ดินแดนแห่งมนต์ดำ

ลำดับตอนที่ #1 : รถประจำทางกับหมอกหนาทึบ...?

   ณ กรุงเทพ พ.ศ.2551

ในปีนั้นมีหลายเหตุการณ์ที่ร้ายๆเกิดขึ้นภายในบ้านเมือง  เช่น   คนฆ่ากันตาย  พายุเข้า  แผ่นดินไหว ดินถล่ม  ผู้คนแตกแยกกัน  แก่นแย่งชิงดีชิงเด่นถึงขนาดฆ่ากัน  ซึนามิเข้า  มีคนกุเรื่องหลายเรื่องเพื่อให้เกิดความหวาดกลัว  ฯลฯ

  เบียร์หนุ่มอายุ18ได้ถูกส่งให้ไปที่ชัยนาทเพื่อปรับปรุงตัวซะใหม่โดยมี บีไปกับเขาด้วย  

บีเป็นผู้หญิงที่รักเบียร์มาก ถึงขนาดไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายและจะไปไหนไปด้วยกัน

ตอนเล็กๆขระที่บีบอกให้เพื่อนไปบอกรักเพราะตัวเองเขินอาย  แต่ตอนนั้นเบียร์กลับด่าคำๆหนึ่งซึ่งตอนนั้นเบียร์ก็ไม่ได้ตั้งใจด่าไปแต่เพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาด่าไป

   เหมือนมันมีพลังอะไรบางอย่างสั่งให้เขาด่า



แต่หลังจากนั้นเบียร์ก็คิดได้ก็เลยจะขอโทษบีโดยการตามหาบ้านบีและดักรอบีจนเขาได้ขอโทษ  บีก็ให้อภัย

  ตั้งแต่นั้นเบียร์กับบีก็รักกันมาตลอดแต่ไม่เคยจะชิงสุกก่อนหาบเลยเพราะทั้ง2ต้องการแค่ความอบอุ่นกันและกันในเวลาที่สับสน หมดหวัง  เขาก็ให้ความอบอุ่นและเข้าใจกันตลอดมา   ที่เบียร์ถูกส่งไปนั้นเพื่อต้องการไปดัดนิสัยที่ เขาเป็นคนโกรธง่าย  แต่โกรธแต่ละครั้งจะต้องมีของสัก2-3อย่างพังเขาถึงจะหายโกรธ   แต่เบียร์ก็ไม่อยากโกรธ  เพราะเขาไม่อยากทำร้ายอะไรอีก   


  เบียร์ได้ถูกส่งไปทำงานที่ หันคา จ.ชัยนาท  เพื่อไปทำงานที่นั่นและทำจิตใจให้ว่างที่วัด พิชัยนาวาส ที่ชัยนาทอ.หันคานั่นเอง   เพราะเบียร์มีอะไรหลายอย่างที่ไม่เหมือนชาวบ้าน และก็มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นอยู่กับตัวเขาตลอด  เหมือนมีคนเล่นของใส่แต่คนที่เล่นของไม่ได้ให้ถึงตาย  แต่ต้องการให้เราตายลงอย่างช้าๆและสับสน สิ้นหวัง    

แต่เบียร์ก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่าโดนเล่นของ  แต่ก็น่าเก็บไปคิด

เบียร์มีสัมผัสที่6ไม่เหมือนชาวบ้าน  นั่นคือ

เบียร์มีลางสังหรณ์  ฝันเป็นจริง  เห็นเหตุการณ์ในอนาคตของบ้านเมือง  แต่ส่วนมากที่เป็นเรื่องร้ายๆ  หรือคิดแล้วเป็นจริง   มีหลายคนที่เป็นเหมือนเบียร์แต่ไม่มากเหมือนเบียร์  มักบอกว่า ที่เบียร์เป็นแบบนี้  เพราะมีคนเล่นของใส่ทำให้มีพลังพิเศษขึ้นมา  เพื่อต้องการให้สับสน  หรืออื่นๆพวกเขาก็ไม่อาจรู้ได้   มีหลายครั้งที่จู่ๆเบียร์ก็เปลี่ยนไปคนละคน  เพราะก่อนที่จะเปลี่ยนมักมีเสียงดังก้องในจิตสั่งให้เบียร์เกลียดทุกคน  ตอนนั้นจิตใจเบียร์ก็ร้อนวูบวาบขึ้นมา  ช่วงแรกๆเบียร์ก็ปล่อยให้มันครอบงำ  จนของหลายสิ่งพังลง  มีคนบาดเจ็บจากการกระทำของเบียร์ในช่วงนั้น  แต่เบียร์พยายามตั้งสติมันจึงค่อยๆจางหายไป   

แต่เขารู้วิธีแก้จึงขอให้เบียร์มาอยู่ใกล้ๆทุกครั้งที่มันจะครอบงำ  เบียร์มักจะกุมมือบีมาวางไว้ที่หัวใจแล้วทำจิตใจให้ว่าง  เท่านั้นแหละมันถึงค่อยๆจางหายไป



   นี่แหละความรักที่เอาชนะทุกสิ่ง   แต่ต่อไปนี้ความรักจะเปลี่ยนเป็นความตาย...!!!?



