คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 >>> ทนไม่ไหวแล้วเว้ย ขอทีเหอะ
“ อ้าว มาแล้วเหรอลูก หลงทางรึไง ถึงมาเอาดึกป่านนี้ ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากในบ้าน
ดูท่าแล้วน่าจะเป็นคุณป้า บอกตามตรงว่าฉันจำไม่ได้หรอก ก็ญาติพี่น้องของคุณพ่อคุณแม่มีตั้งเยอะแยะอะ
ใครจะไปจำได้หมด อีกอย่างฉันไม่เคยมาที่นี่มาก่อนด้วย จึงไม่แปลกอะไรที่ฉันจะจำไม่ได้
“ สวัสดีค่ะคุณป้า หลงทางนิดหน่อยค่ะ แผนที่บอกทางมันแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ”
เนี่ยเหรอคุณป้า ยังสาวอยู่เลยนะเนี่ย สวยด้วย แต่งตัวก็เปรี้ยวซะ นี่ถ้าเจอข้างทางฉันคงนึกว่าเป็นรุ่นเดียวกัน
นะเนี่ย (เว่อไป)
“ ไม่ใช่เพราะแผนที่หรอก เพราะเธอไม่ได้เอาตามาต่างหากหล่ะ ” นั่นไง เสียงมาร
“ ที.. ไปอาบน้ำไป คุณแม่จะคุยกับน้อง ” ดีนะ ที่คุณป้ามาห้ามทัพไว้ซะก่อน ไม่งั้นล่ะ ฮึ่ม! อีกยาวแน่
“ ไม่ไปครับ ผมก็จะคุยกับน้องเหมือนกัน ”
“ อ้าว จริงเหรอลูก แหม... งั้นก็ดีเลย สนิทๆ กันไว้ก็ดี เพราะเดี๋ยวจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน ”
“ ครับคุณแม่ ” ดูมันสิ เนียนนะ หน้าระรื่นเชียว ไอ้ผักชีเอ้ย
“ แป้ง มาเหนื่อยๆ เดี๋ยวทานข้าวเลยนะลูก หิวยังจ๊ะ ”
“ นิดหน่อยค่ะ ” มากเลยหล่ะ
“ ทีไปบอกป้าอุ่น จัดโต๊ะ ”
“ ไม่ไป ใครหิวก็ไปเองดิ ”
“ คุณแม่หิว ”
“ คุณแม่ก็ไปเองดิ เห้ย! ”
“ เออดีเลย งั้นวันนี้บนโต๊ะอาหาร จะมีคุณแม่กับน้อง 2 คน ”
“ อ้าว.. แล้วผมล่ะฮะ ”
“ จะไปรู้เหรอ ”
“ โอเค ก็ได้ๆ ไปให้ก็ได้ ” จ๋อยไปเลย 55+ มันจ๋อยไปเลย คุณป้านี่เก่งจริงๆ เลยน๊า.. สยบตานั่นซะอยู่หมัดเลย
แหม.. ดูท่าเดินเข้าสิ นี่ถ้าคุณป้าไม่อยู่นะ ฉันต้องไปถีบตานั่นหน้าหงายแน่ๆ เลย (นางเอกโหด)
และแล้วการร่วมโต๊ะกันรับประทานอาหารภายในบ้านอัศวพีปกรณ์ก็จบลงอย่างสวยหรู
เพราะไม่มีการต่อล้อต่อเถียงใดๆ ทั้งสิ้น แปลกใจหล่ะสิ ไม่ต้องแปลกใจหรอก ก็พออาหารวางปุ๊บ
เจ้าตัวต้นเหตุก็ โซ๊ยเอา-โซ๊ยเอา อิ่มแล้วก็ลุกไปทันที ไม่มีพูดจาอะไรซักคำ (อยากเถียง) มารยาทน่ะ มีบ้างมั้ย
คุณป้าพาฉันขึ้นมาที่ห้องนอน ห้องนี้ใหญ่มากๆ เลยหล่ะ คุณป้าบอกว่ามันเป็นห้องรับรองแขกมาพัก
แต่ยังไม่เคยมีใครมาพัก แต่ฉันว่ามันแปลกๆ อยู่น๊า.. ห้องรับรองแขกอะไร ใหญ๊ ใหญ่ แถมยังตกแต่งซะสวยเลย
