คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro [kriskai]
Intro (kriskai)
[Kai talk.]
ณ สนามบาส
"แบค พี่คริสเดือนคณะวิศวะปี 3แม่งหล่อสัสอะมึง!"เสียงเพื่อนของผมนามว่าโอเซฮุนพูดขึ้นทำให้ผมซึ่งนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ข้างๆนั้นต้องเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนของตัวเอง
"แน่อยู่แล้ว พี่คริสอะเขาเป็นเดือนขณะวิศวะ 3ปีซ้อนเลยนะ"เสียงเพื่อนของผมอีกคนนามว่าบยอนแบคฮยอนดังขึ้น ไอสองคนนี้มันแรดตัวแม่เลยครับ
ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังนั่งอยู่ที่แสตนด์ข้างสนามบาสครับ มานั่งส่องพวกผู้ชายที่เล่นบาสตอนเย็นกัน ซึ่งไม่ใช่ผมแน่นอนอยู่แล้วครับ อันที่จริงเวลานี้ผมควรจะได้นอนเล่นอยู่ที่บ้านแล้ว แต่ว่าแบคกับเซฮุนมันลากผมให้มาด้วย ผมก็เลยต้องมานั่งอ่านหนังสือรอแบบนี้
ผมกับสองคนนี้เป็นเพื่อนกันแต่อยู่ม.4ครับ จนตอนนี้ขึ้นปี1กันแล้วก็ยังอุตส่าห์สอบมหาลัยเดียวกันขณะเดียวกันสาขาเดียวกันได้อีก ความพยายามที่จะได้อยู่ด้วยกันเป็นเลิศจริงๆ แล้วผมก็เป็นพวกไม่ค่อยเข้าสังคมซะด้วยสิ ก็ดีจะได้ไม่ต้องหาเพื่อนใหม่
"นี่สรุปพวกมึงเป็นเกย์หรือเป็นตุ๊ดกันแน่เนี่ย"ผมพูด
"ไม่ใช่ตุ๊ดเว้ย อย่างฉันสองคนเรียกว่าเคะแรดเฉยๆเว้ย"แบคพูด
"ไม่ต่างกันเท่าไหร่"ผมพูดแล้วหันกลับมาอ่านหนังสือ
"นี่ คุณจงอินครับ คุณมึงจะตั้งใจเรียนเรียนไปรึเปล่า นี่มันเลิกเรียนตั้งนานแล้วนะ จะอ่านไปสอบแข่งโอลิมปิกรึไง"ฮุนพูด
"ก็คนมันว่าง แล้วพวกมึงก็น่ารู้ว่ากูไม่ได้บ้าผู้ชายถึงจะได้คุยกับพวกมึงรู้เรื่อง"ผมปิดหนังสือที่อ่านอยู่แล้วพูด
"งั้นถือว่ากูขอละกัน เก็บหนังสือใส่กระเป๋าแล้วก็ช่วยฟังที่พวกกูพูดหน่อย มึงจะได้มีความรู้มาคุยกับพวกกูนิดๆหน่อยๆก็ยังดี"แบคพูด ผมเลยยอมเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าแล้วหยิบน้ำเปปซี่ขึ้นมากิน
"อะพูดมา ถ้ามันเข้าหัวสมองกูก็จะจำอะนะ"ผมพูด
"นั่นคนนั้นอะที่ผมทองหล่อๆชื่อว่าคริส อยู่วิศวะปี3 รวย เป็นเดือนคณะ"ฮุนพูดพลางชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเล่นบาสอยู่ ผมมองตามที่ฮุนชี้ เอิ่ม...หล่อเกินไปละ หล่อแบบโคตรพ่อโคตรแม่หล่ออะผมเป็นผู้ชายด้วยกันยังคิดว่าหล่อเลย
"มองตาไม่กระพริบเลยนะ หล่อใช่มั้ยล่ะ ชอบอะดิชิมิๆ"แบคพูดทำให้ผมเลิกสนใจผู้ชายที่ชื่อคริส แล้วหันไปมองหน้าแบคอย่างเอือมๆ
