[fic Lumin] Lover Boy รักลงพุงง

ลำดับตอนที่ #5 : LoverBoy☆★อลหม่านวันหยุด★☆ภาคจบ

Lover Boy
☆★อลหม่านวันหยุด★☆

หลังจากนั้นผมก็แว๊บออกมาจากร้านอาหารทันทีสวยไม่คิดจะอยู่ต่อคร่ะไม่งั้นมีหวังได้กระพือกระเป๋าตังเปล่ากลับบ้านแน่ๆ ค่าเสียหายก็เก็บเอากับพวกพี่คริสละกัน กริ้กริ้-..-

 

ตอนนี้ผมชักเป็นห่วงไอ้จุนแล้วสิไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง ไอ้เทามันจะเอาไปฆ่าหมกป่าแถวไหนก็ไม่รู้ ฮือออออ กูขอโทษนะเพื่อนนT-T

 

ในระหว่างที่ผมกำลังดราม่าอยู่นั้นจู่ๆก็มีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งตรงมาปิดตาผมไว้ แล้วก็ตามเสต็ปหนังแหยมยโสธรเหมือนเดิม เจ้าของมือปริศนาที่ฟังเสียงปุ๊บผมก็รู้ว่าเป็นใครดังขึ้นมาถามว่า ผู้ใด๋เอ่ยย??

 

แหม่ กูนี่แทบอยากจะหันไปถีบหน้าเลยครับถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าไอ้หน้าหล่อนั่นเป็นคนเดียวกันกับพระเอกฟิคเรื่องนี้

 

"ไอ้พี่ลู่=_=;"

"จ๋าาาา^ ^"

 

มีค้อนหมั้ย? ถุ้ยย ตามอยู่ได้วู้ว รู้ตัวคร่ะว่าสวยไม่ต้องตามมาคุมขนาดนั้นก็ได้ ตามอย่างกับตูเป็นนักโทษแหกคุกก็มิปานเหร่ออออ

 

"เปาจื่อไหนๆก็มีโอกาสอยู่ด้วยกันแล้วพี่ว่าเราไปเที่ยวกันดีกว่าเน้อะ"ใบหน้าหล่อระยำจนคนเห็นต้องหัวใจระทมนั่นยิ้มหวานมาให้ โอ้ย น่ารักเหร้เหร้ มินซอกบอกเลยไม่ได้โม้

 

ผมพยักหน้าเบาๆส่งไปแทนคำตอบ โอ้ยมึงงงกูจะเป็นลมยิ้มหวานส่งมาอยู่ได้หวั่นไหวแล้วเนี่ย อ้ายยย

 

ผมบิดตัวเล็กน้อยอย่างเขินอายนี่ถ้าไม่ติดว่าอิคุณชายพี่ลู่นี่มันไม่เต็มเต็งนะมินซอกเทใจให้ตั้งแต่สาดน้ำเช็ดตีนนั่นแล้วล่ะ เวร้ยยย เขิลลล>.<

 

"แต่ผมไม่ได้เอาเป๋าตังมานะฮะ" ว้ายยยตอแหลได้ถ้วยออสก้าคร่ะ กรี้ดๆ หุหุ(ทั้งสรรพนามและกริยาเปลี่ยนไปในพริบตา)

 

"ไม่เป็นไรอยากได้อะไรเดี๋ยวพี่จัดการเอง^^"ว่าจบร่างสูงก็ยกมือขึ้นคล้องคอผมจนหัวเซไปปะทะอกแกร่ง ขุ่นพระ!!มินซอกกำลังจะตายไปกับคำว่าหื่น!!น่ากินอ่ะมึงนี่บอกเลยฉันไม่ได้แรดนะ โทษไรท์เตอร์หมดเลยสิเธอว์อรั้ย(*เอิ่ม....- -')

 

อันที่จริงผมก็พอมีตังค์อ่ะนะแต่บั่บ เห้ยยเราต้องประหยัดบ้างไรบ้างตามสเต็ปคนขี้เหนียว อิอิ คุคิ งิ้งิ้(?)

 

ณ ตลาดน้ำ..
 

