[fic Lumin] Lover Boy รักลงพุงง

ลำดับตอนที่ #3 : LoverBoy★☆อลหม่านวันหยุด☆★ภาค1

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
rLover Boy

Lover Boy
#2 อลหม่านวันหยุด ภาค1



ทุกอย่างช่างสงบสุข วันหยุดสองวันอันมีค่าที่ผมเฝ้ารอมานานหลังจากที่ต้องเรียนและทำการบ้านและงานกองมหึมาส่งอาจารย์
แต่แล้ว.......วันอันแสนสงบของผมก็ถูกทำลายลงเมื่อหทมอนั่นก้าวเข้ามาในชีวิต

ผมนั่งหน้าบึ้งอยู่ในรถคันหรูซึ่งไม่รู้ว่าชาตินี่ผมจะมีโอกาศได้ขึ้นมานั่งมันซักกี่รอบก็ไม่รู้,
 

 

ผมกรอกตามองเจ้าของรถผมสีน้ำตาลหน้าตาจัดว่าโอเคพอเข้าวัดไปงัดเงินบริจากได้(?)แต่ใบหน้าหล่อละลายนั่นไม่ได้ทำให้ผมพิศวาทเลยซักนี้สสนึง!!!

 

 

ไอ้พี่ลู่นั่งผิวปากขับรถอย่างสบายใจเฉิบผิดกับผมที่นั่งหน่ามุ่ยคิ้วขมวดอย่างไม่สบอารมณ์กับการกระทำไม่กลัวกฎหมายของหมอนี่สุดๆเล่นลากผมขึ้นรถมาโดยไม่ถามความสมัครใจคอยดูเถอะสวยจะแจ้งความ!!

 

 

"ทำไมทำหน้าอย่างกับคนปวดขี้แบบนั้นล่ะ หื้ม^^?"อะ...ไอ้เชี้ยยยยย หน้ามุ่ยๆแบบนี้เค้าเรียกว่าน่ารักเว่ยนี่ตูอุส่าแอ๊บจนแก้มแทบรั่วแล้วนะหมอนี่มันเข้าใจคำว่าถนอมน้ำใจหมั้ยตอบบบ

 

"หยาบคาย!!"ดูปากมินซอกนะคร๊ะไอ้!เหร้!-"-

 

"เปล่านะครับ^^" โอ้ยย เถียงได้หน้าตายมากเลยไอ้หมอนี่คนแบบนี้ก็มีอยู่บนโลกด้วยโว๊ะ!
 

 

"ไม่คุยด้วยแล้ว!"ผมค้อนใส่แล้วหันหน้าออกไปทางกระจกรถมองวิวข้างถนนอันคุ้นตาแหงล่ะผมมาวิ่งเล่นแถวนี้ออกบ่อย

 

"ดูหน้าเครียดๆฟังเพลงดีกว่าน้อะ^^" เออดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องน่าปวดหัวของหมอนี่ให้มาก

 

ผมเอนตัวชิดฝาเขยิบออกห่างหมอนี่ให้ไกลที่สุดในขณะที่มือเรียวก็เอื้อมมาเปิดเพลงเช่นกัน

 

 

ผมนั่งนิ่งไม่ปริปากพูดอะไรจนกระทั่งเสียงเพลงนั่นดังขึ้น..

 

 

~~กลางดงควันปืน... พี่เฝ้ายืนสู้เหล่าร้ายยย~~~

 

 

ผมแทบทุบเครื่องเล่นเสียงนั่นพังคามือนี่มันเพลงโลกไหนกันฟร่ะ!!ผมหันขัวบไปหาเจ้าของรถร่างสูงที่นั่งฮัมเพลงตามจังหวะลูกทุ่งนั่นอย่างเป๊ะทุกประโยค

 

 

"นี่มันเพลงอะไรของนายเนี่ย!!"

