|| The Story Of Us.1 || รักหลอกปลดล็อกหัวใจ

and THE STORY OF US looks a lot like a TRAGEDY now!

 

|| SPOIL ||

ฉันน่ะเป็นคนชอบคนง่าย แต่รักคนยาก ><

          เรื่องของเรื่องคือตั้งแต่เข้ามหาลัยมาจวบจนเป็นเด็กปีสองเนี่ย ฉันยังไม่เจอหนุ่มคนไหนถูกใจเลยสักคน! จนกระทั่งงานแฟชั่นโชว์ของแต่ละคณะนั่น ทำให้ฉันมีโอกาสพบหน้า ‘บอสตัน’ รุ่นพี่ปีสามคณะวิทยาฯ ที่นั่งมองนางแบบแต่ละคนอย่างนิ่ง…คือนิ่งมากจนฉันไม่รู้ว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกัน นางแบบไม่สวย หรือจิตใจลอยไปอยู่ไหนกันแน่

แต่แบบ…ความนิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนของพี่แกทำฉันอดมองบ่อยๆ ไม่ไหว >O< สุดท้ายความเป็นกุลสตรีที่ดีในตัวเลยเรียกร้องให้ฉันลุยหน้าเข้าหาเขาทันที!!

“ถ้าหนูบอกว่าอยากจะเป็นแฟนพี่ พี่จะตอบตกลงหรือปฏิเสธอ่ะ? (‘ ‘)”

“…ตกลงครับ”

“งั้นหนูเป็นแฟนพี่ตอนนี้เลยนะ!”

และนับจากวินาทีนั้น ฉันก็ได้เป็นแฟนคนแรก (ในสองปี) ของเขาแบบง้าย~ ง่าย >O< แต่ใครที่ว่านิยายมักจะมีตอนจบแบบพระเอกนางเอกเป็นแฟนกัน แต่งงานกัน หรือรักกันเนี่ย…ฉันว่ามันคงไม่ใช่สำหรับคู่เราหรอก! เพราะหลายครั้งที่คุยกัน สายตาพี่บอสตันเหมือนไม่ได้มองฉัน บางครั้งก็เหมือนไม่ได้คุยกับฉัน บางครั้งก็เหมือนไม่ได้สนใจฉันทั้งๆ ที่เขาก็มองหน้าฉันอยู่…แบบนี้มันน่ากลัวนะ 

น่ากลัวมากจนฉันไม่รู้จะเริ่มหาสาเหตุจากตรงไหนก่อนเลย!!

  

"คำสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปน่ะ มันไม่มีอยู่จริงหรอก..."

TALK

หนีมาเปิดเรื่องใหม่ไว้รออัพอีกแล้วค่าาาา คนละแนวกันกับเรื่องอื่นๆ แบบหน้ามือเป็นหลังทรีนนกันเลยทีเดียว 555

เห็นสปอยดูน่ารักๆ อย่างนี้ไม่ใช่นะ! เรื่องนี้เดินบนสายดาร์กนะคะ ดาร์กแบบที่นางเอกจะไม่รู้อะไรเลย กลัวนู่นกลัวนี่ไปหมด คืออารมณ์แบบอยากรู้แต่ไม่อยากถามอ่ะ กลัวคำตอบที่ได้รับจะทำให้ตัวเองแย่อะไรเงี้ย! 

มันเป็นบทเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ผิดที่ฝ่ายชายเองที่ไม่ชัดเจน แต่ก็รู้สึกผิดกับฝ่ายหญิงอยู่ไม่น้อย ตรงกับเซ็ต 'APOLOGY' พอดี (เป็นอย่างไรนั้นติดตามได้ที่ด้านล่างจ้าาา) 

บอกก่อนว่าเรื่องนี้ไรท์เตอร์ได้ไอเดียมาจากเอ็มวีเพลง APOLOGY ของหนุ่มๆ iKON ที่รักนั่นเอง >< ฟีลเศร้าสุดฤทธิ์! กับเนื้อหาของ The Story Of us ด้วย รับรองดาร์กหนักหน่วงแน่ๆ ค่ะ 

Thank For..


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
A P O L O G Y .  = คำขอโทษของคนอ่อนแอที่แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง ิ   


. . .