เรื่องเก่าเล่าใหม่

ลำดับตอนที่ #3 : สองศัตรูร่วมนาวา

สวัสดีครับ มาเจอกันอีกแล้วนะครับ ^/\^ ก็วันนี้จั่วหัวซะไม่ค่อยน่าอ่าน อะไรกันเนี่ย ศัตรงศัตรู ชื่อไม่ค่อยน่าอ่าน แต่มันมีที่มานะครับ

คำว่า “ศัตรูร่วมนาวา” เนี่ย ตอนแรกผมอ่านเจอในหนังสือนิยายแดจังกึม แล้ว อ้าวคุ้นคุ้นว่ะ คือ ในภาษาเกาหลีเนี่ย อ่านว่า “โอวอลทงจู” ผมก็ว่า โอวอล มันเป็นศัตรูกันเหรอ ใครวะ? พลิกไปพลิกมาก็ “ถึงบางอ้อ” อู๋เยว่นี่เอง 555+ อยากรู้แล้วชิมิล่า ใครกัน ใครที่ชอบอ่านนิยายของเด็กดีก็ต้องเคยอ่านฟิคเรื่อง ใช่มั้ยล่ะครับ แม่นแล้วครับ^^

อู๋เยว่ที่ว่าก็คือ แคว้นอู๋แคว้นเยว่ เป็นนครรัฐสมัยชุนชิว ราชวงศ์โจว ที่เป็นศัตรูคู่แค้นกัน จองล้างจองผลาญกันทุกยุคทุกสมัย จนเป็นที่มาของคำเปรียบเทียบ “อู๋เยว่ถงโจว” (ภาษาจีน) แปลว่า ศัตรูร่วมนาวา หมายถึง การที่ศัตรูอยู่เรือเดียวกันหรือสถานที่เดียวกัน แล้วจะเกิดอะไรตามเหรอครับ หึหึ ^^

ราชวงศ์โจว เป็นราชวงศ์ที่มีประวัติศาสตร์อยู่ในช่วง ก่อนคริสตศักราช 1046 ปี – ก่อนคริสตศักราช 256 ปี แบ่งออกเป็น 2 ยุค คือ ยุคราชวงศ์โจวตะวันตก (ก่อนคริสตศักราช 1046 ปี – ก่อนคริสตศักราช 770 ปี) และ ยุคราชวงศ์โจวตะวันออก (ก่อนคริสตศักราช 770 ปี – ก่อนคริสตศักราช 256 ปี) ในยุคแรกนั้น ราชวงศ์โจวเป็นราชวงศ์ที่มีสิทธิขาดเหนือแผ่นดินทั้งหมดในลุ่มน้ำหวงเหอและฉางเจียง แต่พอช่วงหลังนั้น อำนาจทั้งมวลที่เคยรวมไว้ที่ศูนย์กลาง กลับตกไปอยู่ในมือเหล่าเจ้าแคว้นที่เป็นเพียงข้าราชบริพารของกษัตริย์ราชวงศ์โจว

ในยุคราชวงศ์โจวตะวันออก ยังแบ่งยุคได้อีก คือ ยุคชุนชิว และยุคจ้านกว๋อ ซึ่งเป็นยุคที่มีความมันส์และสนุกสนานมากที่สุดในบรรดาเรื่องราวประวัติศาสตร์ของจีน เป็นยังไงน่ะเหรอครับ

ก็คือในยุคชุนชิวนั้น จากที่สมัยก่อนหน้ามีแคว้นเล็กแคว้นน้อยที่อยู่ในอาณัติของราชวงศ์โจวทั้งหมด 160 แคว้น กลับถูกพวกพี่ใหญ่ๆ ทั้งหลาย กลืนกินจนเหลือแต่ชื่อ หรือไม่ก็ต้องเป็นเมืองขึ้น โดยการกระทำของพวกพี่ใหญ่เหล่านี้ อ้างว่า เป็น “พระราชประสงค์” ของ “องค์กษัตริย์” (สมัยนั้นยังไม่ใช่คำว่าฮ่องเต้ ผู้ปกครองเป็นแต่เพียงเทียนจื่อ หรือ โอรสสวรรค์ มิได้เป็นผู้ครองจักรวรรดิเยี่ยงจักรพรรดิ และเรียกกษัตริย์ว่า หวาง หรือ อ๋อง) แม้ว่าการกระทำจะเกินหน้าเกินตาราชสำนักโจว แต่เจ้าแคว้นเหล่านั้นก็ยังยึดถือเทียนจื่อเป็นผู้ปกครองใหญ่ ที่ล่วงละเมิดมิได้ ไม่เหมือนสมัยจ้านกว๋อ ที่เจ้าแคว้นทั้งหลายพากันตั้งตัวเป็นอ๋องบ้าง เห็นว่าเทียนจื่อเป็นเพียงหัวตอที่สมควรเอาน้ำกรดราดรดมิให้งอกกิ่งใบ และทำสงครามแย่งชิงดินแดน จนในที่สุดหนึ่งใน 7 แคว้นที่ชื่อว่า แคว้นฉิน ก็เอาชนะ 6 แคว้นที่เหลือ เหยียบหัวเจ้าแคว้นทั้งหมด สถาปนาตนเองเป็น “ฉินสื่อหวางตี้” (ปฐมบรมจักรพรรดิแห่งฉิน)

นอกเรื่องมาโคตรเยอะ ก็มาต่อที่ตัวเด่นของเราครับ สมัยชุนชิว มีพี่ใหญ่ทั้งหมด 7 แคว้น ได้แก่ แคว้นฉิน จิ้น ซ่ง ฉี ฉู่ อู๋ เยว่ เจ็ดแคว้นนี้เรียก นครรัฐชั้นหนึ่ง แคว้นเว่ย สิง เอี้ยน เจิ้ง ไช่ เฉิน หลู่ เจ็ดแคว้นนี้เรียก นครรัฐชั้นสอง

แคว้นอู๋นั้น อยู่ทางตอนใต้ของมณฑลเจียงซู เหนือมณฑลเจ้อเจียง ก่อตั้งโดยไท่ป๋อ (太伯) โอรสของโจวไท่หวางกู่กงต่านฟู่ (จีต่านฟู่) (周太王) ไท่ป๋อจึงมีศักดิ์เป็นพระปิตุลา (ลุง) ของโจวเหวินหวางจีชาง (ซึ่งโจวเหวินหวางนี้เป็นพระราชบิดาของโจวหวู่หวาง ปฐมราชาของราชวงศ์โจว) เจ้าแคว้นอู๋มีบรรดาศักดิ์ชั้นโหว (พระยา) ใช้แซ่จี (姬) อันเป็นแซ่เดียวกับอ๋องในราชวงศ์โจว มีชื่อเรียกแคว้นอย่างอื่นว่า โกวอู๋ (勾吴) กงอู๋ (工吴) หรือกงอู๋ (攻吾) เปลี่ยนบรรดาศักดิ์เป็นอ๋องในสมัยอู๋อ๋องโซ่วเมิ่ง ต่อมาอ๋ององค์สุดท้ายอู๋อ๋องฟูชา ทำสงครามแพ้เยว่อ๋องโกวเจี้ยน แคว้นอู๋จึงล่มสลายแต่นั้นมา

แคว้นเยว่ อยู่ทางตะวันออกของมณฑลเจ้อเจียง ก่อตั้งในราชวงศ์เซี่ย (ก่อนคริสตศักราช 2,224 ปี – ก่อนคริสตศักราช 1,766 ปี) โดยเยว่โหวหวูหยีว์ (越侯无余) ชนรุ่นหลังของพระเจ้าเส้าคัง (少康) (ซึ่งเป็นราชาสมัยราชวงศ์เซี่ย ครองราชย์เมื่อ ก่อนคริสตศักราช 2,079 ปี – ก่อนคริสตศักราช 2,058 ปี) เดิมทีเจ้าแคว้นเยว่มีบรรดาศักดิ์เป็นโหว แต่หลังจากโจวอู่อ๋องปราบซางโจ้วอ๋องแล้ว จึงลดบรรดาศักดิ์เหลือเพียงชั้นจื่อ (พระ) กลับมาเป็นโหวอีกครั้งในสมัยเยว่โหวหวูเหริน (越侯无壬) และเป็นถึงอ๋อง (หรือ หวาง (ราชา)) ในสมัยเยว่อ๋องอวิ่นฉาง (越王允常) หลังจากเยว่อ๋องโกวเจี้ยน (越王勾践) ล้มล้างแคว้นอู๋ได้ปีเดียว แคว้นฉู่สั่งให้แม่ทัพอู๋ฉี่ยกทัพไปตี จนล่มสลายตามกันไป หลังจากนั้นอีก 29 ปี เยว่อ๋องลู่อิ่ง (越王鹿郢) ตั้งแคว้นเยว่อีกครั้งในสมัยจ้านกว๋อ สืบต่อมาจนถึงสมัยฮั่นตะวันตก

