ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #192 : Yomeiro Choice พ่อจ๋ารักแม่หนูหน่อยน่ะ

            ในสมัยที่ผมเป็นนักเรียนอยู่ชั้นมัธยมผมชอบการ์ตูนญี่ปุ่นมาก (ในตอนนั้นไม่ชอบฮาเร็ม โดยการ์ตูนที่ผมชอบส่วนใหญ่จะเป็นแนวแอ็คชั่นสู้กันมากกว่า เช่น เทพอสูรเซ็นกิ, เซนต์เซย่า, อุลตร้าแมน อะไรพวกนี้แหละครับ) อย่างไรก็ตามแม้จะชอบการ์ตูนญี่ปุ่นเพียงใด ผมก็ไม่สามารถหาใครมาพูดคุยเพื่อแลกเปลี่ยนหรือแบ่งปันความสนุกและความชอบเหล่านี้ได้เลย เพราะสมัยนั้นยังไม่มีอินเทอร์เน็ต อีกทั้งเพื่อนชายในชั้นมัธยมทั้งหมดไม่มีใครดูการ์ตูนญี่ปุ่นประเภทนี้สักคนเลยครับ แม้ว่าสมัยก่อนนั้นสแลมดังก์  เซเลอร์มูน ดิจิมอนดังมาก  แต่ทั้งชั้นไม่มีหัวข้อเกี่ยวกับการ์ตูนเหล่านี้เลย ทำให้ผมต้องเงียบๆ อยู่คนเดียว เพราะถึงจะคุยไปคนอื่นคงไม่สนใจ

ไม่รู้ว่าค่านิยมหรือมีใครเป่าหู เพื่อนชายทุกคนในห้องมักคิดว่าการ์ตูนญี่ปุ่นคือการ์ตูนลามก ซึ่งหากพูดถึงการ์ตูนญี่ปุ่น หลายคนในห้องของมันมักนึกถึงเรื่องผู้หญิงเปลือยๆ น่ารักหรือไม่ก็สวย และมีนมโตๆ รูปร่างเย้ายวน และมีการโพสท่าส่อไปในทางเพศ เรียกได้ว่าใครที่ชอบการ์ตูนญี่ปุ่นจะถูกมองว่าเป็นคนลามก สมองไม่พัฒนา และที่แรงที่สุดคือ โตแล้วนยังชอบการ์ตูนญี่ปุ่นอยู่ปัญญาอ่อนว่ะ (ซึ่งเป็นความเข้าใจผิด การ์ตูนญี่ปุ่นนั้นแบ่งหลายสาย มีคนดูหลายช่วงอายุตามลักษณะของแนวและสายการ์ตูน)

 ดังนั้นส่วนใหญ่เพื่อนของผมในชั้นมักมองการ์ตูนญี่ปุ่นโป๊เป็นเรื่องตลก วันดีคืนดีจะมีบางคนเอาการ์ตูนมังงะโป๊ญี่ปุ่นมาโรงเรียน แล้วจับกลุ่มดูกัน บางคนในกลุ่มก็จะร้องเสียงโอ้เยส!! หรือเสียงทุเรศจำพวกเสียงครางประกอบเวลามีคนเปิดหน้าต่อไป ส่วนผมเองก็อยากมีส่วนร่วมด้วยทำแกล้งทำหน้าตาหื่นๆ น้ำลายย้อย จนหลายคนชอบว่าผมหื่นตัวพ่อ (ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องเพศ ไม่ว่าจะเป็นของจริงหรือการ์ตูนสักนิด) ที่จริงแล้วพวกเขาชอบเรื่องภาพโป๊มากกว่าเนื้อเรื่องด้วยซ้ำว่าเป็นยังไง และใครก็ตามแอบเปิดอ่านการ์ตูนโป๊ระหว่างที่มีการเรียนการสอนต่อหน้าอาจารย์นี้ถือว่าเป็นมีความกล้ามาก เพราะหากถูกจับได้ล่ะก็ชีวิตมัธยมมีอันสดใสมีอันต้องมีบาดแผลในใจแน่นอน

ส่วนผมเองก็เคยเอาการ์ตูนญี่ปุ่นโป๊ๆ เรตๆ เอามาให้เพื่อนชายในชั้นอ่านด้วยครับ ยังจำได้ดีเลยว่าเวลานั้นผมเอาการ์ตูนเรื่องมังกรซ่อนลาย (ใบหูมังกร) ซึ่งการ์ตูนดังกล่าวส่อเรื่องเพศอย่างโจ่งแจ้ง อยากโป๊เปลือยเต็มพิกัด บวกกับความโหดและโรคจิตของเนื้อหา และพระเอกคาสโนว่า รวย เก่ง เทพ จึงไม่ยากนักที่การ์ตูนดังกล่าวจะเป็นที่ติดใจของเพื่อนชายในห้อง  หลายคนขอยืมการ์ตูนดังกล่าวเอาไปอ่านบ้าน จนหนังสือเปือยยุ่ยหมด และจนบัดนี้ผมก็ลืมๆ ไปแล้วว่าหนังสือการ์ตูนเล่มนี้หายไปไหน? ใครเอาไปแล้วไม่คืน?

