ลำดับตอนที่ #74
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : ตอน ศึกสายเลือดอำมหิต
| อย่างน้อยก็มีีอยู่เรื่องหนึ่งที่กษัตริย์และราชินีทรงประสบเช่นเดียวกับสามัญชน คือเรื่อง |
| ความขัดแย้งในครอบครัว แต่ที่ต่างกันที่สำคัญก็คือ ถ้าเป็นเรื่องขัดแย้งเล็กๆน้อยๆ |
| พระองค์ท่านแค่เพียงระดมกำลังอัศวินออกไปทำศึกให้สักหน่อยก็สิ้นเรื่อง |
| ดูเรื่องน่าเศร้าของพระเจ้าเฮ็นรีที่ 2 เป็นตัวอย่าง ความรู้สึกรักใคร่ผูกพันกันภายใน |
| ครอบครัวของพระองค์นั้น เห็นได้ชัดจากภาพที่ทรงสั่งให้วาดประดับอยู่ในท้องพระโรง |
| ของมหาวิหารเวสต์มินเตอร์ ซึ่งเป็นภาพลูกเหยี่ยวสี่ตัวที่จ้องจะขย้ำพ่อเหยี่ยว |
| โดยลูกนกตัวที่สี่เล็งจ่อคอหอยของพ่อเหยี่ยว และเตรียมพร้อมที่จะจิกลูกตา |
| ทั้งสองข้าง กล่าวกันว่า พระองค์ได้ตรัสว่า "ลูกเหยี่ยวทั้งสี่ คือโอรสทั้งสี่ของเรา |
| ซึ่งไม่ยอมหยุดจองล้างจองผลาญเราจนกว่าเราจะตาย ตัวเล็กสุดที่เรากำลังกกกอด |
| ด้วยความรัก จะลบหลู่เรา และในที่สุดจะนำทุกข์ภัยมหันต์มาสู่เรายิ่งกว่าตัวอื่นๆ" |
| อนิจจา คำพยากรณ์ของพระองค์กลายเป็นความจริง ด้วยภายหลังจากที่ทรงประสบ |
| ความสำเร็จในการแผ่ขยายอาณาเขตปกครองของอังกฤษออกไปถึงบางส่วนของยุโรป |
| พระเจ้าเฮ็นรีที่ 2 ทรงเผชิญกับการก่อการกบฎของบรรดาโอรสครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่า |
| พระองค์จะทรงแต่งตั้งเจ้าชายเฮ็นรี โอรสองค์ใหญ่เป็นรัชทายาท โดยเป็นเจ้าชาย |
| องค์เดียวที่ดำรงตำแหน่งนี้ในขณะพระบิดายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ แต่ก็ไม่ได้ช่วย |
| แก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้นได้ และแม้ว่าเจ้าชายเฮ็นรีและโอรสอีกสององค์ถัดไป |
| ได้แก่เจ้าชายเจฟฟรี และเจ้าชายริชาร์ด จะได้รับยศศักดิ์พร้อมแบ่งปันที่ดินอาณาจักร |
| อันกว้างใหญ่ไปแล้วก็ตาม บรรดาโอรสต่างก็ยังไม่พอใจ เนื่องจากประสงค์จะได้ |
| ครอบครองทั้งยศศักดิ์และทรัพย์สิน ไม่ต้องการที่จะรอจนกว่าจะสิ้นพระบิดา |
| ดังนั้น ตลอดระยะเวลาหลายปี โดยมีพระนางเอลานอร์แห่งอากิแตน พระมารดา |
| คอยยุยงอยู่อีกแรงหนึ่ง เนื่องจากพระนางขมขื่นที่พระเจ้าเฮ็นรีที่2 ทรง |
| เหินห่างหมางเมิน มิหนำซ้ำยังทรงสั่งคุมขังพระนางอยู่เนืองๆ บรรดาโอรสจึง |
