คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Sestal ]sf : Freshy Boy พี่ครับไมสวยจัง #2 ภารกิจสอยขนม byD&S 100%
2
“อ่า..ไงชานยอลมึงกับจงอิน ถึงไหนแล้ววะ…ห๊ะ! ยางแตก? เวรหละมึงโทรเรียกแท็กซี่ลุงเหลียวเฟี้ยวห้าร้อยไปเลยนะ…เออๆ กูจะรอนะเว้ย”
โอ้วเย้! ^O^ สวัสดีคร้าบบบบ!! ผมนุ้งฮุนลั้ลลา พระเอกเรื่องนี้ ของเจ๊กิ่งเองคร้าบบบ >3< วันนี้วันดีจริงๆ เพราะผมก็ได้เข้ามหาวิทยาลัยในฝันแล้วนั่นเอง เย้ๆ (พอดีหญิงสวยๆเยอะ-3-) ก็แหมม่ ถ้าพูดถึงพระเอก ก็ต้องมีนางเองสินะคร้าบ^^ แต่ผมยังไม่รู้เลยอะว่าใครเป็นนางเอกเบย -3-
ถ้าเกิดว่าเจ๊กิ่งเราจับคู่มาให้อย่างไม่หน้าพึงพอใจละก็นะ..ฮึๆ -_- (ทำหน้าโหดร้ายย TOT) แต่ตอนนี้อยากจะบอกว่าผมชอบผู้หญิงคนสวยๆที่ยอมให้ผมนั่งข้างๆด้วย มากเลยครับ^O^ มองกี่ทีแล้วของขึ้นเลยนะเนี่ย (เอาอีกแล้ว) แหม…อยากจับ @#$ (ตื้ดดด!) -.,-
อย่าว่าผมหื่นสิครับ คุณผู้อ่านละก็-3- คนเรามันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างอะคร้าบบบ >_<ว่าแล้วผมก็เป็นคนตรงๆด้วยอะครับ เลยมุ่งขอเบอร์พี่เขาทันที! แต่มิชชั่นมันเฟลงะ T^T พี่เขาไม่ให้ แต่พี่เขาถามว่า’จะเอาเบอร์ตีนมั้ย?’ ณ ช่วงบัดนั้นนุ้งฮุนใจน้อย ก็แทบอยากจะวิ่ง4คูณ100เมตร กลับบ้านพร้อมน้ำตาคาเบ้า และพร้อมที่จะเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆ เองเจิ้ล(ม้าโพนี่) ฟองกี้(หมา) หมี่เกี๊ยว(ลูกเจี๊ยบ) [ตุ๊กตาที่บ้าน] ฟังจริงๆเลย TwT พูดแล้วน้ำตาก็ไหลเป็นสายพาน โฮ~(ร้องไห้ในใจ)
อ้อๆ อีกอย่างครับ! ผมมีพวกอยู่ 2 คนก็คือ ไอ้ชานยอล กับ จงอินครับผม พวกนี้มีสาเหตุที่เข้าที่เดียวกับผม…ชานยอล อยากจะจีบรุ่นพี่ข้างบ้านให้สำเร็จ…ชื่ออะไรนะ อ๋อใช่แล้วครับชื่อ ‘พี่ซอลลี่’
ส่วนไอ้จงอินนี่มันมาเพื่อนนอนครับผม เห็นว่าที่นี่มีต้นไม้ใหญ่ๆ ร่มรื่นเยอะ นอนแล้วเย็นสบาย หันซ้ายเจอนกน้อย หันขวาเจอผีเสื้อ…แค่นั้นแหละที่ไอจงอินมันต้องการ -‘- สาวก็มีเหมือนกันนะครับ แต่ไม่เยอะเท่าไหร่
ส่วนผมมาที่นี่เพื่อสาวๆครับ แหม่ >< พวกเรายอมตั้งใจเรียนเพื่อมาที่นี่เชียวนะครับเนี่ย ความสามารถตัวเองล้วนๆ โฮะๆ (หัวเราะเพราะความสามารถของตน) และตอนนี้ก็เจอแล้วผู้หญิงที่ฮุนต้องการ *O* ไม่รู้พี่เขาเรียนที่ไหนนะ แต่อยากอยู่ที่เดียวกันจังเลย…
