เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่พีรญานั่งอยู่ที่เดิม บนโซฟาตัวที่เขาดึงเธอไปกอด และบอกเลิกในเวลาเดียวกัน เธอไม่น่าปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาเลย เอาอีกแล้ว เป็นเหมือนเดิม เขายังใจร้ายไม่เปลี่ยน

ไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิดจนไม่สามารถให้อภัยกันเลยหรอไง เขาถึงทำแบบนี้ แล้วต่อไปนี้เธอจะใช้ชีวิตยังไง จะถูกตราหน้าว่าโดนสามีทิ้งทั้งๆที่พึ่งแต่งงานกันงั้นเหรอ พีรญานั่งคิดครำควรญในใจ น้ำตาไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

"ฮื่อๆๆไอ้ใจร้าย ใจร้ายที่สุด ได้แพรวแล้วก็มาทิ้งแพรวไป ฮื่อๆ คอยดูนะแพรวจะตามจ้องล้างจ้องผลาญคุณ ต่อไปคุณก็อยู่ไม่เป็นสุขเหมือนกัน หึหึ นี่ก็คือความรักในฉบับของแพรวเช่นกันคุณก้องภพ" ไม่รู้เพราะความแค้นใจ หรือเพราะอะไร ทำให้เธอคิดแบบนี้ออกมาได้

"ฮื่อๆ แต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยจังเลย ไม่มีแม้แต่แรงที่จะลุกเดิน ทำไมฉันถึงเหนื่อยแบบนี้ ฮื่อๆ ใช่สิ ขวัญ เราต้องโทรไปหาขวัญ จะอยู่ที่บ้านนี้ได้ยังไง เดี๋ยวพี่พิมรู้จะไม่สบายใจกันเปล่าๆ แล้วอีกอย่างเงินที่ได้มาตอนแต่งงานคงมากพอจะให้ฉันออกไปหาที่พักดีๆอยู่ แล้วก็เลี้ยงเจ้าตัวน้อยของพี่พิมที่จะเกิดขึ้นมานะ"
พีรญาบ่นกับตัวเองวุ่นวายไปหมด มือควานหาโทรศัพท์ กดโทรออกไปยังเบอร์ของรับขวัญ

"ฮัลโหลขวัญ แกอยู่ไหนเหรอ" เสียงของพีรญาสั่นเครือจนรับขวัญที่รับโทรศัพท์ฟังแล้วก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ

"ตอนนี้ฉันอยู่ที่คอนโด แกเป็นอะไรรึเปล่าแพรว เล่าให้ฉันฟังได้นะ" รับขวัญฟังแค่เสียงก็รู้ว่าเพื่อนรักต้องมีเรื่องไม่สบายใจแน่นอน

"เดี๋ยวแพรวไปหานะ แล้วเอ่อ ขอ แพรวอยู่ด้วยสักสองสามวันได้มั้ย พอดีแพรวทะเลาะกับคุณก้องนิดหน่อย" พีรญาจำต้องโกหกไปเพราะกลัวว่ารับขวัญจะตกใจถ้าเธอบอกความจริง

"ได้สิจ๊ะ มาเลย จะอยู่กี่วันก็ได้ ขวัญไม่ว่าอะไรหรอก แล้วเจอกันนะ" รับขวัญก็วางสายไป ทิ้งให้พีรญานั่งเหม่อลอยอยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวซะใหม่ แล้วก็เรียกแท็กซี่ไปหารับขวัญ



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ที่บ้านก้องภพ

ก้องภพขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ไม่สามารถ อธิบายได้ ที่จริงเขาควรจะดีใจที่เห็นพีรญาเสียใจถึงจะถูก แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองทำผิดไปด้วยนะ ยิ่งเมื่อเขาคิดถึงสีหน้าที่ตอนที่เขาบอกว่าเราเลิกกันเถอะ มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดเข้าไปอีก

"ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถทำให้ก้องภพรู้สึกตัว เขานั่งคิดเรื่องของพีรญาจะลืมไปเลยว่าตัวเองอยู่ในรถนานเท่าไหร่แล้ว ขนาดแม่นมอิ่มมาเคาะกระจกหลายครั้ง ก้องภพถึงจะรู้ตัว

