คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปมปริศนา
การมาอยู่เชียงใหม่ ไม่ได้เยียวยาอะไรให้ดีขึ้นนัก ความคิดอยากจะหายไปจากโลกนี้ยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ถึงแม้จะมีแม่และน้องที่เป็นห่วงเธอก็ตามที
จนกระทั่งสิ่งที่เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย ได้อุบัติขึ้น....
“ตื่นแล้วหรือลูก มาทานเร็ว แม่ทำข้าวต้มกุ้งจ้ะ” แม่พูดกับลูกสาวทั้งสองที่ลงมาจากบันได
“ว้าวข้าวต้มกุ้ง เมนูโปรดเลย เมนูโปรดพี่ฟ้าด้วยใช่มั้ยคะ ฝนจำได้”
“ขอบคุณนะคะแม่ ที่ทำให้ทาน”
“ฟ้าชอบพูดเหมือนอะไรใหญ่โต นั่งเร็วๆ เดี๋ยวหายร้อนนะจ๊ะ”
ทั้งสามนั่งทานข้าวต้มกุ้งกัน ฝนหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านเหมือนทุกเช้า
“พวกคนรวยเนี่ยชอบทำอะไรเวอร์ๆนะคะแม่ ดูสิ แต่งงานทีก็ต้องใหญ่โต กลัวคนไม่รู้ว่ารวย พวกนี้น่ะ หนูไม่ชอบเลย” ฝนบ่นขึ้นมา พร้อมชี้ข่าวหน้าสังคมไฮโซ ให้แม่ดู ฟ้าเหลือบเห็นภาพบนข่าวก็อึ้ง....
“ขอหนูดูหน่อยนะคะ” ฟ้าหยิบไปดู
น่าอิจฉาจริ๊งๆเลยสิคะ ไม่อยากจะเซด ก็งานแต่งงานสุดหรูที่กำลังจะเกิดขึ้นของน้องกฤษ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณหญิงศรีวิลัย กับน้องเดือน ลูกสาวของท่านประมาณ รัฐมนตรีใหญ่ น่ะสิคะ จะจัดซะหรูเริด ที่โรงแรมฟีนิกซ์ ทุ่มทุนไปหลายล้านเลย คนรวยนี่มันน่าอิจฉาจริงๆนะคะเนี่ย ก็ขอให้ครองรักกันมีความสุข ลูกหล่อๆสวยๆนะค้า....คุณนายเม้าท์
“เป็นอะไรไปคะ” ฝนถามพี่สาวที่หน้าซีดขาว
“ไม่มีอะไรค่ะ ฟ้าขอตัวนะคะ ปวดหัวอยากจะนอน” ฟ้าเดินขึ้นบันไดไปเลย
“ฝนตามไปดูนะคะ”
“อย่าเลยลูก ให้พี่เขาพักก่อนเถอะ”
“หนูว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลย หรือจะเกี่ยวกับพวกผู้ดีตีนแดงพวกนี้”
...
ฟ้านอนร้องไห้อยู่ในห้อง ภาพวันเก่าของเธอกับเขาหลั่งไหลเข้ามาในหัว แล้วภาพเลวร้ายก็ตามมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
แค่เห็นภาพข่าวนั้นเธอก็แทบคลั่ง อยากพบพูดคุยกับเขา แต่ก็ได้แค่คิด เธอไม่สามารถไปให้เขาเห็นหน้าได้อีก แล้วเธอจะอยู่ได้อย่างไร
ฟ้าหยิบไดอารี่ที่บันทึกทุกอย่างทั้งทุกข์สุขขึ้นมากอดเอาไว้ แล้วเปิดที่หน้าแรก รูปคู่ระหว่างเธอกับเขาที่เธอบรรจงติดไว้อย่างดียังคงอยู่ เธอจูบที่ปากของเขาในรูปนั้นอย่างคิดถึง แล้วก็ตัดสินจะทำในสิ่งที่เธอคิดว่าดี....
เธอฉีกกระดาษว่างๆที่เหลือเพียงใบเดียวของไดอารี่ออก แล้วเขียนสิ่งสุดท้ายที่อยากจะบอกแม่และน้อง ญาติที่เหลือ และสองคนเท่านั้นที่รักเธอ...
