คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แมวตัวที่ ๑
แมวตัวที่ ๑
Tip : แมวไม่ใช่สัตว์เข้าใจยากอย่างที่คิดหรอก
-___ -
(= ‘ㅅ’ =)
จ้อง
-_____- ;;;;;
(= ‘ㅅ’ =)
จ้องง
=____= ;;;;;;
(= ‘ㅅ’ =)
จ้องงงงง
=________= ;;;;;;;;;
(= ‘ㅅ’ =)
จะ...จ้องงงงง
.
.
.
(= ‘ㅅ’ =)
T________T;;;;;
จะ... จะ... จ้องง
ฮือออออออออ ไม่ไหวแล้ววววววววววววว ใครก็ได้ช่วยผมที T^T
ภาวะฉุกเฉินนน ภาวะฉุกเฉิ๊นนนนนนนนนนนนนน T[ ]T !!!!!!!!!!!!!!
ย้อนกลับเมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว
โค-ตะ-ระ-ง่วง =__________=
ผมพูดได้แค่คำนี้คำเดียว ในหัวตอนนี้มีแต่เรื่องนอน นอน นอน นอน และนอนเท่านั้น เพราะไอ้โปรเจ็คมหาโหดนั่นแท้ๆ เชียวที่สูบเลือดสูบเนื้อผมไปหมด ไม่ได้นอนมาสามวันติดจนตอนนี้สภาพแทบจะเป็นซอมบี้เดินได้อยู่ละ พอปิดโปรเจ็คปุ๊บก็รีบตรงดิ่งมาคอนโดปั๊บ เตียงที่รักมันเพรียกหา เตียงจ๋าพี่มาแล้ว~
ติ๊งต่อง
ใครมากดออดตอนนี้ฮะ! หัวเพิ่งถึงหมอน ตายังไม่ทันจะปิด! เข้าใจอารมณ์คนอดนอนมั้ยฮะ!!! แทบจะหลับได้ทุกที่ทุกเวลาน่ะเข้าใจม้ายยยยยยยยยยยยยย!!!!
“ใครมันมากดออดอะไรตอนนี้ฟะ! ถ้าไม่มีเรื่องด่วนอะไรนะพ่อจะ...!”
“จะอะไรฮะไอ้น้องบ้า แกพูดดีๆ นะ -___-“
“แทมมี่ =[]=”
“เออ! ฉันเอง! มีไรป่ะ หลบดิ้ ยืนขวางทางทำซากไร คนมันหนักนะเว้ย” ผมได้แต่อ้าปากค้างพร้อมหลบให้แทมมี่เดินเข้ามาในห้องครับ ไม่หลบได้โดนชนแน่
“โห! นี่แกแน่ใจนะว่าเค้าเรียกว่าห้อง ไม่ใช่รังหนู แม่งโคตรรกเลยวะ ขนมอะไรเต็มไปหมด แน่ใจนะว่าแกอยู่มหา’ลัยไม่ใช่ม.ปลาย แล้วนี่อะไรเนี่ย ยี๋! ถุงเท้านี่แกทิ้งไว้ตั้งแต่ชาติปางไหนห๊า!! แล้วนั่นๆ สภาพแกนั่นคนหรือศพเดินได้ อื้อหือ จะตายหรือยังน่ะ โอ้ยยยยยย! ไม่ไหวๆๆ รับไม่ได้ เฮ้อออ นี่ฉันจะฝากลูกของฉันไว้กับแกได้มั้ยเนี่ย =______=” มาถึงก็บ่นเลยครับ รัวมาเป็นชุด อื้อหือ ยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง เห็นสภาพน้องพี่เป็นอย่างงี้ก็กลับไปเถอะครับ ปล่อยให้ผมพักผ่อนบ้าง แทบจะยืนหลับได้แล้ว
แต่เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ เมื่อกี้แทมมี่ว่าอะไรนะ อะไรลูกๆ นะ =[]=
“เดี๋ยวววววววววว เดี๋ยวเจ๊เดี๋ยว ใจเย็นๆๆ เมื่อกี้เจ๊ว่าอะไรนะ!”
“อะไร! ฉันกำลังด่าแกอยู่นะไอ้น้องบ้า”
“ไม่ๆๆ ประโยคสุดท้ายอ่ะ”
“ฉันพูดว่าอะไร อ้อ เรื่องลูกฉันอ่ะเหรอ =__=”
“เจ๊!!!! เจ๊ไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่! ทำไมผมไม่รู้เรื่อง!! อะไรยังไง ใครเป็นพ่อของลูก บอกมา!!!! =[]=” โอ้ ตายละครับ ผมกำลังจะบ้าตาย แทมมี่มีลูกแล้วเหรอ ทำไมผมไม่เห็นจะรู้เรื่อง!!!
