sword art online เทพบูรพา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 พรหมลิขิต

ที่ประเทศไทย สยามเมืองยิ้ม ณ หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งในเขตดอนเมืองบ้านหลังหนึ่งที่สวนข้างบ้านปลูกดอกท้อบานสะพรั่งวันนี้เป็นวันศุกร์ที่สดใส่มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังทำงานที่โต๊ะไม้ข้างสวนนอกจากจะมีโน้ตบุ้คและเอกสารมากมายที่ตนจดบันทึกแต่ไม่ใช่สิงสำคัญลองดูดีๆว่ามีคัมภีร์สองเล่ม เล่มแรกหน้าปกเขียนว่า เก้าเอี้ยงจินเก็ง (เก้าสุริยัน) เล่มที่สองเขียนว่า คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น 

 

                 " ฮัลโหลว่าไงครับพี่!!!! " 

 

                 "ไงพงษ์พี่โอนเงินจากการเขียนเว็บบล็อคเรียบร้อยแล้วนะ" ชายคนนี้สูง167ซมผมสีดำออกนํ้าตาลใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงออกแนวกางเกงนักเรียนไทยดวงตาสีออกนํ้าตาลหน้าตาคมเข้มเชายคนนี้ชื่อพงษ์ชื่อจริง พงษ์กร แซ่เฮ้ง หนุ่มเว็บบล็อคตามเว็บไซด์เกมต่างๆเบื้องหลังเขาคือศิษย์คนสุดท้ายของมารบูรพา อึ้งเอี้ยะซือ ผู้ใครๆก็คิดว่าเขาตายไปแล้ว

 

                 "โทษนะครับ ไปรษณีย์มาส่งถึงคุณนิชาภัทรครับ !!! " ไปรศนีย์มาส่งพัสดุ

 

                  "ครับ"

 

                  "เซ็นรับด้วยครับ คุณเป็นอะไรกับคุณนิชาภัทรครับ??" ไปรศนีย์ถาม

 

                  "อ้อ!!!!! เป็นเพื่อนครับ" 

 

                  "ครับขอบคุณมากครับ" ไปรศนีย์ขี่มอเตอร์ไซด์จากไป

 

                  "คงจะเป็นโปสเตอร์ของทาเครุ ซาโต้ที่ยัยเจนมันฝากให้รับไว้แน่เลย เฮ้อ!!!! ฉันละเพลียจิตกับยัยนี้ฉะมัดอยาก เอาละไปรับมันดีกว่ากว่าวันนี้มันยิ่งเลิกเรียนครึ่งวันด้วย " ตัดกลับมาที่โรงเรียนแห่งหนึ่งแถวดอนเมืองและย้อนเวลาไปตอน 8.30 น ณ แห่งแผนการเรียนศิลป์ญี่ปุ่นในแห่งนี้เป็นห้องเรียนติดแอร์และนักเรียนทุกคนนั่งในห้องเรียนอย่างเรียบร้อย

 

                  "นักเรียนทำความเครพ" หัวหน้าห้องสั่งทำความเครพครู

 

                  "สวัสดีครับ/ค่ะ!!!"

 

                 "สวัสดีจ้าทุกคนวันนี้มีนักเรียนใหม่มาจากญี่ปุ่นนะจ๊ะ!!"

 

                 "........" เงียบอย่างกะเป่าสากกันทั้งห้อง

 

                 "เอ้าไม่ดีใจเลยเหรอทุกคน!?" ครูถามนักเรียน

 

                "โห!!! ครูแอนครั้งที่แล้วก็บอกมาจากญี่ปุ่นที่ไหนได้นักเรียนไทยที่กลับมาจากญี่ปุ่นอย่างไอ้ตั้มอย่างนี" นักเรียนชายแย้ง

 

                "ไม่ต้องห่วงยะ ครั้งนี่นักเรียนมาจากญี่ปุ่นจริงๆ"

 

                "แล้ว???"

 

               "แล้วอะไรละก็เป็นผู้หญิงนะสิ!!!"

 

             "ฮ้า!!!!!!!!!!!!!!!!จริงหรือเปล่าครูแอนสวยหรือเปล่า!?"

 

             "เออครูแอนค่ะมีนว่าพาเธอมาแนะนำตัวก่อนที่พวกผู้ชายจะเสียสติมากกว่านี้นะค่ะ"  

 

             "อะแฮ่ม!! ก่อนที่จะนอกเรื่องไปมากกว่านี้งั้นนักเรียนใหม่เข้ามาเลยจ้า!!!" นักเรียนใหม่เดินเข้ามาหญิงสาวคนนี้เธอสูง168 ซม ดวงตาสีออกส้มผมสีนํ้าตาลอ่อนใส่ชุดนักเรียนไทยและเขียนชื่อตัวเองบนไวท์บอดท์พลางแนะนำตัวเป็นภาษาญีปุ่น

 

             " ยูกิ อาสึนะ หรือ ทุกคนจะเรียกว่าอาสึนะก็ได้นะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" 

 

              "อาสึนะเขาพึ่งย้ายมาจากญีปุ่นยังไงทุกคนก็ช่วยกันดูแลละกัน อาสึนะไปนั่งคู่กับเจนละกันละเจน อ้าวเจนไม่เหรอ!!? "

 

              "ป่าวค่ะครูแอน อีเจนมันนอนหลับค่ะ"

 