กระดาษเปียกปอนไปด้วยน้ำตา แล้วเธอก็เขียนเสร็จ วางไว้บนโต๊ะ
...
ฝนอดรนทนไม่ไหวที่จะเป็นเหมือนยัยบื้อ ไม่รู้ว่าพี่สาวเป็นอะไร ฝนเลยตัดสินใจ ไปเคาะประตู
“พี่ฟ้าคะ เป็นอะไรรึเปล่า เปิดประตูให้ฝนหน่อยค่ะ”
ไม่มีเสียงตอบรับ ฝนจะเปิดเข้าไป ก็พบว่าห้องล็อก เลยรีบไปหากุญแจมาเปิด เพราะสังหรณ์ใจไม่ดี
พอเปิดได้ ฝนก็รีบเปิดเข้าไป และภาพที่เห็น...
“พี่ฟ้า” ฝนแทบช็อก กับภาพตรงหน้า ฟ้ากรีดข้อมือจนเลือดท่วม ฝนออกแรงอุ้มเธอลงมา
“แม่คะ แม่คะ แย่แล้ว...” ฝนร้องตะโกนเสียงดัง น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา...
...
“พี่ฟ้า อย่าเป็นอะไรเลยนะ” ฝนกอดอยู่กับแม่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน
“พี่เขาเป็นคนดี ต้องไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” แม่ปลอบใจ
“หนูผิดเอง หนูน่าจะสนใจพี่เขามากกว่านี้ หนูจะถามให้ได้ว่าพี่เขามีเรื่องอะไร”
“ไม่ใช่ความผิดหนูหรอกนะลูก”
ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก ฝนรีบวิ่งไปหาคุณหมอ
“คุณหมอคะ พี่ฟ้าเป็นไงบ้างคะ ปลอดภัยใช่มั้ยคะ ใช่มั้ยคะ”
“คุณน้ำฟ้าพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”
“หรือคะหมอ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะคะ”
“แต่....”
...
ทันทีที่หมอให้เยี่ยม ทั้งสองแม่ลูก ก็รีบเข้ามาหาฟ้า
“พี่ฟ้า” ฝนเข้ากอดพี่สาว ที่ได้สติแล้ว แต่ไม่ยอมพูดจาสื่อสารอะไร
“โถ ฟ้าลูกแม่....ไม่น่าเลย”
“หนูจะต้องรู้ให้ได้เลย คนที่ทำให้พี่สาวของฝนต้องฆ่าตัวตาย ต้องมีอาการทางจิตแบบนี้.....ฝนจะต้องแก้แค้นมัน” ฝนอาฆาตอย่างรุนแรง
...
ฟ้าต้องเข้ารับการรักษาอาการทางจิต คุณหมอบอกว่ามีโอกาสกลับมาเป็นปกติ แต่อาจต้องอาศัยเวลา.....
ฝนเดินเข้ามาในห้องพี่สาว รู้สึกใจหายเหลือเกิน แค่ไม่กี่วันที่ได้มาใกล้ชิดกันอีก แต่วันนี้....ก็มาเกิดเรื่องร้ายๆ
เธอนึกแล้วก็แค้นศัตรูที่ยังไม่รู้จักเลยสักนิดคนนั้น ใครกันที่ทำให้พี่เธอเป็นได้ขนาดนี้
ฝนกวาดสายตาไปมาก็เจอกับกระดาษที่ฟ้าเขียนทิ้งไว้...
กราบเท้าคุณแม่ และสวัสดีจ้ะฝน ตอนนี้ที่ได้อ่าน ฟ้าคงไปสู่โลกใหม่แล้ว ขอโทษนะที่ทำแบบนี้ แต่ฟ้าเจ็บเกินจะทนไหว ฟ้าคงต้องขอลา ฟ้า....ฟ้าดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ และมีน้องที่น่ารัก ถึงแม้เราจะไม่ได้สนิทชิดเชื้อกัน แต่ฟ้าก็รับรู้ได้ถึงความหวังดีที่มีให้ ขอบคุณจริงๆค่ะ รักตลอดกาล....จากน้ำฟ้า
“อะไรกัน อะไรทำให้พี่ฟ้าทนอยู่ไม่ได้ มันเป็นใคร” ฝนแค้นสุดจะบรรยาย ยิ่งเห็นคราบน้ำตาที่เปื้อนกระดาษยิ่งแค้น ฝนจะเดินออกจากห้อง ก็เตะเข้ากับ....ไดอารี่
ฝนเปิดที่หน้าแรก ก็พบรูปของฟ้ากับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอีกคน ที่ดูมีความสุข และเธอก็นึกได้...
