- - - - - - - -

ลำดับตอนที่ #10 : Demon & priest ,,

 

ใบสมัคร [ -นักบวช- ]                                                                                                                     ชื่อ-นามสกุล :: ลูริส เซียร์เนส [ Loris Zeirnes] เพศ :: ชาย อายุ :: 26 ปี พลังและขีดจำกัดของพลัง :: พลังแห่งพฤกษา ; หยิบยืมพลังจากหมู่พรรณไม้และมวลบุปผามาบังคับควบคุมได้ดั่งใจนึก การใช้พลังของเขาเปรียบเสมือนการเชื่อมต่อจิตวิญญาณและร่างกายของตนเป็นหนึ่งกับธรรมชาติโดยมีแรงศรัทธาอันแรงกล้าเป็นตัวเชื่อม(?) ใช้โจมตีศัตรู สร้างเป็นกำแพงป้องกัน อาณาเขตกักขังพันธนาการ หรือแม้แต่ใช้ประสานกับอาวุธประจำกายเป็นกระบวนท่า แม้นพืชและดอกไม้จะงดงาม ทว่ากลับแฝงพิษร้ายซ่อนเร้นอยู่ แม้นพลังจะดูบริสุทธิ์ ทว่ากลับค่อนไปทางทำลายเอามากกว่า พฤกษชาติมิอาจงดงามได้ตลอดฉันใด เฉกเช่นกับชายหนุ่มที่ไม่ได้นำพลังมาใช้ได้เสมอฉันนั้น(?) พลังของเขานั้นจะกินพลังกายเอาอย่างมาก สติและจิตอันแน่วแน่เป็นสิ่งจำเป็นมากในการบังคับควบคุม หากไม่มีสมาธิจะทำให้ประสิทธิภาพการใช้งานถดถอยลงอย่างสูง ยิ่งใช้มากเขาเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ อีกประการหนึ่งคือจะแพ้ทางให้แก่จำพวกไฟอยู่ไม่น้อย และไม่สามารถควบคุมพลังได้หากผู้ใช้หรือพฤกษาเองแปดเปื้อนมลธิน...(?)

(c) Chess theme

 