"จุ๊ๆ เรียกพี่ลู่สิ"

"พี่ลู่...เห้ย!!แล้วนี่มันใช่เวลารึไงเนี่ย ปิดเพลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"

 

 

คนอะไรหน้าตาก็ออกจะดีแท้ๆดูฟังเพลงดิ!!ไม่อยากจะบอกเลยว่าเพลงจีนเก่าๆของอาม่ายังน่าฟังกว่าเยอะเลย-"-

 

"ทำไมอ่ะ เพาะออกพี่ชอบมากๆเลยนะ^^"

ใครถามมิทราบบบบ เพาะของเอ็งข้าฟังไม่ได้โว้ยยยเพลงบ้านๆแบบนี้หญิง(?)ฟังไม่รู้เรื่องคร่ะมันไม่ใช่แนวน็อทสไตล์อ่ะใจป้ะ!??

 

"โอ้ย มีเพลงสตริงป้ะ??เพลงเกาหลีอิงลิสอ่ะมีมะ??"

"ไม่อ่ะพี่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง- -"

อ้ากกกกก มินซอกจะบ้าตายผมนี่แทบอยากจะจับหน้าหล่อระยะประชิดนั่นโขกกับพวงมาลัยรถซะจริงจริ้ง!

 

"Overdoseอ่ะมีป่ะ?ของexoอ่ะ"

"exo???อะไรอ่ะ ยี่ห้อรองเท้าหรืออะไร??"

"โอ้ย ตาย!!!"ผมวีนแตกทันทีเลยนี่ถ้าไม่เห็นแก่ไอ้หน้าหล่อๆนั่นน่ะมิซอกคนนี้แหละจะยกขาอันเรียวงาม(?)คิ้กเข้าก้านคอนั่นให้!

 

ผมเอามืออุดหูอย่างนึกรำคาญนี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าบ้านของตัวเองมันช่างไกลแสนไกล ไกลโคตรๆกว่าปกติเลยให้ตายสิ- -

 

ไรท์เตอร์ปล่อยผมนั่งแช่งพระเอกฟิคของชีได้สักพักรถคันหรูซึ่งผมไม่ทราบยี่ห้อก็เคลื่อนตัวมาจอดสนิทอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นของผม

 

ผมลากรถจักรยานออกจากหลังรถนั่นอย่างยากลำบากแหม่!!ยัดใส่ซะเต็มแรงนี่ถ้าจักรยานสุดรักของผมพังผีที่ไหนจะเอามาใช้คืนกันห้ะ!นี่อากงอุส่าให้เป็นของขวัญเลยนะแถมยังเป็นคันที่เจ้าตัวแกจับสลากได้ซะอีก(ซึ่งผมควรปลื้มใจ- -;)

 

"โห...."ไอ้พี่ลู่หานนั่นเดินลงมาจากรถอ้าปากพงาบๆมองบ้านผมทำตาโตแบบอึ้งๆปานเห็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับ10ของโลกอย่างงั้นล่ะ

 

"มองอะไรนักหนา"ผมบ่นกับตัวเองเบาๆทำปากขมุบขมิบอย่างหมั่นไส้

"นี่บ้านเปาจื่อเหรอ?"โอ้ยย เรียกเปาอีกแล้วช้านชื่อมินซอกเว้ยยยแล้วไอ้คำว่าจื่อนั่นจะเติมมันทำไมไม่แนวเอาซะเลยสวยไม่ชอบหนูไม่ปลื้ม!!!

 

"อืม"ตอบไปสั้นๆแล้วเข็นจักรยานสุดรักตรงไปยังประตูรั้วบ้าน

"โหย..เล็กยิ่งกว่าบ้านพักคนใช้ของพี่อีก.."

 

ห๊าา!!!ว่าไงนะ!!สาบานทีว่าที่กล่าวออกมานั่นคิดแล้ว ฮึ่ม!ใช่สิ้บ้านพี่มันจนนนหน้ามนต์จึงไม่สนใจจจจ(?)บ้านตูไม่ได้รวยเหมือนบ้านคุณมรึงนี่หว่าเช้อะ!!

