[FIC SJ] ดวงใจ...พันธนาการ [WonHyuk KiHae KyuMin]
คนหนึ่งเพราะแค้น...จึงไม่อาจรัก หากอีกคนเพราะรัก...จึงไม่อาจแค้น แล้วบทสรุปจะเป็นเช่นไร? "ข้ามีสิทธิ์จะทำอะไรได้บ้าง บอกข้ามาสิ" "เจ้ามันก็แค่เชลยต้อยต่ำ มีสิทธิ์ก็แค่ทำตามคำสั่งของข้าเท่านั้น!!
ผู้เข้าชมรวม
48,917
ผู้เข้าชมเดือนนี้
50
ผู้เข้าชมรวม
48.91K
อัปเดตล่าสุด : 6 พ.ย. 53 / 10:33 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ปลายสายลม...ห่มเปลวแดด...ที่แผดกล้า
ผืนแผ่นทราย...กว้างสุดหล้า...ก่อความหมาย
หนึ่งความรัก...หนึ่งความแค้น...ทอสายใย
ผูกร้อยเป็น... "ดวงใจ...พันธนาการ"
ฝากด้วยนะคะ
เรื่องนี้ภาษาอาจจะไม่สละสลวยนักและไม่เน้นคำราชาศัพท์นะคะ เป็นอีกเรื่องที่ตั้งใจแต่งออกมาอย่างเต็มที่
พร้อมกับคำสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหนอย่างแน่นอน และหวังว่าเพื่อนๆจะเป็นกำลังใจให้กันเช่นเดิมนะคะ ^ ^
>> “ดวงใจ...อธิษฐาน” หมดแล้วนะคะ <<
>> ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่ช่วยสนับสนุนมากๆค่ะ <<
ผลงานอื่นๆ ของ drakyuchi ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ drakyuchi
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"สนุกสุดจิต ลุ้นระทึกเข้าไส้ เจ็บปวดถึงข้างใน แต่กลับอ่อนหวานและโรแมนติกเหมือนอยู่ในความฝัน^^"
(แจ้งลบ)เรื่อง"ดวงใจ..อธิษฐาน" ไม่ได้เขียนคำวิจารณ์ให้ เพราะมันสนุกจนจับต้นชนปลายไม่ถูก เรื่องนี้พอมีสติรวบรวมสมองของทุยน้อยจากต่างจังหวัดได้บ้าง เลยรีบมาเขียนให้อย่างว่อง สาบานได้เลย ถ้าไม่ได้เขียน เอามีดมากรีดคอกันเลยดีกว่าเหอะ = =" ตอนที่เห็นชื่อเรื่องครั้งแรก"ดวงใจ..พันธนาการ" ยังคิดอยู่เลยว่าจะออกมาแนวไหน รู้แค่ว่าเป็นแนวทะเลทราย ซึ่งแนวนี้เป็นแน ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง"ดวงใจ..อธิษฐาน" ไม่ได้เขียนคำวิจารณ์ให้ เพราะมันสนุกจนจับต้นชนปลายไม่ถูก เรื่องนี้พอมีสติรวบรวมสมองของทุยน้อยจากต่างจังหวัดได้บ้าง เลยรีบมาเขียนให้อย่างว่อง สาบานได้เลย ถ้าไม่ได้เขียน เอามีดมากรีดคอกันเลยดีกว่าเหอะ = =" ตอนที่เห็นชื่อเรื่องครั้งแรก"ดวงใจ..