กล้วยหอมจอมสับ (รับวิจารณ์นิยาย)

ลำดับตอนที่ #5 : Miracle Moment Love ---> วิจารณ์โดย B1

สวัสดีครับ B1  จากบทความ “กล้วยหอมจอมสับ” ครับ

เรื่อง  Miracle Moment Love ช่วงเวลา... ปาฏิหาริย์... ของความรัก

ลิงค์  http://writer.dek-d.com/meganebook/writer/view.php?id=473077

            มาวิจารณ์ตามคิวนะครับ ต้องขอบอกว่านี่เป็นเพียงความคิดเห็นหนึ่งของผู้วิจารณ์ ดังนั้นถ้าแรง หรือทำร้ายน้ำใจผู้เขียนก็ต้องขอโทษไว้ด้วยนะครับ และให้ผู้เขียนท่องในใจเสียว่ามันเป็นเพียงความเห็นหนึ่งเท่านั้น เพราะผมมีแต่วิจารณ์ แรงๆ เป็นอย่างเดียว

1.ไอเดียต้นคิดเรื่อง (พล๊อต) 14/20

          หากแยกแค่ว่า “เป็นไอเดียต้นคิดเรื่องเพียงอย่างเดียว”  ผมคงต้องยอมรับพวกคุณ(ต้องใช้พวกคุณสินะ แต่งกันตั้ง 3 คน) สามารถสร้างพล๊อตที่มีความแตกต่างจากนิยาย ณ ปัจจุบันได้มากพอสมควรที่เดียวครับ แม้จะยังไม่เรียกว่าแหวกแนวถึงที่สุด แต่ในเนื้อหาที่สร้างเรื่องในการทำให้เป็นเหตุการณ์ในโลกอนาคตที่อยู่ใต้น้ำด้วยพลังงานของก้อนพลังงาน 1 ม.ก. จากสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาจนเกิดเป็นเมือง อควาติก ก็มีความน่าสนใจ และดูมีความเป็นจริงเป็นจังพอสมควรครับ แม้จะเป็นแนวที่มีคนเล่นเยอะในเรื่องของโลกอนาคตที่เปลี่ยนแปลงไปซึ่งถูกยกมาใช้บ่อยๆ แต่ก็มีน้อยคนจะให้เปลี่ยนไปว่าอยู่ใต้น้ำ ส่วนใหญ่จะเป็นแผ่นดินลอยฟ้า หรือไม่ก็เป็นเมืองทะเลทรายแห้งแล้งไปเลย

            แถมด้วยการที่มีการย้อนอดีตไปยังยุคสมัยก่อนเมื่อ 1000 ปีที่แล้วในช่วงสมัยกรุงศรีอยุธยาของไทย ทำให้นิยายเรื่องนี้มีความแปลกใหม่ที่ผู้เขียนพยายามทำให้นิยายแฟนตาซี ไซไฟ เป็นแนวแฟนตาซีไทยๆที่น้อยคนนักจะเขียน ซึ่งส่วนนี้ทำให้ผมชื่นชมในความกล้าของพวกคุณที่กล้านำนิยายแนวไทยๆที่มีน้อยนิดมาสร้างสรรค์นะครับ

            ในส่วนขอพล็อตเรื่องผมจะไม่ติอะไรมากนะครับ เพราะจัดว่าพวกคุณคิดขึ้นมาได้เป็นเอกลักษณ์ และมีแนวเป็นของตัวเองพอควร กล้าคิด กล้าเขียน แม้จะสวนกระแสนิยายในปัจจุบันก็ตาม แต่ใช่ว่าพล๊อตต้นคิดดีแล้ว อย่างอื่นผมจะเห็นดีตามนะครับ เตือนไว้ก่อน  