 

"เออ บ้านจนแคบด้วยหลังคาก็ยังรั่วเสาบ้านก็ผุแล้วมีปัญหาไรมิทราบ ส่งแล้วก็รีบๆกลับไปพระราชวังของนายเซ่!!"ฮื่อยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งซ้ำเติมความทรุดโทรมของบ้านตัวเอง

อย่าให้มินซอกคนนี้ถูกหวยจนรวยนะพ่อจะซื้อประเทศไทยทั้งประเทศทำแลนมาร์คไว้เดินเล่นย่อยไขมันแม่งซะเลยT^T

 

"ขอเข้าไปหน่อยสิ^^"

"วู้ เรื่องไรมิทราบ ไม่ให้เข้าเว่ย!!"ผมยกขายกแขนบังประตูรั้วไม่ให้ร่างสูงโปร่งนั่นผ่านเข้าไปได้เด็ดขาด!!

 

"อ้าวหมินนั่นลูกทำอะไรอยู่น่ะ มาช่วยแม่จัดของหน่อยเดี๋ยวจะเปิดร้านไม่ทัน"เสียงของแม่ดังขึ้นเรียกผมที่ยืนบังประตูบ้านกันคนหล่อบ้านรวยอย่างไอ้พี่ลู่หานนี่อยู่

 

เสียงของแม่ไม่ได้ทำให้ผลละความพยายามเลยแม้แต่น้อย

"หน่า ยังไงเราก็เป็นหนุงหนิงกันนี่เน้อะเข้าไปทำความรู้จักกับหม่ามี้กับแดดดี้สักหน่อยจะเป็นไรไป^^"

ไม่โว้ยยยย หนุงหนิงหร่าเหวไรไม่รู้เรื่องชั้นจำได้ว่าไม่เคยไปตกลงเป็นหนุงหนิงตุงติงจิงเกิลเบลอะไทั้งนั้นแหละโว้ย!!

 

"ดูปากนิชซอกนะคร๊ะ โน!!เวย์!!"
 

 

"มินซอกไม่ได้ยินที่แม่พูดรึไงห้ะ!!"ไอ้พี่ลู่หานไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อคุณแม่ที่รักก็เดิ่นดุ่มๆออกมาจากบ้านแล้วแว้ดใส่ผมใหญ่ก่อนที่นางจะหันไปป้ะกับไอ้พี่ลู่ที่ยืนเปร่งออร่าคนมีตังอยู่หน้าประตูชวนให้คนข้างบ้านพาลนึกหมั่นไส้กันเป็นแถว

 

 

"อุ้ย...ไม่ทราบว่ามาหาใครเหรอคะ?"แหม่....แม่มีสามีแล้วนะลูกสามแล้วด้วยได้ข่าว=_=

 

 

"ผมมาส่งเปาจื่อน่ะครับคุณป้า^^"

"ไม่เอาๆเรียกพี่ดีกว่านะจ้ะโฮะๆ^0^"

เอิ่ม......แม่ครับ=_=...

 

 

"แล้วนี่เป็นเพื่อนหมินเหรอจ้ะ?"

"แฟนครับ/ไม่รู้จักกันครับ!!!"ผมพูดแทรกขึ้นทันที ฟงแฟนไรเล่าคนบ้าแบบนี่จ้างก็ไม่เอาเว่ยแต่ถ้าจ้างหนักหน่อยก็ค่อยพูดกันอีกทีหุหุ..$-$

 

"อุ้ยตายเป็นแฟนหมินเหรอเนี่ย แหม่คงลำบากแย่เลยนะจ้ะ"ไม่ช่ายนะแม่ซี้ซั้วต่าผมไม่ใช่แฟนมานนนแล้วไอ้ที่ว่าลำบากแย่นั่นคืออะไรรรร

 

"เชิญข้างในก่อนนะจ้ะ^^"

"เห้ยยยย stopppp!!!คุยกันไม่กี่คำก็ชวนเข้าบ้านแล้วเนี่ยนะได้ไงอ่ะผมไม่ยอมให้หมอนี่เหยียบเข้าบ้านผมเด็ดขาดดดด"

 

โป๊ก!! ผมก้มลงกุมหัวของตัวเองแน่นเมื่อแม่ผู้เป็นที่รักเขกมะเหงกอรหันต์นั่นใส่กระโหลกผมอย่างจัง

 

"พูดมากจริงชั้นเป็นแม่แกนะ"แม่เอ็ดเสียงดุใส่ก่อนจะหันไปยิ้มแก้มปริให้ไอ้พี่ลู่บ้านั่น นี่ใครเป็นลูกชีกันแน่ห้ะ!!ขุ่นแม่ลำเอียง!!