พันธนาการ" ยังคิดอยู่เลยว่าจะออกมาแนวไหน รู้แค่ว่าเป็นแนวทะเลทราย ซึ่งแนวนี้เป็นแนวที่แต่งยากมากกกกก (สำหรับตัวเองนะ) ทั้งเรื่องภาษา ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ แต่ไร้เตอร์ดาคูชิก็ยังทำออกมาได้ดีซะจนเหมือนตัวเองเคยไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นมาแล้วตั้งแต่ชาติปางก่อน (ชมอยู่ค่ะพี่ ชมอยู่ = =") บรรยายลักษณะบรรยากาศได้เห็นภาพเอามาก ๆ ยังเหมารวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ พี่บรรยายได้สวยงามและเห็นภาพเอามาก ๆ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ ยังสนุกขนาดนี้แล้วถ้าดำเนินไปเรื่อย ๆ ล่ะ จะขนาดไหน ^^ มองเห็นแววว่าไก่น้อยของเราจะถูกซีวอนกระทำการชะแหละ(เลา)ไม่เหลือซากอยู่รำไร T^T เรื่องนี้วอนคงจะโหดเช่นเคย (แต่รีดเดอร์ชอบ ^^) ไก่น้อยเราก็งามแต้งามว่า งามทั้งกายและใจ ถึงวอนจะโหดขนาดไหน แต่คนที่โหดที่สุดในฟิคเรื่องนี้ก็คือ ดาคูชินั่นเอง (ไม่ต้องหันไปไหน คุณนั่นแหละ = = " ) จริง ๆ ก็ชอบแนวนี้อยู่แล้ว พระเอกโหด ๆ นางเอกอ่อน ๆ ถ้ามีอะไรก็จับกดจับกด อ๊าคคคค (อินิคิดไปไกล - . , -) ขอยืมคำของพูดพี่มาใช้นิดนะคะ "อีกคนเพราะรักจึงไม่อาจแค้น แต่อีกคนเพราะแค้นจึงไม่อาจรัก" สองเส้นทางที่ไม่อาจวิ่งมาบรรจบกัน (ยกเว้นดาคูชิจะเอาคอนกรีตมาเสริมให้ = = "แต่โหด ๆ แบบพี่คงไม่ทำหรอกเนอะ ปั๊ก!! โดนพี่ยำ T^T) แค่เกริ่นนำก็พอจะเดากันได้แล้วว่าต่อจากนี้ หัวใจสองดวงจะเจ็บปวดไปกับความรักที่มีกำแพงบางอย่างมาขวางกั้นเอาไว้แค่ไหน สุดยอดมากค่ะพี่ (แต่เดาได้เลยว่าคนทั้งคู่ต้องทำลายนั้นลงได้แน่นอน ถ้าไม่ได้เดี๋ยวรีดเดอร์คนนี้จะไปเขย่าคอคาคูชิให้ทำลายให้เอง ^^) เป็นฟิคสนุกที่อ่านไปเจ็บปวดหัวใจไป ลุ้นระทึกไป แต่ก็อ่อนหวานและโรแมนติกอยู่ในที บีบคั้นความรู้สึกจริง ๆ (แต่ย้ำว่าสนุกมากกกกกกกกกกก) จริง ๆ ชอบภาษาที่ไร้เตอร์ใช้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว (ใครเคยไปบอร์ดมืดจะรู้ ไร้เตอร์ผู้นี้เก่งสุดโก่ยค่ะ) เป็นไร้เตอร์ที่ใช้ภาษาได้สวยและเข้าถึงอารมณ์เอามาก ๆ เรื่องดวงใจอธิษฐาน ว่าใช้ภาษาหนักแล้ว แต่เรื่องนี้หนักยิ่งกว่า บรรยายได้พลิ้วไหว สละสลวย มองเห็นภาพ อ่อนหวาน อ่อนไหว โรแมนติก (แต่ก็บีบคั้นในเวลาเดียวกัน) "มันเป็นความเจ็บปวดที่โอบล้อมไปด้วยความหอมหวานจริง ๆ" เป็นฟิคที่รีดเดอร์ต่างรอคอยการมาอย่างลุ้นระทึก แม้จะผ่านไปนานแค่ไหน แต่ผู้คนกลับไม่เคยลืมเนื้อหา ลืมอารมณ์หรือความรู้สึกที่ตัวละครมี อาจเพราะเป็นฟิคแนว หรืออาจเป็นเพราะความเก่งกาจในตัวของไร้เตอร์เอง แต่ที่แน่ ๆ เป็นฟิคที่หากได้อ่านแล้วจะหยุดไม่ได้ ถ้าเป็นหนังสือคงต้องบอกว่า จับแล้ววางไม่ลง ^^ เป็นฟิคที่มีคุณค่าที่ไม่ใช่อ่านเพียงครั้งเดียวแล้วจบ แต่มีคุณค่าให้กลับมาอ่านได้ซ้ำ ๆ เป็นไปได้ต้องอ่านอย่างเชื่องช้าเหมือนกำลังนั่งละเลียดเมรัยภายใต้แสงจันทร์ (เป็นไปได้เอาฮยอกมานั่งข้าง ๆ ยิ่งแจ่ม ^^) รีดเดอร์มั่นใจว่า กว่าไร้เตอร์จะแต่งได้แต่ละฉากแต่ละตอนมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แต่ด้วยความเป็นดาคูชิแล้ว พี่เขายังทำได้ดีเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ ^^ ขอบคุณในความพยายามค่ะ ฮยอกแจพันธนาการหัวใจเอาไว้กับซีวอน แต่รีดเดอร์พันธนาการหัวใจเอาไว้กับฟิคสนุกเรื่องนี้ไปเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะคะ ที่แต่งฟิคสนุก ออกมาให้เราได้อ่านกัน รีดเดอร์คนนี้ ขอผูกหัวใจไว้กับ "ดวงใจ..พันธนาการ" ด้วยคนค่ะ ^^ รักไร้เตอร์ รักฟิคเรื่องนี้สุด ๆ ^^ ปล.^^ ดวงใจ..พันธนาการ เป็นน้องสาว(หรือน้องชายหว่า =*=) ของดวงใจ..อธิษฐานซินะ ใครยังไม่ได้อ่านดวงใจ..อธิษฐาน รีบไปอ่านกันให้ว่องนะคะ โอ๊ะ ๆ อย่าลืมบอร์ดมืดด้วย แล้วจะรู้ว่าไร้เตอร์ดาคูชิ สุดโก่ยยยยยยยยยย (ใครไม่รู้จักตามไปถามได้ที่ไอดี ยินดีเผยแพร่เป็นอย่างยิ่ง ^^) สู้ ๆ นะคะ จะเป็นกำลังใจเม็ดโตให้เสมอ ^^ รีดเดอร์น้องมิว อ่านน้อยลง
Memew | 6 ก.ย. 53
-
45
-
0
"เป็นฟิคที่ตราตรึงค่ะ"
(แจ้งลบ)คำแรกที่ต้องพูดเลยหลังจากอ่านตอนแรกของเรื่องนี้จบคือ “ตราตรึง” อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเกาะแน่นลงไปในใจเลยค่ะ ชวนให้นึกถึงซ้ำๆ ด้วยความรู้สึกชอบ เป็นชอบที่ติดแน่นมาก ถึงเรื่องราวจะเริ่มต้นจากความขัดแย้ง แม้จะตามด้วยความเศร้า แต่รายละเอียดต่างๆ ระหว่างเรื่องที่ประกอบกันขึ้นมากลับสวยงาม ละเอียดลออ แล้วก็ลึกซึ้ง อารมณ์ลื่นไหลต่อเนื่อง ส่งต่อ ... อ่านเพิ่มเติม
คำแรกที่ต้องพูดเลยหลังจากอ่านตอนแรกของเรื่องนี้จบคือ “ตราตรึง” อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเกาะแน่นลงไปในใจเลยค่ะ ชวนให้นึกถึงซ้ำๆ ด้วยความรู้สึกชอบ เป็นชอบที่ติดแน่นมาก ถึงเรื่องราวจะเริ่มต้นจากความขัดแย้ง แม้จะตามด้วยความเศร้า แต่รายละเอียดต่างๆ ระหว่างเรื่องที่ประกอบกันขึ้นมากลับสวยงาม ละเอียดลออ แล้วก็ลึกซึ้ง อารมณ์ลื่นไหลต่อเนื่อง ส่งต่อกันไปเรื่อยๆ ไม่มีสะดุด คนอ่านก็เดินตามไรเตอร์ดาคูชิไปเรื่อยๆ เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ ^ ^ (เห็นเค้าเมฆลางๆ แล้ว เดาว่าฝนตกหน้าคอมแน่ๆ) ทั้งสนุกและน่าติดตาม ฉากหนึ่งที่ประทับใจมากอยู่ในบทที่ 1 เป็นฉากที่ตัวละครหลักสองตัวได้เจอกันบนผืนทรายใต้แสงจันทร์ เด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งไปบนทรายเป็นครั้งแรกก็ได้เจอกับคนแปลกหน้า คนๆ นั้นชมว่าความแตกต่างที่เด็กน้อยมีเป็นสิ่งที่ดี “สวย!” แล้วตาที่หลับปี๋อยู่ก็เปิดขึ้นมามองหน้าคนพูดอย่างไม่เชื่อหู ความรู้สึกที่ตัวละครสองตัวสื่อถึงกันน่ารักมากค่ะ หัวใจดวงเล็กๆ เปิดออก มันแฝงโรแมนติกแบบเด็กๆ ดูบริสุทธิ์และจริงใจ (ฉากนี้เดาว่านอกจากเด็กสองคนแล้วแสงอ่อนๆ ของดวงจันทร์ยังเป็นสัญลักษณ์สื่อถึงความบริสุทธิ์) เด็กน้อยอยากเป็นพระจันทร์ที่สูงค่า (ตรงนี้อ่านแล้วสะเทือนใจเลยค่ะ ทำไมผู้ใหญ่ถึงกดราคาของดวงน้อยๆ ให้ต่ำลงได้) คนแปลกหน้าไม่ดูถูกความคิดนั้นแต่ยังบอกว่าเด็กน้อยเป็นพระจันทร์ (เป็นครั้งแรกหรือเปล่าที่เขาได้เป็นในสิ่งที่ไม่มีใครเห็นว่าควรเป็น) แม้จะเป็นแค่ครั้งเดียวแต่ก็อาจจะมากที่สุดที่เด็กน้อยเคยได้รับ เหมือนกับน้ำหยดหนึ่งท่ามกลางเม็ดทรายหลายๆ เม็ดย่อมชุ่มชื่นพอที่เขาจะติดตรึงและพันธนาการหัวใจเล็กๆ ไว้กับคนๆ นั้นตลอดไป คนที่เห็นคุณค่าของเรา ^ ^ ไม่ใช่แค่ฮยอกแจที่ประทับใจ รีดเดอร์ก็ประทับใจด้วยค่ะ เกิดความรู้สึกตราตรึงเลย เรื่องภาษา เคยวิจารณ์ไว้ใน “ดวงใจ...อธิษฐาน” ให้แล้วค่ะ ไม่รู้จะวิจารณ์ยังไงต่อแล้ว ภาษาดีไม่มีตก ยกธงชัยให้ ชนะเลิศเลยค่ะ เพราะภาษาสวยงามมาก (พูดไปเดี๋ยวก็จะซ้ำของเก่า อิอิ) สอดคล้องกับธีมเรื่อง เห็นภาพชัดเจน มีทั้งพลังและความหมาย คือสำหรับมิ้ม ไรเตอร์ที่เขียนให้คนอ่านเข้าใจเรื่องได้ มองเห็นภาพแล้วก็ภาษาสละสลวยถือว่าเก่งแล้ว แต่คนที่ทำให้ถ้อยคำมีพลัง(อ่านแล้วรู้สึกเหมือนถูกสะกด) แล้วก็มีความหมาย (อ่านแล้วกระแทกใจ จี๊ดๆ) ถือว่าเก่งมากๆ เลยค่ะ แล้วพี่เนมก็เป็นอย่างนั้น เป็นไรเตอร์ที่มีฝีมือดีมาก มีลูกเล่นเยอะ ขยันใส่รายละเอียด อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าฟิคเรื่องนี้ละเมียดละไม อ่านซ้ำๆ ก็ยิ่งได้อารมณ์ ไม่เบื่อ เรื่องราวที่อมตะมักจะเป็นอย่างนี้ ขอยกตัวอย่างรายละเอียดที่มีนะคะ เช่น ฮยอกแจใส่กำไลซะเต็มแขน แต่แปลกไหมทำไมใส่สร้อยแค่เส้นเดียว เป็นความหมายแฝงที่ละเอียดอ่อน ^ ^ แสดงว่าฮยอกแจให้ความสำคัญกับสร้อยเส้นนั้น กับคนๆ หนึ่งที่คิดถึงตลอดมา เรื่องหนึ่งที่เยี่ยมยอดของดาคูชิคือการสร้างบรรยากาศ ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในนั้น บรรยากาศมันลอยออกมา กลิ่นไอมันฟุ้งออกมา ทั้งความสวยงามของฉาก ความเศร้าของอารมณ์ตัวละคร ความโกรธ การให้รายละเอียดกับฉากเป็นสิ่งสำคัญมาก มันทำให้เรื่องที่เขียนกลายเป็นโลกอีกโลกหนึ่งซึ่งจะสมจริงหรือเปล่าขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของคนเขียน ซึ่งพี่เนมก็ทำได้อีกเช่นเคย ยกตัวอย่างนะคะ เทียบกับเรื่อง “ดวงใจ...