โม้ให้ทุกคนฟังแล้ว สภาพของผมนอกและในที่เหมือนกุงเกงใน ในตอนนี้กำลังอยู่ในภาพหัวใจที่ห่อเหี่ยวเหลือเกิน ทำไมกันนะ อุส่าเกิดมาหน้าตาดีเหมือนเจ้าชายในดิสนีย์แล้ว พี่เขาไม่สนผมเลยหรอ-3-
แต่ทว่า สักพักก็มีเสียงใส จากคนข้างๆ ทักผมด้วยใบหน้าไร้อารมณ์(อีกแล้ว) เธอยืนขึ้น พร้อมเอากระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาสะพาย
“นี่นาย! ถึงแล้วไม่ใช่หรอวิทยาลัยฮันยังเนี่ย! -‘-”
“อ๋อ คร้บๆ ว่าแต่พี่อยู่ด้วยหรอฮะ?”
“ก็ใช่นะสะ..อุ๊บส์!” เธอรีบเอามือทั้งสองข้างปิดปากตัวเอง ไงดีๆ เผลอพูดไปจนได้QWQ
“พะ..พี่ครับ *O*”
“อะ..อะไรยะ =O=”
“TOT”
ผมยืนมองนางฟ้า ที่ยอมเปิดเผยสถานที่เรียนตัวเองแล้ว ผมยืนยิ้มหน้าบานที่แทบจะใหญ่กว่าจานดาวเทียม…มีความสุขจังเลย T///T
“=O=!?”
“เราต้องเกิดมาคู่กันแน่ๆฮะ*O* แต่ก่อนเราต้องเป็น ชิโนะสุเกะ กับ ชิสุกะ แน่ๆเลยครับ^^”
“นี่ๆดูการ์ตูนมากไปอ๊ะป่าวว ชิสุกะนี่ต้อโนบิตะดิ-O-?”
“แหมๆ อยากเป็นของแล้วอะดี้~ ก็แหมโนบิตะอ่อนแอจะตาย แต่ผมหนะ..”
“หื่น กาม ติ๊งต๊อง เหมือนชิโนะซึเกะเรอะ!?”
“แหมม พี่ชมผมหรอ เค้าเขิลน๊าตัวเองงง >////<”
“ฉันด่านายโว้ยยย ไอ้เด็กกาม =O=!!”
ทางด้าน ซอลลี่ ลูน่า แดฮยอน
ทั้งสามคนที่กำลังเดินไปยังซุ้มที่กำลังแจกขนม ขนมหลากหลายชนิด ตั้งบนโต๊ะเต็มเป็นกองๆ หลากหลายชนิด ซึ่งแท้จริงแล้ว ขนาดพวกนี้มีเพื่อจะมาแจกน้องๆปีหนึ่งแท้ๆ แต่ถ้าพวกเขาจะขอเสียมารยาท แอบหยิบไปซักห้าหกอย่าง(ต่อคน)คงไม่เป็นไรหรอกนะ
และกระนั้น คนนำทีมจะเป็นใครไม่ได้ก็คือแดฮยอน เขาและพวกเธออีกสองคนมาพร้อมกับระเป๋าสะพายข้าง ที่หิ้วมาด้วย เพื่อสอยของแน่นอนว่าพวกเธอเป็นตัวเขมือบดีๆนี่เอง
-_- และวันนี้พวกเธอต้องสอยมาให้ได้!เยอะได้เท่ารถบรรทุกยิ่งดี! (เวอร์-_-)
และตอนนี้ต้องพวกเขาต้องวางแผน เพื่อไม่ให้ทุกคนมองพวกเขาเป็นพวกประหลาดด้วย และตอนนี้พวกเขาก็ขอให้ไม่มีใครมาเฝ้าตรงซุ้มแจกขนมก็พอ- -
แต่สองขาของทั้งสามคนก็ชะงัก หยุดเดิมเมื่อเห็นสิ่งตรงหน้านั้นเป็นสิ่งที่พวกเธอทั้งสามคนไม่ต้องการเลย
คนเฝ้าซุ้ม!
