ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พลังลึกลับในดินแดนลี้ลับ...!
สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือ
อสูรกายสูงเท่าตึกร่างสีดำทมินไม่มีใบหน้ามีแต่ปากและเคี้ยวที่แหลมคมนับสิบซี่ กำลังกลืนกินรถอย่างอร่อย เสียงกรุบกรั๊บดังขึ้นแถวนั้น มันกินเสร็จมันก็หันหน้ามาทางผู้คนที่อยู่อีกฝั่ง ทันใดนั้นเอง จากที่ไม่มีดวงตา กลับมาดวงตา1ดวงแดงฉานกลมเหมือนล้อรถบรรทุกเหนือปากแค่นิดเดียว พลันมันก็ร้องออกมาดังกังวาลไปทั่ว เสียงมันช่างแสบแก้วหู ทุกคนที่อยู่แถวนั้นต่างอุดหู มีเพียงพวกเขา2คนเท่านั้นที่ไม่เป็นอะไรและไม่ได้ยินเสียงอะไร แต่ทำไมผู้คนที่อยู่อีกฝั่งกลับได้ยินเสียงอันแสบแก้วหู อสูรตัวนั้น เลิกร้องพร้อมกับมองลงมาทางพวกเขาทั้ง2 ทั้ง2ตกใจ ก่อนจะวิ่ง แต่ทว่าพวกเขากลับก้าวเท้าไม่ได้ เหมือนมีอะไรจับเท้าพวกเขาอยู่ พลันพวกเขาทั้ง2มองดูที่เท้าก็พบว่า มีมืออันเน่าเฟะหลาย10มือจับเท้าพวกเขาทั้ง2เอาไว้
ผู้คนที่อยู่อีกฝั่ง ต่างวิ่งหนีกันไม่คิดชีวิตเพราะเหล่าผี ที่มีร่างอันเน่าเฟะ ได้ลุกขึ้นมากลางถนน จนถนนกลายเป็นหลุดศพนับ10 เหล่าผีได้ลุกขึ้นมาเดินไปหาผู้คนกลุ่มนั้น
บีร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดเพราะมือที่จับที่ขาเริ่มจับแน่นขึ้นเรื่อยๆ เบียร์เห็นบีร้องแค่นั่นแหละ พลันเบียร์ก็กำมัดไว้แน่นและหลับตาเหมือนโกรธมากพลันพูดว่า
" ใครทำคนรักของกุเจ็บ มันผู้นั้นก็ต้องเจ็บกว่าคนรักหลายร้อยเท่า"
ทันใดนั้นเอง
ก็มีไฟสีแดงลุกขึ้นที่มือผีเหล่านั้นที่จับขาบีและเบียร์ จนหายไป บีล้มลง เบียร์ค่อยประคอง แต่ทว่า ดวงตาดำของเบียร์เปลี่ยนเป็นสีเหลืองนวล เบียร์ค่อยๆวางบีให้นั่งลงก่อนจะพูดว่า
" มืงต้องชดใช้"
พลันพูดจบเบียร์ก็ใช้ตาเพ่งไปที่อสูรกายตัวนั้น จนมันร้องขึ้นอีกครั้งจนแสบแก้วหู ก่อนจะหายวับไป ส่วนเหล่าผีที่ลุกขึ้นมาก็หายไปเช่นเดียวกัน
หลังจากนั้นเบียร์ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง ร่างนั้นโซเซเอียงไปเอียงมา ก่อนจะล้มลงไป บีรีบพะยุงเบียร์ไว้ พร้อมเรียกให้คนที่อยู่อีกฝั่งที่เหลือมาช่วย
ผู้ชายวัยกลางคนอายุราวๆ24 แต่งตัวดี ได้เข้าไปช่วยพะยุงเบียร์เข้าไปในร้านขายของชำที่อยู่แถวนั้น ที่ของระเนระนาดเต็มไปหมด
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น ที่นี่ที่ไหน หรือว่าเราหลุดเข้ามาในอีกมิติหนึ่ง หรือไง" ชายคนนั้นพูดกับบีและเบียร์ ขณะที่เบียร์ฟื้นขึ้นมา พร้อมกับบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
" เรื่องนั้นชั่งมันเถอะ ผมชื่อเบียร์ นี่คนรักของผมชื่อบี แล้วคุณเอ่อชื่ออะไรครับ" เบียร์พูดขึ้น
" ผมชื่อเสก เป็นสมาชิกของชมรมสัมผัสที่6และเรื่องลี้ลับ ผมกำลังศึกษาเกี่ยวกับเรื่องกาลเวลาอยู่ วันนี้ผมกับเพื่อนๆจะไปเยี่ยมญาติที่ชัยนาท" พลันเสกพูดจบ เบียร์ก็มีอาการเหม่อลอยแปบเดียวก่อนจะพูดว่า
