คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ที่บาร์แห่งหนึ่ง
“ฮึก...ฮือ....ชีวิตชั้นมันไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ”เสียงคร่ำครวญของหญิงสาวนางหนึ่งที่นั่งอยู่บริเวณเคาท์เตอร์เครื่องดื่ม ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันที่โรยตัวปกคลุมบาร์แห่งนั้น
“เอาน่าๆ อิจิโกะ ทำใจเถอะในเมื่อเขาไม่รักเจ้าแล้วจะมานั่งเสียใจอยู่ทำไมกันล่ะ หืม”เพื่อนที่มาด้วยนั้นกล่าวปลอบใจอย่างปลงกับชีวิตรักของเพื่อนตนที่ต้องมาเจอเรื่องเศร้าพรรค์นี้
“ลูเคียถ้าแกเจอแบบชั้นนะ แกก็จะเป็นแบบที่ชั้นเป็นนี้แหละ”ว่าแล้วก็กระดกค็อกเทลเข้าปากอีกแก้ว
“อิจิโกะ เจ้าเป็นเอามากเลยนะนั่น กะอีแค่การถูกทิ้งเนี้ย”ลูเคียยังเอ่ยต่อไปตามประสาสาวโสดที่ไม่เคยมีแฟนตลอดชีวิตที่ตนใช้มาจนถึงปัจจุบัน
“แกก็ลองคิดดูแล้วกัน เจ้าหมอนั่นมันนัดชั้นตอน 11 โมงเช้าแต่กว่ามันจะมาได้ปาไป บ่าย 2 ชั้นต้องนั่งๆยืนๆรอมันต้อง 3 ชั่วโมงแถมคำแรกที่มันพ่นออกมาจากปากนะ เราเลิกกันเถอะ คำเนี้ยที่มันพูดขึ้นมาเป็นประโยคแรกที่เจอหน้าชั้น ถ้าเป็นคำขอโทษชั้นจะไม่คิดอะไรมากนะ รู้งี้ชั้นน่าจะเอารองเท้าผ้าใบของชั้นยัดปากมันซะตั้งแต่แรกก็น่าจะดีแล้ว”อิจิโกะพูดร่ายสาธยายให้ลูเคียฟัง ซึ่งเล่นเอาคนฟังคิดผิดที่ริไปไปเป็นห่วงไอ้คนที่โดนทิ้งจริงๆ
“เจ้าก็หาคนใหม่ไปควงเย้ยมันเลยสิ”ลูเคียเสนอความคิดที่ไปกระตุกต่อมโมโหของอิจิโกะเข้าให้จังเบ้อเร่อ
“มันควงมาเย้ยชั้นก่อนนะสิ พอกันทีชีวิต พอกันทีกับผู้ชาย!!”ยิ่งประโยคหลังนั้นทำเอาเหล่าชายหนุ่มที่อยู่ในร้านพากันใจหายวาบเป็นทิวแถวถึงแม้ว่าอิจิโกะนั้นจะไม่ได้สวยเลิศเลอกว่าสาวคนไหนแต่ก็จัดว่าหน้าตาถือว่าดีใช้ได้เลย
“โห~~คุณผู้หญิง คุณเล่นพูดยังงี้ผู้ชายอย่างพวกผมเสียใจแย่เลยนะครับ”เสียงของบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เอ่ยอย่างทีเล่นทีจริงกับอิจิโกะดังขึ้นมาหักเหความสนใจของหญิงสาวที่กำลังจะยกแก้วเครื่องดื่มมึนเมาขึ้นมากระดกใส่ริมฝีปากอวบอิ่มของตนอีกครั้ง
“แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย
“พูดนิดพูดหน่อยไม่ได้เลยนะ อิจิโกะ”ชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวว่าเป็นอะมีบ้า แรนจิ นั้นพูดขึ้นอย่างหัวเสียที่ตนถูกเปลี่ยนชื่อ
“เอาเหอะน่าเร็นจิ เจ้าก็น่าจะรู้ดีนี้นิสัยของอิจิโกะมันตอนนี้เป็นไง”ลูเคียพูดห้ามปรามเร็นจิก่อนที่ชายหนุ่มผมแดงคนนี้จะเผลอผสมเหล้าพิศดารให้เพื่อนสาวของตนดื่ม
“เออ ลูเคีย”เร็นจิตอบลูเคียเพราะเห็นว่าสายตาที่หญิงสาวร่างเล็กกว่าเกณฑ์คนนี้เริ่มส่อเค้าอันตรายแล้ว
“เร็นจิ!!! Lemoncello Martini 1 แก้วเร็วๆด้วยล่ะ”เสียงหวานของอิจิโกะสั่งเร็นจิที่ตอนนี้กำลังเซ็งกับนิสัยการดื่มไม่บันยะบันยะชนิดที่ว่าไม่ห่วงสุขภาพตับตัวเองเลย
“จ้าๆ จะทำให้เดี๋ยวนี้ละคร้าบ คุณผู้หญิง”เร็นจิเอ่ยพลางชงเครื่องดื่มไปด้วย