ที่สำคัญอยู่ชั้นบน ติดกับห้องเจ้าของบ้านอีก แปลกจริงๆ ภายในห้องดูสะอาดตามาก
เหมือนกับมีการทำความสะอาดเป็นประจำ เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่ล้วนเป็นสีชมพู แหวะ!! ฉันไม่ชอบสีนี้เอาซะเลย
เมื่อเปิดประตูอีกฝั่งออกไปก็จะเป็นระเบียง ระเบียงนี้ยาวออกไปเชื่อมโยงทั้ง 4 ห้องที่อยู่ติดกันของชั้น 2
ฉันชอบตรงนี้จัง มันเป็นจุดชมดาวได้ดีเลยนะเนี่ย
“ เป็นไง พออยู่ได้มั้ยลูก ”
“ อ๋อ ค่ะสวยมากเลยค่ะ ”
“ งั้นป้าไม่กวนแล้วนะ ป้าไปนอนก่อนหล่ะ ง่วงแล้ว ขาดเหลืออะไรก็บอกได้เลยนะ ”
“ ค่ะ ขอบคุณนะคะ ”
เมื่อฉันชื่นชมตัวห้อง จัดของ อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว ลงมาชั้นล่างได้ยินเสียงทีวี
จากห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ ไม่ต้องแปลกใจหรอก ว่าฉันรู้ได้ไงว่ามันคือห้องนั่งเล่น เพราะว่าหน้าห้องมีป้ายติดไว้ว่า
ห้องนั่งเล่นน่ะสิ (-*-) แปลกจัง กลัวจำกันไม่ได้รึไง คนบ้านนี้ นั่นไง ไอ้ตัวแสบนอนอยู่นั่น
“ ดูด้วยคนนะ ” ฉันพยายามพูดอย่างเป็นมิตรที่สุด
“ ........ ” เงียบ
“ หลับเหรอ ”
“ ........ ” กริบ
“ งั้นฉันขอรีโมทนะ ” ไม่ต้องรอคำตอบ ฉันค่อยๆ แกะมีของผักชี เพื่อจะเอารีโมทออกมา แต่ยิ่งแกะ
มันก็ยิ่งแน่นนน..น ฮึ่ม!! หลุดซะที ไม่ดูหรอก บอล เบิล ไรเนี่ย เลื่อนๆๆ
“ ใครใช้ให้เลื่อนห๊ะ ยัยเบื๊อก ”
“ อ้าว.. ไม่ได้หลับเหรอ ”
“ หลับแล้วมั้ง ”
“ ฉันถามดีๆ นะ ”
“ แล้วทำไมฉันต้องตอบดีๆ ด้วยหล่ะ ”
“ นายจะชวนทะเลาะทำไมเนี่ย ”
“ ........ ”
“ นอนไปเลยไป ”
“ ก็ได้ นอนก็ได้ งั้นยืมตักหน่อยนะ ” พูดจบ ไอ้หน้าผักชีก็เด้งตัวลุกขึ้นมาทันที (ตกใจแทบแย่)
แล้วก็ถือวิสาสะมานอนที่ตักฉัน
“ นี่จะบ้าเหรอ ลุกเดี๋ยวนี้นะ ไปนอนหมอนนู่นไป ” ฉันพยายามผลักหัวไอ้ผักชีอย่างแรงที่สุด
แต่ทำไมมันเกาะเอวเหนียวแน่นหนึบขนาดนี้ เขิลนะ ตาบ้า มากอดเอวฉันได้ไง
“ ไม่ไปอะ จะนอนตรงนี้ มีไรปะ ”
“ บอกให้ลุกไง ฉันง่วงแล้ว จะไปนอนแล้วด้วย ”
“ ก็นอนสิ นอนมันตรงนี้แหละ ”
“ ไม่! ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ ”
“ นี่ หน้าอกเธอเอามาชนมากๆ มันจะทำให้ฉันเกิดอารมณ์นะ ”
“ ไอ้โรคจิต ”
“ อยากลองมั้ยล่ะ รับรองเธอได้.. อุ๊บ! ”
“ นอนไปเลย ไม่ต้องพูดมาก ” ฉันเอาหมอนอุดใส่หน้าของผักชี ก่อนที่จะพูดอะไรบ้าๆ ออกมา ชวนให้ฉันเคลิ้ม