2.การดำเนินเรื่อง 6/20

          เฮ้อ... ทันที่ที่เข้ามาในเนื้อเรื่อง ผมต้องขอโทษและขอพูดตรงๆจริงๆครับว่า “นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย!” เนื้อหาที่ดูจะมีความจริงจัง และดูเหมือนจะสร้างความอลังการแบบนิยายแฟนตาซีข้ามภพ ที่อุตสาห์รวมสมองกันคิดพล๊อตซะดิบดี ทั้งเรื่องการกำเนิดรูปแบบการใช้ชีวิตในโลกอนาคต การที่อุตสาห์พยายามเล่นกับความเป็นไทย การที่อุตสาห์สร้างข้อมูลในโลกอนาคตซะดูสวยหรู ไอก้อนพลังงาน 1 ม.ก. จากสามเหลี่ยมเมอร์มิวด้าที่พวกคุณสร้างเรื่องขึ้นมาเนี่ย... “มันไม่มีความหมายอะไรเลย แม้แต่นิดเดียวครับ”

            นี่คุณต้องการให้ผมอ่านอะไรครับเนี่ย ขอรุนแรงจริงๆครับ เพราะตั้งแต่เปิดมาที่บทเนื้อเรื่องแรกที่ พิน ไปง้อ ปุ้ม ให้มาช่วยทำภารกิจหาพลังงานที่สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า มันช่างเหมือนพวกเธอง้อกันออกไปซื้อของหน้าปากซอยบ้านมากเลยครับ ไม่ทราบว่าการทำภารกิจสำคัญขนาดนั้น จะไม่มีการคัดเลือกคนโดยหน่วยงานใหญ่ หรือองค์กรอะไรเลยเหรอครับ มันช่างดูง่ายดายเหมือนเด็กเล่นขายของซะจริงๆครับ อ่านแล้วผมหงุดหงิดครับ หงุดหงิดมาก ต้นเรื่องที่บรรยายซะเหมือนนิยายที่จงใจสร้างอย่างจริงจัง รัดกุมแล้วดูมีความน่าสนใจหายเกลี้ยงเลย หายไปเป็นอากาศธาตุเลย

            แล้วแถมด้วยตอนขึ้นเรื่องดน้ำ แล้ว พิน บอกให้คนขับเรือ สตาร์ทเครื่อง... สตาร์ทเครื่อง! เรื่องดำน้ำนะครับ ไม่ใช่รถเก๋ง ถึงจะใช้สตาร์ทเครื่อง ถ้าเป็น “เดินเครื่อง” หรือ “เปิดระบบขับเคลื่อน” ก็ว่าไปอย่าง แล้วยิ่งแปลกใจเป็นที่สุดคือ ไอเรือดำน้ำที่เตรียมมาเดินทางไปสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาในภารกิจสำคัญยิ่งขนาดนี้ ทำไมถึงมีระบบการป้องกันห่วยขนาดนั้นครับ ถ้าจงใจให้มาในที่อันตรายขนาดนี้ คนกำหนดภารกิจมาต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมรับมือกับภัยในสามเหลี่ยมเมอร์มิวดาได้สิครับ ขนาดว่าในอดีตไปเอาก้อนพลังงาน 1 ม.ก. กลับมาจากสามเหลี่ยมเมอร์มิวดาได้ แต่ไงประสิทธิภาพเครื่องยนต์ในอนาคตถึงรับมือกับภัยของสามเหลี่ยมเมอร์มิวดาไม่ได้เลยอ่ะครับ ถึงจะใส่เหตุผลมาหน่อย แต่เป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลยครับ ถ้าจะให้พวกตัวละครย้อนอดีตกันละก็พยายามหาวิธีอื่นที่มันสมเหตุสมผลและดูน่าสนใจกว่านี้ครับ

