทำให้สามารถทำให้คนปากแข็ง ปากหนักเอ่ยบอกความรู้สึกของตัวเองออกมาได้-----

ภูตประจำตัว :: 

ดัลเต้ ll Dante

เด็กสาวร่างบางมีใบหน้าเฉยชาไร้อารมณ์ความรู้สึกและไร้ซึ่งรอยยิ้ม

เช่นเดียวกับนิสัยของเจ้าตัว 

ลักษณะนิสัย : โฮร์รี่..เด็กหนุ่มผู้มีรอยยิ้มหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งจันทร์(?)แฝงด้วยความยั่วยวนฉาบอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา หากมองผิวเผินก็ดูเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มขี้อ่อยขี้ยั่ว(แรด)ตามคอนเซ็ปส์ นอกจากนั้นก็ดูเป็นมิตร อารมณ์ดีและขี้เล่นตามภาษาคนทั่วไปนั่นแหละ เขาเป็นคนคาดเดาความคิดและอ่านความรู้สึกคนเก่งมากอย่างทะลุปุโปร่งราวกับเข้าไปนั่งอยู่กลางใจอีกฝ่ายยังไงยังงั้นเลยทีเดียว ช่างสังเกตุ รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงอะไรได้อย่างรวดเร็ว แม้จะเป็นการเปลี่ยนแปลงไปเพียงนิดเดียวก็ตามที  เป็นพวกคนชนิดมาไวไปไวปานติดจรวด สมมติว่าในตอนนี้คุณเห็นเขาอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวซักพักคุณอาจจะเห็นเขาอีกทีตรงโน้นก็เป็นได้

                         เป็นคนที่ค่อนข้างถึงเนื้อถึงตัว ถึงลูกถึงเมีย(?) โฮร์รี่ติดการสัมผัสตัวแบบเนื้อแนบเนื้อกับเพื่อนในกลุ่มจนเป็นส่วนหนึ่งในนิสัยไปเรียบร้อย โดยเฉพาะการสกินชีพอันนี้ยิ่งชอบทำกับคนในกลุ่มประจำนั่นแหละ ใจเย็นและดูไม่ทุกข์ร้อนในสถานการณ์คับขัน ในขณะที่ใบหน้าของเขายังคงประดับด้วยรอยยิ้มหวานอยู่ดังเดิม...ซึ่งดูราวกับเป็นรอยยิ้มจำยอมในโชคชะตา ในเบื้องลึกเบื้องหลังจิตใจของเด็กหนุ่มนั้นช่างเข้าใจยาก...แลดูคดเคี้ยววกวนราวกับเขาวงกต อันที่จริงโฮร์รี่เป็นคนเชื่อใจคนยาก แต่ก็มีให้ความไว้วางใจคนอื่นบ้าง ซึ่งก็ไม่ได้ให้ความไว้วางใจอย่างเต็มร้อย แม้กระทั่งตัวเขาเอง...โฮร์รี่ยังไม่มั่นใจเลยด้วยซ้ำว่าเขาควรจะเชื่อใจตัวเองรึเปล่า...?

                          มีประสบการณ์บนโลกเยอะอยู่พอสมควร โฮร์รี่เป็นคนฉลาด...เขารู้วัตถุประสงค์ของคนที่เข้ามาหาเขาอยู่แก่ใจนั่นแหละ เพียงแค่ไม่พูด ชายหนุ่มเป็นจริงจังในเรื่องของความรักมากนา หากรักใครขึ้นมา...เขาเป็นคนรักจริงและรักเดียวใจเดียวนะ หากโดนลูบคมขึ้นมา...อย่างน้อยก็ขอยอมหลับตาข้างหนึ่ง ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อยู่กับคนที่รักให้ถึงวินาทีสุดท้าย ก่อนจะแยกทางใครทางมันไปละกัน อาจจะเป็นเพราะเหตุแบบนี้ด้วยทำให้โฮร์รี่ยังไม่คิดจะเปิดใจจริงใจกับใครซักคนหนึ่ง