“โอ๊ยยยย! ใจเย็นน้องใจเย็น ไปกันใหญ่ละ ฟังฉันก่อนนน มันไม่ใช่อย่างที่แกเข้าใจโว้ยยยยย!”
“อะไรยังไงแทมมี่ เล่ามา!!” กร๊าซซซ ผมกำลังจะบ้าตายกับพี่สาวคนนี้ ฮึ้ยยย!
“ลูกที่ฉันหมายถึงมันคือคน(?)นี้เว้ย” ว่าแล้วก็ยก ‘ลูก’ ที่เจ๊แกกำลังถืออยู่ประกอบไปด้วย
ผมก็เพิ่งสังเกตนี่แหละครับว่าพี่แกไม่ได้มาตัวเปล่า แทมมี่ลากกระเป๋าใบใหญ่มาด้วยสองสามใบ แล้วก็กระเป๋าถือขนาดกลางมาด้วยหนึ่งใบ ผมกระเป๋าใบนั้นสลับกับแทมมี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม เอ่อ.. เนี่ยนะลูกที่ว่า?
“คือ... เนี่ยนะลูกของพี่?” บอกไว้เลย ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว แทมมี่เอากระเป๋ามาให้ผมดูแลเนี่ยนะ?
“เออ! เนี่ยแหละ รีบๆ รับไปสักที” เจ๊แกรีบยื่นกระเป๋านั่นมาให้ผม ทำท่าเสียว่ามันหนักเต็มประดา ผมได้แต่มองงงๆ แต่จะทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ได้แต่รับมาเท่านั้น
“โห เจ๊ใส่อะไรไว้เยอะแยะเนี่ย ทำไมมันหนักจัง -*-;;” ทันทีที่รับมาก็รู้สึกเหมือนแขนจะหักเลยครับ มันหนักมาก! (ความจริงไม่ขนาดนั้นหรอก ผมเว่อร์เองแหละ)
“จะไม่ให้มันหนักได้ไงล่ะ ก็ในนั้นน่ะ...” แทมมี่บ่นอะไรไม่รู้ครับ งุ้งงิ้งๆ ผมฟังไม่รู้เรื่อง -*-
“ฮะ! เจ๊ เมื่อกี้เจ๊ว่าไงนะ ผมไม่ได้ยิน”
“อ้อ! เปล่าหรอกๆ ฉันบ่นไปงั้นแหละ เอาเป็นว่าฉันฝากลูกฉันไว้กับแกแล้วกันนะ ป๊าสั่งให้ไปดูสาขานอกที่มันมีปัญหาพอดีอ่ะ อีกสามเดือนจะกลับมา ระหว่างนี้ก็ฝากด้วยแล้วกันนะน้องรัก~” เข้ามา สั่งๆๆๆ แล้วก็ออกไป ทิ้งผมให้ยืนคว้างกลางห้องคนเดียวพร้อมกับกระเป๋าหนักๆ อีกหนึ่งใบ
เอิ่มมม เอาใหม่อีกทีสิ แทมมี่ฝากให้ผมดูแลกระเป๋าให้ตลอดสามเดือนที่ไปดูงานที่สาขานอกอ่ะนะ? พี่สาวผมประสาทกลับป่ะ ดูแลกระเป๋าเนี่ยนะ! -*-
“อีกอย่างนะน้องรัก! พี่ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ ‘มัน’ เลย ฝากน้องตั้งให้ด้วยล่ะ แล้วดูแลให้ดีๆ นะ พี่ไปละ บายยย~” แทมมี่โผล่หน้าเข้ามาอีกครั้งก่อนจะสั่งรัวๆ ฉบับพี่สาวใจร้อนก่อนจะปิดประตูให้ผมดังเดิม
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ...
ตั้งชื่อให้กระเป๋า? ดูแลกระเป๋าให้ดี?