            แล้วพอข้ามมาในอดีตเรื่องราวการดำเนินเรื่องของคุณยิ่งเหลวเละไม่เป็นท่าเลยครับ ทุกคนที่ข้ามอดีตมาเจอ จำปา แล้วได้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านของ จำปา อย่างไม่ค่อยสมเหตุสมผลอีกเช่นเดิม ดูเหมือนทุกคนไม่ได้กระตือรือร้นจะกลับอนาคตแม้แต่คนเดียว แล้วไอ้ภารกิจที่เริ่มเรื่องมาเหมือนจะสำคัญเหลือเกินไม่ถูกกล่าวถึงอีกแล้ว จนผมแปลกใจว่าพวกคุณมาเที่ยวพักร้อนในอดีตกันเหรอครับ แล้วคนขับเรื่อดำน้ำหายไปไหนครับ โดนภัยสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาเหมือนกัน ทุกคนข้ามภพมา แล้วคนขับเรือผิดตรงไหนถึงไม่ได้ข้ามภพมาด้วย อย่าบอกว่าเพราะมันไม่ใช่ตัวเอกนะครับ ถ้าจับมาเจอเหตุการณ์เดียวกันขนาดนี้ จับมันใส่เป็นตัวเอกไปด้วยเถอะครับ ตัวละครมีอายุไม่ได้หมายความว่ามันไม่น่าอ่านนะครับ เหมือนผมอ่านนิยายคนละเรื่องกันเลย

            พอบทหลังๆยิ่งหนัก ยิ่งห่างไกลสิ่งที่คุณคิดมาแต่ต้น นิยายยิ่งรัวไม่เป็นทาง เนื้อหากระจัดกระจาย จับจุดสำคัญอะไรไม่ได้เลย เขียนไปเรื่อยๆเนื้อหาหลักไม่มี หาสาระไม่เจอ แล้วชื่อเรื่องกับเนื้อหานิยายหาความสอดคล้องไม่ได้เลยครับ แล้วบทโยซัวร์ สาวฝรั่งเศลที่กลายเป็นนางร้ายละครหลังข่าวช่อง 7 มันคืออะไรครับ มันไม่เข้าใจครับ เรื่องของคุณเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ได้ยังไง มันดูไหล... ไหล... ไหลไปเรื่อยๆ ไร้แก่นสารและความน่าสนใจ น่าติดตาม เนื้อหาไม่ประติประต่อ  ผมไม่รู้ว่านิยายเรื่องนี้ต้องการสื่ออะไร ผมเข้าไม่ถึงจริงๆ ยิ่งอ่านผมยิ่งต้องกุมขมับ ไม่เข้าใจว่าผมอ่านอะไรอยู่ แต่ผมก็พยายามอ่านมันจนจบเพื่อคำวิจารณ์ที่ดีที่สุด

            แนะนำครับ แนะนำ กรุณาทำตามอย่างด่วนด้วยครับ พวกคุณสามคนช่วยกันรวมหัวกันนิดหนึ่ง ช่วยกันคิดเนื้อเรื่องของนิยายดีๆครับ คิดไตรตรองให้ดีๆครับ ว่าคุณต้องการเขียนนิยายเรื่องนี้สื่อเรื่องอะไร แก่นหลักต้องการแบบไหน ไล่เรียงการดำเนินเรื่องให้ดี มีความสอดคล้อง สมจริง ไม่ออกทะเล พวกคุณมีกันตั้งสามคนต้องทำได้สิครับ ผมมั่นใจ อย่าให้ผมต้องมานั่งเสียดายไอพล๊อตแรกในบทนำที่คุณคิดมาได้น่าสนใจ และดูมีเอกลักษณ์นั่นเลยครับ

3.ตัวละคร 7/20

          ตัวละคร... ตัวละครทุกตัว แบบราบเป็นระนาบเดียวกันหมดเลยครับ ตั้งแต่ พิน ปุ้ม ศิลา ภาค บูม จำปา ตัวเอกทั้งหลายของคุณตายสนิทเลยครับ