อย่างไรก็ตาม อันเนื่องจากการ์ตูนโป๊ญี่ปุ่นที่เป็นมังงะนั้นหายาก (ไม่เหมือนสมัยนี้มีอินเทอร์เน็ตสบายเป็นแปดอย่าง) ดังนั้นพวกเพื่อนผมเลยจำเป็นต้องระดับความลามกมาสักหน่อย คือเอาการ์ตูน “หื่น” (หรือเสื่อม)มาอ่านแทน การ์ตูนหื่นที่ว่านั้นก็ลดระดับการ์ตูนโป๊สักหน่อย มีการขายสรีระเพศหญิง เย้ายวน ส่อเรื่องเพศ หากแต่คราวนี้ไม่เน้นฉากมีเพศสัมพันธ์ กับเน้นตลกมากกว่า เช่นเรื่อง Katsuo (คัตสึโอะ ! เห่ยกำลังสอง) ที่เป็นที่นิยมในหมู่เพื่อนผม ที่มีทั้งแอ็คชั่น ตลก หื่น ผสมกันอย่างลงตัว สร้างความบันเทิงในกลุ่มไม่มากก็ไม่น้อย สมัยนั้นการ์ตูนหื่นพวกนี้มีทั้งลิขสิทธิ์และไม่มีลิขสิทธิ์จำนวนมาก สามารถหาซื้อได้ตามร้านค้าทั่วไป (แต่กรณีจังหวัดผมแทบไม่มีเลย ต้องไปซื้อต่างจังหวัดหรือไม่ก็มีใครบริจาคมาให้)

ปัจจุบันการเข้ามาของอินเทอร์เน็ต ทำให้วัฒนธรรมการเอาหนังสือการ์ตูนโป๊และการ์ตูนหื่นมาโรงเรียนอาจลดลง เพราะหันมาเน้นดูอินเทอร์เน็ตแทน แต่ส่วนมากเพื่อความปลอดภัยหากมีใครจับได้ พวกเขาจะเน้นการ์ตูนตลกหื่นๆ มากกว่า ยกตัวอย่างเช่น การ์ตูนเรื่อง To Love Ru ที่ฮิตในหมู่เด็กประถมและมัธยม เพราะมีทั้ง หื่น, ฮาเร็ม ขายสรีระผู้หญิงอย่างเย้ายวน ส่อเรื่องเพศ (แบบไม่ได้ตั้งใจ) ซึ่งส่วนมากดูเอาหื่นมากกว่า จนมองข้ามเนื้อหาว่าการ์ตูนที่แสนอบอุ่นและซาบซ่าอย่างน่าเสียดาย

  

Yomeiro Choice

ตลก, หื่น (Ecchi), ฮาเร็ม, แฟนตาซี, ผู้ใหญ่, โรแมนติก, ชีวิตในโรงเรียน, ไซไฟ, เซเน็ง และโชเน็น

เอาล่ะ ย้อนอดีตระลึกชาติไปซะนาน วันนี้ผมจะพูดเรื่องการ์ตูนตลกหื่นครับ ซึ่ง Yomeiro Choice ที่ผมจะพูดถึงในบทความนี้ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนที่ผมชอบมากที่สุด โดย Yomeiro Choice เป็นการ์ตูนแนวตลกหื่น เขียนโดย Tenkla เผยแพร่ใน Akita Shoten 's Champion Red Ichigo และ Champion Red ตั้งแต่ธันวาคม 2008 ถึง 2011 ตีพิมพ์ทั้งหมด 6  เล่ม (6 เล่มเชียวนะครับลองคิดดู เรต+18 ไม่ธรรมดาแน่ๆ)  และไม่มีทางเข้าในประเทศไทยแน่นอน และตอนนี้ก็มีดราม่า CD ด้วยนะครับ แค่เสียงก็สยิวกิ๊วน่ารักซะไม่มี 

 

Yomeiro Choice เป็นการ์ตูนคอมมาดี้ประเภทรักสี่เศร้า(??) โดยตัวเอกคือ “ซาคุ” ซึ่งเป็นเด็กมัธยมปลายที่ไม่เข้าใจในเรื่องความรักกับเพศตรงข้ามสักเท่าไหร่ (จริงเหรอ??) เวลาผู้หญิงมาบอกรักก็ปฏิเสธหมด แต่กระนั้นรอบๆ ตัวเขายังมีผู้หญิงสามคนแอบหลงรักเขาอยู่ หนึ่งคือ “คาริน” ซึ่งเป็นเพื่อนวัยเด็กของซาคุ ที่ทั้งซึนและชอบดุด่าและต่อยซาคุประจำ สองคือ “คุรัน” ลูกพี่ลูกน้องของซาคุที่ย้ายโรงเรียนมาเรียนที่เดียวกันกับซาคุแล้วยังอาศัยอยู่ด้วยกันกับเขาและชอบตามใจเขาทุกเรื่อง และคนที่สามคือหัวหน้าห้อง “เมบุกิ” ที่เตี้ย แบน(แต่ไม่ซึน)ที่แอบชอบเขาอยู่ห่างๆ

ความจริงรักสี่เศร้านี้ก็แค่ก่อตัวขึ้นเงียบๆ  จนกระทั่งวันหนึ่งมันก็ระเบิดขึ้น เมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวออกจากต่างมิติ อ้างว่าเป็นลูกสาวในอนาคตของซาคุและคาริน ชื่อ “คิอิโระ” ที่ได้ย้อนอดีตมาจากอนาคตเนื่องจากซาคุพ่อของตนในตอนนี้เกิดมีใจแบ่งปันความรักให้แก่ผู้หญิงคนอื่น ทำให้ตัวตนของเธอในอนาคตกำลังหายไป ดังนั้นเพื่อแก้ปัญหาจะต้องให้ซาคุ (พ่อ) ในตอนนี้มารักกับคาริน(แม่)ให้ได้  จากนั้นในช่วงเวลาเดียวกันก็มีเด็กผู้หญิงอีกคนปรากฏมาจากต่างมิติและอ้างว่าชื่อ “ฮิอิโระ” เป็นลูกสาวของซาคุและคุรัน และเธอมีวัตถุประสงค์เดียวกับเช่นเดียวกับคิอิโระที่ต้องการให้ซาคุ(พ่อ)มารักกับแม่ของเธอ เพื่อป้องกันการมีตัวตนอยู่ของเธอในอนาคต  และ ในขณะที่ซาคุกำลังสับสนเรื่องวุ่นวายนี้เองเด็กสาวจากโลกอนาคตอีกคนก็ปรากฏขึ้นมาเธอคือ “โมเองิ” ที่เป็นลูกสาวของซาคุกับโคซุเอะ และลูกทั้งสามต้องการให้ซาคุรักแม่ของพวกตนอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช แล้วเรื่องวุ่นๆ แบบนี้จะจบลงอย่างไงดีล่ะทีนี้??