ช่วยบอกทีว่าหมอนี่ไม่ได้อำตู=_=
 

ไอ้เหร้!!ไอ้เรานี่ก็นึกว่าจะพาไปเดินห้างช๊อปปิ้งไรงี้ซะอีกถ่อออ ที่ไหนได้ตลาดน้ำ!!ไม่อยากจะแซ่ดเลยว่าผมมาที่นี่บ่อยจนหลับตาคลัมหามะนาวลุงก่ำได้เลยนะเนี่ยขอบอก

 

ผมยืนอึ้งไปชั่วขณะ มโนภาพที่วาดไว้ว่าจะได้เดินซบแขนปึ้กๆของไอ้คุณชายพี่ลู่ไปซื้อนู่นนี่พร้อมกับเรียกอีกคนว่าดาลิ้งขามินซอกอยากได้นู่นนี่นั่นถูกพังด้วยง่ามตีนของไรท์เตอร์ภายในไม่กี่พริบตาเดียว

 

ทำไมถึ้งทำกับซอกได้ ซอกจะฟ้องนายก ออ บอ ต๋ออ. ฮืออออ T[ ]T

 

"น่าตื่นเต้นดีเน้อะ^^" คร่ะ!!น่าตื่นเต้นมว้ากกกน่าตื่นเต้นพอๆกับไปสอบโดดหอที่ค่ายทหารครั้งแรกเลย ฉี่แทบราด ถุ้ยย เอาที่หล่อสบายใจคร่ะ=_=

 

ถึงที่นี่จะไม่ใช่ที่ที่ผมตั้งใจว่าจะมาก็ตามแต่ดูเหมือนว่าร่างสูงข้างกายผมนี่แลจะดูมีความสุขตื่นตาตื่นใจกับที่นี่ซะเหลือเกิน ทั้งๆที่บ้านพี่แกก็ออกจะรวยแท้ๆไม่เคยมาที่นี่เลยรึไงนะ

 

ไอ้คุณชายพี่ลู่เอาแต่แวะดูนู่นนี่ไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เดินผ่านร้านปลาทูก็จ้องปลาเค้าอยู่นั่นแหละจนแม่ค้ายืนทำตาขวางใส่อย่างกับจะยกค้อนไล่ทุบผมนี่ต้องลากไอ้คนไม่เต็มออกจากตรงนั้นซะก่อนที่จะโดนหักคอจิ้มเกลือ- -

 

"โอ้ะๆ นั่นๆอะไรอ่ะ*0*?"ผมหันไปมองสิ่งที่ไอ้คุณชายพี่ลู่ชี้ให้ดู
 

"อ๋อ ไอติมหลอดน่ะ=_="
 

ไอ้เราก็นึกว่าตื่นเต้นอะไรนักหนา...ที่แท้ก็ไอติมหลอด ร่างสูงพยักหน้ารัวๆอย่างเข้าใจแล้วจ้องมองถังขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำแข็งอยู่ข้างในที่ถูกเขย่าไปมาอย่างเมามันด้วยสเต็ปการเขย่าขั้นเทพของพ่อค้า

 

"อยากลองหมั้ยล่ะ?"ผมหันไปถามไอ้คุณชายพี่ลู่หันมาพยักหน้ารัวๆอีกรอบ เหอะๆ น่ารักดีแฮะ

..

ผมเดินไปยังร้านไอติมโดยมีร่างสูงนั่นวิ่งตามมาติดๆไอ้คุณชายพี่ลู่ดูตื่นเต้นสุดๆ สักพักพ่อค้าก็หยิบไอติมมาให้พวกผมสองแท่งไอ้คุณชายพี่ลู่รีบปรี่ไปเอาไอติมอย่างกับกลัวว่าเด็กน้อยหอยสังฆ์แถวนั้นจะแย่งไปกิน ถถถถ

 

"เท่าไหร่ครับ?"
 

"5บาทครับ^^"เจ้าของร้านตอบด้วยรอยยิ้มสดใสจนปากพี่แกนี่คือถ้าฉีกนี่คงฉีกไปถึงหูละแหม่ะ

 

"omg!!! ห... ห้า.....ห้าบาท!!!??0-0" สีหน้าไอ้คุณชายพี่ลู่แลดูตกใจปานมีเครื่องบินพุ่งมาชนบ้านก็มิปานแหม...อะไรมันจะขนาดนั้น=_=

 

"ท...ทำไมถูกขนาดนั้นล่ะครับ!!!"

 

เอิ่ม......นี่พี่แกก่ะจะเอาให้คนแถบนั้นตกใจตายเลยใช่มะห๊าาาา ตอบสวยที เทลมีนาว!!

 

"ก..ก็...ก็ลุงขายแบบนี้มานานแล้วนี่ครับ แหะ^^;"คุณลงคนขายดูจะตื่นตระหนกกับอีท่าทางประหลาดนั่นซะเหลือเกิน เป็นกูกูก็กลั้วะะ เอ้ออ

 

"แล้วนี่ลุงไม่ขาดทุนแย่เหรอครับ0.0!!!"