"คุณก้อง เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ" แม่นมอิ่มถามก้องภพ ยิ่งเห็นสีหน้าของก้องภพแล้ว ก็รู้ทันทีว่าต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ ก้องภพเดินลงรถมาก็โผเข้ากอดแม่นมอิ่มเหมือนหาที่พึ่ง ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองได้ทำอะไรผิดพลาดไป

"ผมไม่เป็นไรครับ แค่เหนื่อยนิดหน่อย คิดถึงแม่อิ่มจัง หายไปหลายวันผมคิดถึงจังเลย" อ้อมกอดของแม่นมอิ่มยังอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่เขาได้กอด

"แล้วนี่หนูแพรวไปไหนซะล่ะคะ" แม่นมอิ่มถามหาพีรญา แปลกใจที่ไม่เห็นว่าเธอมากับก้องภพ

"เอ่อ … แพรวเขาขอไปอยู่เป็นเพื่อนพี่สาวเขาครับ คงจะอยู่หลายวัน ถ้าพี่สาวเขาไม่หายดีเขาคงไม่กลับ ผมต้องคิดถึงแพรวแน่ๆเลย สงสัยต้องกอดแม่อิ่มแทนแพรวทุกวันซะแล้ว" ก้องภพพูดปดเพราะไม่อยากให้ใครต้องมารับรู้เรื่องราวระหว่างเขากับพีรญา

"เป็นเอามากนะเนี่ย ไป อาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าเตรียมอาหารไว้ให้ทาน เอ่อ อีกอย่างถ้าคิดถึงก็ไปนอนที่บ้านโน่นกับเขาสิ ไม่เห็นยากเลย" คำพูดของแม่นมอิ่มทำให้ก้องภพยิ้มแห้งๆเลยทีเดียว สงสัยว่าเขาจะต้องไปนอนนอกบ้านบ้าง แม่นมอิ่มจะได้ไม่สงสัยมาก ที่สำคัญต่อจากนี้ยายทอไหมตัวแสบคงถามซักไซร้ไม่หยุดหย่อนแน่ ๆ

++++++++++++++

"แพรวคืนนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงของบริษัทแกจะไปด้วยกันมั้ย" รับขวัญเห็นพีรญานั่งๆนอนๆอยู่ที่ห้องก็กลัวว่าเพื่อนจะเบื่อก็เลยชวนไปด้วยกัน

"ไม่ไปดีกว่า ขวัญไปเถอะ แพรวอยากอยู่ที่ห้อง ไม่อยากไปไหน" สามวันมาแล้วที่เธอเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง เบื่อตัวเองเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย

"ไม่ได้แกต้องไป ฉันทนไม่ไหวแล้ว เห็นแกเป็นแบบนี้แล้วฉันรำคาญ ดูสิ ทำไมปล่อยตัวเองให้ผอมแล้วก็โทรมขนาดนี้ด้วย กะอีแค่ทะเลาะกับคุณก้องมันจะอะไรกันนักกันหนา ป่ะ ไปอาบน้ำเดี๋ยวฉันหาชุดไว้ให้"
พีรญาจำเป็นต้องลุกไปอาบน้ำตามคำสั่งของรับขวัญ เพราะไม่อยากให้รับขวัญรู้เรื่องราวที่แท้จริงระหว่างเธอและก้องภพ



งานเลี้ยงสังสรรค์ของบริษัทที่ถูกจัดขึ้นทุกปี บรรยายกาศดูครึกครื้น ผิดกับพีรญาที่เดินเข้ามาด้วยหน้าตาเซ็งๆ แต่ชุดสีแดงเพลิงที่รับขวัญเตรียมไว้ให้ ทำเอาผู้คนในงานเห็นแล้วต้องมองเป็นตา เพราะเธอดูเซ็กซี่มาก โดยเฉพาะ ชุดเปลือยหลังที่คว้านลึกเกือบถึงเอวโชว์ผิวขาวสวยของเธอ มันยิ่งทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆในงานอย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะดูผอมลงไปอย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลย

"เป็นไงบ้างแพรวรู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง เห็นมั้ยหนุ่มๆในงานมองแกเป็นตาเดียวเลย" รับขวัญหันมาพูดกับพีรญา แต่สายตาอันแหลมคมของรับขวัญดันมองไปเห็นก้องภพเดินมากับผู้หญิงคนอื่นพอดี

"แพรวนั่นคุณก้อง สงสัยว่าเขาจะเป็นลูกค้าบริษัทฉันแน่เลย แต่ฉันเห็นเขาเดินมากับผู้หญิง" รับขวัญพูดจบพีรญาก็หันกลับไปมองทันที อยากจะเห็นเหลือเกิน ไอ้คนใจร้าย ที่ทิ้งเธอ แถมวันนี้ยังมีหน้าเดินมากับผู้หญิงคนอื่นอีก ผู้หญิงคนนั้นดินควงแขนก้องภพเข้ามาอย่างสนิทสนม หญิงคนนั้นดูเด็กๆ น่าจะอายุกับทอไหมเห็นจะได้

ก้องภพเองก็เห็นพีรญาเช่นกัน เธอดูผอมลงจนเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง อยากเข้าไปถามจริงๆ เพราะเขาจะเอาเสื้อผ้าไปให้เธอ เธอก็ไม่อยู่ เขาก็เลยไม่กล้าถามจากพิมตาพี่สาวของเธอ เพราะกลัวพิมตาจะรู้เรื่องระหว่างเขากับพีรญา

ทั้งสองสบตากันอยู่นานกว่าจะหันไปทางอื่น แต่ก้องภพเองก็ยังแอบมองพีรญาอยู่ตลอดเวลา ก็เพราะไอ้ชุดที่เธอใส่มันช่างเซ็กซี่ซะเหลือเกิน นี่ถ้าเธออยู่กับเขา เขาไม่มีทางให้เธอแต่งตัวแบบนี้ออกมาจากบ้านแน่ๆ

พรีญาไม่รู้จะทำยังดี ยิ่งพอเห็นว่าก้องภพควงผู้หญิงคนอื่นมางานก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมาซะดื้อๆ เธอก็เลยคิดจะหาคนมาควงบ้างเหมือนกัน มองซ้ายมองขวาก็เห็นรับขวัญยืนคุณอยู่กับเจ้านาย หน้าตาของเจ้านายรับขวัญหล่อมากเลยทีเดียว เธอก็เลยคิดที่จะใช้เจ้านายรับขวัญมาควงให้ก้องภพเห็นบ้าง


"สวัสดีค่ะ เจ้านายของรับขวัญ แพรวขอเชิญออกไปข้างนอกสักครู่ได้มั้ยค่ะ" พีรญาเดินเข้าไปเอาตัวของรับขวัญและดนัยเจ้านายรับขวัญออกมาจนได้

"มีอะไรเหรอแพรว เจ้านายฉัน เขางงเป็นไก่ตาแตกแล้ว อยู่ๆแกก็ลากฉันกับเขาออกมา" พีรญาเดินพารับขวัญและดนัยให้ออกมาจากงาน ทุกการกระทำของพีรญาตกอยู่ในสายตาของก้องภพตลอด ก้องภพเอาก็รีบตามพีรญาออกมาห่างๆ

"ขอโทษด้วยนะค่ะ" แต่แพรวมีเรื่องอยากให้ช่วยจริงๆ พีรญาขอโทษขอโพยดนัยเป็นการใหญ่

"ว่าไงคุณดนวย จะช่วยเพื่อนขวัญได้มั้ย" คำเรียกชื่อที่เพี้ยนไป ทำให้รู้ว่าเธอสนิทกับเจ้านายแค่ไหน

"ได้ครับ คุณคนสวย มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ ผมยินดีรับใข้ทุกอย่างครับ" ดนัยชายหนุ่มอารมณ์ดี เอ่ยออกมา ดนัยเป็นคนที่สาวๆหมายปอง เพราะเขาเป็นทายาทของบริษัทนี้ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงครองตัวเป็นโสดจนถึงวันนี้ ยิ่งเมื่อได้เลขาที่สวยเซ็กซี่ ชอบปั่นหัวผู้ชาย (รวมเขาด้วย) แถมยังดุ และปากร้าย อย่างรับขวัญยิ่งทำให้เขานึกกลัวผู้หญิงขึ้นมาสะดื้อๆ เพราะกลัวว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นเหมือนรับขวัญ

