คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : D18:งอน
“เคียวย้า~” เสียงโหวกเหวกดังขึ้นยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ฮิบาริมากกว่าเดิม
“ถ้าแกยังไม่หยุดเสียงดังละก็...ฉันจะอุดปากแกด้วยเลือดเอง” ฮิบาริยกทอนฟาขึ้นมาขู่ ซึ่งดีโน่ก็รู้อยู่ว่าเจ้าหมอนี่ไม่ใช่แค่ขู่เล่นๆ แน่ๆ มันเอาจริง
“แหม...เคียวยะล่ะก็...นี่ฉันอุตส่าห์ถ่อมาจากอิตาลีเพื่อมาหานายโดยเฉพาะเลยนะ” ดีโน่ทำหน้างุ้มเรียกร้องความสนใจจากคนตรงหน้า
“ใครขอร้องมิทราบ แกจะไปตายไหนก็ไปอย่ามารบกวนการพักผ่อนของฉัน” ฮิบาริล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ดีโน่จึงได้โอกาสพุ่งเข้าไปกอดร่างบางทันที
ผลัวะ!!
เสียงทอนฟากระทบหน้าอย่างจัง ทำเอาดีโน่ล้มลงไปนอนร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น
“โอ๊ย~ เคียวยะทำงี้ได้ไงคนเค้าคิดถึงยังมาฟาดกันอีก แง้” ดีโน่ทำหน้าตาน่าสงสารสุดชีวิต แต่ดูจะไม่เป็นผลกับคนตรงหน้าเท่าไหร่
“ฉันไม่ได้ขอให้แกมาคิดถึงฉัน ไอ้ม้าบ้า” ฮิบาริเมินใส่ดีโน่ทำเอาหัวใจเค้าเริ่มร้าวซะแล้ว
“เคียวยะ นายรำคาญฉันรึเปล่า” ดีโน่ก้มหน้าถามอย่างเศร้าๆ ผสมกับจริงจัง
“เออ ถ้ารู้แล้วก็ไปซักทีสิ” ฮิบาริพูดไปอย่างไม่คิด เพราะถึงเค้าจะพูดยังไงดีโน่ก็ยังคงจะยิ้มทะเล้นใส่แล้วเข้ามาเอาอกเอาใจอยู่ดีนั่นแหละ แต่วันนี้กลับลุกขึ้นเดินไปซะงั้น
“โรมาริโอ้เตรียมรถที” ดีโน่หันไปสั่งลูกน้องคนโปรดเสียงเบา
“บอส รีบกลับจังนะครับ” โรมาริโอ้แสร้งถามไปอย่างงั้นทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว
“อืม เป็นบอสงานก็ยุ่งอย่างนี้แหละนะ” ดีโน่ตอบไปแบบเนียนๆ
“แต่บอสเคลียร์งานมาหมดแล้วนี่ครับ”
“โรมาริโอ้!!” ดีโน่ขึ้นเสียงก่อนจะหันไปมองฮิบาริที่หันหลังให้อย่างไม่ใส่ใจเค้าเลยแม้แต่น้อย
นี่เราคิดไปเองสินะว่าเคียวยะก็มีใจให้เราบ้าง เฮ้อ เค้าคงรำคาญเราจริงๆ นั่นแหละนะ
“อ๊ะ เอนซิโอ้อย่าซนสิ” ดีโน่ร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเจ้าเต่าตัวดีกระโดดออกจากกระเป๋าแล้ววิ่งไปทางฮิบาริ
