คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ✿The starting point✿
6.59 A.M
จุ๊กกรูๆๆๆๆ~
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไอ้ลามกO_O!? หือ?=O= อะไร อ๋อ..."
ฉันขยี้ตารับแสงแดดยามเช้าที่ส่องมากระทบกับผนังห้อง เอ่อ...ไอ้ที่ตกใจเมื่อกี้น่ะ ฉันฝัน คือฉันได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก เอ่อ...จุ๊กกรู ฉันก็เลยคิดว่า มันเอ่อ...= = ช่างเถอะ! แต่ฉันควรจะชินกับเสียงนี้ได้ซักทีนะ ไม่รู้ทำไม พอได้ยินเสียง ฉันขนลุกยังไงก็ไม่รู้ บอกให้ป๊าเปลี่ยนนาฬิกาเรือนใหม่ให้ ป๊าก็บอกว่าเรือนเก่ายังไม่พังเลย ฮึ่ย! แต่ฉันไม่ชอบบเสียงมันนี่(พอดีฉันเป็นพวกคิดลึกน่ะ)
แกร่ก! ฉันเดินงัวเงียเปิดประตูเข้าห้องน้ำไป อ่ะ...ว้าว ใครหนอในกระจก ช่างงามเลิศเช่นนี้ คิก>_< ฉันยืนบิดไปบิดมาอยู่หน้ากระจกห้องน้ำก่อนจะลงมือ
แปรงฟัน
ฉึบ! อูย~ เจ็บๆ ดั๊นแปรงไปกระแทกกับเหงือกตัวเองซะงั้น เจ็บชะมัด กรึ๊ยๆ= =;
"บราวน์ เฮ้ย! เสร็จยัง มากินข้าวได้แล้วสายแล้ว"
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแม่เรียกกินข้าว แม่น่ะชอบเรียกให้ตกใจอยู่เรื่อยเลย ชิ!
"ค่าๆ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า" ฉันตอบแม่ลากเสียงยาว ก่อนจะเดินไปห้องอาบน้ำ
ซู่วๆๆๆๆ ซ่าๆๆๆๆๆ~
ตึกตักๆๆๆ(เสียงเดินลงบันได)
หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็รีบลงมาข้างล่างทันที ไม่ได้กลัวแม่ดุนะ กลัวอาหารจะหมด
เอ๊ะ! ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา แหะๆ ฉันชื่อบราวน์นี่ อายุ 17 ปี เรียนอยู่ที่โรงเรียนซาราเซนต์ แมรี่ บ้านฉันเปิดกิจการร้านCoffee Sometime เป็นร้านกาแฟที่ดีที่สุดในละแวกนี้ล่ะมั้ง= =; เปิดมานานแล้วแล่ะ ตอนนี้ป๊ากับแม่ ยกให้ฉันเป็นเจ้าของร้านไปแล้ว เวลาไปเรียนฉันก็จะได้ทำแค่ตอนเย็นเท่านั้น เพราะตอนเช้าพี่เมเปิ้ล พี่สาวฉัน(เรียนจบแล้ว)ดูแลให้ ส่วนวันเสาร์-อาทิตย์ ฉันกับพี่เมเปิ้ลก็ช่วยกันน่ะ^ ^ มันก็เป็นงานที่ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เพราะร้านเราจ้างเด็กเสริฟ์และคนล้างจาน บลาๆ เยอะพอสมควร ส่วนฉันก็แค่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์เท่านั้น
ส่วนวันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันจึงอยู่บ้านเปิดร้านกาแฟ แล้วเหตุผลที่แม่เรียกมากินข้าวเร็วนี่ก็เพราะว่าเรากินแบบนี้กันประจำแล้วล่ะ
"กินเยอะๆๆ วันนี้แม่ทำซุปเห็ด ของโปรดของบราวน์ด้วย^ ^"
แม่พูดด้วยรอยยิ้มพร้อมตักเห็ดหอมมาให้ฉัน ว้าว*O* น่ากิน
"กินล่ะนะ><" ฉันตอบพลางตักเห็ดเข้าปาก ฝีมือแม่นี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ
"แม่อ่ะ ตักให้แต่น้อง แล้วพี่ล่ะคะU_U"