"แหม คุณดนวย เห็นผู้หญิงสวยหน่อยไม่ได้เลยนะ โน่นสามีเขาอยู่ในงานโน่น คุณก้องภพหน่ะ" รับขวัญกระแหนะกระแหนเจ้านายที่ดูจะสนใจพีรญาเป็นพิเศษ

"ขวัญก็ อย่าพูดแบบนี้สิ" พีรญาหันไปดุรับขวัญ

"แพรวขอควงคุณดนัยคืนนี้ได้มั้ยค่ะ คือแพรวอยากแกล้งสามีเล่นค่ะ ชีวิตคู่ของเราจะได้มีรสชาติไงค่ะ ฮ่าๆ " พีรญาหัวเราะกลบเลื่อน ซึ่งรับขวัญฟังแล้วก็รู้ทันทีว่าพีรญาจะทำประชดก้องภพ ที่วันนี้เขาควงมากับผู้หญิงคนอื่น

"ไม่มีปัญหาครับ แต่หวังว่าเขาคงไม่เข้ามาต่อยหน้าผมนะครับ ฮ่าๆ ผมกลัวว่าคุณของขวัญจะร้องไห้ขี้มูกโป่งถ้าหน้าหล่อๆของผมต้องเป็นแผล" ก้องภพแหย่รับขวัญเล่นเช่นกัน รวมถึงชื่อที่เพี้ยนไปด้วยเช่นกัน ทำเอารับขวัญเบะปากด้วยความหมั่นไส้

" แหวะ ขวัญจะดีใจมากๆ ถ้าคุณก้องภพเขาทำแบบนั้น" พีรญาได้ฟังก็แทบกุมขมับ ไม่รู้ว่าเธอขอความช่วยเหลือผิดคนรึป่าว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างดนัยกับรับขวัญดูแปลกๆจนพีรญาสงสัย



พีรญาเดินควงแขนดนัยเข้ามาในงานอีกครั้ง พร้อมกับรับขวัญที่เดินตามอยู่ห่างๆ ก้องภพเห็นเข้าก็รู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาทันที ขนาดหญิงสาวที่มาด้วยยังเข้าหน้าไม่ติดเลย

"พี่ก้องเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ ถ้ารู้สึกไม่ดีเรากลับกันเถอะค่ะ" พัดชาพูดขึ้นเมื่อเห็นอาการของก้องภพ พัดชาเป็นเพื่อนของทอไหม ที่วันนี้เธอต้องมางานกับก้องภพ ก็เพราะว่าบริษัทของพ่อเธอก็เป็นลูกค้าของบริษัทนี้เหมือนกัน ประจวบกับที่พ่อของเธอไม่ว่างมาไม่ได้ เธอก็เลยมาพร้อมกับก้องภพ

"เดี๋ยวก็ได้ พี่ขอไปทำธุระแปบนึง" ว่าแล้วก็ก้องภพก็เดินตรงไปทางพีรญาและดนัย ไม่รู้เป็นอะไรที่เห็นเธอควงแขนกับผู้ชายคนอื่น มันก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

"ขอโทษนครับ ผมขอตัวภรรยาผมสักครู่" ก้องเดินเข้าไปแล้วจับมือของพีรญาออกมาซะดื้อๆ ทำเอาดนัยและรับขวัญที่ยืนอยู่ งงไปตามๆกัน แต่ก็แอบยิ้มที่เห็นว่าก้องภพเหมือนจะหึงพีรญา

"ปล่อย คุณก้อง ปล่อยแพรวนะ เจ็บนะเนี่ย จับเบาๆไม่ได้รึไง" พีรญาถูกลากตัวออกมาที่ลานจอดรถ ก้องภพเปิดประตูรถแล้วก็ผลักพีรญาเข้าไป แล้วตัวเขาก็ตามเข้าไปอีกด้าน แล้วก็สตาร์เครื่องเพื่อเปิดแอร์ ให้อากาศเย็นทำให้จิตใจที่ร้อนรุ่นเย็นลงได้บ้าง

