คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro -100%-
+ +
Intro :: จุดสตาร์ทของเรื่องทั้งหมด!
นาฬิกาบอกเวลา...ขณะนี้ 07.45 น. ซึ่งนั่นหมายถึง....
“สายแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เด็กสาววัยสิบสามย่างสิบสี่ปีสองคนตะโกนขึ้นพร้อมกันลั่นบ้าน ก่อนจะรีบแต่งตัว หวีผมแบบลวกๆ แล้วต่างคนก็ต่างไปที่ห้องเก็บเครื่องทุ่นแรงเวลาไปโรงเรียนสาย นั่นคือจักรยานและโรลเลอร์เบลด...
วันนี้วันปฐมนิเทศของโรงเรียนมัธยมซากุระ วันนี้พวกเธอกำลังจะขึ้นปีสองที่โรงเรียนนี้ และถ้าไปสายล่ะก็...อายรุ่นน้องหรือพวกเด็กปี 1 ตายเลย!!
“หวา~ เซนรอด้วย” ‘ปอจู’ หรือสั้นๆคือ ปอ เด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีดำแกมน้ำตาล บอกกับแฝดน้องของตัวเองก่อนจะใส่รองเท้าโรลเลอร์เบลด
“สายขนาดนี้เลยรอไม่ได้แล้วล่ะ ไปก่อนนะ ^O^/” ว่าจบเด็กสาวผมสีดำสนิทเป็นมันวาว หรือ ‘เซน’ ก็ขี่จักรยานพุ่งพรวดไปโน่น แหงล่ะ สมัยประถมเซนเป็นนักเรียนตัวอย่าง 3 ปีซ้อน ไปสายถือว่าใช้ไม่ได้มาก
“เซน~~~~!!!!!!! จำไว้เลยน้าาาาาาา =[]=+++” ว่าจบก็รีบไถโรลเลอร์เบลคตามแฝดน้องไปอย่างไว จนไถไปเหยียบหางหมาชิวาว่า(?) เกือบชนอาม่าที่เดินสวนมา แว่นตาเกือบแตกเพราะดันไถไปชนรั้วชาวบ้าน และอีกสารพัดมากมายที่ปอต้องฝ่าด่านไป
อีกด้านหนึ่ง......
เซนซิ่งจักรยานมาถึงหน้าโรงเรียนมัธยมซากุระ แต่ทว่าเมื่อขับเข้าไปในโรงเรียนแล้วก็พบว่า...เบรกแตก!!!! แถมยังมีหนุ่มน้อยผมดำแลดูโชตะ(???)ที่ไหนไม่รู้เดินนำอยู่ข้างหน้าพอดิบบพอดี
“เย้ย~!!! นี่นาย หลบป๊ายยยยยยยยยยย =[]=!!!!!!!!!!!!!”
“หืม..เฮ้ย!!!!!!! =[ ]=!!” รู้สึกพ่อคุณจะความรู้สึกช้าได้โล่มาก พอเขาบอกให้หลบยังอุตส่าห์หันไปมองหาต้นเสียงอีก มันเลยเป็นเหตุให้...
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ๊ย~” จักรยานของเซนถูกเบรกด้วยตัวของหนุ่มน้อยคนดังกล่าว ทั้งสองนอนแผ่กับพื้นไปตามระเบียบ แต่คนเจ็บกลับเป็นหนุ่มน้อยคนนั้นเพราะไม่ใช่แค่เซนที่ทับเขาอยู่ แต่จักรยานของเธอก็ทับแขนของเขาอยู่ด้วย
“เฮ้ เป็นไรมั้ยซัน!!” เสียงจากบุคคลที่สามดังขึ้น ชื่อของคนที่เซนใช้เขาเป็นที่เบรกจักรจานก็คือ ‘ซัน’
“อูย~ เจ็บนะสิ ถามโง่ๆนะเจ้าบ้า! = =+” ซันส่งสายตาพิฆาตไปให้ ‘ยู’ แฝดน้องสุดกวนประสาทที่เข้ามาดูเพราะความเป็นห่วง(???)พี่ชายของตนเอง
“ขอโทษ เป็นอะไรมั้ยคะ =[]=” เซนพูดพร้อมกับอ้าปากค้าง นี่เธอจะได้โจทก์ใหม่ตั้งแต่เปิดภาคเรียนวันแรกเลยเหรอเนี่ย
“ขอโทษแล้วหายเจ็บมั้ย = =” ซันพูดหน้าตาย ซึ่งนั่นก็ทำให้เส้นขันติของเซนเริ่มขาดทีละนิดๆ แต่ด็กสาวก็พยายามข่มอารมณ์อยากฆ่าคนไว้