อธิษฐาน” ที่เป็นทะเลทรายเหมือนกันแต่เป็นแนวไอยคุป (หรือเปล่าคะ) คืออารมณ์ลุ่มน้ำไนล์ นับถือองค์สุริยเทพ แต่เรื่องนี้เห็นความแตกต่างแล้วทั้งที่เป็นทะเลยทรายเหมือนกัน มิ้มนึกถึง Prince of Persia แล้ว (เกี่ยวไหมคะ) อยู่บนผืนทรายเหมือนกันแต่คนละความเชื่อ คนละสังคม เรื่องที่แล้ววอนจะบ่นกับสุริยเทพในใจตลอด แต่เรื่องนี้ฮยอกจะพูดกับพระเจ้าในใจแทน (น่าจะเป็นสาวอิสลาม) ทั้งชุดที่สวมใส่ ทั้งความเชื่อมันแตกต่าง กลายเป็นโลกอีกโลกหนึ่ง อีกบรรยากาศหนึ่ง ^ ^ แล้วหอคอยสูงที่ฮยอกอยู่ให้อารมณ์เหงามากๆ ค่ะ ตรงที่มันรกและลึกลับนี่แหละแต่กลับซ่อนความงามอยู่ในนั้น ชอบการเปิดตัวของตัวละคร แล้วก็ชอบฉากที่ตัวละครพบกัน ทั้งฮยอกแจและคนแปลกหน้า แล้วก็ทงเฮและฮยอกแจ น่ารักและสร้างสรรค์มากค่ะ บทสนทนาของตัวละครยิ่งสื่อบุคลิกและความคิดของตัวละครได้ดี เช่น ฮยอกพูดประมาณว่า ดีสิที่ตัวอัปมงคลอย่างเขาได้ไปทาฮาราน เผื่อเมืองโหดนั่นจะได้ย่อยยับลง ถึงมันจะขำๆ แต่รีดเดอร์อ่านแล้วเจ็บตงิดๆ มันออกประชดประชันนิดๆ เชื่อเถอะว่าไม่มีใครอยากเป็นตัวกาลกิณีหรอก และฮยอกก็ไม่อยากเป็นเพียงแต่พูดให้มันติดตลกขึ้นเพื่อให้อยู่กับมันได้เท่านั้น (น่าสงสาร) ไรเตอร์เก่งมากๆ เลยล่ะค่ะ นี่ขนาดลงแค่ 2 ตอนกว่าๆ เอง Intro กับบทที่ 1, บทที่ 2 ยังลงไม่จบเลย รีดเดอร์ยังบรรยายความความรู้สึกออกมาได้มากมาย เพราะฟิคพี่มีอะไรดีๆ ให้มองหา อ่านแล้วซาบซึ้งไปกับเรื่องราว ทุกครั้งที่อ่านจะมีความสุขมาก ^ ^ มิ้มคิดว่าฟิคชั่นที่เขียนกันในเวป คือวรรณกรรมรูปแบบหนึ่ง เป็นสิ่งที่มีคุณค่านะคะ ไม่เกี่ยวกับความวายหรือไม่วาย ส่วนตัวไม่ได้อยู่ในวงการวายมาก่อนแต่อ่านเพราะว่าเรื่องนั้นๆ เขียนดี (แล้วก็เข้าสู่วงการจนได้ ฮ่า) แต่นั่นไม่สำคัญใช่ไหมคะว่าสิ่งที่เขียนจะอยู่ในรูปแบบไหน สิ่งสำคัญคือเราสื่ออะไรออกมา ^ ^ คุณค่ามันอยู่ที่ตรงนั้น แล้วฟิคเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่มีคุณค่าอยากที่ได้วิจารณ์มาตั้งแต่ต้น มีคุณค่าไม่ต่างจากวรรณกรรมที่เราเอามาศึกษากัน ฟิคของพี่ดาคูชิทำให้รีดเดอร์และไรเตอร์หลายๆ คนมีแรงบันดาลใจที่จะ ‘เขียน’ ผลงานของตัวเองออกมา หนึ่งในนั้นก็คือรีดเดอร์คนนี้ค่ะ (ยกมือ) เป็นกำลังใจให้ “ดวงใจ...พันธนาการ” ดวงใจที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยสายใยพิเศษ แม้มองไม่เห็น แต่ไม่เคยคลาย ลึกซึ้ง ตรึงใจ ดวงใจ...พันธนาการ อ่านน้อยลง