“ลูน่านั่นสามีเธอนิ ไปจัดการดิ้!”แดฮยอน
แดฮยอนพูดจบประโยคเสร็จ พลางชี้ไปยังซุ้มแจกขนม ที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งเฝ้าอย่างตั้งใจ เขาคนนั้นที่เขาหมายถึง ‘สามีของลูน่า’ นั้นก็ไม่ใช่เรื่อจริงหรอก แต่ฝ่ายนั้นชอบแกล้งลูน่ามาก
“สามีพ่อ แกสิอิแด้ =[]=!”
เพื่อนๆชอบเรียกพวกเขาเวลาอยู่ด้วยกันว่า ‘คู่สามีภรรยา’ แน่ใจหรอกว่าลู่น่านั้นจะภูมิใจกับไอ้ชื่อนั่น? แทบจะสติหลุดไปเลยก็ว่าได้ เพราะเธอนั้นเกลียดฝ่ายชายสุดๆ และส่วนฝ่ายชายนั้นก็ภูมิใจเอาซะมากๆที่เพื่อนเรียกพวกเขาแบบนั้น จะเรียกว่าภูมิใจเลยก็ได้เพราะยังไง ‘พวกเขาต้องต้อเกิดมาคู่กัน’( <- ประโยคนี้พ่อหนุ่มสั่งให้ไรเตอร์เขียนเองนะ)
“ใช่ๆ ชวนเขาออกไปสิลูน ตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่เหรอ ที่ไม่ได้คุยกันหละ ^O^”
“เจอบ้าอะไรเล่ายัยซอล ><!!!!”
เมื่อลูน่าที่กำลังหันหลังให้ทั้งสองคนอยู่ ทำให้แดฮยอนส่งสายไปให้ซอลลี่ว่า ‘ไปกันเถอะ เดี๋ยวอนยูมันมาจัดการเอง’และซอลลี่ก็พยักหน้าไปตามแผม พวกเขาเดินไปพร้อมๆกัน เมื่อถึงโต๊ะแล้ว ชายหนุ่มที่กำลังนั่งเล่นสมาโฟนคู่ใจของตัวเองอยู่ เมื่อเห็นแดฮยอนกับซอลลี่ เขาก็รีบโอบขนมบนโต๊ะทั้งหมด เท่าทีตัวเองจะทำได้ -_-
“นี่อนยูขอขนมหน่อยดิ -.-”แดฮยอน
“ไม่เว้ย! พอฉันให้ พวกแกก็เอาไปอย่างกะพกรถบรรทุกมาด้วย”เขา
“แลกกับลูน่า”ซอลลี่
“ฉะ…”
เมื่อข้อแลกเปลี่ยนของซอลลี่นั้นทำให้เขาถึงกับใบ้รับประทานกันเลยทีเดียว เอาของที่ตัวเองชอบทำไมกันนะ =_=^ แต่ไม่ได้นะ! ถ้าขนมหายก็ต้องโดนไอ้คีย์ด่าแน่ๆ-3-
“ฉะ ทำไม? สนใจปะละ ^O^ ฉันชอบให้แกพานังลูนเป็นเวลา 1 วันเลยนะเว้ย ”
หนึ่งวันงั้นหรอ? มันน่าสนใจนะ..ไม่ได้! เขารีบส่ายหน้าให้สติกลับมาพร้อมตอบพวกเธอว่า
“จะ..จริงหรอ *O*” โทษทีนะครับอาจารย์ ถ้าขนมจะหายไปอย่างไร้วี่แวว TOT แต่ใจมันปฏิเสธจริงๆ ก็เข้าหายัยนั่นยากจะตายชัก
“หึๆ..”พวกแดฮยอนและซอลลี่ยืนกอดอกแล้วส่งยิ้มไปให้”ถ้านายปล่อยกองขนมเมื่อไหร่ นายเอาเธอไปได้เลย^^”
“งั้นตามสบายพวก”เขารีบปล่อยถุงขนมต่างๆนานาๆลงพื้น แล้วรีบวิ่งไปหาลูน่า..