"ญาติของคุณอยู่ที่ อำเภอ หันคาใช่ไหมครับ"
" อืม ใช่ครับ คุณรู้ได้ไงครับ" เสกทำหน้าตื่นเต้น
"ไม่รู้เหมือนกัน ลางสังหรณ์มันบอกน่ะ" เบียร์ตอบ
" เธอก็มีสัมผัสที่6เหมือนกันใช่ไหม ผมก็มี แต่เป็นแบบต้องนั่งสมาธิแล้วถึงจะเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าลางๆแค่นั้นครับ แต่รับรองแม่นทุกครั้งที่เห็นเพียงแต่มันลางๆ ต้องตีความหมายเอาเอง " เสกพูดขึ้นทำหน้าเหมือนดีใจ
"แต่ผมมีหลายอย่างนะ ไหนจะลางสังหรณ์ ฝันเป็นจริง ส่วนมากจะเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า บางทีก็เห็นผีแต่แค่เงาดำๆที่หางตา โอยเยอะแยะครับ จนผมอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่มีบีอยู่ข้างๆทำให้ผมเลิกคิดฆ่าตัวตาย พลันหาทางแก้ไข วันนี้ผมจะไปที่วัดพิชัยนาวาสเพื่อไปทำจิตใจให้สงบให้วันก่อนที่จะไปทำงาน เอ่อแล้วเพื่อนๆของคุณล่ะ"
เบียร์พูดขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกันตั้งแต่มีผีลุกขึ้นมา ผู้คนทั้งหมดก็วิ่งหนีไปคนละทิศละทาง เหลือแต่ผม ที่หลบอยู่ในร้านนี้ ผมมากับเพื่อนอีก2คน มันก็มีสัมผัสที่6เหมือนกัน
คนแรก สแตน เค้าสามารถจับสิ่งแล้วรู้ล่วงหน้าได้ แต่เหตุการณ์นั้นต้องเกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่เกิน3ชั่วโมงเค้าถึงจะเห็น
คนที่2 เป็นผู้หญิง เค้าชื่อ ขวัญ เป็นรองประธานชมรมนี้ เค้าก็มีสัมผัสที่6 เค้าเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้เหมือนคุณนั่นแหละ
แต่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนกัน" พลันเสกพูดจบ เบียร์ก็พูดแซมขึ้นมา
"ผมพอจะรู้แล้วว่าที่นี่ที่ไหน มันคือมิติที่มีคนเล่นมนต์ดำควบคุมอยู่แต่ไม่รู้ใช่หรือเปล่านะ เพราะผมใช้พลังเขียนในเว็บเป็นเรื่องยาวอยู่เรื่องหนึ่งตอนต้นเหตุการร์นั้นผมเขียนไว้ว่า
มีอสูรกายร่างใหญ่ยักษ์สีดำทมินขว้างทางไว้อยู่
แต่ไม่มีผีลุกขึ้นมาจากหลุมนะ ตอนที่ผมเขียนผมเห็นมันชัดมาก ไอ้ตัวดำๆเนี่ย
เวลาผมเขียนเรื่องไหน ตัวเด่นของเรื่องมักจะมีพลังไว้ต่อสู้กับสิ่งชั่วร้าย อาจไม่แน่พวกเราอาจเป็นพวกเขาในเรื่องก็ได้ ผมเดาเอานะ เพราะตอนที่ผมเห็นบีเจ็บในใจก็ร้อนวูบวาบ กำมัดแน่น ในหัวสมองมีแต่คำว่า มืงต้องตาย อย่างเดียว ในร่างกายตอนนั้นมันร้อนมาก แล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้ว"
" อืม งั้นจงใช้พลัง หาทางออกกลับสู่โลกเดิมซะสิ ที่เราศึกษามาเนี่ย เวลาคนเราหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง เราต้องใช้นิยามว่า มาทางไหน ไปทางนั้น"
พลันเสกพูดจบ ก็มีเสียงฟ้าร้อง3ครั้ง
ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็เห็น...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เพลง เรา