“ขอโทษนะที่เจ้านี่มันซนน่ะ” ดีโน่พูดพร้อมกันเอื้อมมือไปเก็บเอนซิโอ้เข้ากระเป๋าดังเดิม
“...” ฮิบาริเงียบซ้ำยังไม่มองหน้าดีโน่อีกต่างหาก เค้าจึงหันหลังเตรียมลงจากดาดฟ้าตามโรมาริโอ้ที่ลงไปก่อนแล้วไป
ก่อนจะก้าวลงไปดีโน่ยังคงหันมาอาลัยอาวรณ์ฮิบาริอีก นี่เจ้านั่นจะไม่รั้งเค้าไว้หน่อยเหรอ จะปล่อยให้เค้าไปจริงๆ ใช่มั้ย ผ่านไปซักพักดีโน่ตัดใจแล้วก้าวเดินลงไปพร้อมกับหัวใจที่ไร้เลือดหล่อเลี้ยง
แกจะไม่หันหลังมาหาฉันเลยเหรอ ไหนแกบอกว่าแกรักฉันไง ทำเหมือนทุกทีที่ฉันโกรธแกสิวิ่งเข้ามากอดฉันแล้วบอกรักไง แกจะทำอย่างนั้นประจำไม่ใช่เหรอแล้วทำไมวันนี้แกถึงเดินจากไปดื้อๆ ล่ะ กลับมาสิ ไอ้ม้าบ้า ไอ้ม้าปัญญานิ่ม ไอ้ม้าพยศ...ของฉัน
ดีโน่กลับมาที่บ้านของสึนะด้วยหัวใจแหลกสลาย เค้าเลือกที่จะเดินจากฮิบาริมาเองเค้าไม่อยากให้ฮิบาริเกลียดเค้าไปมากกว่านี้ แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะลืมฮิบาริเลย
“คุณดีโน่ ไหนว่าวันนี้ไปหาคุณฮิบาริไงครับ” สึนะถาม
“อืม...” ดีโน่ตอบสั้นๆ
“ดูคุณดีโน่ไม่ค่อยร่าเริงเลยนะครับ ทะเลาะกันเหรอ” สึนะมองไปเห็นแผลที่หน้าของดีโน่แล้วนึกสงสารที่ไปรักคนโหดอย่างฮิบาริ
“ศิษย์น้องต้องมาเห็นสภาพแบบนี้ของฉัน ดูไม่ดีเลยจริงๆ นะ ไม่สมกับเป็นบอสจริงๆ ฮะๆ ” ดีโน่หัวเราะฝืดๆ
“ไม่หรอกครับ คุณดีโน่เป็นบอสที่ดีนะครับไม่งั้นลูกน้องคงไม่รักคุณขนาดนี้หรอก ผมเชื่อว่าคุณฮิบาริเองก็คงจะรักคุณดีโน่เหมือนกัน” สึนะปลอบ
“ขอบใจนะสึนะ” ดีโน่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มที่เค้ายิ้มให้สึนะนั้นอยู่ในสายตาของฮิบาริที่ผ่านมาเห็นพอดี
แกมันเป็นที่รักของหลายๆ คนนี่ แกมีรอยยิ้มให้กับทุกๆ คนไม่ได้มีให้ฉันคนเดียวนี่นะ
“ดีโน่ ค้างที่นี่มั้ย” รีบอร์นหันมาถามดีโน่หลังจากจับตาไปที่จุดจุดหนึ่งซึ่งเคยมีฮิบาริยืนอยู่เมื่อนาทีก่อน
“ได้เหรอ สึนะ” ดีโน่หันไปถามสึนะ
“ได้สิครับ” สึนะพยักหน้าเบาๆ
เมื่อดีโน่ไม่มีลูกน้องเท่านั้นแหละ ทั้งเดินพลาดตกบันได ทั้งกินข้าวหกเลอะเทอะ ทั้งนอนตกเตียง ได้แผลเพิ่มจนถึงเช้าเลย
“พวกเรามารับแล้วครับบอส” โรมาริโอ้พูดขึ้น
“ไปไหน” ดีโน่ถามอย่างงงๆ