 

ว่าจบนางก็ผายมือเชิญไอ้พี่ลู่หานเข้าบ้านไปทิ้งผมให้เดินลากจักรยานตามด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ-"-

 

ไอ้พี่ลู่หันมายักคิ้วหยิบตาใส่ผม คิดว่าหล่อไง?เออหล่อมากหล่อลากไส้เลยไอ้พี่บ้า!!!T^T

น่าถีบจริงๆให้ตายเถอะจ๊อด

 

 

"นี่จ้ะน้ำ"เมื่อเดินเข้ามาถึงในบ้านแม่ก็เช็ดโต๊ะซะยกใหญ่แล้วเอาน้ำมาวางมาตั้งให้ถึงมือเลยก็ว่าได้ผมที่เดินอาดๆตามมาก็ได้แต่มองและแผ่รังสีอำมหิตไปให้อยู่ห่างๆ

 

 

สักพักแม่ก็เดินสบัดก้นออกจากบ้านไปสิงสถิตอยู่ในร้านของตัวเองต่อหลังจากคุยกับไอ้พี่ลู่นั่นจนพอใจแล้วทิ้งผมให้นั่งมองหมอนั่นอยู่ห่างๆคนเดียว

 

ไอ้พี่ลู่มองไปรอบๆบ้านผมแล้วก้มลงจ้องแก้วที่บรรจุน้ำอย่างกับกำลังมองหาเศษเสี้ยวผงยาพิษหรืออะไรซักอย่างที่เขากำลังหามันอยู่ เอิ่ม..นั่นแหละ

"มันไม่มีสัปหลาดกระโจนออกมาจากแก้วนั่นหรอกน่า= ='"แต่ถ้าเกิดมีขึ้นมาจริงๆสัปหลาดตัวนั้นคงเป็นผมนี่แหละ เหอะๆ

 

"ถ้าพี่กินเข้าไปแล้วจะปวดท้องหมั้ยอ่ะ"

โอ้ยยยยย มินซอกคนนี้จะบ้าตาย!!ถ้ากินน้ำแค่นี้แล้วปวดท้องนะป่านนี้ตูไปนอนเกาพุงอยู่ในหลุมแล้วโว้ยยยย

 

"ไม่ตายหรอกน่าโว้ะ!!"

"เปาจื่อ..."

ชื่อมินซอกว้อยยยยยยย!!

 

"อะไร= ="

"แลกเบอร์หน่อยสิครับ^^"

"ห้ะ?....ไม่ให้เด็ดขาด.."

 

"เปาจื่อรู้หมั้ยว่าถ้าหม่อมแม่พี่รู้ว่าพี่โดนเด็กบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เอาน้ำถูพื้นมาสาดใส่ล่ะก็เด็กบ้าคนนั้นมีหวังได้บอกลาครอบครัวอันเป็นที่รักไปตลอดชีวิตแน่^^"

 

".......097-9431-XXX!!!!!"ลิ้นแทบจะพันกันตายนี่ผมกำลังคุยกับไอ้คนใจทรามอยู่ไงฮืออออไม่น่าเลยใครก็ได้ช่วยบอกไรท์ให้กลับไปแก้ไขอินโทรที!!ผมจ้างเลยเนี่ย5บาทเอาไปปปT[ ]T(ปาตังค์ใส่)

 

"ฟังไม่ทันอ่ะเอาโทรศัพท์มาสิ^^"

"เรื่องไรเล่าไม่ให้!!"

"โทรหาหม่อมแม่ดีกว่า^0^"

"เอาไปเลยไป้!!!" 