            เป็นอีกเรื่องที่ผมต้องถอนหายใจต่อจากการดำเนินเรื่องครับ ตัวเอกของคุณสร้างขึ้นมาเหมือนไม่มีประโยชน์อะไรเลย โดยเฉพาะพวกชายหนุ่มสามคน ยิ่ง ภาค กับ บูน ขนาดมีกันแค่นี้ผมอ่านไป ผมยังลืมตัวละครสองตัวนี่เลยครับว่ามันย้อนอดีตมาด้วยกัน คุณไปเน้นที่ผู้หญิงซะหมดเลย แถมที่เน้นไปก็ไม่ช่วยอะไรมากนัก ตัวละครก็ยังแบบ ไม่มีมิติ และไม่มีความคงที และยิ่งตอนท้าย โดยเฉพาะปุ้ม กับ พิม หลุดไปไกลแล้วครับ คุณเธอแข็งแก่งขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ผู้เขียนไม่มีการเกริ่นนำเลยนะครับ

            กลายเป็นตัวโยซัวร์ ที่แม้จะมาแบบแปลกๆ ประมาณว่ามันเป็นยังงี้ได้ยังไงวะไม่เข้าใจ แต่เธอก็กลายเป็นตัวมีคาแร็กเตอร์ชัดเจนที่สุด

            กับตัว ศิลา ที่พอมีอะไรมาให้จำบ้าง นอกนั้นไม่มีอะไรให้น่าสนใจเลยครับ ตัวเอกที่เลือกมาทำภารกิจเหมือนไม่มีความสามารถพิเศษอะไรสักคน

            ย้อนครับย้อน กลับมาแจกจ่ายบทให้ทั่วถึงครับ ตัวที่อุตสาห์ตามมาในอดีตด้วยก็ให้มันมีความสำคัญ แสดงความสามารถบ้าง แล้วคิดนิสัยตัวละครให้มั่นคงเป็นเอกลักษณ์หน่อยครับ มันเบาหวิวเหมือนการดำเนินเรื่องของคุณเลยครับ อย่างที่บอกครับกลับไปรวมหัวคิดกันให้ดีๆ ต่อยอดพล๊อตที่ดีอยู่แล้วให้มันใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ครับ ตัวละครทุกตัวที่ออกพยายามใส่ให้มันมีชีวิต ไม่ใช่นึกจะให้มันเป็นอย่างงี้ก็ใส่อย่างงี้ ดูความสมจริงและพื้นฐานนิสัยตัวละครที่เราปูไว้ด้วยครับ

4.ภาษา 7/20

          ภาษา ความจริงอยากวิจารณ์เรียงคนนะครับ แต่พอเข้าส่วนกลางๆไปจนถึงท้ายเรื่อง มันแทบไม่มีอะไรแตกต่างกันเลยครับ ดังนั้นผมจะวิจารณ์รวมๆรวดเดียวนะครับ

ระดับของภาษาไม่คงที่ และมีสะดุดอยู่หลายแห่งครับ ความลื่นไหลของภาษาแทบไม่มี การบรรยายน้อยมากครับ นิยายแบบนี้ควรมีบรรยายให้เห็นภาพนะครับ นี่ไม่รู้สึกอะไรเลย เลื่อนลอยมากครับ แล้วไม่ทราบว่าไอ้บทสุดท้ายมีตัวอีโมคอนโผล่มาได้ยังไงครับ คิดอะไรขึ้นมาถึงใส่อีโมคอนเข้ามาในนิยายประเภทนี่ครับ หรือลืมไปว่าตัวเองกำลังเขียนนิยายรักวานแหววอยู่ครับ กลับไปแก้ด่วนครับ เพราะมันรับไม่ได้ยิ่งกว่า นิยายที่มีอีโมคอนโผล่เป็นนิจศีลอีกครับ