                           เป็นหนุ่มอนามัย รักความสะอาดสะอ้านและความเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่ได้อนามัยจัดถึงขั้นต้องปัดกวาดเช็ดถูหากเจอฝุ่นเพียงนิดหน่อยนะ นอกจากหน้าตายังมีฝีปากเป็นอาวุธ ยามโกธรจัดก็งัดวาจาขึ้นมาใช้เนี่ยแหละ! กราดด่าคู่อริ(?)แบบประจันหน้าไม่มีหลบหลัง ร่ายยาวเป็นวา...ชนิดที่ว่าแทบไม่ได้พักหายใจกันเลยทีเดียว มีความคิดเป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอ โดยปกติโฮร์รี่เป็นคนชอบทำอะไรตามใจตัวเองประจำจนในมักจะเกิดความไม่เข้าใจและขัดแย้งกันในกลุ่มตามมาไล่หลังเสมอ จนเกือบจะได้วางมวยกันเป็นประจำ 

                           ปากหวาน ชอบหยอดคำหวานใส่คนอื่นให้คล้อยตามได้อย่างง่ายดาย แบบนี้กระมังเลยทำให้เขาสามารถตะล่อมถามข่าวจากคนอื่นได้ โดยเฉพาะพวกปากโป้งกับพวกเห็นแก่เงิน เอาชีวิตรอดเก่ง ไหลลื่นได้ทุกสถานการณ์เป็นยอดดี เรื่องงานบ้านงานเรือนของผู้หญิงก็พอถูไถไปได้ ซึ่งดูท่าจะเด่นอยู่ด้านเดียวคือด้านทำอาหาร... เขาว่ากันว่า 'ดอกไม้งามมักมีหนามแหลมคม' ตัวโฮร์รี่เองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ฝีมือการเย็กปักถักร้อยคือห่วยแตกอย่างรุนแรง(?) ถ้าคุณยังไม่อยากได้ผ้าขี้ริ้วมาเป็นเสื้อแทน...ขอแนะนำอย่ามาให้เขาเย็บเสื้อผ้าเถอะ

                             โฮร์รี่ค่อนข้างยึดติดกับคำว่า 'สัญญา' นะคะ ถึงแม้จะรู้ว่าคำสัญญาเป็นเพียงลมปาก แต่ก็จะเชื่อมั่นนั่นแหละนะ อันที่จริงเป็นคนขี้เหงา พอเหงาจากนั้นก็ชอบพาล(?) พาลบ่นนู่นบ่นนี้บ้างล่ะ บ่นคนมีคู่บ้างล่ะนะ อันที่จริงถึงแม้ภายนอกจะดูเป็นมิตรกับทุกเพศทุกวัย แต่พอในระยะเวลาเสี่ยงตาย โฮร์รี่ไม่ใช่สุภาพบุรุษหรือวีรบุรุษขนาดนั้น เขาไม่ได้ยอมทำตัวเป็นพระเอกถึงขั้นเสี่ยงตายไปช่วยเด็กคนหนึ่งในดงศัตรูเหมือนในละครหรอกนะ ซึ่งถ้าอยู่จริงป่านนี้คงโดนฆ่าหมกส้วมตายไปเรียบร้อยล่ะมั้ง(?) ก็นะ...ใครก็ต้องรักชีวิตตัวเองกันทั้งนั้นแหละ พ่อแม่ให้มาชีวิตเดียวต้องใช้ให้คุ้ม ถ้าเป็นอมตะอันนั้นว่าไปอย่าง...อยู่ในสนามรบไม่ควรจะมีความเมตตาซักเท่าไหร่หรอกนะ