Grazia | 6 ก.ย. 53
-
12
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"เก่งเกินไปแล้วนะ >O"
(แจ้งลบ)ไรเตอร์ค่ะ!!!! บอกหน่อยสิว่าทำไงให้แต่งฟิกเก่งแบบนี้อ่ะ = = อยากทำได้บ้างอ่ะ ... หนูตามมาตั้งแต่เรื่องก่อนแล้ว ไรเตอร์เก่งจริงๆ ฝีมือการแต่งพัณนามากๆเลย (ไม่มีติตั้งแต่แรก) ไม่สะดุด แถมยังคิดตามได้นึกว่าดูหนังอยู่เลยค่ะ แบบนี้ คงไม่ใช่มือสมัครเล่นแล้วมั้งค่ะ หลายๆคำวิจารณ์เค้าถามว่าเป็นนักเขียนใช่มั้ย? งั้นหนูเอาด้วย เป็นนักเขียนใช่มั้ย?! ... อ่านเพิ่มเติม
ไรเตอร์ค่ะ!!!! บอกหน่อยสิว่าทำไงให้แต่งฟิกเก่งแบบนี้อ่ะ = = อยากทำได้บ้างอ่ะ ... หนูตามมาตั้งแต่เรื่องก่อนแล้ว ไรเตอร์เก่งจริงๆ ฝีมือการแต่งพัณนามากๆเลย (ไม่มีติตั้งแต่แรก) ไม่สะดุด แถมยังคิดตามได้นึกว่าดูหนังอยู่เลยค่ะ แบบนี้ คงไม่ใช่มือสมัครเล่นแล้วมั้งค่ะ หลายๆคำวิจารณ์เค้าถามว่าเป็นนักเขียนใช่มั้ย? งั้นหนูเอาด้วย เป็นนักเขียนใช่มั้ย?!!! บอกมานะ ... (บอกอะไร = =) บอกวิธีทำให้แต่งฟิกเก่งมั้งนะ ไรเตอร์^^~~ จากนี้ไปจะมาเม้นบ่อยๆนะเออ รักไรเตอร์จัง หุหุ อ่านน้อยลง
MakJoo | 21 ต.ค. 53
-
5
-
0
"สุดยอด"
(แจ้งลบ)ติดตามมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว มาตั้งนานแล้วค่ะ สำหรับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เยี่ยมยอดมากยกนิ้วให้เลย สุดยอดจริงๆ เนื้อหาน่าติดตาม เข้าถึงอารมณ์ของ ตัวเองเหมือนว่าเราเป็นคนๆเดียวกับตัวละครเลยค่ะ อ่านง่าย ภาษาสละสลวยมาก ทึ่งกับความสามารถของ ไรเตอร์มากค่ะ เหมือนเป็นนักเขียนเลยน่ะคะ รับรอง ไรเตอร์แต่งฟิคแล้วต้องรุ่งทุกเรื่องค่ะ^^ ... อ่านเพิ่มเติม
ติดตามมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว มาตั้งนานแล้วค่ะ สำหรับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เยี่ยมยอดมากยกนิ้วให้เลย สุดยอดจริงๆ เนื้อหาน่าติดตาม เข้าถึงอารมณ์ของ ตัวเองเหมือนว่าเราเป็นคนๆเดียวกับตัวละครเลยค่ะ อ่านง่าย ภาษาสละสลวยมาก ทึ่งกับความสามารถของ ไรเตอร์มากค่ะ เหมือนเป็นนักเขียนเลยน่ะคะ รับรอง ไรเตอร์แต่งฟิคแล้วต้องรุ่งทุกเรื่องค่ะ^^ อ่านน้อยลง
ลินลดา | 13 ต.ค. 53
-
6
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น