"กูนะ ไม่ใช่มึงถึงได้ชอบไปทั่ว"ผมพูด แล้วหันกลับไปมองที่สนามบาส เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงในสนามหันมาทางผม และสบตาเข้ากับผมพอดี
"โหย เจ็บเลยกู"เสียงไอแบคพูดทำให้ผมละสายตาจากร่างสูงตรงนั้น แล้วหันไปมองไอแบค
"มึงพี่คริสเขามองมาทางเราแล้วยิ้มด้วยอะ"ฮุนพูด แล้วเกาะแขนไอแบค ผมล่ะเอือมกับพวกมันจริงๆเลย-_- ช่างเหอะ ผมชินแล้วล่ะ ผมหยิบแก้วเปปซี่ขึ้นมากินแล้วมองฮุนกับแบคที่คุยเรื่องผู้ชายกันต่อ "พวกมึงพี่คริสเดินมาทางนี้ด้วยแหละ"
"ป๋ายมาทำไรที่นี่อะ"เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นจากด้านล่าง คือพวกผมนั่งกันอยู่ชั้นบนสุดของแสตนด์ครับ แต่ว่านะ ป๋ายงั้นหรอ? ผมหันไปมองหน้าร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านล่าง
"ป๋ายมาส่องผู้ชายกับเพื่อนน่ะเฮีย แต่ส่องกันอยู่แค่สองคนนะ ไอคนนั้นมันไม่ยอมส่องด้วย มันมานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ"แบคพูดพลางชี้มาทางผม ร่างสูงจึงหันมามองหน้าผม
"เดี๋ยวนะ แบคมึงรู้จักกับพี่คริสด้วยหรอ แล้วทำไม่พี่คริสเรียกมึงว่าป๋ายอะ"ฮุนพูด
"กูเป็นน้องพี่คริสน่ะ เป็นลูกคนละแม่"แบคพูด
"อ่อ อย่างนี้นี่เอง สวัสดีครับพี่คริสผมเป็นเพื่อนไอแบคนะครับ ชื่อโอเซฮุนครับ"ฮุนพูด
"ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องเซฮุน"ร่างสูงที่ชื่อคริสพูดแล้วหันมามองผม มองไมว่ะ ไม่เคยเห็นคนไง?
"เฮียไม่ต้องแปลกใจหรอก ไอนี่มันไม่ค่อยพูดน่ะ ชอบอยู่เงียบๆ มันชื่อคิมจงอิน"แบคพูด
"อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ^^"พี่คริสพูดแล้วยิ้มให้ผม หล่อตายล่ะ ผมพยักหน้ารับไปส่งๆ "ป๋าย เย็นแล้วนะ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน เดี๋ยวป๊าก็เป็นห่วงหรอก"
"พึ่งจะ 4โมงครึ่งเอง แล้วเฮียอะจะกลับกี่โมง"แบคพูด
"ก็เนี่ยแหละ เฮียจะกลับแล้ว"คริสพูด
"งั้นป๋ายกลับเลยก็ได้ ฮุนมึงจะกลับยัง"แบคพูด
"อืม วันนี้ต้องย้ายของเข้าหอว่ะ พ่อกับแม่คิดอะไรก็ไม่รู้ ตอนเที่ยงโทรมาบอกให้เก็บของย้ายเข้าหอที่เขาหาไว้ให้ เพราะพวกเขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศไม่อยากให้กูอยู่บ้านคนเดียว"ฮุนพูด
"อ่ออืม งั้นเดี๋ยวกลับกับกูเพราะบ้านเราทางเดียวกัน แล้วจงอินมึงจะกลับยัง"แบคพูด
"อืม กูว่าจะกลับตั้งนานละถ้ามึงไม่ลากกูมานี่ก่อน"ผมพูด