                                เป็นคนละเมียดละไม ละเอียดอ่อนและรอบคอบเหมือนผู้หญิงอยู่พอสมควรนะคะ เก็บความลับไม่เก่งเอาซะเลย แต่พอถูกบังคับให้คาย(?)ออกมา ฮีก็จะด้นสตอรี่หักมุมความจริงไปไกลโขพร้อมกับใส่สีตีไข่นู่นนี่นั่นให้เพื่อนเชื่อนั่นแหละค่ะ ดูความแหลอันไหลลื่นเป็นปลาไหลของฮีสิคะ--- มีมารยาน้ำตาลูกผู้ชายเอาไว้ป้องกันตัวด้วยน--- เป็นคนที่เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ ความคิดเปลี่ยนไวไปไวปานสายลม สมมติซักพักจะใส่เสื้อลายดอก เดี๋ยวอีกเดี๋ยวก็จะมาใส่ลายลิงปีนต้นไม้แทนซะอย่างนั้น 

ลักษณะการพูดจา :: น้ำเสียงนุ่มมักจะชอบพูดแบบผ่อนคลายและเนิบนาบชวนน่าฟัง ในบางครั้งก็ชอบใส่คำหวานให้คนฟังคล้อยตาม แทนตัวเองว่า 'ผม' แทนคนอื่นว่า 'เธอ/นาย/คุณ' ตามปกติ แต่ถ้าหากสนิทกันก็จะเริ่มมีการเติมชื่อเรียก(?) เช่น 'แม่ชะนีน้อยหอยสังข์/พ่อคนหล่อวัวตายควายตีลังกา'(?) ประมาณนี้ค่ะ มีลงท้ายประโยคเสมอตามมารยาทสังคมที่ดี 

Ex.

"ว่าไงครับ...มีอะไรก็ว่ามาเลย ที่รัก~" พูดเสียงหวานพร้อมประชิดตัวโอบมือรอบคออีกฝ่าย

"หืม...ไง พ่อคุณหล่อเบิกบิ๊กอายควายตะลึง"แสยะยิ้ม(?)หวานทักทาย

รูปร่างหน้าตา :: เด็กหนุ่มรูปร่างสูงเพรียว เรือนผมสีดำสนิทมัดรวบอยู่กลางหัวเป็นทรงสูงด้วยแหวนวงใหญ่สีทองอร่ามดูมีราคา นัยน์ตาคู่คมสวยสีอำพัน มีแพขนตาบางสีดำประดับอยู่ คิ้วเรียวบาง ใบหน้าคมสวยดูละม้ายคล้ายคลึงกับอิสตรียิ่งรับเข้ากับจมูกโด่งรั้นเป็นทรงและริมฝีปากบางไม่มีแตกแห้ง ผิวสีขาวเนียน แขนขาเรียวยาว

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 170/52 

ประวัติ :: โฮร์รี่...เด็กกำพร้าไร้ซึ่งพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก เขาอยู่อย่างโดดเดี่ยวในซิลโกเรียนมาเสมอมาตั้งแต่เล็กจนโต...ไม่มีแม้แต่คนจะยื่นมือมาให้ความช่วยเหลือเขา มีเพียงสายตาที่มองมาอย่างสงสารหดหู่ใจหรือไม่ก็เยาะเย้ยถากถาง อาจจะเป็นเพราะตัวเขาสกปรกทำให้ไม่อยากมีใครเข้าใกล้กระมัง โฮร์รี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก ไม่ว่าจะเดินไปไหนก็มีแต่คนหัวเราะเยาะ ไม่ก็ปาเศษข้าวของใส่เขา เขาเดินทางต่อไปอย่างไร้จุดหมาย ไร้ที่พึ่งและไร้ที่พักพิง ช่างน่าโชคร้ายสำหรับเด็กวัย 10 ขวบที่ยังไม่รู้อะไรดีอย่างโฮร์รี่นัก เขาเดินไปเจอกับพวกกลุ่มโจรกองหนึ่งเข้าอย่างจัง นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยไปโดยสิ้นเชิง กลุ่มโจรใจทรามทำให้หัวใจดวงน้อยของเขาแตกสลายลงมาไม่มีชิ้นดี พวกมันรุมโทรมข่มขืนเขา!!! แม้กระทั่งผู้ชายก็ไม่สน การกระทำต่ำช้าโทรมทรามนั่น...ทำให้มันฝังใจเป็นตราบาปของเด็กหนุ่มมาจนถึงปัจจุบันนี้...โฮร์รี่พยายามตะเกียดตะกายหนีจากพวกมันออกมา สองขาเล็กวิ่งไปตามทางอย่างยากลำบาก เจ็บปวดจนไม่อยากขยับเขยื้อนร่างกาย...โฮร์รี่กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาเป็นระยะหนึ่ง เขาคิดว่าคงหนีพ้นและไม่มีใครตามมา...ทว่าทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นมาจากทางด้านล่าง ใจดวงเล็กหล่นไปถึงตาตุ่ม พยายามก้าวขาวิ่งออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้เขาเริ่มหมดแรงที่จะวิ่งต่อ ร่างของเขาเริ่มซวนเซก่อนจะล้มลงและกลิ้งตกจากทางเดินไป ซึ่งใต้ล่างนั่นเป็นทุ่งหญ้ากว้างที่มีหญ้าสูงมิดหัวเด็กอย่างเขา...ในวินาทีนั้นโฮร์รี่คิดว่าตัวเองคงไม่รอดเป็นแน่แท้ แต่ราวกับปาฎิหารเขารอดมาได้ด้วยความช่วยเหลือจากสามี - ภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งที่ปลูกบ้านอยู่แถวนั้นพอดี ซึ่งตอนนี้ในปัจจุบันสองสามีภรรยาคู่นั้นก็ยังแข็งแรงกันดี

