คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ้าของโรงแรม
เช้าวันใหม่ วายุลืมตาขึ้นมาอย่างเหนื่อยอ่อน เขาเดินไปที่ระเบียง มองภาพการเคลื่อนไหวใจกลางเมืองเขานึกอยากให้ตัวเองหายไปจากโลกนี้ซะเพื่อให้ทุกอย่างจบๆไป แต่นั่นจะเป็นการเห็นแก่ตัวรึเปล่า
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น วายุจะไปหยิบ แต่ช้าไปเสียแล้ว วิกานดาถือมือถือของเขาไว้
“แฟนคุณโทรมาค่ะ” วิกานดาทำหน้านิ่ง
“ส่งมาให้ผม”
“ไม่ค่ะ นี่เป็นเวลาน้อยนิดที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน คุณยังจะเอาไปให้มัน”
“ส่งมาเถอะ ผมขอร้อง” วายุเอ่ยขึ้น วิกานดายอมยื่นให้เขาด้วยหน้าบึ้งตึง
“ฮัลโหล ทำไมรับสายช้าจังคะ” มาริสาเอ่ยถามเสียงใส
“ผม.....อาบน้ำอยู่น่ะ มีอะไรเหรอ ทำไมโทรมาแต่เช้า”
“เดี๋ยวไปเดินแบบเสร็จแล้วลืมโทรน่ะค่ะ เลยโทรมาบอกก่อน”
”เรื่องอะไรเหรอ”
“คือ....ที่โมบอกว่าวันอาทิตย์อยากให้วาพาไปทะเลน่ะค่ะ คงไม่ได้แล้ว”
“ทำไมเหรอ”
“คือมีงานด่วนค่ะ ให้โมไปถ่ายแบบที่หัวหินตั้งแต่วันเสาร์เลย ขอโทษทีนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงโมก็ได้ไปทะเลนี่ ผมจะได้พักผ่อนด้วย ทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์”
“วาไม่ว่าอะไรก็ดีแล้วค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ โมต้องไปแล้ว คิดถึงนะคะ”
“ครับ”
“ข่าวดีจังเลยนะคะ” วิกานดาโพล่งออกมา
“อะไร” วายุถามด้วยน้ำเสียงฉงน
“ก็....วันอาทิตย์วาก็จะว่างแล้ว เราจะได้ไปไหนต่อไหนกันไงคะ วาคงไม่ปฏิเสธเก๋นะคะ”
“แต่ถ้านักข่าวมาเจอ”
“โอ๊ย อย่ากังวลไปเลยนะคะ ไปดูหนังกัน ทำเพื่อเก๋แค่นี้ไม่ได้เชียวเหรอคะ” วิกานดาเข้าไปเกาะแขนแล้วส่งเสียงอ้อนเขา
“ครับ” วายุพยักหน้าอย่างอึดอัด
...
วันเสาร์มาถึงแล้ว มาริสาเดินทางไปหัวหินตั้งแต่เช้า พอไปถึงยังโรงแรมที่พักก็ยังไม่ถึงเที่ยง มาริสาตกตะลึงกับคามสวยงามของโรงแรมจนไม่ได้มองทาง เธอไม่รู้เลยว่ากำลังเดินมาถึงบันไดแล้ว
”ว๊าย” มาริสาร้องเสียงดัง กำลังจะล้มเซไปด้านหลัง แต่มือแข็งแรงก็รับตัวเธอไว้ได้
ในวินาทีนั้นตาของทั้งคู่ก็มาประสานกัน ทั้งสองฝ่ายต่างจำอีกฝ่ายได้ในทันที
“คุณนั่นเอง” มาริสาทรงตัว แล้วแกะมือที่เขาจับไว้ออก หันมายิ้มกับเขา....ที่ช่วยเธอจากขโมยที่ห้าง
“เจอกันอีกแล้วนะครับ ผมต้องประคองคุณถึง 2 รอบแล้ว”
“ฉันชอบซุ่มซ่ามน่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ มัวแต่ชมความสวยงามของที่นี่”
“ชอบเหรอครับ”
“ค่ะ เจ้าของที่นี่คงรสนิยมดีน่าดู”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว มาริสาไม่เข้าใจในกริยาของเขา แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม....