  

ซาคุ ซาคุรากะ พระเอกตัวหลักของเรื่องเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ในโรงเรียน แต่ทุกอย่างกากหมด ไม่สนใจในความรักต่อเพศตรงข้าม หลังจากเกิดเหตุการณ์เหล่าลูกสาวในอนาคตย้อนอดีตมาหาเขาทำให้เขาต้องเลือกภรรยาในอนาคตจากตัวเลือกถึงสี่คน ซึ่งซาคุลำบากใจ เป็นเหตุทำให้ลูกสาวต้องใช้ทุกวิธีที่จะให้แม่ของพวกตนเข้าวินกับซาคุ ทำให้ซาคุเกือบเสียความบริสุทธิ์ของตนตลอดเวลา และมักแก้ปัญหาด้วยการหนี

(สปอยตอนจบ ตอนจบซาคุถูกยัยเอลฟ์ชื่อลาอุสเป็นผู้ช่วยของเขาที่มาจากอนาคตบังคับให้เขาเลือกว่าจะเอาผู้หญิงคนไหนเป็นคนรักในอนาคต เพราะหากเขาไม่เลือกในอนาคตเขาจะกลายเป็นนักวิทยาศาสตร์และสร้างเครื่องจักรทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ หากแต่สุดท้ายซาคุเลือกที่จะเหมาหมด ทุกคนเข้าวิน เลยจบแอปปี้ไป)

    

คาริน เพื่อนสมัยเด็กของซาคุผมสีส้ม เจ้ากี้เจ้าการและชอบต่อยเขาเสมอ จนซาคุเข็ดขยาดผู้หญิง ความจริงแล้วเธอมีความซึนเดระ ชอบซาคุมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่กล้าบอก หลังจากที่ลูกสาวจากอนาคตของเธอมาหา เธอก็ถูกลูกสาวเป็นแม่สื่อให้เธออยู่กับซาคุมากขึ้น

คิอิโระ (หมายถึงสีเหลื่อง) ลูกสาวในอนาคตของซาคุและคาริน ที่มาจากอนาคตมายังปัจจุบันเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะเกิดมา เป็นคนร่าเริงและชอบเอาอุปกรณ์แปลกๆ จากโลกอนาคตมาช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ของเธอกับพ่อรักกันมากขึ้นแม้ว่าจะล้มเหลวทุกครั้งก็ตาม ซึ่งตัวตนของเธอในอนาคตโลกคู่ขนานที่ซาคุได้เลือกแม่ของเธอ ตอนแรกครอบครัวเธอจะยากจนมาก หากตอนหลังพ่อของเธอได้กลายเป็นคนร่ำรวยและหยิ่งชอบผลักดันลูกสาวไปตามแบบของเขาต้องการ ซึ่งคิอิโระไม่ชอบชีวิตร่ำรวยดังกล่าวเลยเพราะมันทำให้เธอห่างเหินจากครอบครัวมากขึ้น

    

คุรัน ลูกพี่ลูกน้องของซาคุ ผมสีน้ำเงินเข้ม ใจดี มีนิสัยแม่บ้านแม่เรือน หน้าอกใหญ่ ที่ย้ายมาอยู่อพาร์ตเมนต์ร่วมกับซาคุ ตอนแรกเธอสารภาพซาคุแบบไม่ให้เขาตั้งตัว เลยโดนปฏิเสธอย่างไว หากแต่หลังจากลูกสาวของเธอจากอนาคตมาหา เธอก็ไม่เลิกล้มความคิดที่จะให้ซาคุหันมารักตน

ฮิอิโระ (หมายถึงสีแดง) ลูกสาวในอนาคตของซาคุและคุรัน (อายุเท่ากับคิอิโระ) นิสัยเยือกเย็น หน้าตาเรียบเฉย รักสัตว์ อยากให้แม่ของตนรักพ่อของตนมาก จนบางครั้งก็ทำเกินเหตุ ซึ่งตัวตนของเธอในอนาคตโลกคู่ขนานที่ซาคุได้เลือกแม่ของเธอจะใช้ชีวิตปกติธรรมดา แม้ว่าพ่อของเธอจะไม่ค่อยอยู่กับครอบครัวก็ตาม

    

เมบุกิ หัวหน้าห้องของซาคุและคาริน ผมสีชมพู ที่คนในห้องชอบเรียกว่า “หัวหน้ากุ้ง” เพราะตัวเตี้ย หน้าอกแบน เหมือนเด็กประถม เธอแอบชอบซาคุแต่ไม่กล้าเข้าหา เนื่องจากนิสัยของซาคุที่ไม่สนใจผู้หญิง บวกกับความคิดที่ว่าเธอไม่สามารถสู้กับคารินและคุรันที่มีภาษีดีกว่าได้เลย จนกระทั่งลูกสาวของเธอจากโลกอนาคตมาบอกว่าเธอคือหนึ่งในตัวเลือกของภรรยาของซาคุในอนาคต ทำให้เธอเริ่มใกล้ชิดกับซาคุมากขึ้น เวลาเธออายและอยู่ในสภาพเปลือยเธอจะมีนิสัยอีโรติก