| รวมกลุ่มต่อต้านพระองค์อยู่เนืองๆ โดยมีพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ของฝรั่งเศสเป็นแนวร่วม |
| ด้วยความเต็มใจ จวบแม้กระทั่งเจ้าชายเฮ็นรี่สิ้นชีวิตเมื่อปีค.ศ. 1183 และ |
| เจ้าชายเจฟฟรีย์ปราชัยถูกสังหารจากการประลองยุทธ์ เมื่อปี ค.ศ. 1186 พระเจ้าเฮ็นรีที่ 2 |
| ก็ยังทรงไม่มีความสงบสุขอยู่ดี เนื่องจากเจ้าชายริชาร์ดโกรธเคืองที่พระองค์โปรดปราน |
| เจ้าชายจอห์นมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด จึงเข้าร่วมกับพระเจ้าฟิลลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส |
| เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1189 ทำให้พระเจ้าเฮ็นรีที่2 ทรงพ่ายแพ้ในการรบครั้งอัปยศนี้ |
| ครั้นรายชื่อของแนวร่วมต่างๆที่ต่อต้านถูกเปิดเผย ทรงตกพระทัยยิ่งนักเมื่อพบว่า |
| มีชื่อของเจ้าชายจอห์นรวมอยู่ด้วย พระโอรสองค์เล็กพระองค์นี้ ตระหนักถึงความปราชัย |
| ของพระองค์ จึงแปรเปลี่ยนไปเป็นปฏิปักษ์ต่อพระองค์ เมื่อทรงทราบว่าถูกพระโอรส |
| องค์เล็กทรยศหักหลัง พระองค์จึงทรงท้อแท้ทอดอาลัย ตามจดหมายเหตุได้บันทึก |
| ถ้อยคำที่พระองค์ตรัสไว้ว่า "พอกันที อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เราจะไม่ใส่ใจอีกต่อไป |
| ไม่ว่าจะเป็นตัวเรา หรือใครๆ….น่าละอายนัก กษัตริย์ผู้ปราชัย" จากนั้นไม่นาน |
| พระเจ้าเฮ็นรีที่ 2 ผู้สิ้นหวังทรงสิ้นพระชนม์ในที่บรรทม และเจ้าชายริชาร์ดขึ้นครองราชย์ |
| เจ้าชายจอห์นก็เจริญรอยตามขัติยประเพณีด้วยการพยายามล้มล้างพระเชษฐาหลายครั้ง |
| แต่ก็ได้รับการอภัยโทษทุกครั้ง จวบจนเจ้าชายริชาร์ดสิ้นพระชนม์ในสมรภูมิเมื่อปี ค.ศ. 1199 |
| เจ้าชายจอห์นจึงได้ขึ้นครองบัลลังก์สมความปรารถนา |
| ย้อนกลับมาเรื่องของพระเจ้าเฮ็นรีที่ 4 หลังจากที่ทรงถูกพระเจ้าริชาร์ดที่ 2 ผู้เป็นพระญาติ |
| ิเนรเทศไป สบโอกาสที่พระเจ้าริชาร์ดที่ 2 ไปพำนักอยู่ที่ไอร์แลนด์ จึงทรงย้อนกลับมา |
| ช่วงชิงบัลลังก์ แล้วสั่งสังหารพระเจ้าริชาร์ดที่ 2 จึงนับได้ว่าพระเจ้าริชาร์ดที่ 2 ทรงเป็น |
| เหยื่อรายแรกของสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามนองเลือดล้างราชวงค์ระหว่าง |
| ราชวงศ์แลงคาสเตอร์ และราชวงศ์ยอร์ค ที่ต่อสู้กันยืดเยื้อเป็นระยะเวลายาวนาน |
| พระเจ้าเอ็ดวาร์ดที่ 4 ก็ทรงดำเนินกลยุทธเช่นเดียวกันนี้กับพระเจ้าเฮ็นรี่ที่ 6 ผู้เป็นพระญาติ |