“อ้าว น้องโม ทำอะไรอยู่คะ ทำไมไม่เข้าไปข้างใน อ้าว คุณภู” จีน่า สาวประเภทสองเจ้าของวารสารที่มาริสาจะมาถ่ายแบบ เดินเข้ามาหามาริสา
“ครับ เป็นไงครับ โรงแรมปรับปรุงบรรยากาศใหม่ถูกใจไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม
“ดีมากเลยค่ะ ข้างในก็โอ่โถง แต่ดูโปร่งสบาย อ้าวนี่รู้จักกันแล้วเหรอจ๊ะ” จีน่าบอกเขาแล้วหันมาถามมาริสา
“เอ๊ะ ไม่หรอกค่ะ แค่เคยเจอกัน ว่าแต่....คุณคือ....” มาริสาทำสีหน้าสงสัยใส่เขา
“ผม ภูษณ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ค่ะ ฉัน....มาริสา เป็นนางแบบค่ะ”
ทั้งคู่จับมือทักทายกัน มาริสารู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าอย่างไม่มีสาเหตุ จนต้องชักมือออก
“น้องโมเป็นนางแบบฮอตเลยนะคะ คุณภูเคยเห็นผลงานรึเปล่า” จีน่าถามขึ้นมา
“ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ครับ แต่ต่อไปนี้ ผมคงต้องสนใจซะแล้ว” ภูษณมองมาริสาอย่างไม่วางตา
“เออ....รีบไปเถอะค่ะพี่จีน่า โมปวดหัว อยากเข้าไปนอนพักสักหน่อย ขอตัวนะคะ” มาริสาหลบสายตาเขา แล้วเดินจูงจีน่าเข้าไปในโรงแรม
“เป็นอะไรไปคะ เอ๊ะๆ หรือหลงเสน่ห์คุณภูษณ” จีน่าแหย่เล่นๆ แต่มาริสาถึงกับหยุดกึก
“พี่จีน่าอย่าพูดแบบนี้นะคะ โมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน”
“ขอโทษจ้ะ พี่ล้อเล่นเอง พี่จะไม่พูดแล้ว นี่จ้ะ” จีน่าส่งกุญแจห้องให้เธอ
“โมขอตัวนะคะ เดี๋ยวเจอกันตอนบ่ายโมง” มาริสาเดินไปทางลิฟต์ ในใจยังนึกถึงหน้าของภูษณอยู่ นึกถามตัวเองว่า ทำไมถึงไปรู้สึกแปลกๆกับเขา ทั้งที่เธอก็มีแฟนที่แสนจะสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว แต่มันก็หาคำตอบไม่ได้
...
พอตกบ่าย แฟชั่นเซตแรกก็เริ่มการถ่ายทำ โดยในวันนี้จะเป็นการถ่ายบริเวณโรงแรม และจุดสำคัญก็คือที่สระน้ำนั่นเอง
มาริสาโพสท่าอย่างมืออาชีพ ด้วยสรีระที่ได้รูปในชุดบีกินี่ ทำให้ภาพที่ได้ออกมานั้น สวยงาม และมีศิลปะ กระตุ้นให้หนุ่มๆแถวนั้นมาเฝ้ามองอย่างกระหาย
หนึ่งในนั้น หนีไม่พ้นภูษณ ในตอนแรก เขาแอบมองอยู่ตรงหน้าต่างห้องทำงาน แต่เขาก็อดความสนใจไว้ไม่ได้ จนต้องเดินออกมาดูตรงสระน้ำ
แฟชั่นถ่ายจบไปเซตหนึ่ง มาริสาก็มานั่งพัก ให้ช่างเติมหน้าเติมผมให้สมบูรณ์เหมือนเดิม
“สวยมากเลยค่ะน้องโม เซ็กซี่สุดๆ พี่ว่าหนังสือเล่มนี้ต้องฮือฮาแน่นอนเลยค่ะ” จีน่าเดินยิ้มเข้ามาหาเธอ
“ขอบคุณค่ะ” มาริสายิ้มเขินๆที่โดนชม สายตาไปประสานเข้ากับภูษณ เธอก็รีบหลบสายตาทันที แต่ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว
...
ความคิดเห็น