โมเอกิ (หมายถึงสีเขียว) ลูกสาวของซาคิกับเมบุกิ อายุมากกว่าคิอิโระและฮิอิโระ นิสัยหยิ่งในศักดิ์ศรี ไร้ยางอายหื่นเอาเรื่องและใช้ทุกวิธีการเพื่อให้ซาคุรักแม่ในอนาคต ซึ่งตัวตนของเธอในอนาคตโลกคู่ขนานที่ซาคุได้เลือกแม่ของเธอจะใช้ชีวิตยากลำบากเพราะซาคุติดเหล้า ทำให้แม่ของตนต้องทำงานพิเศษหารายได้มาจุนเจือครอบครัว

   

โรสแมรี่ นักไล่ผีผมสีบลอนด์และหนึ่งตัวเลือกของซาคุที่จะเลือกเธอเป็นภรรยาในอนาคต หากแต่เธอแตกต่างจากกลุ่มภรรยาของซาคุตรงที่เธอเป็นผู้ใหญ่อายุมากกว่า และจับกดซาคุซึ่งไม่ได้เกิดจากความรักแม้แต่น้อย หากแต่หลังจากลูกสาวในอนาคตมาหาก็เริ่มเข้าหาซาคุแบบคนรักนิดหน่อย

เซรูเลีย ลูกสาวของซาคุและโรสแมรี่ ที่มาจากอนาคต ซึ่งตอนแรกคิดจะตัดเจ้าโลกพ่อของเธอ เพื่อไม่ให้เธอเกิดมาในอนาคต เพราะอนาคตคู่ขนาน หลังจากที่แม่ของเธอแต่งงานกับซาคุ ชีวิตของแม่ก็มีแต่ตกต่ำลงเรื่อยมา หากแต่ภายหลังเธอก็ยอมรับซาคุเป็นพ่อ และพยายามให้ซาคุรักแม่ของตนบ้าง นิสัยของเธอค่อนข้างเป็นเด็กบริสุทธิ์และเรียบร้อย เข้ากันได้ดีกับโมเอกิ

 

Yomeiro Choice ถือว่า เป็นมังงะแนวฮาเร็มที่ผมชอบจนบัดนี้ หากมีการจัดอันดับ ผมจะให้เรื่องนี้ติดอันดับต้นๆ (เป็นรองแค่ To Love Ru และ Sora no Otoshimono)  เพราะมันมีส่วนประกอบที่ผมชอบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นพระเอกอ่อนแอ, ตัวละครหญิงเด็ดดวง (เหล่าลูกก็น่ารัก), อวยก็อวยเท่ากัน ไม่มีใครโดดเด่นไปกว่ากัน ใครชอบใครก็อวยกันสะดวก, มีตลก, เซอร์วิส(หื่น)กระจาย, จบในตอน, อบอุ่น, จบอย่างฮาเร็ม (แม้จะดูเหมือนจะรีบตัดจบก็ตาม) เวลาผมเปิดคอม ผมมักจะดูการ์ตูนเรื่องนี้เสียทุกครั้ง ดูแล้วกระชุ่มกระชวยปอด มีกำลังใจการทำงานมากขึ้น โลกเป็นสีชมพู

พูดง่ายๆ คือเวลาผมผิดหวังกับการ์ตูนฮาเร็มเรื่องไหนมา โดยเฉพาะตอนจบไม่เข้าวิน หักหลังคนดู ผมมักดู Yomeiro Choice ล้างตาซะ จะได้ลืมเรื่องเหล่านี้ให้หมดไปจากสมอง

     

Yomeiro Choice เป็นผลงานของ Tenkla นักเขียนคนนี้ชอบเขียนสายมืดหรือสายสว่างชอบเล่นมุกหื่น กางเกงใน และเสื้อขาดโผล่ประจำ การ์ตูนเรื่องนี้ก็เช่นกัน นอกจากตจะมีมุกล้อเลียนแบบง่ายๆ (แซวโดเรมอนหรือไม่ก็สไปเดอร์แมน แต่ที่ผมฮ่าที่สุดมุกแพนดี้กับสตองกิ้ง ) หากแต่มุกหื่นจะเยอะที่สุด โดยตอนแรกๆ เปิดฉากก็เป็นมุกเซอร์วิสหื่นพอรับได้ เปิดนม, กางเกงในนิดหน่อย หากแต่หลังจากนั้นมุกหื่นแรงขึ้น บางมุกสองแง่สองง่าม เรียกได้ว่าตัวละครหลักหญิงในเรื่องโดนกันถ้วนหน้า ไม่ว่าจะโดนน้ำเหนียวปริศนา, หนวดปลาหมึกลามก, เชือกพันธการ, เปลือยต่อหน้าพระเอก (แต่ไม่เสียตัว)  

                ผมบอกไว้แล้วว่าศาสตร์สายมืดนั้นมันล้ำลึกมากน่ะครับ อย่าง H นั้นหลายคนคิดว่าคำย่อนั้นมาจาก เฮ็นไต (Hentai) ใช่เปล่าครับ ความจริงแล้ว H นั้นมันมีอีกคำย่อหนึ่งนั้นคือเอจจิ (Ecchi) ซึ่งมีความหมายเกือบคล้ายกัน

                เอจจิ (Ecchi) ถ้าไปอ่านตามบอร์ดไทยทั่วๆ ไปจะหมายถึงลามกอนาจารเหมือนเฮ็นไต หากแต่เอจจิจะแตกต่างตรงเฮ็นไตตรงที่เป็นแนวลามกอนาจาร แบบปกติธรรมดาทั่วไป (อาจมีการยกตัวอย่าง เช่น ฉากผู้หญิงและผู้ชายเอากัน )  ส่วนเฮ็นไตนั้นจะส่อแววไปด้านวิปริต คนธรรมดาไม่ค่อยทำกัน พูดง่ายๆ คือเฮ็นไตมีแรงกว่าเอจจิ