และเพราะพวกคุณรวมตัวกันแต่งคนละบทนี่แหละครับที่ทำให้ภาษาไม่ประติดประต่อกัน แล้วเนื้อเรื่องยิ่งไม่เข้ากันไปใหญ่ น่าจะแค่ช่วยการคิดเนื้อเรื่องและเลือกคนที่ภาษาดีที่สุดมาเป็นคนพิมพ์คนเดียวเลยครับ ถึงจะพิมพ์คนเดียวขึ้นชื่อว่าช่วยคิดสามคนมันก็ไม่ต่างกันครับ ความสำคัญเท่ากันเหมือนเดิมแหละครับ เลิกเถอะครับนิยายเวียน ไม่ช่วยให้นิยายของคุณดีขึ้นเลย ยิ่งหลังๆ ภาษายิ่งห้วน สั้น กลายเป็นนิยายรักหวานแหววไปเฉย  ที่สำคัญเลิกครับ เลิกใช้เด็ดขาด ไอ้การใส่ความคิดผู้เขียนลงไปต่อท้ายประโยคนิยาย ผมไม่ขำครับ ผมเครียดเลยครับที่เจอ ไอ้ประโยควงเล็บความคิดผู้เขียนในเนื้อหานิยายเนี่ยมันค่อนข้างแสดงความด้อยฝีมือและวุฒิภาวะที่ยังไม่โตของนักเขียนนะครับ ลบมันออกไปเลยครับ

ฉะนั้นคะแนนตรงนี้ตกไปตามระเบียบเช่นเดิมครับ

5.ข้อมูลของนิยาย 9/20

          ในส่วนของข้อมูลนิยายคือ ส่วนข้อมูล และความสมจริงนะครับ

            ในส่วนขอมูลของนิยายเรื่องนี้ทำให้คะแนนมาถึง 9 ได้ทั้งที่ผมควรให้ต่ำกว่านี้เพราะเรื่องความสมเหตุสมผลของคุณที่ไม่มีเลย แต่ในส่วนของข้อมูลถือว่าพวกคุณทำการบ้านมาพอใช้ได้ครับ ในส่วนบทนำที่มีการนำเสนอข้อมูลในการเกิดเมือง อควาติก ก็ดูสมจริงสมจัง แต่ก็ยังไม่แน่นมากนัก ควรหาข้อมูลมายันสิ่งที่เกิดขึ้นให้มันน่าเชื่อถือกว่านี้เพิ่มขึ้นครับ ตอนนี้ข้อมูลส่วนนั้นยังโหวงๆไร้ตรรกะนิดหน่อย และดูง่ายดายไปนิด

            และในส่วนการหาขอมูลของประวัติศาสตร์ไทย ช่วงสมัย กรุงศรีอยุธยา พวกคุณก็ทำออกมาค่อนข้างใช้ได้ ข้อมูลไทยๆที่แทรก ที่สอดมาเป็นระยะช่วยให้เนื้อหาดูหนักแน่นขึ้น และให้กลิ่นไอความเป็นไทยได้พอสมควร ส่วนนี้ดีแล้ว ไปพยายามหาข้อมูลมาใช้ประโยชน์หรือดัดแปลงให้มันเข้ากับเนื้อเรื่องเพิ่มขึ้นครับ