โอ้เอากันเข้าไป=_=

ใครก็ได้พาตูไปให้พ้นจุดจุดนี้ที้!!! เฮลมีพลีสสส

 

"ก็ไม่หรอก..."
 

"ลุงเอาไปเลยนะครับไม่ต้องทอน!!"
 

ห๊าาา นี่ผมตาฝาดไปรึอย่างไร!!ไอ้คุณชายพี่ลู่นั่นยัดแบงค์พันให้ลุงคนขายซะดื้อๆ

 

"เฮ้ยได้ไง!!!!"ผมรีบดึงแบงค์พันบนมือลุงคนนั้นออกมาทันที เงินตั้งพันนึงใครใช้ให้เที่ยวเอาไปให้คนอื่นกันถึงบ้านจะรวยโคตรก็ไม่ควรมาใช้เงินฟุ่มเฟือยว่ามะท่านผู้ชม?

 

ผมล้วงเอาเศษเหรียญอันมีค่าในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจ่ายแล้วหันมาถลึงตาใส่ร่างสูงพร้อมกับลากออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

 

ผมแอบเห็นได้ว่าลุงแกมองผมด้วยสายตาเคียดแค้นสุดๆจนผมแทบยืนอยู่แถวนี้นานไม่ได้ น่ากลัวเป็นที่สุดคร่ะ อ่ะเฮื่อออ(?)

 

"เปาจื่อทำแบบนั้นได้ยังไงน่าสงสารลุงเค้าจะตาย เราได้ไอติมมาตั้งสองแท่งนะ"พ่อพระสุดๆจนไม่รู้ว่าจะวิ่งไปหาธูปที่ไหนมาปักไอ้ลูกตานั่นสักที

 

"บ้าเหรอ!ซื้อไอติมแค่5บาทแต่เอาเงินให้เค้าตั้งพันนึงนี่สติสตังค์ยังครบป่ะเนี่ย อ่ะนี่เอาไป!"ผมดึงมืออีกขึ้นมาแล้วเอาแบงค์พันนั่นคืนไป

 

"แล้วจำไว้เลยนะ ถึงจะรวยมากแค่ไหนน่ะก็อย่าใช้เงินทิ้งๆขว้างๆกว่าจะได้มาแต่ล่ะบาทนี่มันลำบากรู้หมั้ย"ผมบอกก่อนจะเดินนำอีกคน ไอ้คุณชายพี่ลู่ยืนนิ่งอยู่สักพักแล้วเดินตามผมมาอย่างเงียบๆ

 

ผมเป็นลูกแม่ค้าไง เออ ไอ้เรื่องการใช้เงินนี่คือประหยัดได้ก็ต้องประหยัดเงินหายากจะตายห่าใช่ว่านั่งเกาตีนอยู่เฉยๆแล้วมันจะหล่นลงมาจากสวรรค์สักหน่อย นี่มันฟิคเท็ดดี้แบร์นะไม่ใช่หนังเทวดาท่าจะบ๊องส์อ่ะถ่อออ

 

"มินซอก..."
 

"หืม?"
 

"ขอบคุณนะ ฟอด~~"
 

"⊙-⊙!!"
 

ผมถึงกับยืนอึ้งกันเลยทีเดียว 

 

เชรดดดดไอ้พี่ลู่นั่นจุ๊บแก้มโผมมมมม หมดกานนนความบริสุทธิ์บนแก้มข้างซ้ายที่สะสมมานมนานฮื่ออออ(?)

 

พอฉวยเอาความหอมบนแก้มนุ่มนิ่มผมไปพี่แกก็เดินล้วงกระเป๋านำผมไปเฉยเลย ปล่อยให้คนโดนลวนลามแบบผมต้องยืนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอยู่คนเดียว

 

.

ผมกับไอ้คุณชายพี่ลู่พากันเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยไปนู่นนี่นั่นบ้าฃตามประสาจนตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาถึงเวลา4โมงเย็นแล้ว แต่ผมว่า4โมงในประเทศไทยนี่ไม่เย็นเลยนะ=_=

 

"ช้าชมัด=_="ผมยู่ปากอย่างขัดใจ ไอ้คุณชายพี่ลู่บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียวในผมรออยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนจนกระทั่งตอนนี้เห็นทีจะเกือบๆ20นาทีละ

 

นี่ไปขี้รึไงฟ่ะตกส้วมจมขี้ตายแล้วรึเปล่าก็ไม่รู้ เอิ่ม....แล้วถ้าเกิดตกส้วมตายจริงๆขึ้นมาใครจะรับผิดชอบให้ฟ่ะ โทษไรท์เตอร์เอานะครัชผม(*อ้าวว)