ชอบ :: - #ยังไม่มีเปิดเผยแน่ชัด(?)

ไม่ชอบ/เกลียด :: ความสกปรก , กลิ่นเหม็นสาป , 

แพ้/กลัว :: -

เพิ่มเติม ::

- โฮร์รี่เป็นผู้ชายจริงจังไม่มีจีรังนะคะ...

- เหตุผลที่เริ่มปั่นมาจากความอยากส่วนตัวทั้งหมดทั้งมวลค่ะ---

- ปั่นด้วยความเบลอและร้อน...

คุยกับผปค.นิดหน่อย

-สวัสดีค่ะ แผ่นกระดาษเองค่ะ (ใครฟระ //แววเสียงจากนักอ่าน...) คำถามแรกเลยนะคะ ทำไมถึงมาสมัครคะ?

:: สวัสดีในวันอากาศหนาว(?)แบบนี้นะคะ เหตุผลที่มาสมัครก็...หัวใจนำพามาค่--- (/โดนตบ)

- สมัครแล้วอย่าลืมกลับมาเช็คด้วยนะคะ

:: รับต้มแซ่บครับ <3

-ถ้าไม่ติดบทที่ต้องการเสียใจไหมเอ่ย?

:: (หยิบผ้าเช็ดหน้าลายช้างสีชมพูขึ้นมาเช็ดน้ำตา) นิดหน่อยค่ะ...แต่ก็อยู่ที่คุณแผ่นกระดาษจะตัดสินใจ 

-อยากให้ลูกๆ มีคู่ไหมคะ? ถ้าอยากมีเอาเพศไหนดีเอ่ย บอกได้เลยค่ะ จะเป็นหญิง ชาย ทอม(?) กระเทย(?) ได้หมดค่ะ

:: ถามแบบนี้แน่นอนค่ะ ตอบเต็มปากเต็มคำว่าขอผู้ชาย-- ยังไงก็ได้เลยค่ะ เมะ เคะ เสะได้หมดค่-- (#อยากดั้ยฮาเร็---แค่กๆ)ตอนนี้ผปค.กำลังลุ้นอยากให้ลูกมีคู่เป็นอัศวินไม่ก็ตัวร้ายด้วยกั--- ถ้าไม่เป็นการเรื่องมากเกินไปเราอยากให้เป็นรักแอบหม่นผสมดาร์ก---

หมดคำถาม...ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ฝันดีผีหลอกค่----สัญญาณขาดหาย

:: เดี๋ยวจะเอายัดใส่หม้อส่งกลับไปให้นะคะ-- (/โดนตบ)

(c)              Chess theme