            แต่ส่วนที่ควรปรับปรุงคือเรื่องของความสมจริงครับ ตั้งแต่เปิดเรื่องที่ พิน ชวน ปุ้ม ไปทำภารกิจที่ดูหน่อมแน้มน่ารักเกินเหตุ ไม่มีความสมจริง ทำให้เรื่องเบา ไร้เหตุผล แล้วยังจะมาตามด้วยเรื่องเรือดำน้ำที่มาพังง่ายๆทั้งที่เป็นเรือดำน้ำมาใช้ปฏิบัติภารกิจ รวมถึงตัวละครที่เอามาทำภารกิจ เหมือนจะหาประโยชน์ไม่เจอเลย จนรู้สึกว่าจะเลือกมาทำไมวะ พอย้อนมาถึงอดีต ปุ้มก็ดูเหมือนจะรู้เรื่องว่าย้อนมาเป็นที่ไหน เวลากี่ปีได้อย่างรวดเร็วเกินเหตุทั้งที่ยังไม่สำรวจอะไรเลย แค่มองผ่านๆ เหตุผลที่ยกมาอ้างก็ฟังไม่ขึ้น ไปจนกระทั้งได้ไปอยู่บ้าน จำปา อย่างง่ายๆ คนรอบข้างก็ยอมรับคนแปลกหน้าง่ายเหลือเกิน แล้วไอ้ตอนเริ่มต้นที่ย้อนอดีตมาแล้วบอกว่าไม่มีอุปกรณ์ไฟฟ้าอะไรใช้ได้เลย แล้งไง พิน ใช้เครื่องเร่งโตของผลไม้ได้ครับ เก็บตกเนื้อหาให้ดีครับ แล้วตอนสุดท้ายอยากถามว่าคนโดนขวานฟันบนตัวขนาดนั้นยังสู้ได้ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ที่สำคัญ ประเทศไทย “ไม่มีสิงโตครับ” สิงโตมีแต่ในแอฟริกาครับ เรามีแต่เสือโคร่งครับ แล้วยังมีเหตุการณ์มากมายหลายแสนที่ผมยังไม่กล่าวถึงซึ่งมันไร้เหตุผลสิ้นดีครับ

อย่าแค่แต่งผ่านๆ พวกคุณทำให้ความสมจริงของเนื้อเรื่องไม่มีเลย และทำให้ข้อมูลที่ยกขึ้นมาผสมในเนื้อเรื่องไม่มีความมายไปด้วยครับ พยายามแก้ไข้เรื่องความสมจริงของเนื้อเรื่องอย่างด่วนครับ ใช้บรรทัดฐานอย่างมนุษย์ทั่วไปคิดครับว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้เป็นเราจะทำยังไง แก้ปัญหาแบบไหน ไม่ใช่แต่งลอยขึ้นมาครับ แล้วอะไรที่เคยแต่งไปว่ามันไม่มีอยู่แล้ว อย่าเผลอลืมแล้วใส่มันเข้าไปอีกครับ

6.ความพึ่งพอใจ(เน้นความรู้สึกส่วนตัวของผู้วิจารณ์ล้วนๆ) 5/20

            ความพึงพอใจสำหรับเรื่องนี้กับผม ต่ำจริงๆครับ ผมอ่านไป ผมยิ่งรู้สึกแย่ บทหลังๆพวกคุณฉุดความพอใจของผมให้หล่นฮวบเลยครับ

            ในตอนแรกของบทนำคุณทำออกมาใช้ได้ พล๊อตเรื่องของคุณรั้งคะแนนผมไว้เยอะพอสมควร ก่อนที่เข้าเนื้อหาซึ่งคุณดึงคะแนนความพอใจผมให้หายไปเกลี้ยงไม่เหลืออะไรเลย ยิ่งมาเจอภาษาที่แย่ลงเรื่อยๆตามเนื้อเรื่อง บวกตัวละคร ความประทับใจแรกในบทนำของผมยิ่งพากันหายเข้ากลีบเมฆ ผมจะไม่พูดถึงข้อแย่ของพวกคุณซ้ำอีกครั้งนะครับ เพราะมันก็อยู่ในบทวิจารณ์บนๆที่ผมบอกไปแล้ว