พอจะจับจุดได้ลางๆ แล้วใช่มั้ยล่ะครับ ต้นเหตุนี้ก็เริ่มต้นตรงที่ทั้งสองแคว้นมีอาณาเขตติดกัน และมีสงครามกันบ่อย และมีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อเยว่อ๋องอวิ่นฉางยกทัพไปตีแคว้นอู๋ และสังหารอู๋อ๋องเหอหลีว์สิ้นพระชนม์ ทำให้อู๋อ๋องฟูชา ซึ่งเป็นพระราชโอรสและขึ้นครองราชย์ต่อนั้น แค้น และทำสงครามสังหารเยว่อ๋องอวิ่นฉางได้ แต่ก็ได้บังเกิดความแค้นที่มีขึ้นในใจของเยว่อ๋องโกวเจี้ยน ซึ่งเป็นพระราชโอรสของเยว่อ๋องอวิ่นฉางอีก เฮ้อ เรียกว่าแค้นเป้นทอดๆ จริงๆ

ทีนี้ เมื่ออู๋อ๋องยกทัพทำศึกกับเยว่อ๋องอีกครั้ง และครั้งนี้เยว่อ๋องแพ้ ฝ่ายเยว่ก็ติดสินบนกับไป่พี่ ซึ่งเป็นเสนาบดีของอู๋ ให้ช่วยเกลี้ยกล่อมให้อู๋อ๋องไว้ชีวิตเยว่อ๋อง แม้ว่าอู่จื่อซวีจะคัดค้านประการใด อู๋อ๋องกลับฟังคำของไป่พี่ เพียงแต่จับตัวเยว่อ๋อง มเหสี และฟ่านหลีเสนาบดีมาเป็นตัวประกัน แต่ด้วยการติดสินบนกับขุนนางอู๋ของเหวินจ้ง อัครเสนาบดีเยว่ ทั้งสามก็ได้กลับมาอีกครั้ง

เยว่อ๋องแค้นมากที่ถูกหยามอัปยศ จึงส่งนางซีซือ (ไซซี) และเจิ้นต้านไปให้อู๋อ๋องหลงใหลจนไม่สนกิจการงานเมือง และหลังจากนั้นก็ทำศึกกันอีกครั้ง ผลปรากฏว่า “อู๋สิ้นชาติ”

 

ไซซี หรือ ซีซือ 1 ใน 4 หญิงงามของจีน

การตามล่า ล้างแค้น พยาบาท อาฆาต นี่ มันทำให้คนมีความอดทนจริงๆ แม้ว่าบางคนไปอยู่ไกลต่างบ้านต่างเมืองถึงเมืองอะไรไบไบ เอ้ย! แคว้นอู๋ ก็ยังทำให้มีแรงอาฆาตวิดีโอลิ้งก์มาหาเหวินจ้ง เพื่อกลับไปมีอำนาจอีกครั้ง มันแตกต่างตรงที่ว่า (?) เค้าเป็นแค่ “ไพร่” เท่านั้นเอง

ปล. คำว่าไพร่นี่ ผมคิดว่าด่าใครก็ไม่เจ็บ เพราะสมัยที่ปกครองแบบสมบูรณายาสิทธิราชย์นั้นคำว่า ประชาชน มันยังมิมีใช้นี่ครับ ไพร่ก็คือ คนธรรมดาทั่วไป ที่ไม่ได้มีสิทธิเหนือผู้อื่นผู้ใด แต่บางคนบอกว่าตัวเองเป็นไพร่ ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นถึง “สมาชิกสภาผู้ทรงเกียรติ” มี “อภิสิทธิ์” เหนือผู้อื่น (มิใช่คุณอภิสิทธิ์นะคับ คำนี้มีความหมายว่า “สิทธิ์เกินกว่าที่สมควรจะได้รับ”) แต่กลับมีพฤติกรรมเป็นแค่นักวางเพลิงเผา “บ้าน” ตัวเอง แล้วกลับมานั่งชูคอเสนอหน้า ลอยหน้าลอยตาว่าข้าเนี่ยเก่ง คุกเข่าให้ต่างชาติ มันน่าไปร้องเพลง “หนักแผ่นดิน” หน้าบ้านพวกมันเหมือนตอนมันไปด่า “ป๋า” ที่หน้าบ้านสมัยมันตั้ง “วงดนตรี” มีเครื่องเสียง และ “ตีนตบ” ซะจริงๆ ให้ตายเหอะโรบิน -^-

ปล. 2 เพลงหนักแผ่นดินแต่งมานานแล้ว แต่ทำไมพฤติกรรมของคนในเพลง กลับเหมือน (?) ซะจริงๆ ให้ตายเหอะทงอี

._.