คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >Kawaii??
“อื้อ.....”ร่างบางเริ่มขยับตัวและค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆจนยามาโมโตะต้องรีบผละ
ออกจากฮิบาริทันที
“อะ...อา ตะ...ตื่นแล้วหรอ^^”
“ที่นี่ที่ไหน?....”ฮิบาริเอ่ยปากถามพลางมองไปรอบๆ
“ก็...ห้องนอนของฉันไง พอดีนายเผลอหลับไปนะ^^a”
“....นะ....นาย..คงไม่ได้ทำอะไรฉันใช่มั๊ย!!?”ฮิบาริหน้าซีดเผือกด้วยความ
ตกใจกลัวชายร่างสูงที่อยู่ข้างหน้า
“ใจเย็นสิ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกน่า....นายเป็นลูกหนี้ของฉันนะ ...จะทำ
อะไรได้ยังไง^^”เมื่อฮิบาริได้ยินยามาโมโตะบอกอย่างนั้นก็ถอนหายใจ
ออกมาอย่างโล่งอก
“แล้ว..ทำไมนายต้องพาฉันมาบ้านนายด้วย- -”
“นายก็ต้องทำงานใช้หนี้ฉันไง”ยามาโมโตะตอบแบบชิวๆโดยที่ไม่สังเกต
ร่างบางที่อ้าปากค้างด้วยความอึ้งไปแล้ว
“มะ...หมายความว่า..ฉันต้องอยู่ที่นี่เพื่อทำงานใช้หนี้นายงั้นหรอ=[ ]=.....”
“อืม...ใช่ นายไม่ต้องห่วงเรื่องที่พักหรือเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายอะไรหรอกนะ...
นายพักอยู่ห้องฉันก็แล้วกัน ส่วน...งานน่ะ ไปถามมุคุโร่เอา”
“มีเหตุผลอะไรบ้างที่ฉันจำป็นต้องนอนกับนาย ห๊ะ=_=”ฮิบาริกลับมาทำหน้า
เบื่อโลกอีกครั้ง
“หรือนายไม่อยากจะนอนทั้งคืนเลยละ^^”
“นะ..นาย...-/////-”ร่างสูงแอบหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าตอนนี้ใบหน้า
หวานของร่างบางเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ฮะๆๆ ให้ตายสิ ยังเช้าอยู่นะ...นายพร้อมแล้วหรอ^O^”
“ยะ..หยุดพูดได้แล้วน่า>/////< คือ...ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย...
หิว....= =”ฮิบาริบอกก่อนที่จะลูบท้องของตน
“งั้น..ลุกซะ..เดี๋ยวฉันพาไปห้องอาหาร^^”ยามาโมโตะยิ้มก่อนที่จะดึง
(ฉุด=.=)ฮิบาริให้ยืนขึ้น
“ฉันเดินเองได้นา..ไม่ต้องจับมือไว้หรอก- -*”
“เดี๋ยวนายหลง^^”ยามาโมโตะว่าพลางจูงมือฮิบาริเดินไปตามทางก่อนที่จะ
มีเมดคนหนึ่งเดินมาชนฮิบาริเข้าอย่างจัง ทำให้เหยือกนมที่เธอถือมาด้วย
กระเด็นใส่ตามตัว
ของฮิบาริ
“ขะ...ขอโทษค่ะๆ คือฉันไม่ได้ตั้งใจ ขออภัยด้วยนะค่ะT T....”