สาบานได้ว่าพี่ผมไม่ได้บ้า แค่ต้องจับส่งศรีธัญญาอย่างเร่งด่วนแค่นั้นเอง -*-
ผมนั่งจ้องไอ้กระเป๋าบ้านี่มาประมาณสิบนาทีแล้วฮะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ.. ใช่ กระเป๋านี่มันดูแปลกๆ แถมรอยยิ้มของแทมมี่ตอนก่อนจะปิดประตูยังดูเจ้าเล่ห์จนไม่น่าไว้ใจอีก -*-
ผมนั่งจ้องมันอีกสักพัก แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เงียบสนิท บางที.. ผมอาจจะคิดมากไปหรือไม่ก็อาจจะติดเชื้อบ้ามาจากแทมมี่ก็ได้ =___=
ส่วยหัวให้กับความคิดบ้าๆ ของตนเอง ก่อนจะแหวกกองขยะที่เกลื่อนกลาดอยู่เต็มไปชงกาแฟที่อยู่บริเวณเคาน์เตอร์ห้องครัว ที่ถูกแบ่งไว้อย่างเป็นสัดส่วน ณ เวลานี้ไม่ต้องนงไม่ต้องนอนมันแล้วฮะ =____=
สวบสาบ
หือ ผมว่าเหมือนผมได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ นะ
สวบสาบ สวบสาบ สวบสาบ~
ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจริงๆ นะ เสียงเหมือนมีอะไรขยับอยู่แน่ะ รู้สึกมันจะมาจาก... ห้องนั่งเล่น
ผมละมือจากการชงกาแฟมาชะโงกหน้ามองไปยังห้องนั่งเล่น ก็ไม่มีอะไรนี่นา -*-
สวบสาบ สวบสาบ สวบสาบ~
เอาอีกละ เสียงนั่นมาอีกละ และผมก็ชะโงกหน้าไปมองอีกครั้ง แต่ทุกอย่างก็เงียบสนิท ไม่มีอะไรขยับเลยแม้แต่นิดเดียว
สงสัย.. คงจะเป็นหนูล่ะมั้ง ห้องผมก็ยิ่งรกๆ อยู่ซะด้วยสิ
ยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะถือกาแฟมานั่งอยู่บนโซฟา เขี่ยๆ ขยะที่กองอยู่ออกไปให้หมด เอาน่า เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ ยัยแทมมี่เข้ามาทีทำเอาหมดอารมณ์ทำทุกอย่างเลย -*-
สวบสาบ สวบสาบ สวบสาบ~
หือ เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกแล้ว? ผมว่าคราวนี้มันคงไม่ใช่หนูแล้วล่ะนะ - -
ผมมองไปรอบๆ ห้องอีกครั้ง ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดอยู่ที่กระเป๋าใบนั้นที่วางอยู่กลางห้อง อืม.. กระเป๋าใบนี้นี่มัน... ผมวางถ้วยกาแฟลงก่อนจะก้าวเข้าไปหากระเป๋าเจ้าปัญหา มันมีอะไรแปลกๆ อยู่จริงๆ นะ ผมไม่ได้คิดไปเอง สาบานได้
สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินไปรูดซิปเปิดกระเป๋าออก
ผ่าง!
O_O !!!
(= ‘ㅅ’ =)
ปึก!
ให้ตายเหอะ! บอกผมทีสิว่าผมตาฝาด ฮือออออออออออ TOT
‘มัน’ กำลังมองมาที่ผมตาแป๋ว หูแนบลู่ลงมากับใบหน้า ตัวสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว แลดูน่าสงสาร...
น่าสงสาร... ตายละ!!!!!!
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ ยัยแทมมี่!!!!!!!!!!!!! ยัยบ้า!!!!!!!! ยัยพี่ตัวแสบ!!!!!!! ฮืออออออออออ!!!!!!! TOT!!!!!
โอ้ยยยยยยย ผมจะบ้าตาย ประสาทจะกิน อยากกัดลิ้นตัวเอง แงงงงงงง TOT!!!
‘มัน’ ที่ผมพูดถึงคือ ‘ลูกแมว’ ครับ ยัยบ้านั่นกล้าดียังไงถึงได้เอาไอ้แมวบ้านี่มาฝากไว้กับผมน่ะ!!!! จะบ้าตาย T^T แล้วห้ามทำตาแป๋วอย่างนั้นเชียวนะ ห้าม! บอกแล้วไงว่าห้าม! ทำไมไม่ฟัง TOT!!!!!
ผมกำลังจะสติแตกไปแล้วววววว!!!!!!
กริก!
[ฮายยย~]
“อย่ามาทำเสียงอย่างนั้นเชียวนะแทมมี่!! นี่มันเรื่องอะไรกันบอกมา!!” ผมไม่รอช้ากดโทรศัพท์มาแทมมี่ทันที แล้วดูยัยนั่นทักทายกันสิ ฮึ่ม มันน่านัก - -+
[ใจเย็นสิน้องรัก~]
“ใจเย็นอะไรกันละ!! อธิบายมาเดี๋ยวนี้ TOT!!”
[ก็อย่างที่บอกไปแล้วไง ฉันต้องไปดูงานที่สาขานอกสามเดือน ระหว่างนั้นก็ฝากดูแลมันหน่อยแล้วกันนะ~]
“แล้วทำไมไม่เอาไปฝากคนอื่นเล่า!!!! เกรซเงี้ย โจอี้เงี้ย!!”