อสูรกายสูงเท่าตึกร่างสีดำทมินไม่มีใบหน้ามีแต่ปากและเคี้ยวที่แหลมคมนับสิบซี่ กำลังกลืนกินรถอย่างอร่อย เสียงกรุบกรั๊บดังขึ้นแถวนั้น มันกินเสร็จมันก็หันหน้ามาทางผู้คนที่อยู่อีกฝั่ง ทันใดนั้นเอง จากที่ไม่มีดวงตา กลับมาดวงตา1ดวงแดงฉานกลมเหมือนล้อรถบรรทุกเหนือปากแค่นิดเดียว พลันมันก็ร้องออกมาดังกังวาลไปทั่ว เสียงมันช่างแสบแก้วหู ทุกคนที่อยู่แถวนั้นต่างอุดหู มีเพียงพวกเขา2คนเท่านั้นที่ไม่เป็นอะไรและไม่ได้ยินเสียงอะไร แต่ทำไมผู้คนที่อยู่อีกฝั่งกลับได้ยินเสียงอันแสบแก้วหู อสูรตัวนั้น เลิกร้องพร้อมกับมองลงมาทางพวกเขาทั้ง2 ทั้ง2ตกใจ ก่อนจะวิ่ง แต่ทว่าพวกเขากลับก้าวเท้าไม่ได้ เหมือนมีอะไรจับเท้าพวกเขาอยู่ พลันพวกเขาทั้ง2มองดูที่เท้าก็พบว่า มีมืออันเน่าเฟะหลาย10มือจับเท้าพวกเขาทั้ง2เอาไว้
ผู้คนที่อยู่อีกฝั่ง ต่างวิ่งหนีกันไม่คิดชีวิตเพราะเหล่าผี ที่มีร่างอันเน่าเฟะ ได้ลุกขึ้นมากลางถนน จนถนนกลายเป็นหลุดศพนับ10 เหล่าผีได้ลุกขึ้นมาเดินไปหาผู้คนกลุ่มนั้น
บีร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดเพราะมือที่จับที่ขาเริ่มจับแน่นขึ้นเรื่อยๆ เบียร์เห็นบีร้องแค่นั่นแหละ พลันเบียร์ก็กำมัดไว้แน่นและหลับตาเหมือนโกรธมากพลันพูดว่า
" ใครทำคนรักของกุเจ็บ มันผู้นั้นก็ต้องเจ็บกว่าคนรักหลายร้อยเท่า"
ทันใดนั้นเอง
ก็มีไฟสีแดงลุกขึ้นที่มือผีเหล่านั้นที่จับขาบีและเบียร์ จนหายไป บีล้มลง เบียร์ค่อยประคอง แต่ทว่า ดวงตาดำของเบียร์เปลี่ยนเป็นสีเหลืองนวล เบียร์ค่อยๆวางบีให้นั่งลงก่อนจะพูดว่า
" มืงต้องชดใช้"
พลันพูดจบเบียร์ก็ใช้ตาเพ่งไปที่อสูรกายตัวนั้น จนมันร้องขึ้นอีกครั้งจนแสบแก้วหู ก่อนจะหายวับไป ส่วนเหล่าผีที่ลุกขึ้นมาก็หายไปเช่นเดียวกัน
หลังจากนั้นเบียร์ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง ร่างนั้นโซเซเอียงไปเอียงมา ก่อนจะล้มลงไป บีรีบพะยุงเบียร์ไว้ พร้อมเรียกให้คนที่อยู่อีกฝั่งที่เหลือมาช่วย
ผู้ชายวัยกลางคนอายุราวๆ24 แต่งตัวดี ได้เข้าไปช่วยพะยุงเบียร์เข้าไปในร้านขายของชำที่อยู่แถวนั้น ที่ของระเนระนาดเต็มไปหมด
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น ที่นี่ที่ไหน หรือว่าเราหลุดเข้ามาในอีกมิติหนึ่ง หรือไง" ชายคนนั้นพูดกับบีและเบียร์ ขณะที่เบียร์ฟื้นขึ้นมา พร้อมกับบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
" เรื่องนั้นชั่งมันเถอะ ผมชื่อเบียร์ นี่คนรักของผมชื่อบี แล้วคุณเอ่อชื่ออะไรครับ" เบียร์พูดขึ้น
" ผมชื่อเสก เป็นสมาชิกของชมรมสัมผัสที่6และเรื่องลี้ลับ ผมกำลังศึกษาเกี่ยวกับเรื่องกาลเวลาอยู่ วันนี้ผมกับเพื่อนๆจะไปเยี่ยมญาติที่ชัยนาท" พลันเสกพูดจบ เบียร์ก็มีอาการเหม่อลอยแปบเดียวก่อนจะพูดว่า
