คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ❤ episode one [15%]
It’s been so long [오랜만이죠]
[Daehyun ❤ Youngjae]
“นี่ .. นายจะเรียนต่อมหาลัยรึป่าวอะจ๋อง” เสียงคนตัวเล็กตะโกนถามผมแข่งกับเสียงจอแจในห้องประชุมขนาดใหญ่ .. วันนี้เป็นวันรับใบประกาศจบจากศึกษาระดับม.ปลายปีสามครับ หลังจากนั่งก้นชาฟังผู้ใหญ่ภายในสถานศึกษาให้พร ผมกับยองแจไม่ได้รับหรอกครับ ก็เล่นหลับคอหักเอาหัวชนกันซะขนาดนั้น
“ไม่รู้เลยอะ ว่าจะลองสอบดูก่อน นายล่ะ?” ผมก้มลงไปตอบใกล้อีกคนจะได้ได้ยินผมชัดๆ
“อ๋อ เราได้โควต้าอะ..” คำตอบเล่นเอาผมนิ่งเงียบไปทันที
โควต้า .. ทำไมเขาไม่เคยบอกผมเลย ผมไม่อยากแยกจากเขา ไม่เคยคิดว่าจะต้องการกันเลยสักครั้ง .. สัมผัสอ่อนนุ่มตรงข้ามแก้มฉุดผมออกจากภวังค์ ผมเงยหน้ามองยองแจที่ขมวดคิ้วมองผมเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“อะ....อะไร”
“เราถามทำไมจ๋องไม่ตอบ” ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวกลับทำหน้างอนมากขึ้นไปอีก .. ขืนบอกไปว่าไม่ได้ฟังที่อีกคนพูดเลยผมคงโดนตบหัวโยกแน่ๆ
“อ่า ขอโทษๆเมื่อกี้นายถามว่าอะไรนะ”
“เราบอกว่า เราได้โควต้าเพราะพี่ยองวอนมีเพื่อนเป็นอาจารย์อยู่ที่นั่น แล้วพี่เขาก็ฝากมาถามว่านายจะไปเรียนด้วยกันกับเรา...”
“ไป!!”
“เห้ย! ตะโกนทำไมตกใจหมดเลย” ผมแทบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายพูดจบด้วยซ้ำ ตะโกนแทรกขึ้นทันทีด้วยความดีใจ คว้าคนตัวเล็กมากอดไว้แน่นแล้วหัวเราะออกมา
“โอ๋ๆๆๆ ไม่ตกใจนะๆๆ ยองแจอา” ผมลูบหลังปลอบอีกคนสังเกตข้างแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อนั่นแล้วอยากจะแกล้งหอมสักทีให้โวยวายเล่นจริงๆ
“สรุปไปนะ” ยองแจถามผละออกมามองหน้าผม ผมพนักหน้าตอบรับรัวๆจนผมยุ่งไม่เป็นทรง เรียกเสียหัวเราะจากยองแจได้เป็นอย่างดี
“อื้อ!!”
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น