 

ฮือออออ ไอ้ฮิตเลอร์ไอ้เผด็จการ!!!อยากเห็นคนสวยๆ(?)ตายมากรึไงโลกยังต้องการคนสวยแกร่งอย่างชั้นอยู่นะ!!

 

"ใช้ไงอ่ะ??"ไอ้พี่ลู่จับโทรศัพท์อันหรูเริศของผมพลิกไปมาอย่างกับไม่เคยพบเคยเห็นก่อนจะยื่นมันมาให้ผม

"มาเน่!!ฮ่วย ไม่รู้จักไง้โนเกีย1200อ่ะรุ่นคลาสสิคๆ(?)- -"

 

เห็นสภาพมือถือคู่ใจของตัวเองแล้วอยากจิครายฮืออออมีหนังยางรัดด้วยนะโอ้ยอาภัพยิ่งกว่าแดจังกึมที่โดนถีบหัวส่งตกเรือตายระหว่างไปเกาะเสม็ด(?)

 

"โอ้โห้*0*!!!!"อะไรกันอีกล่ะครับไอ้คุณชายพี่ลู่=_=

 

"สมัยนี้ยังมีอยู่อีกเหรอ!!!!"

=_=; <<หน้าผม

 

 

ไม่เคยเห็นก็ไหว้ซะสิถ่อออ

 

 

"เราแลกกันใช้เถอะเปาจื่อ!!"ห้ะ อะไรนะwhat!!???ผมหูฝาดไปรึไงเนี่ยไอ้คุณชายพี่ลู่นี่ขอแลกมือถือกับผม

"ว่าไงนะ!!??"

 

"เถอะน่าแค่ชั่วคราวก็ได้^^"

ไอ้คุณชายพี่ลู่ล้วงไอโฟนหก(เช็ด)สีขาวเคสลายชินจังดูมุ้งมิ้งไม่หยอกออกมาแล้วแกะเอาซิมด้านในออกจากนั้นก็จัดการแกะหนังยางเปื่อยๆบนไอ้มือถือดึกดำบรรของผมออกและแงะเอาซิมข้างใน

 

พอจัดการแลกซิมเสร็จสับก็เอาไอโฟนเครืองหรูโครตซึ่งไม่รู้ว่าชาตินี้ทั้งชาติผมจะมีบุญได้แตะมันรึเปล่ามาให้ผม โอ้ยซึ้ง...T^T

 

"มีเบอร์พี่แล้วก็ต้องขยันโทรมาเอาใจพี่นะครับรู้หมั้ย^^"ว่าจบก็เดินมาหยิกแก้มของผมดึงไปมา โอ้ยเจ็บ แต่มีความสุข ฮื่ออ ของฟรี..Y^Y

 

 

 

หลังจากที่ไอ้คุณชายพี่ลู่มานั่งสิงสถิตอยู่ในบ้านผมเป็นเวลาตั้งแต่เช้ายันค่ำพี่แกก็ลากร่างกายอันเจิดจรัดออกจากบ้านผมไปไม่วายหันมาโบกไม้โบกมือให้ผมกับแม่อีก พอไอ้คุณชายพี่ลู่กลับไปแล้วหญิงแม่เมียป๊าก็หันมาทำตาวิ้งวับใส่ผมพร้อมกับสั่งผมด้วยเสียงอันน่าผวาว่า 'คนหล่อๆรวยๆแบบนั้นอย่าได้ปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาด!!!!"

 

 

งื้ออออ ชีวิตอันสงบสุขของผมมันชักจะเริ่มวุ่นวายขึ้นมาทุกวันแล้วสิT-T...




--------------------------------------------------------



Talk

เย่ๆๆๆๆๆ มาลงช้าไปหน่อย ขอโต้ดก้าบบบบบบ
วันนี้ไฟที่บ้านดับทั้งวันเลย ฮรือออออ แต่สุดท้ายก็ได้ลง ว่ะ555555
เค้าไม่มีรูปโนเกียล้านปีของพี่หมินอ่าา ไว้จะเอาลงทีหลัง อิอิ

ทูบีควันตี้นิวส์ กริ้กริ้

#รักคนเม้น ซารางเฮ<3 <3 <3

*