ลักษณะนิสัย :: มีจิตใจที่นิ่งสงบจนค่อนไปทางด้านชาต่อสรรพสิ่ง หัวใจของเขาเปี่ยมไปด้วยความเคารพและนับถือต่อการมีอยู่ของธรรมชาติ(?) รู้จักที่จะสะกดอารมณ์ของตนเป็นอย่างดีและไม่แสดงออกมาให้ใครรับรู้ มีสมาธิแน่วแน่ดี มักถูกเข้าใจผิดจากบุคคลรอบข้างว่าตนนั้นเป็นคนใบ้ สาเหตุหนึ่งมาจากที่ชายหนุ่มไม่เคยที่จะปริปากเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่ว่าพูดไม่ได้... แต่เจ้าตัวเลือกที่จะเลิกใช้กล่องเสียงไปตั้งแต่ยังวัยเยาว์ ปัจจุบันเองก็ยังคงไม่พูดอะไรออกมา ดูผิวเผินคล้ายเป็นคนที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรรอบตัวมากนัก แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาสังเกตและจับตามองอยู่อย่างเงียบเชียบ ไม่ค่อยที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นเท่าไหร่นักเนื่องด้วยความที่ดูเข้าใจยาก หรือแม้แต่การจะสื่อสารกันให้เข้าใจก็ยิ่งยากยิ่งกว่า(?) รักสันโดษและปลีกวิเวกมากกว่าการคบหาใคร อนึ่ง...เขาเองก็ไม่ชอบที่จะผูกมิตรกับผู้อื่นเองเช่นกัน แต่ถ้าหากมีเหตุทะเลาะวิวาทอะไรขึ้นภายในโบสถ์ เจ้าตัวนี่แหละที่จะคอยห้ามทัพ(?)เอง... สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มแก้ไม่หายเลยคือนิสัยซุ่มซ่ามอย่างสุดกู่ (หกล้มทั้งหน้านิ่งๆนั่นเลยค่---) ของที่สำคัญอะไรต่อมิอะไรอย่าให้เจ้าตัวถือเชียว ระวังจะทำตกแตกเป็นว่าเล่น แต่ยามเมื่ออยู่ในการสู้รบ ความซุ่มซ่ามที่ว่าจะหดหายราวกับไม่เคยมีอยู่ ความเอื้ออารีและการช่วยเหลือเป็นสิ่งที่เขาไม่คุ้นชินเอาอย่างมาก แทบไม่หวังว่าตนจะได้รับมันจากผู้อื่นแม้แต่น้อย เวลามีใครเข้ามาช่วยเหลือเขาจะพยายามเลี่ยงที่จะรับน้ำใจนั้น เผลอๆอาจจะเดินหนีไปเลยด้วย (?) ความรู้สึกของเขามักแสดงออกมาทางดวงตา ถึงมันจะดูเลื่อนลอย แต่หากสังเกตให้ดีมันจะแฝงแน่นไปด้วยอารมณ์หลากหลาย เขารักที่จะอยู่ใกล้ๆกับมวลธรรมชาติมากกว่าอะไรทั้งปวง ความบริสุทธิ์งดงามของมันช่างทำให้สุขอุรา(?) ความคิดของเขาค่อนข้างเป็นกลาง อีกทั้งเจ้าตัวไม่ค่อยที่จะชอบอยู่นิ่งสักเท่าไหร่ เดินสำรวจไปทั่ว...ไม่ก็ขลุกอยู่กับธรรมชาตินั่นแล...  การตวัดสายตามองเป็นสิ่งที่เขาจะแสดงไม่บ่อยนัก พึงระลึกไว้ว่าหากเขาแสดงออกมาเช่นนี้ คุณอาจจะโดนเกลียดหรือเจ้าตัวกำลังไม่อยากให้เข้าใกล้ (?) ประการสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด(?)...เขาประหม่าในการช่วยเหลือคนอื่น
บุคลิกภายนอก :: เด่นสะดุดตาด้วยสีขาวบริสุทธิ์จากเครื่องแต่งกายประกอบกับรูปลักษณ์ภายนอกจนแทบจะกลืนกินไปกับเฉดสีนั้น(?) กลายเป็นว่าภาพรวมดูเป็นพวกตัวซีดเหมือนศพไปโดยปริยา--- นัยน์ตาสีเทาประกายม่วงที่ไร้แววและมองทุกอย่างด้วยความนิ่งสงบ ใบหน้าจะถูกฉาบด้วยอารมณ์เรียบนิ่งอยู่เสมอ มองผ่านๆเหมือนเหม่อลอย(?) เขาเป็นคนที่แทบไม่แปรเปลี่ยนสีหน้าแม้แต่น้อยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามที... กิริยาท่าทางของเขาออกจะเนิบช้าและอ้อยอิ่ง แม้กระทั่งการเดินก็ช่างจะเยื้องย่างได้ยุรยาตร---
ส่วนสูง / น้ำหนัก :: 176 / 61
ประวัติส่วนตัว :: บุรุษลึกลับจากดินแดนห่างไกล เดิมทีชายหนุ่มใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวของตนเองอย่างปกติสุข ทุกๆอย่างจะยังคงดำเนินต่อไปเช่นนั้น... หากภายหลังไม่ถูกปีศาจชั่วร้ายทำให้ครอบครัวที่รักต้องจบสิ้นชีวิตลง เขาถูกช่วยเหลือออกมาโดยใครบางคนที่จำไม่ได้แม้กระทั่งหน้าตา ตนเป็นเพียงคนเดียวที่ยังเหลือรอด... การสูญเสียในครั้งนั้นสร้างรอยแผลฝังลึกแน่นในจิตใจขนาดใหญ่ กล่องเสียงของตนไม่ถูกใช้งานอีกนับตั้งแต่นั้น ตัวเขาในวัยที่อายุอานามยังไม่มากจึงได้แต่เดินทางมาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ไม่เหลือใครให้พึ่งพิง...ไม่มีใครที่เขาควรไว้ใจ ในช่วงนั้นเขาเองก็ยังงุนงงต่อความคิดของตัวเองเช่นกัน(?) ปีศาจ...เกลียดเหรอ...ไม่...ชอบเหรอ...ไม่... (?) ชีวิตสันโดษกับการที่จิตใจจมลงสู่ความด้านชาทีละน้อยถูกดำเนินเรื่อยมาจนกระทั่งเขาเดินทางผ่านโบสถ์แห่งนี้ ประจวบเหมาะกับการที่พลังของเขาเริ่มตื่นขึ้น อันเป็นจุดพลิกผันซึ่งทำให้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของโบสถ์ไปเสียอย่างนั้น...(?)

ชอบ / เกลียด / กลัว :: 

 

ชอบ - ธรรมชาติ | ความบริสุทธิ์
เกลียด - อากาศเย็น | สิ่งชั่วร้าย... | ไฟ
กลัว - สิ่งชั่วร้าย(?) | การสูญเสียสิ่งสำคัญ
 

จุดเด่นและจุดอ่อน :: รูปลักษณ์ภายนอกที่เต็มไปด้วยสีขาว(?) (อาจจะสะท้อนแสงได้ในห้องมืด--#ไม่), มักมีปฏิกิริยารับรู้ถึงสิ่งชั่วร้าย |  จิตใจอันรักธรรมชาติมากเกินไป(?).... หมู่มวลพืชพรรณและบุปผาเจ็บเพียงใด ในใจของข้านั้นเจ็บยิ่งกว่---- (...) ก็ประมาณว่าเขาจะขาดการควบคุมอารมณ์ไปชั่วขณะ (?) #แบบเดินไปตีมือพวกเด็ดดอกไม้เฉยเลยอะไรงี้-- #ไม่ , เขาไม่ถูกกับพวกสิ่งชั่วร้าย ถึงการรับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกมันจะเป็นเรื่องดี แต่หากรับรู้แบบเฉียบพลันหรือรุนแรงมากอาจจะหมดสติได้..
ลักษณะการต่อสู้ :: ถนัดการโจมตีในทุกระยะ แต่ศักยภาพในระยะใกล้จะมั่นคงที่สุด กระบวนท่าจะงดงามด้วยการใช้ดาบยาวประสานกับพลังดุจกำลังร่ายรำ ทว่ากลับแฝงไปด้วยการเพ่งเล็งจุดตายอย่างเฉียบขาด ไม่ถนัดการต่อสู้ร่วมกับผู้อื่น เน้นการใช้รูปแบบการโจมตีแบบของตนออกมาใช้เสียมากกว่า แต่ถ้ามีคนที่เข้าขากันดีก็...นะ... (?)

เพิ่มเติม :: คาดว่าไม่มีเป็นพิเศษ...(?)