‘และคราวนี้…ก็ถึงทีเราสินะ’
อนยูคิดในใจ ก่อนที่จะก้าวเท้าเพื่อเดินไปหาคนข้างหน้าที่กำลัง หลับตาด่าใครสักคนอยู่ เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนที่จะยืนยิ้มกับความซื่อของเธอ เขาอยากจะมองเธอแบบนี้ไปนานๆ อยากยืนดูเธอแบบนี้ไปนานๆ
“เลิกทำตัวได้แล้วยัยเงอะงะ ฮ่ะๆ” ยืนหัวเราะเหมือนเดิม
ลูน่าที่ยังคงลืมตาอยู่ เธอขมวดคิ้ว ว่าทำไม เสียงนี้มันไม่ใช่คุณเพื่อนตัวดีของเธอกัน? เธอค่อยๆลืมตาช้าๆก่อนที่จะรู้ตัวว่า โดนฝามืออุ่นๆจากใครก็ไม่รู้ พาเธอเดินไปแล้ว
“ปล่อยฉันนะ! ไอ้!.!!...”
เธอรีบสะบัดมือจากคนข้างหน้า ก่อนที่จะชี้หน้าเรียกเขาว่า “อนยู..?” เธอขมวดคิ้วอีกครั้ง ว่าทำไมคู่อริของเธอ ถึงลากเธอออกไปไหนก็ไม่รู้ด้วย เธอมองหน้าเขา แต่การตอบกลับของเขาได้เพียงแต่ ยักไหล่ แล้วถือโอกาสลากเธอออกไปทันที
“อะไรของนายกันหา!??? ฉันไม่ไปโว้ยยย!! >O<”
“ฉันไม่ปล่อย” หนำซ้ำเขายังกระชับข้อมือของเขากับเธอให้แน่นกว่าเดิมด้วย “เพราะเพื่อนเธอ ยกเธอให้ฉันแล้ว J”
“ยกบ้ายกบออะไรกัน ฉันยังไม่รู้เรื่องเลยอะ -3-”
“ก็ถามเพื่อนเธอเอาสิ..แต่ตอนนี้ไม่ได้นะ! ต้องพาฉันไปกินข้าวก่อน หิวข้าวเช้ามากๆเลย J”
“ไม่ไปโว้ยยยยยยยยยยยยยย!! ม่ายปายยยยยยย >O<”
ทางไค ชานยอล
“แฮ่กๆๆ”
สองหนุ่มทั้งสองที่เหมือนจะอยู่ในสภาพลูกหมาตกน้ำ เหงื่อไหลชุ่มเต็มใบหน้า และ หัวที่กระเซิง เพิ้งซะยิ่งกว่าเจอผี ทั้งสองที่กำลังยืนเอามือชันเข่า ดีจริงๆที่พวกเขาที่ไม่มาสาย ตอนแรกก็นึกว่ารถแท็กซี่ของลุงเหลียวจะเข้ามาส่งได้ถึงที่แล้วนะ แต่ก็ไม่ใช่เลย เพราะลุงเขาเพิ่งได้ไปใส่ปีกให้รถมานั่นเอง ทำให้เข้ามาในซอยไมได้ พวกเขาเลยต้องจำใจวิ่งมา และซวยยิ่งกว่านั้น
พวกเขาทั้งคู่ก็เกือบโดนหมา แมวในซอยไล่ งับตูดซะแล้วสิ สุดยอดแห่งการซวยจริงๆเลย =’=
“หยอยมึง ไอฮุนถึงยังวะ” ไคถามชานยอล
“ยังวะ เห็นว่าติดขบวนพาเรดอยู่วะ –‘-”ชานยอลตอบ
“เออดีวะ เราไปลงทะเบียน แล้วไปหาไรกินที่ซุ้มขนมกันเหอะ แม่งโคตรหิววะ แฮ่กๆ =O=”
“ก็ดีวะมึง ตอนนี้แม่งโคตรหิวสัส! ป่ะๆ”
.