            ผมชอบไอเดียต้นพวกคุณนะครับ แต่คุณทำมันออกมาไม่ดีเลย ซึ่งผมเข้าใจเลยครับว่าทำไมถึงมีคนชอบมาบอกว่า นิยาย แหวกแนวทำไม ไม่มีคนอ่าน... เพราะพวกเขาเหมือนพวกคุณครับ... พวกคิดนิยายที่บอกว่าแหวกแนวๆ แต่ตลาดไม่ยอมรับ นักอ่านน้อย คนติดตามแถบไม่มี ไม่ใช่เพราะมันแหวกแนวสวนกระแสเกินไปครับ แต่เป็นเพราะการดำเนินเรื่องของพวกเขาเหล่านั้นมันไม่สนุกครับ คิดแหวกแนวมันดีครับ พล๊อตมันไม่จำเจ แต่คุณต้องคำนึงว่าส่วนใหญ่นักอ่านจะต้องจมอยู่กับเนื้อเรื่อง หรือ การดำเนินเรื่องของคุณ ซึ่งต่อให้นิยายของคุณเป็นเอกลักษณ์ น่าสนใจขนาดไหน แต่ถ้าคุณคิดการดำเนินเรื่องให้สนุกน่าติดตามไม่ได้มันก็จบ ตายสนิทเลยครับ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมนิยายแหวกแนวในประเทศไทยถึงขายไม่ค่อยออก... เพราะคนไทยเป็นชาติที่ดำเนินเรื่องไม่เก่งเลย... แล้วทำไมนิยายพล๊อตซ้ำถึงขายดี ก็เพราะมันมีพล๊อตต้นแบบที่สนุกอยู่แล้ว พอมีการลอกพล๊อตมาซ้ำๆเดิมๆ เนื้อหาที่ยังสนุก ก็เลยยังสนุกอยู่ แม้จะจำเจ น่าเบื่อเต็มที่ และความน่าสนใจน่าติดตามน้อยไปตามกาลเวลา ดังนั้นการคิดใหม่ คิดสดให้ดีทั้งหมดมันยากครับ แต่ถ้าทำได้ก็จะสุดยอดมากๆครับ

            และถ้าให้ B 1 แนะนำสำหรับนิยายเรื่องนี้นะครับ ผมแนะนำให้แก้ไขใหม่ทั้งหมดครับ คุณคงพล๊อตเดิมดีอยู่แล้วครับ แต่ถ้าเป็นไปได้ระดมหัวคิดการดำเนินเรื่องใหม่ทั้งหมดจะดีมากครับ เสพงานของคนอื่นเยอะๆ ไม่ต้องเป็นนิยายก็ได้ครับ หนัง การ์ตูน สื่อทั้งหลาย แต่ไม่ค่อยแนะนำละครนะไม่ค่อยได้อะไร โดยเฉพาะหนัง แนะนำให้ดูบ่อยๆ เอาระดับหนังเกรดดีๆนะครับ มองความสมจริง มองความน่าติดตาม แล้วลองมาทบทวนเนื้อเรื่องของตนเองใหม่นะครับ จัดองค์ประกอบเรื่องให้ดี หาข้อมูลหาให้แน่นอีก สามคน สามหัว นิยายเรื่องนี้มันต้องรอดถึงฝังครับ แค่พยายามอุดรอยรัวเรือกันหน่อย  เอาให้จบอย่างที่มันควรเป็น ไม่ต้องดีเลิศครับ แต่ให้นิยายยังคงเป็นนิยายที่มีองค์ประกอบอันสมควรของนิยายอยู่ครับ พูดไปก็งงเอง แต่เอาเป็นว่าลองทบทวนเนื้อเรื่องให้ดีๆก่อนครับ ตั้งระบบเนื้อเรื่องให้มั่นคงแล้วมาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่นะครับ ผมยินดีเอาใจช่วย แล้วจะกลับมาวิจารณ์ให้พวกคุณใหม่ได้เสมอเมื่อพวกคุณพร้อมกว่านี้ครับ

สรุปคะแนน 48/120 เกรด F นะครับ

ขออภัยหากนี่เป็นการวิจารณ์ที่รุนแรงไปนะครับ  อย่างที่บี 1 บอกไว้แต่ต้นว่ามีวิจารณ์ระดับเดียวคือ “แรง” ครับ