"กูขอโทษได้ไหมล่ะที่ลากมึงมา"แบคพูด
"อืม"
"เฮ้อ~ งั้นเฮีย ป๋ายกลับก่อนนะ เฮียก็กลับคอนโดดีๆล่ะ"แบคพูด แล้วเราสามคนก็ลงจากแสตนด์
"อืม บาย"พี่คริสพูดแล้วเดินไป พวกผมสามคนก็เดินมาหน้ามหาลัยครับ ฮุนกับแบคโบกรถแท็กซี่กลับบ้านไปละ ผมมานั่งรอรถเมย์อยู่ที่ป้ายรถเมย์ ผมไม่ใช่คนรวยแบบมันสองคนซะหน่อย ที่เข้ามหาลัยนี้ได้ก็สอบชิงทุนล้วนๆเลย
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อย อยู่ดีๆก็มีรถสปอร์ตลัมโบกินี่สีขาวมาจอดตรงหน้าผม แล้วกระจกด้านข้างคนขับก็เปิดทำให้ผมเห็นคนขับ คนๆนั้นคือพี่คริสครับ พี่ของแบคนั่นแหละ "ให้พี่ไปส่งมั้ย" มันพูดกับใครอะ ผมหรอ? ไม่ใช่มั้ง ผมหันซ้ายหันขวาแต่ตอนนี้ตรงนี้มีแค่ผมคนเดียวที่นั่งอยู่ "ก็คุณนั่นแหละจงอินไม่ต้องมองหาคนอื่นหรอกครับ"
"ไม่ต้องหรอกครับ ผมกลับเองได้"ผมพูด
"โดยการนั่งรอรถเมย์ที่ไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหนอะนะครับ"พี่คริสพูด เล่นเอาผมเงียบเลยครับ ก็ถูกอย่างที่พี่คริสพูดนั่นล่ะ กลับด้วยก็ได้วะ ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตูข้างคนขับ คริสยิ้มเหมือนดีใจที่ผมยอมนั่งรถไปกับเขา "บอกทางผมด้วยสิครับ ไม่บอกผมจะรู้มั้ยว่าบ้านคุณอยู่ไหน"
"พูดมากจริง"ผมพูด
"โอเค งั้นบอกทางมาสิ"คริสพูด
"ขับตรงไป ถึงสี่แยกก็เลี้ยวซ้าย ตรงไปเรื่อยๆจะเห็นหมู่บ้านAGB เลี้ยวเข้าไปตรงไปเรื่อยๆ อยู่ซอยห้าซ้ายมือ บ้านหลังสุดท้ายด้านขวา ถ้าจำไม่ได้ก็ถามเดี๋ยวผมบอกใหม่"ผมพูด คริสพยักหน้าเข้าใจแล้วขับรถออกมาจากตรงนั้น
17:05 น.
"ขอบคุณที่มาส่งครับ"ผมพูดหลังจากที่รถจอดที่หน้าบ้านผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ไม่เป็นไรครับ ฝันดีครับ"คริสพูด
"อย่าพูดอะไรแบบนั้นกับผมเลยครับ"ผมพูดแล้วเปิดประตูลงจากรถ ฝันดีงั้นหรอ? ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนผมอยู่ม.ต้น เจอบอกฝันดีแบบนี้ก็จะเขินอยู่หรอก แต่ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกัน ผมไม่ยอมกลับไปเป็นแบบนั้นเด็ดขาด.....
Talk.ง้อววววว~ ความหลังขอเด็กชายคิมจงอินคืออะไรกันน้อ ดีจ้ะทุกคน บทนำจะมีอยู่ทั้งหมด 3 บทนำด้วยกันนะคะ บทนำแรกของหน่องไคผู้เย็นชาและคริสปี้จักจี้หัวใจนะคะ บทนำต่อไปของใครให้
ลุ้นๆ ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยน้า รักคนอ่านน้า เม้นด้วยๆ ><
ความคิดเห็น