10 Itch รักนี้10ปีไม่จางหาย !
SCENE PART
สกีน พาร์ท
ฉันรักเขามานานมาก นานพอที่จะนับเป็น10ปี
เราเคยมีข้อสัญญาเล็กๆให้แก่กันด้วย และวันนี้ฉันยังจำได้ดี
วันนั้น ฉันไปเรียนต่ออเมริกา เขาบอกว่า ถ้ากลับมาแล้วเราจแต่งงานกัน
แต่วันนี้ ฉันไม่รู้ว่าเค้า คิดยังไงกับฉันกันแน่ เพราะอะไรฉันถึงรู้สึกแบบนี้นะ
หรือเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน ?
UKNOW PART
ยูโนว์ พาร์ท
ตอน10ขวบ ปะป๊าสกีนส่งให้สกีนไปเรียนต่ออเมริกา และเราก็สัญญากันไว้ว่าถ้าสกีนกลับมา ผมจะไปขอเธอแต่งงานที่สนามบิน แต่วันนี้.. ผมไม่รู้ว่าเธอจำได้มัย ผมจึงเงียบให้มากที่สุดเพราะถ้าผมพูดออกไป เธออาจเสียใจที่เอาคนแบบผม มาเป็นแฟน มาเป็นคู่ครอง ผมบอกไม่ได้หรอกว่าทำไมรู้สึกแบบนี้ ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมกลัวว่าอนาคตเธอจะดับลง.. เพียงเพราะผู้ชายแบบผม
SCENE PART
อ๊าาา !! ได้ลงจากเครื่องสักที วันนี้เป็นวันที่ฉันกลับมาจากอเมริกาฉันไปได้สัก10ปีแล้วล่ะ ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีรถโตโยต้าออกจำหน่าย=..= ตอนนี้ฉันก็อายุ27 คนไทยเค้าว่ากำลังพอดี ฮิฮิ ฉันก็แค่จะกลับมาทวงสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้กับเด็กผู้ชายที่ชอบกินขนมก๊อปแก๊ปห่อสีม่วงอยู่บ่อยๆ แต่เดี๋ยวนี้เค้าคงกินเหล้าแทนแล้วล่ะมั้ง ฮ่ะๆ
“อาสกีนนี่ ! !”
“ปะป๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
ฉันตะโกนเรียกชายผมหงอกอายุคร่าวๆ70เค้าคือ เสี่ยน้อย พ่อของฉันเองละ ฮี่ๆๆ
และด้านหลังมีผู้ชายผมสีน้ำตาลอ่อนดวงตาสีแฮเซลนัทบอกมือมาให้ฉัน
“ป๊า นั่นใครหรอ แฟนหมวยใหญ่หรอ”
ฉันถามด้วยสีหน้าเอ๋อๆ หมวยใหญ่คือพี่สาวของฉันเธอชื่อ สครีมมี่ ส่วนฉัน สกีนนี่
“เอ้า ! ก็ไอ้ยูโนว์ไงละ แหมๆ ทำเป็นลืมไปล่าย”
ป๊าพูดแล้วขำแบบคนบ้า ยูโนว์ ? เด็กชายก๊อปแก๊ปที่เค้าจะขอฉันแต่งงาน..
UKNOW PART
ผมมากับปะป๊าของสกีนเพื่อมารับเธอกลับบ้าน ผมควรพูดดีมั้ย เรื่องแต่งงานของเราน่ะ..
แต่นั่นมันก็แค่ตอนเด็กบางทีโตมาบางคนอาจลืม อีกอย่าง.. หลายๆคนมองว่ามันงี่เง่า
“อ่าๆ เดี๋ยวอายูโนว์ ลื้อไปส่งอาสกีนนี่ด้วยละกัง อั๊วะไปละ”
“ไฮ ^^”
สกีนนี่ สาวน้อยที่สดใสไม่เคยเปลี่ยนทักผมด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยจางหายไปเหมือนกัน
“เอาล่ะ ฉันกลับมาเมืองไทยอยากได้ไกด์สักคนพาทัวร์น่ะ ^^”
สกีนยิ้มให้ผม
“ป่ะ ผมคนนี้จะพาสกีนทัวร์เอง^^ แต่ว่าเราพักกินกาแฟชื่อดังในเมืองก่อนดีกว่า”ผมเอ่ยแล้วพาสกีนขึ้นรถเฟอร์รารี่ที่ผมเก็บเงินซื้อเอง อันที่จริง..ปะป๊าผมช่วยอีกแรง
“โอ้โหหหหห เดี๋ยวนี้เสี่ยแล้วหรอคะ เหอร์รารี่สะด้วย ฮ่าๆ”
สกีนพูดขำๆ ผมเลยรีบขับรถออกไปเพื่อให้ถึงร้านกาแฟเร็วๆ
ณ Coffee Bar
“เอ่อ..สั่งโกโก้ปั่นเพิ่มวิปครีม2ที่ครับ ^^”
ผมสั่งออเดอร์ให้พี่พนักงานแล้วสกีนจึงเอ่ยขึ้น
“นี่ยูโนว์ ฉันตัดสินใจแล้ว.. ฉันอยากถามนายว่า นายจำสัญญาตอนเด็กๆของเราได้มั้ย.. แล้ว..นายเคยรักฉันบ้างมั้ย”
SCENE PART
‘นายเคยรักฉันบ้างมั้ย’
เอาล่ะฉันพูดออกไปแล้ว..