“ให้ตายสิ...เปียกหมดแล้ว...”ฮิบาริบ่นเบาๆในขณะเมดคนเดิมก็ยังคงพูดคำ
เดิมๆไปมา
“ไม่เป็นไรๆ^^ ไปเถอะๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”คุณชายที่ตอนนี้ใหญ่(=.,=(?))ที่สุดใน
บ้านบอกก่อนที่เมดคนนั้นจะโค้งเพื่อเป็นการขอโทษอีกครั้งและเดินจากไป
“ยะ...แย่จริงๆ วันนี้วันซวยของฉันรึไงกัน- -*”
“ไม่เอาน่า^-^ แบบนี้นายก็น่ารักดีออกนะ^O^”
“มองมุมไหนของนาย(ว่ะ) - -”ฮิบาริทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเข้าหากันอย่าง
อารมณ์เสีย
“นายก็น่ารักทุกๆมุมนั่นแหละนะ^O^”ยามาโมโตะพูดจนร่างบางเริ่มหน้าแดง
ซ่านอีกครั้ง
“-/////-ฉะ...ฉันไม่คุยกับนายแล้ว!!”สิ้นสุดเสียงฮิบาริก็รีบวิ่งหนียามาโมโตะ
“เฮ้ย! เดี๋ยวก็หลงหรอกฮิบาริ!”
[Hibari say]
หลังจากที่ผมวิ่งหนีมาโดยไม่ดูสภาพตัวเองก็มาหยุดอยู่ที่ไหนไม่รู้- -* คือง่ายๆ
‘ผมหลง!!’
เฮ้อ...หิวจนจะหมดแรงอยู่แล้ว ..... และสุดท้ายผมก็ขาอ่อนซะดื้อๆ=.= และก็
ทรุดลงไปT T
“ปวดท้องอะ...”
‘ตึก..ตึก’
ตอนนี้ผมกำลังได้ยินเสียงของคนเดิน มันน่ากลัวมากครับ ผมอยู่ในโรงแรมผี
รึไงY Y
“ฮิบาริ!^O^ ดีจังนายยังอยู่ครบ32-w-”
“พูดมากอยู่ได้ ฉันจะเขมือบนายได้ทั้งตัวอยู่แล้ว- -*”ผมตอบมันออกไปอย่าง
โมโหหิว ไส้จะขาดแล้วอะ- -...
“ฮะๆๆ นายจะกินฉันหรอ~ ฉันยอมให้นายกินละกัน^^”ผมเห็นไอ้บ้านั่นยิ้ม
ก่อนที่มันจะเดินกดผมลงกับพื้น=[]= เฮ้ย!! ผมยังไม่พร้อมที่จะเสียความ
บริสุทธิ์นะ
“ลุกๆๆ นี้มันทางที่มีคนเดินผ่านนะ - -!”
“ดูสิ..ตัวนายเปื้อนนมไปหมดเลย เซ็กซี่ชะมัด^^”ไอ้บ้านั่นมันกระซิบข้างหู
ผมเบาๆจนผมต้องขนลุกซู่... ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนจริงตลอด17ปีที่
ผมเกิดมาT T
“ปะ....ปล่อยฉันเถอะT T”
“กลัวหรอ?”มาเป็นฉันสิ แล้วแกจะรู้= = ผมไม่ตอบอย่างนั้นหรอก เดี๋ยวมัน
ทำต่อY Y อย่างน้อยก็ทำได้แค่พยักหน้าเท่านั้นแหละ
“.....”
“สาวน้อย^-^”มันเรียกผมว่าสาวน้อยงั้นเร๊อะ=[]=!! มันคิดอะไรกับผมรึ
เปล่าเนี่ย= =;;;
“.....”นิ่งไว้ก่อนแม่สอนไว้...
“ว้าว~ ไม่ขัดขืด แสดงว่านายอยากสินะ^^”อยากหรอ?...อืม...อยาก- -
เอ้ย!! อยากอะไรของมันนะT T
“มะ..ไม่ใช่..คะ..คือว่า..ตรงนี้มันจะดีหรอ?”อ๊ากกก!! อยากจะตบปากตัวเอง
ซัก2-3ทีผมพูดอะไรออกไปT T ผมเปล่ายั่วมันนะ
“นั่นสิ^O^ งั้นก็..ไปห้องฉันละกัน”ไอ้บ้า ไอ้งี่เง่า ติงต๊อง ปัญญาอ่อน มันอุ้ม
ผมก่อนที่จะรีบตรงดิ่งไปที่ห้องมันทันที
ยังอยู่รู้สึกเหนียวๆตัวอยู่เลย... อย่างน้อยเข้าห้องของมันก็ขอไปล้างตัวหน่อย
เถอะ...
ความคิดเห็น