"ญาติของคุณอยู่ที่ อำเภอ หันคาใช่ไหมครับ"
" อืม ใช่ครับ คุณรู้ได้ไงครับ" เสกทำหน้าตื่นเต้น
"ไม่รู้เหมือนกัน ลางสังหรณ์มันบอกน่ะ" เบียร์ตอบ
" เธอก็มีสัมผัสที่6เหมือนกันใช่ไหม ผมก็มี แต่เป็นแบบต้องนั่งสมาธิแล้วถึงจะเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าลางๆแค่นั้นครับ แต่รับรองแม่นทุกครั้งที่เห็นเพียงแต่มันลางๆ ต้องตีความหมายเอาเอง " เสกพูดขึ้นทำหน้าเหมือนดีใจ
"แต่ผมมีหลายอย่างนะ ไหนจะลางสังหรณ์ ฝันเป็นจริง ส่วนมากจะเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า บางทีก็เห็นผีแต่แค่เงาดำๆที่หางตา โอยเยอะแยะครับ จนผมอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่มีบีอยู่ข้างๆทำให้ผมเลิกคิดฆ่าตัวตาย พลันหาทางแก้ไข วันนี้ผมจะไปที่วัดพิชัยนาวาสเพื่อไปทำจิตใจให้สงบให้วันก่อนที่จะไปทำงาน เอ่อแล้วเพื่อนๆของคุณล่ะ"
เบียร์พูดขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกันตั้งแต่มีผีลุกขึ้นมา ผู้คนทั้งหมดก็วิ่งหนีไปคนละทิศละทาง เหลือแต่ผม ที่หลบอยู่ในร้านนี้ ผมมากับเพื่อนอีก2คน มันก็มีสัมผัสที่6เหมือนกัน
คนแรก สแตน เค้าสามารถจับสิ่งแล้วรู้ล่วงหน้าได้ แต่เหตุการณ์นั้นต้องเกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่เกิน3ชั่วโมงเค้าถึงจะเห็น
คนที่2 เป็นผู้หญิง เค้าชื่อ ขวัญ เป็นรองประธานชมรมนี้ เค้าก็มีสัมผัสที่6 เค้าเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้เหมือนคุณนั่นแหละ
แต่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนกัน" พลันเสกพูดจบ เบียร์ก็พูดแซมขึ้นมา
"ผมพอจะรู้แล้วว่าที่นี่ที่ไหน มันคือมิติที่มีคนเล่นมนต์ดำควบคุมอยู่แต่ไม่รู้ใช่หรือเปล่านะ เพราะผมใช้พลังเขียนในเว็บเป็นเรื่องยาวอยู่เรื่องหนึ่งตอนต้นเหตุการร์นั้นผมเขียนไว้ว่า
มีอสูรกายร่างใหญ่ยักษ์สีดำทมินขว้างทางไว้อยู่
แต่ไม่มีผีลุกขึ้นมาจากหลุมนะ ตอนที่ผมเขียนผมเห็นมันชัดมาก ไอ้ตัวดำๆเนี่ย
เวลาผมเขียนเรื่องไหน ตัวเด่นของเรื่องมักจะมีพลังไว้ต่อสู้กับสิ่งชั่วร้าย อาจไม่แน่พวกเราอาจเป็นพวกเขาในเรื่องก็ได้ ผมเดาเอานะ เพราะตอนที่ผมเห็นบีเจ็บในใจก็ร้อนวูบวาบ กำมัดแน่น ในหัวสมองมีแต่คำว่า มืงต้องตาย อย่างเดียว ในร่างกายตอนนั้นมันร้อนมาก แล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้ว"
" อืม งั้นจงใช้พลัง หาทางออกกลับสู่โลกเดิมซะสิ ที่เราศึกษามาเนี่ย เวลาคนเราหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง เราต้องใช้นิยามว่า มาทางไหน ไปทางนั้น"
พลันเสกพูดจบ ก็มีเสียงฟ้าร้อง3ครั้ง
ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็เห็น...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เพลง เรา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น