“ให้ฉันช่วยมั้ยคะ..” เซนว่าพลางเอื้อมมือไปใกล้จะยกจักรยานออกให้ แต่เด็กหนุ่มปัดมือเธอออกก่อนจะยกจักรยานออกไปหน้าตาเฉย
“ไม่ต้องหรอก ให้ยัยซุ่มซ่ามแบบเธอช่วยมีหวังจะได้เจ็บตัวหนักกว่าเก่าน่ะสิ!! = =”
ปึ้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! [เส้นขันติขาดกระจุย]
“นี่นาย! ฉันพูดดีๆด้วยไม่ชอบ โรคจิตรึไงห๊ะ!! แล้วไอ้หน้าตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง บ้านนายหุ้นตกร พ่อตาย แม่ยายเสียหรือยังไง หรือเมื่อเช้ากินปลากระป๋องแล้วติดคอ? หรือว่าท้องผูกไม่ทำธุระมาแล้วสามสัปดาห์ หรือโดนหมาบ้ากัด แล้วกำลังจะตายตามหมาแล้วถึงได้อาลัยอาวรณ์ทำหน้าซังกะตาย ชนิดเบื่อโลกกระจายขนาดนั้น หรือว่า..” เซนรัวคำด่าสารพัดใส่หน้าซัน เป็นครั้งแรกที่มีคนทำให้เธอเส้นขันติขาดกระจายได้ขนาดนั้น งานนี้สงสัยได้คุยกันยาว..= =;;;
“มีปัญหารึไง =P” ซันขัดขึ้นมาก่อนที่เซนจะพ่นคำด่ามากไปกว่านี้ เด็กหนุ่มแลบลิ้นใส่คนตรงหน้าก่อนจะเดินเข้าอาคารเรียนไปหน้าตาเฉย โดยมีแฝดน้องเดินตามไปติดๆ
อย่าให้เจออีกนะ...พ่อด่าไม่ไว้หน้าแน่!!
ทางด้านยัยแว่นผู้ถูกลืม...
ปอไถโรลเลอร์เบลดไปตามทางเดินโรงเรียนโดยไม่สนว่าอาจารย์จะเห็นหรือไม่ เพราะเธอคิดว่าสายชัวร์ๆ ตอนนี้ไม่สนแล้วเฟ้ย! แต่เพราะความซุ่มซ่ามไม่ดูตาม้าตาเรือของเด็กสาว ทำให้ดันไปเหยียบเศษกระดาษที่ใครไม่รู้ทิ้งไว้ แถมเศษกระดาษยังไปขัดกับล้อของรองเท้าโรลเลอร์เบลดทำให้เสียการทรงตัวและ..
“เย้ยยยยยยยยยย >[]<” ปอกำลังจะล้มงจูบพื้นแล้ว
“เฮ้ยยยยยยย =[ ]=!!!!!” <<< เสียงปริศนา
ตุ้บ!!!!!!!!!!!!!!
“เอ๋..ไม่เจ็บแฮะ >_O” ปอที่หลับตาปี๋อยู่เมื่อสักครู่ลืมตาขึ้นมา ก่อนจะพบว่าคนที่เธอกำลังใช้เป็นเบาะรองรับร่างเล็กแต่ทั้งถึกทั้งหนักของตัวเองอยู่คนคือเด็กหลุ่มผมสีบอล์นออกน้ำตาลหน่อยๆ หรือก็คือ..
“วันนี้มีแต่คนชนกันเนอะ ยู” คนที่ปอทับจนเขาแทบแบนเป็นกล้วยปิ้งโดนรถบดถนนบี้(?)นั่นก็คือยูนั่นเอง เด็กหนุ่มทำหน้าบอกบุญไม่รับแถมคันปากอยากด่าแม่คุณที่ทับเขาสบายใจไม่ยอมลุกสักทีจะแย่แล้ว
“นี่เธอ ลุกได้รึยัง หน้าอกก็ไม่มียังจะเอามาทับหน้าคนอื่นอีกแน่ะ = =^” แต่เพราะความปากแมวของยู ทำให้เด็กสาวเป็นอีกรายที่เส้นขันติขาดกระจุยยับเยิน
“ไอ้บ้า!!! มายุ่งอะไรกับหน้าอกฉันหา!! =__=++” ปอพูดพร้อมกับลุกขึ้น โดนไม่ลืมแจกหลังเท้าให้ยูข้อหาพูดจาลามกใส่เธออีกด้วย
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยแว่นอกถนนลาดยาง = =+” ยูแกล้งเปรยดังๆให้ปอได้ยิน ส่วนคุณเธอก็ตอกกลับมาซะเจ็บจี๊ดเลยว่า
“ไม่รับฝากว้อย!!! ไอ้หัวทองโรคจิต” จากนั้นหญิงสาวก็เดินหายไป ยูมองแผ่นหลังนั้นอย่างเคืองๆก่อนจะลุกขึ้นและเดินตามหาห้องเรียนพร้อมกับซันต่อไป..