(นางเอกหื่น) ดูเหมือนนายนี่จะหลับไปแล้ว เพราะลมหายใจของเค้า ค่อยๆ สม่ำเสมอ ฉันจึงวางใจได้หน่อย
“ นายเนี่ย หน้าตาดีชะมัดเลยรู้มั้ย เสียอย่างเดียว ปากเสียไปหน่อย ” ขณะที่ฉันกำลังชื่นชมกับความหล่ออยู่นั้น
จู่ๆ เขาก็ลุกพรวดขึ้นมา
“ ทนไม่ไหวแล้วเว้ย ขอทีเหอะ ”
มือหนาได้รูป จับไหล่ของฉันกดลงไปที่โซฟา แล้วล้มตัวทับลงมา มือทั้ง 2 ข้าง ถูกรวบขึ้นไปไว้บนหัวอย่างรวดเร็ว
หน้าของเราอยู่ห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รดต้นคอ มันทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบ ขนลุกไปทั้งตัว
ฉันพยายามดิ้น แต่ผู้หญิง มีรึจะสู้แรงผู้ชายได้ คืนนั้นฉันจึงตกเป็นของเขา อย่างเต็มภาคภูมิ
เห้ย! ไม่ใช่ ยังไม่ได้เป็น
“ กริ๊ดดด.. ไอ้ลามก จะบ้าเหรอ ปล่อยนะ ”
“ บ้าอะไรหล่ะ ป่ะ ขึ้นห้องเลย ตรงนี้ไม่สะดวก ”
“ ปล่อยนะ ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม ไอ้ลามก ”
“ ด่านักใช่มั้ย ได้! จะเป็นไอ้โรคจิตให้สมใจเลย ”
“ กริ๊ดดด... คุณป้าขา ป้าอุ่น ช่วยแป้งด้วย ”
“ คุณแม่กับป้าอุ่น ลองถ้าหลับแล้วตื่นยากจะตาย คืนนี้เธอไม่รอดแน่ ”
“ ปล่อยนะ ไอ้หน้าลองกอง ถ้านายไม่ปล่อยนะ ฉัน... ”
“ ทำไม! จะทำไม ”
“ ถ้านายทำอะไรฉัน นายจะต้องเสียใจ ”
“ 555 คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอจริงๆ รึไง ขี้เหร่อย่างเธอฉันทำไม่ลงหรอก ถอดชิ้นแรกก็เสียอารมณ์แล้ว หึหึ
ฉันแค่ล้อเล่น ”
เพี๊ยะ!!!! (แย่แล้ว เสียงคนโดนตบ)
“ ฉันไปทำอะไรให้ ทำไมต้องแกล้งกันแรงๆ อย่างนี้ด้วย ” น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ดูท่าตานั่นจะตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ฉันไม่สนหรอก มันกลั้นไว้ไม่ไหวจริงๆ ไม่เคยมีใครมาหยามฉันแรงๆ แบบนี้
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้ร้องไห้ ผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันต้องร้องไห้ ฉันไม่มีวันให้อภัย
“ เอ่อ.. คือ ฉันไม่ได้ตั้งใต แค่... ”
“ หยุดพูดไปเลย ฉันเกลียดนาย ”
ตึงๆๆๆๆ ปัง!! (ใครยิงปืน)
“ เดี๋ยวก่อน แป้ง เปิดประตูก่อน ”
“ อย่ามายุ่ง ไปนอนเลยไป ”
“ ออกมาคุยกันก่อนสิ ”
“ …….. ”
“ …….. ”
“ …….. ”
“ เปิดประตูหน่อย ฉันรู้นะ ว่าเธอยังไม่หลับ ”
“ ........ ”
“ ........ ”
“ …….. ”
“ ก็ได้ๆ ขอให้นอนหลับฝันร้ายแล้วกัน ยัยขี้เหร่ ”
“ ........ ” เห้ออ... ไปได้ซักที
ความคิดเห็น