“อ้าว บอสไม่ไปหาคุณฮิบาริเหรอครับ” โรมาริโอ้ถามคืน
“ถูกเค้าไล่ตะเพิดมาขนาดนั้นคงไม่ไปหรอก” พูดถึงเรื่องนี้หน้าของดีโน่พลันเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที
“ดีโน่ ไปหาซักหน่อยดีกว่านะ” รีบอร์นพูดขึ้นมาลอยๆ
“จะดีเหรอรีบอร์น” ดีโน่หันไปถามอาจารย์ร่างเล็ก
“แล้วแต่แกจะคิดนะ” รีบอร์นพูดแล้วก็หลับไปทันที
“ผมว่าไปก็ดีนะครับ เผื่อคุณฮิบาริจะใจเย็นลง” สึนะแนะนำ
“งั้นฉันไปส่งสึนะด้วยเลยละกันนะ” ดีโน่เริ่มมีความหวัง
ที่โรงเรียนนามิโมริ
ดีโน่เดินมาส่งสึนะลงรถ แต่ใจจริงๆ กลับสอดส่องหาใครอีกคนที่เค้าคิดถึงขนาดต้องข้ามประเทศมา เค้ากับสึนะเดินเข้ามาในโรงเรียนเรื่อยๆ จนไปเจอกันฮิบาริ ฮิบาริชายตามองทั้งคู่เล็กน้อยก่อนจะเดินต่อโดยไม่สนใจอะไร
“เฮ้ย!! แกเป็นใครเข้ามาในโรงเรียนได้ยังไง” คุซาคาเบะที่เดินตามฮิบาริมาหันไปตวาดใส่ดีโน่
“บอสครับ” โรมาริโอ้เข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีกจำนวนหนึ่งเพื่อคุ้มกันบอสของพวกเค้าทำให้คุซาคาเบะหันไปฟ้องฮิบาริ
“คุณฮิบาริจัดการมันเลยครับ”
“...” ฮิบาริชายตามองเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปโดยที่ไม่พูดอะไรออกมาซักคำนั่นยิ่งทำให้หัวใจของดีโน่เหี่ยวเฉายิ่งกว่าเดิม
แผนเล็กๆ น้อยๆ เกิดขึ้นในหัวของสึนะทันที
“คุณดีโน่จะกลับอิตาลีจริงๆ เหรอครับ จะกลับวันนี้เลยเหรอ” สึนะพูดเสียงดังทำเอาดีโน่งงและฮิบาริชะงักกึก
“อะ...อะไรเหรอสึนะ” ดีโน่งงสุดขีด
“คุณดีโน่ไม่รู้ว่าจะกลับมาอีกตอนไหนเพราะงานยุ่งมากเหรอครับ อย่างนี้ผมจะได้เจอคุณอีกมั้ยเนี่ย ผมคงคิดถึงเอนซิโอ้มากแน่ๆ ” สึนะตีหน้าซื่อพูดต่อ ดีโน่เอาแต่เกาหัวอย่างงงๆ
“ใช่แล้วครับคุณสึนะโยชิ บอสงานยุ่งมากจริงๆ อาจจะไม่ได้มาเจปอเน่อีกเลยก็ได้นะครับ” โรมาริโอ้รับมุกทันรีบสนับสนุนสึนะทันที นั่นยิ่งทำให้ดีโน่งงกว่าเดิมทั้งๆ ที่งานเค้าก็เคลียร์มาหมดแล้วแท้ๆ
“อะไรกัน โรมาริโอ้ สึนะ” ดีโน่ถาม
“ยังไง ว่างๆ คุณดีโน่ต้องกลับมาบ้างนะครับ” สึนะแสร้งทำตาละห้อย
“อื้มๆ” ดีโน่หยักหน้าส่งๆ โดยที่ยังไม่รู้อะไร
ผลัวะ!!
