เจ้าพ่อลวงรัก
อย่าค่ะ...นี้มันห้องทำงานฉันนะ ริมฝีปากบวมเจ่อที่หลุดพ้นจากการคุกคามที่แสนหวานร้องห้าม ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการที่รัดแน่นของเขาเมื่อสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่ดุนดันกางเกงยีนยี่ห้อดัง อย่าห้ามเลยทูนหัว ยังไงก็หนีไม่พ้น อรปล่อยใ
ผู้เข้าชมรวม
73,890
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แจ้งข่าวค่ะ
เจ้าพ่อลวงรัก ผ่านการพิจารณา สนพ.แสนรัก (ในเครือไลต์ออฟเลิฟ) เรื่องนี้ออกกับ นามปากกา ขวัญนลิน ค่ะ
เริ่มอัพ
อังคารที่ 22 ก.ย.58 วันอังคาร พฤหัส เสาร์ อัพประมาณ 50 - 60% นะคะ
***ขอพื้นที่ตรงนี้ชี้แจงและทำความเข้าใจสักนิดนะคะ
ขวัญนลิน ขอลบและลงเนื้อหาใหม่นะคะ เนื่องจากว่ามีการปรับแก้เนื้อหาอยู่เยอะพอสมควร แต่เพื่อให้ได้อรรถรสและเนื้อเรื่องไม่สะดุดจึงคิดว่าลงใหม่ดีกว่า...
ทั้งนี้ต้องขออภัยนักอ่านที่เคยอ่านมาก่อนหน้านี้แล้วด้วยนะคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะที่อาจทำให้เกิดความรำคาญ ขวัญนลินหวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
โปรยปราย
ไม่รู้อะไรดลใจให้คุณหมอคนสวย อย่าง อรกานต์ สุทธดา กระโดดเข้าไปรับกระสุนแทนชายหนุ่มแปลกหน้าให้รอดพ้นจากการลอบฆ่า หลังจากนั้นชีวิตอันสงบสุขของเธอก็ไม่สงบอีกต่อไป เมื่อเจ้าพ่อหนุ่มที่รอดตายอย่างปฏิหาริย์กลับมาตอบแทนบุญคุณในครั้งนี้โดยที่เธอไม่อยากจะได้เลยสักนิด
กัมปนาท แอสตัน เจ้าของธุรกิจอาบอบนวดชื่อดัง ไม่คิดเลยว่าการมาพักร้อนที่เมืองไทยอย่างลับๆจะไม่เป็นความลับ และเขาคงจะถูกศัตรูจัดการเสียสิ้นชื่อ หากไม่ได้ฮีโร่สาวสวยมาช่วยไว้ เมื่อบุญคุณต้องตอบแทน ผู้ชายแมนๆ อย่างกัมปนาท ไม่อาจเมินเฉยต่อความสวยหวาน ปฏิบัติการลับ ลวง พราง เพื่อล่อลวงให้นางฟ้าลงมาโปนดจึงเริ่มขึ้น
“คุณไม่ถอดเสื้อผ้าเดี๋ยวเปียกนะครับ” เสียงของคนที่เปลือกเปล่าอยู่ในอ่างน้ำวนสุดหรูเอ่ยขึ้นเมื่อลงไปแช่ในฟองสบู่ที่ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณห้องน้ำ
“เวลาคุณไปให้เด็กที่อ่างถูหลังให้ พวกหล่อนแก้ผ้าด้วยหรือไง” สิ้นเสียงนั้นก็มีเสียงตุ้บลงบนแผ่นหลังแกร่ง ตามด้วยเสียงร้องโอ๊ยของเจ้าพ่อหนุ่ม
“เจ็บนะครับ พูดอะไรแบบนั้นหรือว่าหึง”
“ใครหึงคุณ ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไม” คนปากแข็งทุบลงบนไหล่กว้างของเขาไปอีกครั้งด้วยความหมั่นไส้คนหลงตัวเอง
“โอ๊ย เบาๆ หน่อยสิครับ แสบหลังไปหมดแล้วเนี่ย แค่ถูคลาบไคลที่หลัง ไม่ต้องเอาหนังถลอกก็ได้”
“ถ้าอยากได้เบาก็ไปใช้บริการที่อื่นสิคะ อยากให้ฉันทำให้ก็ต้องทนหน่อย” มือเล็กกดฟองน้ำลงไปบนหลังแกร่งก่อนจะถูกแรงๆตามอารมณ์หึงหวงที่เกิดขึ้น
“ไล่กันจริง ถ้าผมไปแล้วอย่ามานอนร้องไห้ขี้มูกโป่งก็แล้วกัน”
“ก็ไปเลยสิ อยากไปไหนก็ไป” พูดจบร่างบางที่นั่งตรงขอบอ่างก็ขยับตัวลุกขึ้นเดินไปล้างมือตรงอ่างล้างมือ พอเสร็จแล้วก็หมุนตัวจะเดินออกจากห้องน้ำ
“ว้าย คนบ้า ลุกขึ้นมาจากอ่างทำไม”
.....................
ปล.ชื่อ ตัวละคร ตลอดการดำเนินเรื่อง เกิดขึ้นจากจิตนาการของผู้แต่ง หากไปตรงกับบุคคลท่านใด ก็ขออภัยมา ณ.ที่นี่
ผลงานอื่นๆ ของ เกณิกา ขวัญนลิน แววลาวัลย์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เกณิกา ขวัญนลิน แววลาวัลย์
ความคิดเห็น