 

"มินๆครับ^^" โว้วววนี่ผมหูฝาดหรืออย่าฃไรใครช่วยตอบไอ้คุณชายพี่ลู่เรียกผมว่ามินๆ อ้ายฟินนสุดๆคร่ะน่าอิจฉาตัวเองเป็นที่สุด ก็นะเกิดมาสวยมีเสน่ห์ กร๊ากกกกก-..-

 

"หืม?"ผมยิ้มตาหยีหันไปหาร่างสูงที่ยืนมองผมอยู่ อย่าบอกนะว่าบรรยากาสแบบนี้ไอ้คุณชายพี่ลู่ก่ะจะขอผมแต่งอ่ะ ว้ายยยมโนไปไกล55555

 

"อ่ะนี่ของขวัญ"มือหนายื่นกล่องมือถือไอโฟนมาให้ ผมมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ ให้? เนื่องในโอกาสอะไรล่ะ?

 

"ให้ทำไม??"
 

"แหะๆคือพี่...ทำโนเกียของมินๆพังน่ะ"
 

"หาาา???"

 

ไอ้คุณชายพี่ลู่เกาคางแก้เก้อแล้วยิ้มแหย่ๆมาให้เอร้ยมุงนะร้ะมะมะโรยยย>.<

 

"พี่ขอโทษนะ.."
 

*^* น่ารักค่าาา ขอแบบนี้ใส่ถุงกลับบ้านสักถุงนึงดิ้!!

 

ผมยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะรับกล่องโทรศัพท์เครื่องนั้นมา ใจผมเต้นไม่เป็นส่ำเลย..'//'

 

"ขอบคุณนะ.//."ผมตอบเสียงแผ่ว
 

"กับแฟนน่ะมากกว่านี่ก็ให้ได้นะครับ^^" ก้มลงมากระซิบข้างหูเสียงแผ่วจนผมนี่แทบจะล้มทั้งยืน ลู่หานเป็นคนที่เล่นมุขได้เสี่ยวสุดๆ

 

งื้อ...ตาบ้า!!!
 

หลังจากผมกับไอ้พี่ลู่ไป...เอิ่ม...ออกเดทหรืออะไรเถือกๆนั้นเสร็จสับไปด้วยดีแล้วร่างสูงก็อาสาขับรถมาส่งกันถึงที่เลย

 

"ไปนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ"ว่าจบก็ส่งรอยยิ้มพิมใจมาให้ใจสั่นเล่นโอ้ยย มินซอกจะใจวายตาย

 

ไอ้เราก็ทำได้แค่โบกมือตอบแล้วก้มหน้างุดเพราะความเขินล่ะน้า..

 

เมื่อรถสปอร์ทคันหรูเคลื่อนตัวออกไปจนสุดซอยพร้อมกับเสียงไล่งับล้อรถของหมาบ้านข้างเงียบลงผมก็เหลียวตัวกลับทันที

 

ผมก้มมองมือถือใหม่ที่ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อนั่นซื้อให้ สายห้อยโทรศัพท์คู่ที่ผมซื้อติดตัวมาตอนขลากับมันห้อยเด่นอยู่บนไอโฟนหกอันสีขาวสะอาดตาของผม

 

"ไอ้พี่ลู่คนบ้า..."ลอบยิ้มน้อยๆก่อนจะกดเปิดเครื่องขึ้น

 

กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

เสียงข้อความดังขึ้นติดต่อกันจนน่ากลัว ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างละ- -

 

'ไอ้เหมี่ยวคิมจุน   76 SMS'
 

ผมยืนมองข้อความนั่นนิ่งก่อนจะสบถในใจว่าชิบห่ายล่ะ!!

 

ผมไล่อ่านข้อความพวกนั้นทันที
 

Sms50
 

-ซอกมาช่วยชั้นด่วน!!!-
 

Sms60
 

-โอ้ยยย ชั้นจะถูกฆ่าตายอยู่แล้วนะมินซอกกกกT T-
 

Sms75
 

-ไม่ต้องมาแล้วล่ะ..... Y.Y-
 

Sms76
 

-พรุ่งนี้เตรียมหาหลุมไว้ได้เลย!!-
 

สวยชิบหายแล้วคร่ะY Y
 

นี่ตูผิดใช่มะ? ฮื่อออออออ โอ้ยยยดราม่าแพร่บบบบบ



-------------------------------------------------------------------

Talkkkk
สวัสดี ทูบีควันตี้นิววว จุ๊บๆ