[เกรซมันก็ไม่ว่างเหมือนกันนี่นา~ พอส่งมันไปดูงานที่อีกสาขานึงนู่นแน่ะ โจอี้มันก็อยู่หอ แถมหอมันก็ห้ามเลี้ยงสัตว์อีกต่างหาก น่านะ~ แกก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรไม่ใช่รึไง คอนโดแกก็อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์ได้นี่]
“ไม่เดือดร้อนที่ไหนล่ะ!!!!! แล้วพ่อกับแม่อ่ะ ทำไมไม่เอาไปฝากให้พ่อกับแม่เลี้ยงอ่า!!!”
[แหม่ พ่อว่างเลี้ยงเจ้าพวกนี้ที่ไหนแกก็รู้ ส่วนแม่วันๆ ก็เอาแต่ออกงานสังคม เอาไปฝากไว้ลูกของฉันก็เฉาตายพอดีดิ่ น้า~ ฝากแกเลี้ยงไว้หน่อยนะ แค่สามเดือนเองง~]
“ยัย....!!!!! ไม่ได้โว้ยยยย!! มาเอากลับไปคืนเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”
[ไม่ทันแล้วล่ะน้องรัก~ ฉันใกล้ถึงสนามบินละ ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกันนะ~ ตั้งชื่อให้มันด้วย ดูแลให้ดีๆ ล่ะ]
“เดี๋ยวๆๆๆ..!! แล้วนี่เธอไปเอาไอ้แมวนี่มาจากไหนเนี่ย! ปกติไม่ได้เลี้ยงไม่ใช่รึไง!”
[อ้อ~ ฉันเก็บมันได้ระหว่างทางที่จะไปหานายอ่ะแหละ~]
“ =[]=!!!!!!! “
[เอาเป็นว่าฉันฝากมันด้วยแล้วกันนะ เชื่อว่าถ้าเป็นนายต้องดูแลมันได้แน่ๆ ขอให้สนุกกับมันไปตลอดสามเดือนแล้วกันนะจ๊ะ ‘มาร์ค ต้วน’ ~]
“ดะ... เดี๋ยวๆๆๆ !!!!”
[บาย~]
ตู้ด ตู้ด ตู้ด
.
.
.
.
=[]=!!!!!!!
ยัยแทมมี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กลับมา ณ ช่วงเวลาปัจจุบัน
มะ..ไม่ไหวแย้ว ผมนั่งจ้องไอ้แมวนี่มาเป็นชั่วโมงแล้วอ่ะ ฮือ แมวบ้าอะไรตาแป๋วมากอ่ะ ไอ้หูพับๆ นี่ก็ยิ่งทำให้มันน่ารักน่าเอ็นดูไปใหญ่ แต่ผมไม่กล้าเข้าไปใกล้หรอกนะ เกิดเป็นอะไรขึ้นมาใครรับผิดชอบเล่า TOT!!!
เมื่อไหร่ตัวช่วยของผมจะมาเนี่ยยยยยยย T^T!!!!!
ติ๊งต่อง
ใครมันมาในเวลานี้เนี่ย เอ๊ะ! หรือว่า.... O_O!
ปึง!
“ไอ้แจบอม! แก.....!!!!!!!”
อะเร๋?
ผมไอ้แจบอมมันเป็นสีชมพูเรอะ =[ ]= !!!!
To Be Continued
ฮัดช่าาาาาา ตอนแรกมาเร็วไวทันใจมาก 555555
ตอนนี้หน้าหลักยังไม่เรียบร้อยดีนะครับบบบบบบบ
ลิ้งค์เฟบกับลิ้งค์โหวตมีปัญหานิดหน่อยเน้ออ เดี๋ยวจะมาแก้ให้จ้า
เนื้อหาตอนแรกยาวไปมั้ย? หรือสั้นไป? ไม่หรอกเนอะกำลังพอดี ^^ (มั้ง 5555)
ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยน้าาาาาาาา *o* (ปิ๊งๆ)
สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็บอกกันด้วย จะได้นำไปปรับปรุงจ้ะ
ภาษาอาจจะฝืดๆ แปลกๆ ไปนิด จะทยอยรีไรท์นะ ( เจอคำผิดแปะบอกกันด้วยเน้อจะได้มาดิทให้ )
ไปสกรีมกันได้ที่แฮชแท็ก #ฟิคเหมียวเหมียว นะแจ๊ะ (ชื่อเหมือนขบวนการเหมียวเหมียวชอบกล 5555 )
สุดท้ายนี้ เลิ้บบบบบบบบบ คนอ่านทุกคนนะ จุ๊บๆ >3<
ความคิดเห็น