“โอ๊ยยยย คะ เคียวยะ” ดีโน่กุมหน้าตัวเองที่ถูกฟาดด้วยทอนฟา
“มานี่” ฮิบาริลากดีโน่ขึ้นไปบนดาดฟ้าโดยไม่ทันหันมาเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของสองคนนั้นเลย
“แกจะพาเอนซิโอ้ไปจากฉันใช่มั้ย” ฮิบาริโวยวายหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ไม่ได้โกรธที่เอนซิโอ้จะจากไปแต่โกรธที่ดีโน่จะไม่มาให้เค้าเห็นหน้าอีกต่างหาก
ผลัวะๆ
เมื่อลากขึ้นมาฮิบาริก็ฟาดดีโน่ไม่ยั้ง
“เคียวยะ โอ๊ยยยยยยย” ดีโน่ร้องโอดโอย
“แกเจ็บมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ฮิบาริทรุดลงจับหน้าดีโน่ขึ้นมาดู
“เคียวยะ” ดีโน่ดึงฮิบาริไปกอดแน่นแล้วซบหน้าลงกับบ่าของเขา
“แกจะไปไหน ไหนแกบอกว่าแกรักฉันไง” ฮิบาริตะโกน
“ฉันรักเคียวยะนะ รักมากด้วยแต่ฉันไม่อยากให้เคียวยะเกลียดฉันนี่ เคียวยะรำคาญฉัน ฉันก็เลยต้องไป ฉันเองก็ไม่อยากจะไปหรอกนะ มันเจ็บนะเคียวยะที่ต้องรักนายแค่ข้างเดียว” ดีโน่พูดเสียวอู้อี้ขณะที่ซบอยู่บนไหล่ของฮิบาริ
“ใครบอกล่ะ ฉันก็รักแกเจ้าม้าพยศ ฉันทนไม่ได้ที่เห็นแกยืนกับคนอื่น คุยกับคนอื่น ยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน...” ฮิบาริเขินหน้าแดงก่ำไปทั้งหน้า
“เคียวย้า~” ดีโน่ดีใจสุดขีด
“ปล่อยเลยเจ้าม้าบ้า ไม่งั้นฉันจะขย้ำแก” ฮิบาริพูดเสียงโหด
“ฉันยอมให้นายขย้ำ แต่ฉันจะขย้ำนายคืนบนเตียงน้า~”
ผลัวะ!
“ทะลึ่งละแก ไอ้ม้าบ้าเซ็กส์!” ฮิบาริฟาดหน้าดีโน่ไปอีกรอบแต่ก็ยังยอมรับรสจูบอันแสนหวานและนุ่มนวลของดีโน่
“บอสครับ...”
“เย้ย!” ดีโน่เด้งตัวออกจากฮิบาริแทบไม่ทัน
“คือ...ผมจะมาบอกว่าบนดาดฟ้ามันร้อน ให้ผมจองโรงแรมให้มั้ยครับ” โรมาริโอ้พูดโดยไม่มองหน้าของทั้งสองเพราะเขินแทน
“ไม่ต้องๆ เคียวยะชอบแบบนี้ นายรีบลงไปเลยนะโรมาริโอ้” ดีโน่รีบไล่เจ้าคนที่มาขัดจังหวะทันที โรมาริโอ้เลยรีบวิ่งลงไปรอให้บอสของเค้าทำภารกิจเสร็จก่อน
“ไอ้ม้าซาดิสม์แกหมายความว่าไงที่ว่าฉันชอบแบบนี้น่ะฮะ”
“แหม...ฉันก็คิดว่าเคียวยะคงอยากเปลี่ยนบรรยากาศจากบนเตียงมาเป็นบนดาดฟ้านี่นา”
“ในหัวแกมีแต่เรื่องแบบนี้จริงๆ ใช่มั้ย” ฮิบาริขมวดคิ้ว
“ก็...แค่กับนายเท่านั้นแหละ” พูดจบดีโน่ก็โถมตัวเข้าหาร่างบาง(กว่า)ทันที
_______________________________________________________________________________
คู่นี้ก็เป็นD18 อีกเช่นเคย
เฮ้อๆ วันนี้อัพหลายเรื่องเลยแฮะ
ความคิดเห็น