"ทำอะไรของคุณ คิดที่จะทำอะไร แพรวกำลังจะทำให้ผมอายใช่มั้ย ที่ไปควงกับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้น ที่สำคัญเป็นลูกเจ้าของงานซะด้วย เก่งหนิ หาคนรวยกว่าผมได้แล้ว นี่แค่สามวันเองนะ" ก้องภพพูดจาดูถูกพีรญามันทำให้พีรญาทนไม่ไหว หันมาจ้องหาก้องภพอย่าเครียดแค้น

"ก็ถ้าแพรวทำมันจะเป็นอะไรไป ทีคุณยังมากับผู้หญิงคนอื่นได้เลย อีกอย่างก็แพรวพึ่งเลิกกับสามีมา คุณก้องรู้จักสามีแพรวมั้ยค่ะ เขาเป็นคนใจร้ายมากเลยนะค่ะ ถ้าคุณก้องรู้จักก็อย่าเข้าใกล้เขานะคะ " พีรญาพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ พึ่งได้เห็นหน้าคนใจร้ายที่ทิ้งเธอไปเมื่อสามวันก่อน เขายังดูดีไม่เปลี่ยน

"แพรว " ก้องภพไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้มากกว่านี้ เพราะมันเป็นจริงเหมือนที่พีรญาพูดทุกอย่าง เพราะอยากจะแก้แค้นที่เธอเคยหลอกเขาไว้ ทำให้เขาต้องทำแบบนี้ ตั้งแต่วันที่เขาบอกเลิกเธอ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เขาไม่มีกะจิตกะใจ จะทำอะไรเลย รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรพลาดไป แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าเขาจะขอโทษเธอแล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิม เธอจะยกโทษให้เขาแล้วกลับมาอยู่กับเขามั้ย
อยู่โดยที่ไม่รู้ว่าเธอรักเขาหรือไม่ ยังดีกว่าไม่มีเธออยู่ข้างๆ นี่เขาคงทำผิดไปจริงๆ ก้องภพนั่งครุ่นคิดอยู่ในใจ

"ถ้าไม่มีอะไรจะคุยกับแพรวแล้ว แพรวขอตัวนะค่ะ แล้วอีกสามวันก็ช่วยไปเซ็นใบหย่ากับแพรวหน่อย แพรวจะได้เป็นอิสระซักที" คำพูดของพีรญา ทำให้ก้องภพนิ่งไปทันที ไม่คิดว่าพีรญาจะพูดคำนี้ออกมา

"ผมไม่หย่า แล้วคุณก็ต้องกลับบ้านไปกลับผมด้วย หรือว่าคุณอยากให้ทุกคนรู้เรื่องของเรา ผมจะได้ช่วยบอกทุกคนให้ว่า ทำไมเราถึงหย่ากัน ก็เพราะคุณเป็นผู้หญิงหน้าเงิน แต่งงานกับผมเพราะเงินเท่านั้น ผมบอกอย่างนี้ดีมั้ย" ก้องภพขู่พีรญา ดูเหมือนเธอจะกลัวคำขู่ของเขาซะด้วย

"คุณมันก็ใจร้ายไม่เปลี่ยน นี่นะเหรอ ที่คุณบอกว่ารักแพรว แต่ดูสิ่งที่คุณทำสิ ความรักของคุณมันเป็นแบบนี้เองเหรอ" พีรญาตัดพ้อก้องภพ ไม่รู้ทำไมน้ำตาเจ้ากรรมันถึงไหลออกมา ทั้งๆที่อุตส่าห์กลั้นมันไว้แล้วเชียว ก้องภพเองเมื่อเห็นน้ำตาของพีรญาผู้หญิงที่เขารัก ก็นึกอยากจะต่อยปากตัวเองที่พูดไปแบบนั้น






++++

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายแล้วก็คอมเมนท์นะค่ะแล้วก็คะแนนโหวตด้วยนะค่ะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