| แล้วขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์พระองค์แรกของราชวงศ์ยอร์ค ส่วนพระเจ้าเฮ็นรีที่ 8 |
| ทรงเลือกที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ชิงบัลลังก์ดังที่เคยเป็นมา จึงทรงสั่งประหารพระญาติ |
| ทุกพระองค์ที่มีสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์อย่างไร้คุณธรรม ไม่เว้นแม้แต่มากาเร็ตผู้เป็น |
| เคานเตสส์แห่งซาลิสเบอรีซึ่งมีวัยใกล้ 70 ปี นางต่อสู้ขัดขืนบนตะแลงแกง วิ่งวนรอบๆ |
| แท่นประหารหนีเพชรฆาตผู้ไล่ตัดศีรษะของนาง แต่ในที่สุดก็ถูกฟันจนถึงแก่ความตาย |
| พระนางแมรีและพระนางอลิซาเบธ ธิดาทั้งสองพระองค์ของพระเจ้าเฮ็นรีที่ 8 ก็ทรง |
| เจริญรอยตามประเพณีนิยมเช่นกัน กล่าวคือ พระนางแมรี ธิดาในพระนางแคเธอรีนแห่ง |
| อารากอน มเหสีองค์แรกของพระเจ้าเฮ็นรีที่ 8 ทรงเกลียดชังที่พระนางอลิซาเบธผู้เป็น |
| ขนิษฐาต่างพระมารดาในพระนางแอน โบลีน ที่ได้ครองตำแหน่งมเหสีแทนที่พระมารดา |
| ของตน นอกจากทรงเคียดแค้นแทนพระมารดาแล้ว พระนางแมรีผู้ทรงเป็นคาธอลิก |
| ยังทรงหวั่นเกรงว่าพระนางอลิซาเบธผู้ทรงเป็นโปรแตสแตนท์ จะคิดล้มล้างบัลลังก์ |
| ของพระนาง และยังเกรงว่าจะซ่องสุมพวกโปรแตสแตนท์ก่อการกบฏ จึงทรงกักบริเวณ |
| พระนางอลิซาเบธให้อยู่เฉพาะในราชฐาน และในเวลาต่อมาได้ส่งไปคุมขังที่ |
| ป้อมปราสาทแห่งกรุงลอนดอนอันน่าสะพรึงกลัว พร้อมทั้งให้รัฐสภาประกาศว่า |
| พระนางอลิซาเบธเป็นลูกนอกสมรส อีกทั้งขู่ว่าจะสำเร็จโทษ หรือเนรเทศออก |
| นอกราชอาณาจักร อย่างไรก็ตาม พระนางอลิซาเบธทรงมีพระชนม์ยืนนานกว่าพระนางแมรี |
| และทรงได้สืบทอดมงกุฏในเวลาต่อมา ทั้งยังได้รับการบันทึกในประวัติศาสตร์ว่าเป็น |
| "ราชินีเบสส์ผู้ครองใจประชาชน" |
| ศตวรรษต่อมา พระนางแมรีที่ 2 และพระนางแอน สองราชินีพี่น้อง ทรงวิวาทกันอย่างรุนแรง |
| เกี่ยวกับการเลือกพระสหายของพระนางแอน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ทรงเป็นพี่น้องที่ |
| กลมเกลียวปรองดองเพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน โดยร่วมมือกันล้มล้างบัลลังก์ของ |
| พระบิดา พระเจ้าเจมส์ที่ 2 |
| ในบรรดาเรื่องน่ารังเกียจภายในราชวงศ์ต่างๆ ไม่มีราชวงศ์ไหนเกินกว่าราชวงศ์แฮนโอเวอร์ |