“หมอนี่ ไอ้ไฮโซที่กำลังจะแต่งงานนี่นา”
แล้วฝนก็เริ่มจะปะติดปะต่อเรื่องได้ แต่เรื่องราวแท้จริงนั้น มันมากมายเกินกว่าที่เธอจะนึกถึงได้ ฝนเริ่มเปิดอ่านบันทึกไปทีละหน้า หวังจะหาเบาะแสสิ่งที่ทำให้พี่สาวเธอต้องเป็นแบบนี้
ในหน้าแรกๆ คือการเล่าถึงชีวิตแต่ละวันที่อเมริกา ดูเธอมีความสุขดีกับแฟนหนุ่มที่ชื่อกฤษ แต่สิ่งที่เริ่มเลวร้าย มันก็เริ่มเกิดขึ้น เมื่อวันที่ทั้งคู่เรียนจบกลับมาเมืองไทย...
...
“คุณป้าคะ นั่นไง ใช่มั้ยคะ” สาวเสียงใสเอ่ยกับว่าที่แม่สามีในอนาคต กลางสนามบิน
“อุ๊ย ใช่จริงๆด้วย ตากฤษ แม่อยู่นี่ลูก” คุณหญิงศรีวิลัยร้องเรียกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่กำลังเดินมา
กฤษเป็นลูกชายคนเดียวของคุณหญิงศรีวิลัย เศรษฐีนีผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของธุรกิจใหญ่โต เพราะสามีเธอเสียตั้งแต่ลูกชายเธอคลอดมาไม่นาน ทำให้เธอกลายเป็นหญิงแกร่งที่เข้ามาจัดการทุกอย่าง และคอยสั่งการไม่ให้ใครขัดเธอได้เลย
“คุณแม่สวัสดีครับ” หนุ่มรูปงามโผเข้ากอดแม่ อย่างรักใคร่
“หล่อขึ้นเยอะเลยเรา”
“ขอบคุณครับแม่”
“นี่ลูก...จำหนูเดือนได้มั้ยลูก ที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆไงจ๊ะ หนูเดือนไหว้พี่สิลูก”
“สวัสดีค่ะ พี่กฤษ”
“ครับ” กฤษสงสัยว่าผู้เป็นแม่พาเธอคนนี้มาด้วยทำไม
“งั้นไปกันเถอะลูก แม่สั่งแม่ครัวเตรียมอาหารโปรดของลูกไว้หมดแล้วจ้ะ”
“เออ...เดี๋ยวครับแม่ แม่จำที่ผมบอกจะมีของขวัญมาฝากมาได้มั้ยครับ”
“อะไรล่ะจ๊ะ”
“นี่ไงครับ....” กฤษดันตัวแฟนสาวขึ้นมาให้ผู้เป็นแม่ได้เชยชม
“สวัสดีค่ะ” ฟ้าไหว้อย่างนอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ ว่าแต่....หนูคนนี้...”
“นี่ฟ้า แฟนของผมครับ และเรากะจะแต่งกันเร็วๆนี้ด้วย”
“อะไรนะลูก” คุณหญิงอึ้งไป เดือนก็เช่นกัน
“เออ....งั้นรีบไปเถอะครับ”
“จ้ะลูก”
“แต่ผมขอพาฟ้าไปกับเราด้วยนะครับ”
“ทำไมล่ะ ทำไมไม่ให้หนูฟ้ากลับบ้านเขาล่ะ”
“คือ ฟ้าเขาไม่มีญาติเลยครับ อยู่กับคุณพ่อที่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆ แล้วตอนนี้ท่านก็เสียแล้ว”
“เชิญเถอะจ้ะ” คุณหญิงปรายตามองอย่างดูถูก ยิ่งรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นแค่เด็กกำพร้า คิดแผนในหัวว่าจะกำจัดเธอคนนี้ออกไปให้ห่างจากลูกชายยังไงดี
...
ความคิดเห็น