ยูโนว์หลังจากที่เงียบมา5นาทีก็ปริปากพูด
“ไม่รัก ไม่อยากพูด ไม่คิดอะไร..”
กึก..
ยูโนว์วางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วเดินออกไป ฉันเดินออกจากร้านตามๆไปหลังเขาออกไป5นาที
ณ คฤหาสถ์จีเจียว
พึ่บบบบ ! ฉันเอนตัวลงบนเตียงขนาด9เมตรด้วยความเหนื่อยล้า
‘ไม่รัก ไม่อยากพูด ไม่คิดอะไร’
บ้าเอ้ย ! คำพวกนี้อยู่ในสมองของฉันตลอดเวลา แล้วที่ฉันทำล่ะ.. ฉันรักเค้ามาตลอด10ปี รอเค้าคนเดียว ..
“โถ่เว้ย !”
ฉันสบถออกมาดวยความหงุดหงิด ไม่เอาอีกแล้ว
“ฮึก..”
น้ำใสๆล้นออกมาจากตาที่ใส่คอนแทกเลนส์สีฟ้าครามทำไม ? ทำม๊ายยยย !!!!!
วันถัดมา (น้องจิ๊ดริ๊ด ลั้ลลา)
ฉันเดินไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วลงไปชั้นล่างด้วยตาที่บวมฉึ่ง
“สกีนนี่ เจ้ยังไม่เจอเธอเลยตั้งแต่กลับมา ขอกอดหน่อย”
อาหมวยใหญ่จะโผลเข้ากอดฉันจึงตอบรับกอดนั้นอย่างดี
“ไปก่อนนะเจ้ จะไปดูกุหลาบน่ะ เมื่อวานนี้สกีนปลูกไว้”
ฉันจบบทสนทนากับอาหมวยใหญ่แล้วปลีกตัวออกมา
“สกีน..”
ยูโนว์มายืนหน้าบ้านของฉันแล้วยื่นกุหลาบสีแดงสดให้ ฉันจึงรับ และแล้วกมีกลีบกุหลาบแดงโปรยมาเยอะๆ
“ขอโทษนะ ที่เมื่อวานพูดไม่ดีใส่ ฉันแค่อยากบอกว่า .. ไม่รักไม่ได้แปลว่าฉันไม่แคร์ ไม่อยากพูดไม่ได้แปลไม่รู้สึก”
ฉันยืนอมยิ้มอยู่หน้าบ้านด้วยความรู้สุขเปี่ยมสุข
“และสุดท้าย.. ไม่คิดอะไร.. ไม่ได้แปลไม่รักเธอ”
คำสุดท้ายยูโนว์พูดด้วยเสียงแหบเบาๆ ฉันเดินออกนอกรั้วของคฤหาสน์หรือบ้าน=-= แล้วยูโนว์จับมือฉันแล้วเอ่ย
“รักนะครับ.. เด็กหญิงโปเต้ รักที่สุด แต่งงานกันนะ..^^”
เด็กหญิงโปเต้… ฉายานี้ฉันลืมไปนานมากแล้วนะ โปเต้ รัก ก๊อปแก๊ป ฉันเป็นทำป้ายนั้นเองแหละ ฮ่าๆ
“อื้ม ^^ โปเต้รักก๊อปแก๊ปที่สุดเลย”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุขที่สุด ยูโนว์โน้มหน้าลงมาจูบแบบแผ่วเบา
“น้องเจ้ ขายออกสีที ^^”
อาหมวยใหญ่ทำหน้าระรื่น ฮิฮิ ฉันน่ะจองคนนี้มาตั้งแค่10ขวบแล้ว !
แล้วเนื้อคู่ของคุณล่ะ ? เกิดรึยัง !!
TALK
มาถึงจุดนี้ด้วยความยากลำบาก U_U ภาวนาให้ชนะ คิคิ 555
STORY BY :: ฟาง
✚ 
naru
ความคิดเห็น