| ในช่วงศตวรรษที่18 และ 19 ความสัมพันธ์ระหว่างกษัตริย์กับโอรสมีแต่ความเลวร้ายและขมขื่น |
| อาจเนื่องจากว่า กษัตริย์ทั้งหลายทรงเห็นว่าบรรดาโอรสเหมือนหอกข้างแคร่ที่คอยจะ |
| สืบทอดบัลลังก์ หรืออาจเพราะว่าต่างฝ่ายต่างก็จ้องที่จะโค่นล้มซึ่งกันและกัน นับตั้งแต่ |
| พระเจ้าจอร์จที่ 1 พระองค์ไม่อาจทนพบหน้าของพระเจ้าจอร์จที่ 2 ในอนาคตไม่ได้ |
| ที่จริงแล้ว ทั้งสองพ่อลูกไม่ค่อยจะได้พบปะกันสักเท่าใด ยกเว้นในราชพิธีสำคัญๆเท่านั้น |
| แต่ทุกครั้งที่พบกันก็มักจะปะทะกันอย่างดุเดือด จนกระทั่งมีอยู่ครั้งหนึ่งที่องค์กษัตริย์ |
| ทรงบัญชาให้จับกุมเจ้าชายจอร์จ ส่วนเจ้าชายจอร์จถึงกับแยกออกไปตั้งราชวังแข่งกับ |
| พระบิดา และกิจกรรมบันเทิงหลักของราชวังแห่งนี้คือการแสดงล้อเลียนกษัตริย์ |
| โดยเฉพาะเรื่องที่พระองค์โปรดปรานเหล่าสนมนางกำนัลที่อ้วนอัปลักษณ์เป็นพิเศษ |
| ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้าจอร์จที่2 กับเจ้าชายเฟรเดอริคพระโอรสนั้น |
| หยาบกระด้างยิ่งนัก พระองค์เคยตรัสว่า "บุตรชายคนโตของเราโง่เง่าที่สุด |
| ขี้ปดมดเท็จ ต่ำทราม และป่าเถื่อนที่สุดในโลก เราอยากให้เขาหายไปจากโลกนี้จริงๆ" |
| ครั้งหนึ่ง พระเจ้าจอร์จที่2 ได้ทรงล้มเลิกการเจรจาสู่ขออภิเษกระหว่างเจ้าชายเฟรเดอริค |
| กับเจ้าหญิงแห่งปรัสเซียพระนางหนึ่ง โดยทรงตั้งข้อสังเกตว่า "เราไม่คิดว่า |
| การต่อกิ่งเจ้าทึ่มของเราเข้ากับผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง จะช่วยให้ได้พันธุ์ที่ดีขึ้นมาได้" |
| ในขณะที่ เจ้าชายเฟรเดอริคก็ให้นิยามพระบิดาว่าทรงเป็น "คนเอาแต่ใจตัว หัวดื้อ |
| เจ้าระเบียบ จอมงก หมกมุ่นในกามคุณไม่รู้จักอิ่ม" |
| เรื่องบาดหมางกันระหว่างพระบิดากับโอรส ยังดำเนินต่อเนื่องมาจนถึงรัชสมัยของพระเจ้า |
| จอร์จที่ 3 ไม่เพียงแค่ทรงสูญเสียอาณานิคมในอเมริกาไปจนหมดสิ้นเท่านั้น พระองค์ |
| ยังทรงได้รับความอัปยศจากการกระทำของเจ้าชายจอร์จ พระโอรสผู้สำเร็จราชการ |
| แทนพระองค์อีกด้วย เนื่องจากเจ้าชายได้เที่ยวไปตามแหล่งบันเทิงสโมสรต่างๆ |
| ทั่วกรุงลอนดอน และแสดงกิริยาล้อเลียนพระอาการบ้าคลั่งเสียสติของพระบิดา |
| ที่พูดเพ้อเจ้อ น้ำลายยืด จนเป็นที่ชอบใจของผู้พบเห็น |
| นับว่าพระเจ้ายังทรงเมตตา พระเจ้าจอร์จที่ 4 ทรงไม่มีโอรสเลย |
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น