              "อ้ออออ!!!! หลับใช่ไหม" ครูจึงหยิบแฟ้มบันทึกการสอนมา

 

              "ตึง" เสียงแฟ้มบันทึกการสอนที่กระทบกับโต๊ะ 

 

              "ว้าย!!!!!! แม่ค่าหนูขอโทษค่า!!!!!!!!!!!!! อ้าว..ครูแอน!!!?" หญิงสาวผู้ตื้นตูมคนนี้สูง164ซม ดวงตาสีม่วงผมสีดำที่ถูกมัดอย่างเรียบร้อยเธอคือ เจน นิชาภัทร รัตนธานีประเสริฐ ถ้าใครคิดไม่ออกก็คนที่พงษ์บ่นนี่แหละเพราะเธอบ้าดาราอย่าง ทาเครุ ซาโต้ อย่างมาก

 

             "นอนดึกอีกแล้วละสิ??" ครูถามเจน

 

             "โธ่ครูหนังของทาเครุซังของหนูก็ออกฉายในไทยนี่น่า"

 

             "เออ....ใช่เรื่องโรนินเคนชินหรือเปล่าค่ะ" ถ้าใครนึกไม่ออกก็ซามูไรพเนจรนี่แหละครับพี่น้อง

 

             "ใช่!! เออ...เดียวเธอเป็นใครอะ?" เจนถามอาสึนะ

 

             "นี่คือ ยูกิ อาสึนะ นักเรียนใหม่นะ เออ อาสึนะจ๊ะนั่งคู่กับเจนนะจ๊ะวันนี้คาบสุดท้ายเจอกันที่ห้องวัฒนธรรมญี่ปุ่นนะ" 

 

             "ยินที่ได้รู้จักค่ะฉัน ยูกิ อาสึนะค่ะ " อาสึนะกล่าวแนะนำตัว

 

             "อืมเช่นกัน ฉัน นิชาภัทร รัตนธานีประเสริฐ หรือจะเรียกว่า เจน ก็ได้ " 

 

             "อืมยินดีที่ได้รู้จักนะเจน" เวลา 11.30 เวลาเลิกเรียน

 

             "นี่อาสึนะ ทาเครุซังที่ญี่ปุนดังมากเลยนะว่าไหม!?"

 

              "อะ อ้อดังมากเลยละ" ทั้งคู่เดินคุยกันในระหว่างที่ทั้งคู่เดินออกจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน

 

             "เฮ้ย ยัยคนที่บ้าดาราญี่ปุ่นนะรอนายแล้วนะหิวข้าว!!!" เจ้าของเสียงนี้ก็คิอพงษ์ที่มาพร้อมมอเตอร์ไซด์ไทรอัมพ์รุ่น Bonnevilleสีเขียวตัดกับเทาเท่าดังภาพ(จากเรื่องเลือดมังกรตอนสิงห์)

           "รู้แล้วน่า!!!! " ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเถียงอยู่นั้นเองอาสึนะมองหน้าพงษ์เธอรู้สึกเหมือนถูกชะตากันพงษ์หันไปมองหน้าอาสึนะ

 

           "เออขอโทษนะครับ!"

 

           "อะ.อะ.ค่ะ"

 

           "คุณเป็นเพื่อนของยัยเจนเหรอครับทำไมผมไม่คุณหน้าคุณเลย?"

 

           "อ้อนี่อาสึนะ นี่เพื่อนของฉันเอง ชื่อ พงษ์ พงษ์กร แซ่เฮ้ง พงษ์นี่ ยูกิ อาสึนะ เพื่อนใหม่ฉันจากประเทศญี่ปุ่น"

 

           "อ้าาาาาา!!!!! คนญี่ปุ่นเหรอเนี่ยยินดีที่ได้รู้จักนะครับเรียกผมว่าพงษ์ก็ได้นะครับ" พงษ์ทักเป็นภาษาญี่ปุ่น

 

           "อ้าว!!!!! พูดภาษาญี่ปุ่นด้วย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เรียกอาสึนะก็ได้ค่ะ"

 

          "ยังไงก็ฝากเพื่อนผมด้วยละกันอย่าให้มันบ้าดาราไปมากกว่านี้เลย"

 

          "พูดอะไรย่ะงั้นเจอกันวันจันทร์นะบาย" 

 

          "อืมวันจันทร์เจอกัน" เจนนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ของพงษ์เพื่อไปเที่ยวห้างส่วน อาสึนะนั่งรถประจำทางเพื่อกลับไปหอพักของตนหอพักของตนอยู่ในเขตดอนเมืองโดยหอพักนี่มีชื่อว่าฮอนโจ อาสึนะมาถึงอาสึนะรีบเดินไปห้องเปิดกุญแจวางกระเป๋าโดยแห่งของอาสึนะเป็นห้องสไตล์ญี่ปุ่นมีครัวเล็กๆมีห้องนํ้าระเบียงที่สามารถออกไปชมวิวได้โต๊ะเตี้ยๆแบบญีปุ่นและมีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายทั้ง ทีวี และอีกสาระพัด อาสึนะล้มตัวลงนอนพลางนึกถึงพงษ์ดูจากท่าทางแล้วทำให้นึกถึงคนๆหนึ่งเธอลืมไม่ลงจริงๆ
 

         "ค...คิริโตะคุง"

จบตอนที่1จ้า
ขออภัยอย่างยิ่งที่วันนี้อัพช้าไปหน่อยเพราะติดธุระยังก็ขออภัยด้วย T-T