ขออย่าให้เจอกันอีกเลยนะ ยัยแฟบ!!
ปี 2 ห้อง A
สงสัยเผอิญโลกคงกลมเกินเหตุ เพราะนักเรียนใหม่ของปี 2 ห้อง A ก็คือ เซน ซัน ปอ แล้วก็ ยู แถมอาจารย์ประจำชั้นยังจัดให้สี่หน่อนี้นั่งข้างๆกันด้วย
งานนี้สงสัยได้ชมสงครามน้ำลายกันถ้วนหน้าแล้วล่ะ!!
Por-Ju Talk :
วันนี้คือวันซวยแห่งชาติชัดๆ มาโรงเรียนสายจนเกือบโดนครูสวด แถมยังมาเจอไอ้หัวทอง ปากศัตรูแมวโรคจิต(?)นั่นอีก ทำเอาฉันทอมหลุดเลย ว่าจะทำตัวให้สมกับเป็นผู้หญิงสักหน่อย ลืมตัวแจกหลังเท้าไปซะได้ หมดกัน ภาพพจน์กุลสตรีของฉัน TT^TT ขอเหอะ อย่าให้ได้เจอกันอีกทุกชาติไป = =;;;
“นักเรียน ฟังครูหน่อย!!!” ครูประจำชั้นเริ่มแผดเสียงเนื่องจากไม่มีใครสนใจฟัง หนึ่งในนั้นก็มีฉันกับเซน น้องสาวฝาแฝดที่ต่างกันสุดขั้วเท่านั้นเอง
“...” ทั้งห้องเงียบเสียงลง แต่บางคนก็ยังหาญกล้าและคุยกันต่อไป ครูประจำชั้นสั่นหัวเล็กน้อยก่อนจะปั้นหน้าตาแอ๊บแบ๊วและพูดแนะนำเสียงหวาน
“สวัสดีครูชื่อ ‘เรย์นะ’ นะจ๊ะ ฉันมาเป็นครูประจำชั้น ฝากตัวด้วยนะ!”ครูทำท่ากระโดกกระเดกเหมือนยังเด็ก พลางขยิบตาให้เด็กทุกคน แต่ฉันคิดว่าเซนก็คิดเหมือนกันว่า แอ๊บยังไงก็ไม่ขึ้น!!!!
ฉันคิดจบ ครูก็แผดเสียงด่าเซนทันที หรือครูจะมีตาทิพย์ด้วย ครูทำยังกับอ่านความคิดของเซนได้แน่ะ!! เมพขิงๆ อะเมซิ่งไทยแลนด์(!?) =[]=!!!
“คิก คิก..” เสียงหัวเราะจากเด็กหนุ่มปริศนา(?)คนหนึ่งทำเอาเซนต้องหันไปมอง ก่อนจะเส้นขันติกระตุกจึ้กๆ พร้อมกับตะโกนแข่งกับเสียงอาจารย์อย่างดังจนฉันแทบจะยกมือปิดหูไม่ทัน
“เซน ตะโกนทำไม หนวกหู = =;;” ฉันสะกิดๆแฝดน้องของตัวเอง ก่อนจะดึงให้น้องสาวตัวเองนั่งลง
“เหอะ ทำเป็นเล่นบทแม่พระนะยัยแฟบเอ๊ย~” เสียงเปรยเบาๆลอยกระทบเข้าหูฉัน เอ๋!?...เสียงแบบนี้คุ้นๆแฮะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน คนที่กล้าเรียกฉันว่ายัยแฟบ...เสียงทะเล้นกวนประสาท...ลักษณะการพูดฟังครั้งแรกก็รู้ว่าปากแมว..แบบนี้มัน...
ควับ!!
ฉันหันควับไปมอง ก็พบว่า(ไอ้)บุคคลที่แกล้งเปรยๆให้เข้าหูฉันเมื่อกี้ก็คือ..ไอ้หัวทองโรคจิต(?) ปัญญาอ่อน(?) แถมยังปากศัตรูแมว(?) ที่ฉันเพิ่งแจกหลังเท้าใส่ก้านคอเมื่อเช้านี้นี่นา =[]=!!!