                ความจริงแล้วเอจจินั้นหากดูวิกิพีเดียจะกว้างกว่านั้นนอกจากฉากเอากันอย่างเดียว คือเป็นคำแสลงของภาษาญี่ปุ่นสำหรับการจินตนาการเร้าอารมณ์และเสียดสีทางเพศ ซึ่งระดับความมืดนั้นน้อยกว่าเฮ็นไตมาก ในวิพีมีเดียได้บอกว่าหากสภาพตัวละครการ์ตูนที่เป็นผู้หญิงน่ารักนุ่งกางเกงสั้นเกินไปหรือโปร่งใส (เปียกหรือไม่เปียกก็ได้) นี้เป็นองค์ประกอบโดยทั่วไปที่ถือว่าเป็นเอจจิ

               หากตามความเข้าใจของผมเอจจิน่าจะหมายถึง ลามก ทะลึง ที่เป็นภาพสื่อถึงความเซ็กซี่หรือกระตุ้นทางเพศ โดยส่วนใหญ่จะเป็นรูปร่างเปลือยของสตรี หรือที่เรารู้กันคือเซอร์วิส ที่บางครั้งออกมาแบบโจ่งแจ้ง เช่นฉากที่เสื้อผ้าผู้หญิงฉีกขาดออกจากกันโดยอาวุธหรือเวทมนตร์ หรือเห็นหน้าอกและชุดชั้นใน

               

               ระดับของเอจจิจะแตกต่างกันออกไป จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความตั้งใจของผู้เขียนว่าจะจงใจมากหรือน้อย หรือจะโป๊เปลือยกายในแบบใด เช่นบางครั้งก็มีการโชว์หัวนมเด่นชัด บางครั้งหัวนมและอวัยวะเพศถูกบดบังด้วยควันหรือหมอก หรือใช้อะไรบดบัง

                นอกจากนี้ก็ยังมีส่วนประกอบยิบย่อยไม่ว่าจะเป็นปฏิกิริยาของตัวเอกชาย (หรือตัวละครชายอื่นๆ) ที่เห็นผู้หญิงเปลือยอยู่ (อาจจะเป็นเหตุบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ส่วนใหญ่มักบังเอิญมากกว่า) ที่บางครั้งก็แตกต่างกันออกไปตามนิสัยของตัวเอก เช่น ทำหน้าหื่น อายจนหน้าแดง  เลือดกำเดาไหล

                นอกเหนือจากนั้นเอจจิยังมีส่วนผสมของความโมเอะของโอตากุเข้าไปด้วย กล่าวคือ ความโมเอะของชุดชั้นใน (กางเกงใน) ที่พบเห็นบ่อยที่สุดในฉากเซอร์วิส ที่รูปแบบกางเกงในหลากหลายขึ้นอยู่กับนิสัยของผู้หญิงนั้นๆ เช่น หากเป็นสาวขี้อายหรือสาวซึนกางเกงในจะเป็นสีลาย (shimapan) หากเป็นสาวบริสุทธิ์จะใส่กางเกงในสีขาว เป็นต้น

                ส่วนเอจจินั้นมีเรื่องเพศสัมพันธ์ (ฉากเอากัน) หรือไม่นั้น ตามวิกิพีเดียได้บอกว่าโดยปกติแล้วเอจจิจะไม่มีเรื่องเพศสัมพันธ์มาเกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นในมังงะหรืออนิเมะ ซึ่งหากมี งานดังกล่าวจะถูกเรียกว่าเฮ็นไตแทน แต่บางครั้งก็มีการเล่นเชิงสัญลักษณ์หรือไม่เห็นแบบโจ่งแจ้งเข้ามาแทน ตัวอย่างง่ายๆ เช่นสอตัวละครชายหญิงปรากฏให้เห็นเป็นแสงภาพเงาเพื่อแสดงให้เห็นว่ามีการเล่นเพศสัมพันธ์เกิดขึ้นจริง

                และจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเอจจิถูกผสมเข้ากับฮาเร็มและตลก หรือหากพูดง่ายๆ คือ “ตลกทะลึ่ง” ฮาเร็ม

                 

                พูดถึง “ตลกทะลึ่ง” การเล่นตลกที่มีเรื่องเพศเข้ามาเกี่ยวข้องถือว่าเป็นเรื่องปกติของของมนุษย์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ลองคิดดูครับในวงเหล้าถ้าไม่เล่าเรื่องพวกนี้มันก็กระไรอยู่ อเมริกันก็มีตลกทะลึ่งจนกลายเป็นเรื่องปกติ เรื่องเพศก็ถือว่าเป็นสันดานดิบของมนุษย์และในขณะเดียวกันมันก็เป็นอารมณ์ขันของมนุษย์ไปด้วย  สมัยก่อนนั้นสมัยที่ตลกคาเฟ่บ้านเราเฟื่องฟู การเล่นตลกทะลึ่งถือว่าเป็นที่นิยมของคณะตลกใช่เปล่าครับ ตลกมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับคณะของแต่ละคน  และตลกทะลึ่งก็แยกย่อยไปอีกมากมายไม่ว่าจะเป็นตลกสัปดน ตลกสองแง่สองง่าม ตลกไร้สาระ ซึ่งผู้เล่นตลกเหล่านี้ต้องมีไหวพริบค่อนข้างมาก และต้องมีหัวคิดเร็ว คิดสด ความเหมาะสมในการเล่า ไม่ใช่ยัดมากจนเกินพอดี ซึ่งมีตลกคาเฟ่หลายคนประสบผลสำเร็จกับมุกเหล่านี้มาแล้ว อย่างเช่น แก๊งสามซ่า, โน๊ต เชิญยิ้ม, โย่ง เชิญยิ้ม  (ไม่เชื่อก็ลองดูคลิปการแสดงสมัยตลกเหล่านั้นเล่นตลกคาเฟ่ดู ว่ามุกของพวกเขาลามกสัปดลขนาดไหน และคุณจะหัวเราะกับมุกเหล่านี้หรือเปล่า)