 เบียร์นั่งรถทัวช์ไปชัยนาท  ในนั้นมีผู้โดยสารไม่ถึง30คน  เพราะวันนั้นไม่ค่อยมีคนเดินทาง  ในรถคันนั้น ก็มี   คนท้อง  เด็ก เด็กเล็ก  ชายฉกรรณ์ ผู้หญิง  และพระอีก1รูป  และรวมถึงพวกเขาด้วย


  เวลาประมาณ5โมงเย็นเศษๆ  ขณะที่รถกำลังเข้าชัยนาท อ.หันคาประมาณ1กิโลเมตรอยู่นั้น จู่ๆก็มีหมอกหนาทึบก่อตัวขึ้นมากระทันหัน ทั้งที่อากาศตอนนั้นแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง  แต่ตอนนี้นอกจากมีหมอกหนาทึบแล้วยังบังกระจกหน้ารถจนไม่เห็นอะไรเลย  จนคนขับรถต้องจอดลง  ผู้คนในนั้นต่างหวาดกลัวกันมาก  เบียร์และบีต่างตกใจที่เกิดขึ้น

ในตอนนั้นเอง

เบียร์ก็มองหาพระรูปนั้นขึ้นมาทันใดเพราะเขามีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง พระรูปนั้นที่ขึ้นมาบนรถและยังไม่ลงไปไหน  แต่บัดนี้ได้หายไปจากรถ  ทั้งที่ก่อนเกิดหมอกรถยังไม่จอดเลยสักที่และเขายังมองพระรูปนั้นอยู่เลย  พระรูปนั้นนั่งหลับตาเอามือประสานไว้ที่ตักไม่ขยับแต่นิดเดียว  แต่ตอนนี้ได้หายไปแล้ว


  ทันทีที่รถจอด  ทุกคนก็โล่งใจกลัวว่าจะชนอะไร  แต่หมอกก็ยังไม่ลดละ  ทันใดนั้นเอง จู่ๆรถก็สั่นอย่างแรงเหมือนเจ้าเข้า  ทุกคนในรถร้องออกมาเหมือนคนบ้า  

ตอนนั้นเอง

เบียร์ก็พลันเห็นภาพ  อสูรกายสีดำร่างยักษ์กำลังกลืนกินรถคันนี้อยู่  ต่อจากนั้นเบียร์ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง เขาพยายามฟืนอาการและบอกเบียร์เกี่ยวกับสิ่งที่เห็น  บีรีบบอกทุกคนว่าให้รีบลงจากรถและพยายามตั้งสติ   ทุกครั้งจึงรีบตั้งสติและรีบลงจากรถซึ่งตอนนั้นรถได้หยุดสั่นแล้วแต่รู้สึกเหมือนรถกำลังถูกยกขึ้น   ทุกคนรีบลงจากรถ  เหลือแต่เบียร์กับบีที่กอดเบียร์เอาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่าเบียร์กำลังถูกใจครอบงำจิตใจอีกครั้ง  และแล้วเบียร์ก็เป็นปกติ  ทั้ง2รีบลงจากรถ  ทันใดนั้น หมอกก็เริ่มจางลง เมื่อทั้ง2ลงมาจากรถ

แต่สิ่งที่เห็นอยู่รอบๆคือ

ซากตึกหักพัง  บ้านเมืองถูกรอยไฟไหม้  เสาไปฟ้าล้มระเนระนาด  ไฟฟ้าติดๆดับๆ  บนฟ้ามีก้อนเมฆสีดำทมินคลุมอยู่ มีฟ้าแลบเป็นระยะระยะ   แต่ป้ายๆหนึ่งบอกว่าที่นี่ที่ไหน ป้ายนั้นมองไม่ค่อยชัดเพราะขี้สนิมกัดกินจนเกือบหมด  พวกเขาลองประติดประต่อคำในป้าย  ที่นี่คือสุพรรณบุรีอีก125กิโลเมตรก็ออกจากสุพรรณ  แต่ไม่รู้ไปที่ไหนหลังจากออกจากสุพรรณเพราะสนิมกินไปตั้งเยอะแล้ว


ทันใดนั้น

เบียร์ก็เห็นภาพผู้คนที่อยู่บนรถ ต่างวิ่งหนีอะไรกันสักอย่างอย่างหวาดกลัว   พลันเห็นเสร็จเบียร์ก็ปวดหัวอย่างรุนแรงแต่พอบีจับมือเบียร์อาการก็ค่อยทุเลาลง   ผู้คนที่ลงมาจากบนรถที่ยืนอยู่อีกฝั่งของถนนที่อยู่ตรงข้างกับพวกเขาทั้ง2  ทุกคนก็มองไปที่รถและชี้ไปที่รถพร้อมทำหน้าตกใจ  พวกเขาทั้ง2ยืนอยู่ใกล้ๆรถ ก็หันหลังไปดู  

   และสิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือ...


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

เพลง เรา