“อิจิโกะ ชั้นว่าเจ้าน่าจะพอได้แล้วเดี๋ยวได้เมากันพอดียิ่งพรุ่งนี้เจ้ามีเรียนตั้งแต่เช้าด้วย”ลูเคียเอ่ยอย่างเป็นห่วงอิจิโกะถึงแม้ตนจะรู้อยู่เต็มอกว่าอิจิโกะต้องการดื่มพอที่จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในวันที่และความทรงจำที่เกี่ยวกับอดีตแฟนที่ทิ้งเพื่อนของตนไปอย่างไม่ไยดี
“ชั้นรู้แล้วละน่า ยังไงชั้นก็ไม่เมาขนาดโงหัวจากเตียงไม่ขึ้นหรอกพรุ่งนี้วางใจได้ ชั้นไปเรียนตามปกติได้น่า”อิจิโกะพูดตอบกลับราวกับมันเป็นประโยคทักทายที่ใช้หากินในชีวิตประจำวัน
“เออรู้อยู่ว่าเจ้านะคอทองแดง แต่ที่เจ้าดื่มเป็นว่าเล่นหยังกะซดน้ำเปล่าเนี้ยมันMartiniนะเฟ้ย!!”ลูเคียว่าอีกหนแต่ผู้ที่ถูกว่านั้นก็ยังทำหูทวนลมอีกอยู่ดี
“ตามใจเจ้าแล้วกัน”ลูเคียกล่างอย่างปลงๆก่อนที่จะเริ่มไปสนใจกับโทรศัพท์มือถือของเจ้าหล่อนที่ส่งเสียงเตือนว่ามีผู้โทรเข้ามา
“ฮัลโหล......อ้าว ซันเงสึนายเองเหรอ......อืม.....อิจิโกะก็อยู่ข้างๆชั้นหนิ.....ได้สิ เดี๋ยวถ้าอิจิโกะดื่มเสร็จเมื่อไรชั้นจะพาไปส่งที่หอให้เอง”ลูเคียคุยโทรศัพท์พลางเหลือบตามองมาที่อิจิโกะที่ตอนนี้กำลังเข้าสู่โหมดพนักงานกินเงินเดือนในวันที่เงินเดือนออก
เมื่อค็อกเทลที่สั่งได้แล้วอิจิโกะก็สั่งให้มือเรียวของตนนั้นไปหยิบแก้วขึ้นมาดื่ม หากแต่กลับต้องชะงักเมื่อมีแก้วค็อกเทลใหม่อีกแก้วมาวางอยู่ข้างหน้าเพิ่มอีกหนึ่ง
“เร็นจิ ชั้นไม่ได้สั่ง Pomegranate Martini นะ”อิจิโกะท้วงขึ้นหลังจากสังเกตสีของค็อกเทลจนบอกได้ว่าเป็นชนิดใด
“ก็คุณผู้ชายที่อยู่โซนวีไอพีเขาสั่งมาให้เธอพร้อมกับให้นำการ์ดนี้ให้เธอด้วย”เร็นจิว่าพลางบุ้ยปากไปทางโซนวีไอพีที่มีแต่พวกเศรษฐีหรือนักธุรกิจกระเป๋าหนักเท่านั้นที่เข้าไปได้ส่วนมือก็หยิบการ์ดที่ได้รับมาอีกทีส่งให้อิจิโกะที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่กับที่
“คนไหนอะ? เร็นจิ”อิจิโกะกล่าวพลางชะเง้อดวงหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มองไปตามทิศที่เร็นจิว่า ก่อนที่จะสะดุดตากับชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง เรือนหยักศกสีน้ำตาลเข้มที่รับกับดวงหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้มีระบายรอยยิ้มไว้บนใบหน้าที่รับกับแว่นสายตากรอบเข้ม ราวกับจะเชิญชวนให้หญิงสาวดื่มค็อกเทลที่ตนสั่งไปให้
แน่นอนมีหรือที่หญิงสาวหาญกล้าเยี่ยงชายอกสามศอกเช่น อิจิโกะ จะไม่กล้าทำตาม เมื่อเห็นดังนั้นหญิงสาวจึงกระดกแก้วค็อกเทลสีแดงดั่งทัมทิมเลือดเข้าปากทันที ดื่มเพียงอึกเดียวของเหลวสีทัมทิมนั้นก็หมดไปจากภาชนะที่บรรจุใส่พร้อมกับกระแทกแก้วนั้นลงกับเคาท์เตอร์อย่างแรง
“ฝากบอกเจ้านั่นด้วยว่า ชั้นเข็ดกับเรื่องผู้ชายแล้ว!!!!”กล่าวจบหญิงสาวก็เดินออกจากบาร์พร้อมกบเพื่อนสาวของตนทันทีโดยที่ไม่หันมามองชายหนุ่มที่สั่งเครื่องดื่มสีทัมทิมเลือดนั้นเลยแม้แต่น้อย
“จำผมไม่ได้จริงๆสินะ”ชายหนุ่มกล่าวเบาๆด้วยน้ำเสียงตัดพ้อหญิงสาวแววตาที่มองตามนั้นแฝงไปด้วยทั้งความคิดถึงห่วงหา และความเศร้า
ความคิดเห็น