              การ์ตูนตลกทะลึ่งก็เช่นกันครับ ยังคงเป็นที่นิยมทุกยุคสมัย พัฒนาลายเส้นไปตามรสนิยมของผู้อ่าน ขนาดไทยเรา แม้เรื่องเพศจะเป็นเรื่องที่ปกปิด แต่ก็มีหลายคนติดตามมากมาย เด็กอยากรู้อยากเห็นเรื่องเพศ วัยรุ่นก็ชอบอ่าน ผู้ใหญ่ก็ชอบเช่นกัน  การ์ตูนตลกทะลึ่งแบบเอจจิที่รู้จักกันดีก็เช่น Yuria 100, Domina no Do, Maid in Japan และ Asa Made Jugyou Chu! ขนาดผู้เขียนชินจังเองก็เคยวาดการ์ตูนตลกทะลึ่ง ซึ่งหากไปดูการ์ตูนเหล่านี้ในเว็บไหน จะพบว่ายอดคนดูล้นหลาม มากกว่าการ์ตูนมังงะเรื่องอื่นๆ เสียอีก ยอดวิวบางเรื่องเกินแสนคน ซึ่งเยอดวิวบ่บอกชัดเจนอยู่แล้วว่าหลายคนชอบตลกไร้สาระ หื่น ทะลึ่งไม่น้อย

              มีการวิจัยมาว่าคนที่ชอบตลกหื่นไร้สาระนั้น จะมีต้องคนที่เครียดกับชีวิตการงานมาก ยิ่งเครียดยิ่งชอบมุกตลกสัปดลไร้สาระ เพื่อให้สมองปลอดโปร่ง ซึ่งก็แล้วกับระดับความลามกว่าอยู่ในระดับไหน

ปกติแล้วการ์ตูนแนวตลกทะลึ่งเอจจินั้นไม่ได้เน้นฮ่าแบบบ้าคลั่ง (ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเทคนิคของนักเขียนการ์ตูนแต่ละคนมากกว่า) แต่จะออกมาแนวสองแง่สองง่าม ทำให้ อารมณ์ทางเพศสูงขึ้น หรือทำให้ความคิดเตลิดไปไกล ซึ่งเรื่องเพศเป็นสันดานดิบของมนุษย์อยู่แล้ว บางครั้งตลกเหล่านี้ก็มีการหักมุม ซึ่งเกิดจากความเข้าใจผิดของมนุษย์ ที่คิดไปไกล และเมื่อเฉลยออกมากลับพบว่าไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ขำไปใหญ่ หรือบางเรื่องตัดฉากให้เราจิ้นเอาเองว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น (ในการสื่อสัญญะทางเพศ สำหรับผู้ที่ประสีประสาหรือบรรลุวุฒิภาวะแล้ว) ผสมกับฉากเซอร์วิสและความเป็นการ์ตูนญี่ปุ่น คือโมเอะ ลายเส้นเซเน็ง และโชเน็น การ์ตูนบางเรื่องแค่เห็นลายเส้นก็ตลกแล้ว เพราะดูยี่ห้อก็รู้ว่าคนเขียนการ์ตูนเรื่องนี้เป็นคนแบบไหน ชอบเล่นมุกแบบไหน แต่ส่วนมากการ์ตูนตลกทะลึ่งนั้นจะอ่านแล้วไม่เครียด สร้างความสุขแก่คนอ่าน และไม่เคยหักหลังคนดู

                Yomeiro Choice  เป็นผลงานของ tenkla ซึ่งที่น่าแปลกใจคือนักเขียนการ์ตูนเรื่องนี้เป็นผู้หญิง เพราะส่วนใหญ่แล้วหากพูดถึงการ์ตูนลากมกจะต้องคิดถึงคนวาดที่เป็นผู้ชายมากกว่า นานๆ ครั้งจะมีนักเขียนการ์ตูนที่เป็นผู้หญิงที่วาดการ์ตูนตลกลามกเอาใจคนอ่านชาย ด้วยลายเส้นเซเน็ง และโชเน็น แถมจบอย่างฮาเร็มอีก

                 

Yomeiro Choice เปิดฉากเหมือนรักใสๆ เริ่มต้นด้วยพระเอกซาคุถึงคารินเพื่อนสมัยเด็กของเขา บังคับให้พูดขอโทษในเรื่องที่เขาพึ่งปฏิเสธรักผู้หญิงคนอื่นที่มาบอกรักเขามาหมาดๆ คารินบอกให้ซาคุเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงหน่อยสิ  ส่วนซาคุก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ตนทำนั้นผิดตรงไหน แถมเรื่องที่เขาทำไม่เกี่ยวกับคารินสักหน่อย โดยหารู้ว่าคารินนั้นมีใจให้ซาคุ หากแต่เธอพยายามปิดบังความรู้สึกดังกล่าวไม่ให้ซาคุได้รู้

ทั้งสองกลับมาบ้านมาพร้อมกันเหมือนทุกวัน บ้านของซาคุเป็นอพาร์เมนต์อยู่ตัวคนเดียว  หากแต่วันนี้เป็นพิเศษหน่อยเมื่อคารินพบว่าห้องของซาคุได้มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อคุรินซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้อง แถมสารภาพกันต่อหน้ารักกับซาคุต่อหน้าตาตาคารินอีก ในระหว่างที่เรื่องกำลังวุ่นวายอยู่นั้นเอง คิริโอะเด็กสาวในอนาคตก็ข้ามกาลเวลามาหาโดยบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของซาคุและคารินในอนาคตข้างหน้า หากแต่เหตุผลที่เธอย้อนมาปัจจุบันเพื่อให้แน่ใจว่าซาคุนั้นรักแม่ของตน เธอจะได้เกิดในอนาคต