.
.
.
ซุ้มแจกขนม (อีกครั้ง)
โอ้ววว! เย้! ในที่สุดก็ถึงซุ้มขนมแย้วว >O< สวัสดีนะฮะ ผมชื่อ ปาร์ค ชานยอล คร้าบบ~ อีกไม่นานก็จะเปลี่ยนเป็น ชเว แหละ >,.< แอร๊ยย! เขิลจุงเบยยย ไอดำข้างๆผมชื่อ คิม จงอิน ครับป๋ม! J จงอินมันฝากทักทายทุกคนด้วยนะว่า ‘สวัสดีครับ’ ^^
แหม~ มดลูกสั่นกันเลยอะดี๊~ แต่ตามจริงเรามีกันสามคนครับผม อีกคนมันชื่อเซฮุนฮะ เหมือนมันจะแนะนำตัวให้ทุกคนฟังแล้วนะ แหะๆ จากเมื่อกี้ไม่นาน ที่หอบรับประทาน เนื่องจากโดนหมาไล่กัดมา ตอนนี้ยอลก็แฮปปี้ขึ้นมาแย้ววว ^O^
อิอิ เพราะอะไรใช่มั้ยล้า~~! ก็ผมเจอรุ่นพี่ข้างบ้านที่แอบชอบนะซี่~ ความฝันของผมที่ได้มาเข้าวิทยาลัยเดียวกับพี่เขาเนี่ย ก็เหตุผมนี้แหละฮะ ^^ ถึงพี่เขาตอนนี้พี่เขาจะดุบ้างเวลาผมหยอดใส่ แต่เมื่อก่อนตอนเด็กๆ พี่เขาเป็นคนใจดีมากๆเลยหละ นักจากนั้น ผมก็ชอบพี่เขามาตลอดเลย
รู้มั้ยว่าแม่ของลูกผมชื่ออะไร? ฮ่าๆ จะใครไปไม่ได้ครับผม นอกจาก ‘ชเว จินรี’ หรือพี่ ‘ซอลลี่’ นั่นเอง >3< และตอนนี้ผมก็กำลังดี๊ด๊ากับจงอินมากๆเลยครับ เพราะพี่เขากำลังอยู่ที่ซุ้มขนม พร้อมกระเป๋าซักอย่าง แถมข้างๆก็มีเพื่อนผู้ชายด้วย เห้อมม…นี่แหละ พรหมลิขิต . .’
ผมรีบวิ่งเสนอหน้าทันที โดยไม่รอไอจงอินที่กำลังมีท่าทีที่กำลังจะหลับ ผมรีบใส่เกียร์หมาวิ่งเสนอหน้าเข้าไปหา แล้วส่งยิ้มพิมพ์ อย่างเจิดจรัส(?)