“เฮ้ย!!! นาย!!! ไอ้โรคจิตเมื่อเช้านี่หว่า =[]=!!” ฉันลุกพรวดพร้อมกับตะโกนด้วยเสียงอันดัง(กว่าเซนสิบเท่า - -;;)และชี้หน้าคนตรงหน้าไปด้วย โดยลืมไปว่า..เพื่อนๆและคุณครูกำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียวกัน
“อ้าว คุณคนเมื่อเช้านี่ครับ ที่ชนกันแล้วผมพูดไม่ดีใส่ ต้องขอโทษด้วยนะฮะ พอดีผมตั้งใจน่ะ ^^” หมอนั่นเน้นคำว่าตั้งใจที่สุด แถมยังทำหน้าใสซื่อเข้ามาจับแขนเสื้อฉันถลกขึ้นอีก “อ้าว เป็นแผลถลอกซะด้วย เจ็บมั้ยครับ ขอให้ตาย เอ๊ย! หายไวๆนะครับ ^O^” หมอนั่นทำเป็นเล่นละครว่าห่วงฉันหนักหนา แต่ไอ้การกระทำแบบนี้แถวบ้านฉันเรียกประชดเฟ้ย! ไอ้เจ้าบ้า!! =[]=++
“แหม เด็กใหม่พวกนี้รู้สึกจะเป็นห่วงเป็นไยกันดีนะจ๊ะ เอาล่ะ ก่อนจบคาบโฮมรูมมาแนะนำตัวกันดีกว่าเนอะ ^O^” คุณครูดันบื้อซะงั้น! ครูคะ แถวบ้านครูเรียกว่าเป็นห่วงเป็นใยเหรอคะ!? แบบนี้มันประชดชัดๆ
หลังการแนะนำตัว ฉันก็รู้ว่าไอ้บ้านั่นชื่อยู ฝาแฝดของเขาชื่อซัน แต่ไหงรู้สึกแฝดน้องของฉันจะไม่ค่อยถูกกับซันสักเท่าไหร่นะ เท่าที่เขาพูดกับฉัน ก็ดูเป็นคนอัธยาศัยดีนี่นา =w=;;;
หลังจากนั้น..ฉันก็พบว่าวันนี้คือวันที่อึดอัดสุดๆ เพราะนายยูก็เอาแต่ยิ้ม(ตอแหล) และพูดเพราะๆกับฉัน (มันตอแหลค่ะผู้อ่าน - - //โดนตบ)
เลิกเรียน...
กลับมาถึงบ้านหม่าม้าก็ใช้ฉันกับเซนเอาของมาให้คนข้างบ้าน เห็นว่าย้ายมาใหม่เสียด้วย ก็ดีแฮะ จะได้มีเพื่อน(เบ๊)ใหม่กับเขาสักที =w=~
กริ๊งงง~งง
พวกฉันกดออดได้ไม่นาน ผู้ชายผมสีดำแกมม่วงหหน่อยๆก็เดินออกมาเปิดประตู เขาร้องเสียงหลงเมื่อพบว่าเป็นเซนกับฉัน เมื่อมองดีๆแล้ว นี่มัน..ซันนี่หว่า =[]=!!!
งั้นอีกคนที่จะตามมาก็..
“ใครมาเหรอซัน..เฮ้ย!!! เธอ!!!” ผู้ชายในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีเทา กางเกงวอร์มสีขาว หัวเหลืองๆทองๆแกมน้ำตาลหน่อยๆ เหมือนกับกองอุนจิ(!?) นะ..นี่มัน...
“ยัยแว่นอกถนนลาดยาง =[]=!!!!” เขาชี้หน้าฉันพร้อมกับอ้าปากค้างจนแมลงวันทั้งฝูงจะบินเข้าไปได้อยู่แล้ว(?)
“ไอ้หัวทองโรคจิต!! =[]=!!!” ฉันชี้หน้าเขากลับ อ้าปากค้างพอๆกัน
“เธอ/นาย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!!”
ตัดฉึบ!!! ติดตามตอนหน้านะฮ้าบ อินโทรเน่ามากๆเลยอ้ะ แต่ก็คาดว่าน่าจะหาความสนุกได้สัก...
ยู : 0.001% = =
ปอ : ปากเหรอนั่น = =+
ยู : ทำไม = =++
ปอ : โครมมมมมมมมม เพล้งงงงงงง [เอาแจกันทุ่มหัวยู]
ยู : [ดับอนาถคาที่]
ปอ : โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า~ ^O^
*คราวนี้มาแก้ย่อหน้ากับขนาดตัวอักษรค่ะ ตอนที่ 1 กำลังเร่งปั่นอยู่*
ความคิดเห็น