หลังจากนั้นการ์ตูนวุ่นวายยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อลูกสาวในอนาคตอีก 3 คน คือฮิอิโระ (แม่คือคุรัน) , โมเอกิ (แม่คือเมบุกิ) และ เซรูเลีย (แม่คือโรสแมรี่) ซึ่งมีพ่อคนเดียวคือซาคุ ทั้งหมดมากจากอนาคตคู่ขนานที่ย้อนเวลามายังปัจจุบันที่เพื่อเชียร์ให้พ่อรักแม่ของพวกตน เพราะความสัมพันธ์ของซาคุกับแม่ของพวกเธอในปัจจุบันจะส่งผลต่อไปในอนาคตด้วย

ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายที่น่าติดตามนี้เอง ทำให้เรื่องน่าติดตามว่า ซาคุจะเลือกใคร? ในขณะที่ตัวเลือกของซาคุมีมากมาย หากแต่กระนั้นซาคุไม่ได้สนใจในเรื่องความรัก และไม่มีความรู้สึกชอบใครเป็นพิเศษ และนั้นเองทำให้พวกลูกสาวของซาคุได้ใช้อุปกรณ์อนาคตแปลกๆ หรือแผนการเพื่อให้ซาคุมีเพศสัมพันธ์กับแม่ของตน เพราะพวกลูกสาวของซาคุคิดว่าการที่ซาคุได้มีอะไรกับแม่ของพวกเธอ (บางครั้งก็เชียร์ให้พ่อข่มขืนแม่ของตนเองด้วยซ้ำ) คือแสดงให้เห็นว่าซาคุรักแม่ของตน ตามความเข้าใจของเด็ก

 
             การดำเนินเรื่องของการ์ตูนนั้นมีหลักการฮาเร็มทั่วไป (บางทีอาจสุดโด่งด้วยซ้ำ) คือ จะเน้นอวยตัวละครหญิงคนไหนก็จะเน้นเต็มๆ ไม่ว่าจะเป็นเน้นแบบกลุ่มคณะเหล่าสาวๆ อยู่ด้วยกัน (ส่วนใหญ่โรสแมรี่และเซรูเลียไม่ค่อยมีบทมากนัก) บางตอนก็จะเน้นอวยใครก็จัดเต็ม ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือลูกสาว เช่น ตอนคิริโอะกับซาคุที่รักตามแบบเพื่อนสมัยเด็ก, เมบุกิกับซาคุที่รักตามแบบเพื่อนร่วมชั้น, ซาคุกับคุรินตามแบบรุ่นพี่กับลูกพี่ลูกน้อง หรือจะเป็นเหล่าพวกลูกสาวที่เป็นเพื่อนกันเล่นกันสนุกสนาน แม้เหล่าลูกสาวจะมาจากอนาคตคู่ขนาน ต่างช่วง ต่างเวลา และต้องแข่งกันเพื่อการอยู่รอดของพวกตน หากแต่ไม่นานพวกเธอก็เป็นเพื่อนกัน (อาจฉากค้ำคอร์ระหว่างซาคุกับลูกสาว หากแต่ส่วนใหญ่มักเน้นตลกหื่น ส่วนฉากประทับใจระหว่างพ่อกับลูกสาวเสียไม่ยักจะมีเท่าไหร่)  

อย่างไรก็ตามความซาบซ่าเหล่านั้นได้ถูกกลบด้วยฉากตลกโป๊เปลือย เซอร์วิสกระจาย จนบางครั้งรู้สึกมาเกินไปด้วยซ้ำ ที่ตอนแรกยังพอรับได้อยู่ หากแต่มาถึงตอนที่ 2 และตอนต่อๆ มา ของการ์ตูนผมแทบน้ำพุ่ง เพราะเซอร์วิสแรงมาก โดยเฉพาะฉากซาคุเอานิ้วจิ้มของสงวนคารินนี้เป็นอะไรที่แสนจะลามกสุดๆ (สำหรับผมชอบฉากเซอร์วิสนี้เป็นพิเศษ) โดยเฉพาะอยากเหล่าลูกสาวที่เชียร์ให้พ่อของตนข่มขืนแม่ของตน หรือแบบสองแง่สองง่าม อาจเป็นมุกที่ตลกหื่นหยาบคายที่ผมเชื่อว่าหลายคนมาเห็นฉากดังกล่าวคงต้องมีเกลียดพอสมควร

สำหรับเรื่องตลกหยาบคายที่ปรากฏในการ์ตูนเรื่องนี้ หากคิดมุมกลับสำหรับชาวญี่ปุ่นนั้น อาจมีมุมมองแตกต่างกับชาวต่างชาติก็เป็นไปได้ สำหรับญี่ปุ่นอาจชาชินกับสื่อดังกล่าว เห็นภาพโป๊เปลือยของเด็กสาววัยรุ่นและของเด็กเป็นเรื่องปกติ ที่คุณอาจจะพบในนิตยสารการ์ตูนที่ค่อนข้างเน้นหนักในเรื่องส่งเสริมการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างเด็กชายและหญิงที่ไม่บรรลุนิติภาวะ นอกจากนี้ยังมีคนบางกลุ่มชอบตลกเอจจิแบบอยากคาย โดยเฉพาะพวกที่มีความเครียดสูง ซึ่งคนญี่ปุ่นเองก็เป็นกันมากเสียด้วย

          ความจริงแล้วการ์ตูนเรื่องนี้ก็สอดแทรกสอดแทรกความประทับใจเข้าไปบ้าง เช่น พัฒนาจิตใจของซาคุ แม้ว่าการ์ตูนจะไม่ค่อยเน้นเรื่องมากนัก หากแต่ตอนแรกซาคุแสดงเห็นชัดเจนว่าเป็นคนชอบหนีปัญหา และมักเป็นตัวประกอบหลายตอน เพราะค่อนข้างเป็นคนไม่ได้เรื่องไม่ได้เรื่องได้ราว แต่บางครั้งพระเอกก็มีความเป็นลูกผู้ชายบ้าง หากเห็นผู้หญิงคนโดนได้รับอันตรายก็พร้อมที่จะปกป้องแบบลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน

สังเกตว่าการ์ตูนเรื่องนี้เหล่าลูกสาวจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวกับพ่อไม่ค่อยดีมากนัก อย่างที่เห็นในตอนที่ลูกสาวทั้งสามกลับไปในอนาคต ที่แต่ละคนอยู่ในสภาพครอบครัวที่พ่อของเธอไม่ใส่ใจ ซาคุเป็นคนไม่ใส่ใจจิตใจลูกสาว, ซาคุไม่ค่อยอยู่กับบ้าน, ซาคุขี้เมา สำหรับลูกสาวแล้วไม่สนใจพ่อของตนด้วยซ้ำ แม้เหล่าแม่ในอนาคตจะไม่รู้สึกเสียใจที่เรียกซาคุเป็นสามี หากแต่พวกเธอรักแม่ของตนมากกว่า บางที่การย้อนเวลามายังโลลกในโลกยุคปัจจุบันลึกๆ แล้วพวกเธอเองก็พยายามโหยหาความรักจากพ่อที่เธอก็เป็นไปได้

              หลังจากเนื้อหาการ์ตูนวนเวียนอยู่กับเซอร์วิสตลกหื่น และเมื่อก็มาถึงตอนจบ การ์ตูนเรื่องนี้ถือว่าเป็นคำตอบตอกหน้าได้เป็นอย่างดี ว่าทำไมการ์ตูนฮาเร็มสุดโด่งเรื่องนี้ถึงควรจบแบบฮาเร็ม ด้วยการที่ซาคุตัดสินใจจบแบบฮาเร็ม ทุกคนเข้าวินหมด ไม่มีใครต้องเสียใจ แถมอนาคตได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เหล่าลูกสาวยังอยู่กันครบ ทุกคนอยู่พร้อมหน้ากันหมด

หากการ์ตูนเรื่องนี้ซาคุเลือกผู้หญิงคนใดคนหนึ่งเข้าวินนี้ มันคงจะหักหลังคนดูอย่างร้ายกาจ จากเรื่องตลกต้นแต่ต้นเรื่องจะกลายเป็นดราม่า น่าสงสารมากเกินไป เพราะซาคุจะทำให้ลูกสาวที่น่ารักที่มาจากในอนาคตอีกสามคนหายไป เพราะซาคุไม่ได้เลือกแม่ของพวกตน ในเมื่อการ์ตูนอวยเหล่าตัวละครสาวๆ มาเท่าๆ กัน เหล่าสาวผู้สมัครเป็นภรรยาของซาคุก็ยอมรับซึ่งกันแล้วกันว่าทั้งหมดรับได้ในเมื่อรักผู้ชายคนเดียวกัน นี้คือหลักการง่ายๆ ของการ์ตูนฮาเร็ม ที่การ์ตูนหลายเรื่องไม่เข้าใจ และพยายามให้ตัวละครหญิงคนใดคนหนึ่งเข้าวิน ทั้งๆ ที่อวยเท่ากัน ส่งผลทำให้การ์ตูนเรื่องดังกล่าวหมดราคาหมด

การเลือกตอนจบแบบเข้าวินนั้นมันไม่ใช่เรื่องแย่ ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เพราะยังไงการ์ตูนฮาเร็มยังคงเป็นการ์ตูนเฉพาะกลุ่ม สำหรับพวกโอตากุที่ชีวิตไม่เคยเจอผู้หญิงดีๆ การ์ตูนการ์ตูนเพื่อหลีกหนีจากโลกแห่งความจริง การ์ตูนก็คือการ์ตูน ฝันสีชมพูของพวกเขา แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเนื้อเรื่อง ความสัมพันธ์ของตัวละคร การออกแบบตัวละครด้วยว่าจะสามารถรับได้ไหมเมื่อฉากจบเข้าวินหมด ซึ่งการ์ตูนเรื่องนี้ดำเนินเรื่องอย่างชัดเจนเลยว่าตอนจบต้องเข้าวิน!!

สรุปคือ Yomeiro Choice เป็นการ์ตูนมังงะที่ผมชอบในดวงใจครับ แม้ว่ามันจะมีเซอร์วิส ตลกฉากคลายมากไปหน่อย แต่ในเรื่องความเป็นฮาเร็มนี้สมบูรณ์แบบถูกใจครับผม เสียอย่างเดียวน่าจะมีฉากระหว่างความรักของพระเอกกับลูกสาวในอนาคตในฐานะพ่อให้มากหน่อยจะดีมากครับ ในเมื่อในอนาคตซาคุทำตัวไม่สมกับพ่อ น่าจะนำเสนอให้ซาคุปัจจุบยันเมพหน่อยจะดีมาก เอาเป็นว่าใครชอบการ์ตูนฮาเร็มตลกหื่นนี้แนะนำเรื่องนี้เลย

ปล. Yomeiro Choice เป็นการ์ตูนอาภัพเพราะเป็นการ์ตูนที่ไม่มีใครแปลไทยต่อเนื่อง เท่าที่เห็นมีสองเจ้า เจ้าแลกแปลตอนที่ 4 เสร็จแล้วไม่แปลอีก ส่วนอีกคนแปลตอนที่ 2 เสร็จแล้วไม่ต่อเลย ทั้งๆ ที่คนเข้าชมล้นหลามแท้ๆ ใครที่แปลการ์ตูนเรื่องนี้เป็นไทยต่อมาบอกผมด้วยน่ะครับ จะไปให้กำลังใจให้

+ +