เสียงพี่เมเปิ้ลโวยเมื่อแม่ไม่ตักเห็ดให้ ปัดโธ่! เค้าก็ต้องใส่ใจน้องเล็กกว่าอยู่แล้วน่า-.-
"อะไรกัน ยัยเปิ้ล ทำเป็นเด็กไปได้ เฮ้อ~"
เสียงแม่ถอนหายใจยาว ก่อนจะตักเห็ดให้พี่เมเปิ้ล มันดูเล็กๆกว่าฉันนิดนึงอ่ะ
"ฮ่าๆๆๆๆ"
ฉันเห็นพี่เมเปิ้ลทำหน้าบึ้งตึ้งก็เลยอดขำไม่ได้ ช่วยไม่ได้นะเกิดมาเป็นพี่ก็ต้องเสียสละให้น้องสิ หุๆ
"ขำอะไรยะ ยัยบราวน์-_-+"
พอเห็นฉันขำพี่เมเปิ้ลก็ส่งสายตาเขียวมากทางฉันทันที
"เค้าเปล่านะตัวเอง(. . )"
ฉันแกล้งตีหน้าซื่อล้อเลียนพี่สาวตัวเอง และในระหว่างที่พี่เมเปิ้ลจะตรงเข้ามาดึงหัวฉัน
ลูกค้าก็มาพอดี
กรุ๊งกริ๊ง~ เสียงกระดิ่งที่เเขวนไว้หน้าร้านดังขึ้นมาเป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าแล้ว
"อ๋า...พี่เปิ้ลลูกค้ามาล่ะ หมดเวลาเล่นแล้วฉันไปดูลูกค้าก่อนะล่ะ ไปนะXP"
ฉันถือโอกาสนี้เอาตัวรอด จากผีดิบสาว ฮี่ๆ แล้วจึงวิ่งดี่ไปยังหน้าร้าน
"รับอะไรดีคะ...OoO!!!"
ฉันตกใจจนเกือบลื่นล้ม ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าลูกค้าคนนี้ไม่ใช่นายโรคจิตคนนั้น
2 อาทิตย์ก่อน
'บราวน์ วานเธอไปตักน้ำในห้องน้ำให้หน่อยสิ ฉันจะได้ถูพื้น'
เสียงหัวหน้าห้องนามว่า'น้ำหวาน'สั่งฉันในขณะที่เรากำลังทำเวรกันอยู่ ฉันรับคำตามนั้นแล้ว
เดินไปยังห้องน้ำ
ซู่วววววว~ ระหว่างที่ฉันกำลังยืนรอน้ำให้เต็มถึงอยู่นั้น ก็มีคนเดินเข้ามา
'ซี้ดด~>_< ปวดชิบเป๋งเลย'
หืม? ทำไมเสียงเหมือนผู้ชายเลย
'o[ ]O กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!! นายเข้ามาได้ไง ไอ้ๆ=[ ]=^'
ฉันกรีดร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นเข้ามา
'ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว ตอนนี้ฉันปวดฉี่มาก ขอเข้าด่วนเลย'
นายคนนั้นพูดพร้อมกระโดดไปมา ท่าจะปวดจริงแฮะ-*-
'แล้วนายเข้ามาฉี่อะไรในห้องน้ำหญิงยะ ห้องน้ำชายไม่มีเรอะ>[ ]<*'
'อ๊ากกกกกกกก! ไม่มีๆ ส้วมเต็ม'
ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากว่าอีกครั้งหมอนั่นก็วิ่งจู๊ดเข้าไปแล้ว ว๊ากกกกกก! โรคจิตเอ๊ย
ฉันกำลังบ่นพึมพำๆอยู่คนเดียว น้ำในถังที่ฉันเปิดทิ้งไว้ก็เต็มแล้ว แถมมันยังล้นอีกด้วย ฉันก็เลยรีบเดินไปปิดน้ำ และเป็นช่วงจังหวะที่หมอนั่นออกมาพอดี และนายนี่ไปทำอีท่าไหนไม่รู้ จู่ๆก็เลยลื่น ลื่นไปคนเดียวไม่พอ ยังมาคว้าฉันให้ล้มลงไปด้วย(ฉันเดินผ่านประตูห้องน้ำเขาพอดีไง) และที่ฉันอับอายที่สุดคือ ฉันล้มคร่อมเขาอยู่ ยิ่งกว่านั้นคือฉัน จุ๊บกับเขาด้วยTT__TT และยิ่งกว่านั้น เป็นจังหวะที่เพื่อนทั้งห้องมาตามฉันพอดี(บังเอิญมาก)เลยเห็นช็อตเด็ดนั้นไป หลังจากวันนั้นฉันก็เกลียดหมอนั่นเข้าไส้! มากๆ และไม่คิดว่าจะเจออีกด้วย!
ณ ปัจจุบัน
"นะ...นาย=[ ]= /"
"มอคค่า ที่นึงคร้าบ:)"
Won Der.
ความคิดเห็น