“สวัสดีครับพี่ซอลลี่ ทำไรอยู่อะ ^^” อ่อยทางสายตา Lv.1
“อ๋อ…”เธอละจากภารกิจ(สอยขนม)แล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ ผู้ถาม แต่เมื่อเธอเห็นหน้าคนถามเท่านั้นแหละ! จากรอยยิ้ม(ที่กำลังส่งให้) มันกลับหุบ ไม่แสดงอะไรเลย “นายอีกแล้วเหรอ =’=”
“ครับ~ต่อไปเราก็จะเป็นครอบครัวเนื้อเดียวกันแล้วนะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ :D” อ่อยทางรอยยิ้ม LV.2
“ฉันไม่รับฝากอะไรทั้งนั้นแหละ จะมาเอาขนมใช่ม่ะ?” เธอถามก่อนที่จะโอบขนมที่เหลือเป็นของตัวเอง “ฉันไม่ให้นะ เราซื้อแล้ว-3-”
หรา!~~ (เสียงเพื่อนๆที่ฝากถึงซอบลี่)
“ก็ใช่ครับ แต่ตอนนี้ แค่เจอหน้าพี่ หยอยก็อิ่มแล้ว~ ไอ้ดำกูรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะเป็นสีชมพูวะ >’<”เขาพูดก่อนที่จะไปซบอกไค
“=_=;;” <- หน้าแด้ หน้าไค หน้าซอลลี่
ไค ที่คาดว่า ถ้าคุยกันมากไปกว่านี้ ชานยอลมีหวังได้พึ่งโรงพยาบาลบ้ากันบ้างแล้วแหละ
“เอิ่ม…พี่ซอลครับ แล้วก็พี่ที่ไม่รู้จักด้วยนะครับ เชิญสอยขนมกันต่อได้เลยนะฮะ ไอ้โย่งนี่ ทำถ้าจะหนักแล้วหละ ขอตัวก่อนะครับพี่ ”
เขาพูดเสร็จ ก็รีบก้มหัว แล้วลากชานยอลออกไปทันที จริงๆเลยนะชานยอล! เวลาเจอคนที่ชอบเป็นแบบนี้ทุกที ภาระตกมาที่ไอ้จงอินตลอดเลย!
Ging 26-01-57: วรั้ยยย! ขอโทษทีน้าาา ที่หาดชยไปนาน มีใครรออยู่พบ้างงง? #เงียบ -3- โอเคๆ เดี๋ยวไม่นานเราก็จะอัพไคตัลนะคะ ตอนที่สิบเอ็ดจะมีมยองอึนด้วยนะ คยองน่าไปตลาด ชานลี่ไปคลินิก ครัวเลี่ยนกับเทาวิค(สปอยส์นิดนึงว่าจะมีมือที่3ด้วย) เลย์เบอร์ จะอึนนอนที่สระไปก่อน ชอบใส่อะไรเกรียนๆลงไป 5555 ส่วนไคตัล เราก็จะให้มาช่วยเทาวิค ทำอาหารนะ แต่จะมีแวบนึงด้วยที่ร่างเดิมกลับมา มันจะแวบๆ แวมๆอะ 555 นี่คือมาบอกหรือสปอยส์ แล้วใช่ปะ? 55555 อ้อๆ ชานลี่นี่ตอนไปคลินิกมีบางอย่างด้วยนออ รอกันได้เยย >< อย่าลืมเม้นกันนะจ้ะ จุ้บๆ
Ging- เอ้า! ได้มานั่งคุยกันสักทีน้าาา อิอิ มาแล้วจ้าตอนที่สองง ยังไม่เต็มน้าาา ฮุๆ ยังไม่ค่อยชินเหมือนเดิม -3- วันนี้ไม่มีการบ้านเลยมีโอกาสแวบมาอัพฟิคจ้า 55555 เม้นด้วยนะตัวเองงงง จุ้บๆ ชานลี่ รอแปร๊บนุงงน้าา อยู่ในอีกเปอร์เซนที่เหลือจ้า
ปอลิง.ขอโทษด้วยนะฟินน TOT เค้าเอาพี่เต้าหู้มาอะ ไว้คราวหน้านะเเง้วววว <3
ความคิดเห็น