คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : ◤THE WAGER◢ : SUNDAY - ........ [part 8]
Chapter 8
• PART SUNDAY •
“เพลย์รับ ผมอโทษนะรับที่ลับมา้า หิวมาไหม?” นั่นือประโยแรที่พอสพูเมื่อเห็นหน้าเพลย์
“ไม่้อเป็นห่วูินแล้ว”
“พี่ันทำให้ทานสินะรับ” พอสหันมามอผม่อนที่ะพูออมา
“ไม่ใ่ ูทอไ่ินเอ”
“ทานไ้หรอรับ?” พอสโผออมาทันทีที่สิ้นเสียอเพลย์
“ริๆแล้วมันทานไม่ไ้หรอมึ แ่พี่ันโรน่ารัอ่ะ่วยูินนหมานเลย”
“อ๋อ” พอสยิ้มแห้ๆออมา
“พอสเอาไปวาไว้้าบนเลยไหม?” เสียอผู้ายที่ผมไม่อบี้หน้ามันมาที่สุัึ้น” สวัสีรับเพลย์ และ็เอ่ออออ หน้าาุ้นๆนะรับ” ริวเินเ้ามาพร้อมับล่อระาษสีน้ำาลหนึ่ใบ
“มึ้อเยเห็นูเป็นธรรมา ูื่อันำไว้ให้ี” ผมพูอบมันออมา
“เอ้าวันนี้ริว็มาหรอ? ูว่าะยืมนอนห้อมึสัหน่อยห้อูฝุ่นเยอะพี่ันนอนไม่ไ้”
“วันนี้พี่ันะนอนบ้านเราหรอรับ?”
“พี่ะนอนบ้านแฟนมันแปลรไหน?”
“ไม่แปลหรอรับ ็พี่เป็นแฟนอเพลย์หนิ แ่วันนี้ริวมาิวหนัสือน่ะสิรับ” แฟนที่ผมหมายถึพอสไม่รู้ริๆหรอว่าหมายถึเา
“ะิวอะไรทุวัน”
“เพลย์ับพี่ันมานอนห้อผม็ไ้รับ เี๋ยวผมับริวะไปนอนห้อเพลย์เอ” พอสทำเป็นหูทวนลมับำพูอผม
“แ่มึ็แพ้ฝุ่นนะเว้ย” เพลย์มัน็เป็นห่วพอสเหมือนัน “ถ้ามึินยาแ้แพ้เ้าไปเี๋ยว็่วอี แล้วะิวหนัสือยัไ?”
“ห้อพอส็ให่นอน 4 น็ไ้หนิ” ผมพูเสนอวามิออไป ไม่รู้แหละยัไืนนี้ผม้อนอนที่นี่ให้ไ้ ้อนอนับพอส้วย นอย่าันไม่ยอมให้ใรมาหยามถึถิ่นหรอ่อหน้าูอย่าเยอะับเมียู
“พี่ันรู้ไ้ไว่าห้อพอสมันให่”
“ูเาเอา บ้านส่วนให่ห้อที่อยู่ริมมัะให่” อยาะอบว่าเยไปนอนมาแล้วั ไอ้นที่ยืน้าๆพอสมันะไ้รู้ว่าพอสอ่ะอผม
“ว่าไพอส นอนสี่นไ้ไหม?”
“็ไ้รับ แ่เพลย์ับพี่ันอย่าเสียันะรับ”
“พี่ไม่เอาัน่อหน้าสาธาระนหรอรับ” ผมหันไปพูับพอส บอามรว่าโรธมาทั้เรื่อที่ไปััวนัีฬาทั้เรื่อเอาริวมานอนบ้านไม่ว่าะทำไร็ไม่บอันเลย
“เอา...็ไ้นะรับผมไม่ถือ” พอสพูออมาเสียนิ่เหมือนไม่รู้สึอะไร
“พี่ันูเินนะรับพูแบบนี้” เพลย์มันหันมาพูับผม่อนะถามพอสออมาอย่าสสัย “พอสมึรู้ัำว่าเอา้วยหรอว่ะ?”
“พอสอาะรู้ัี็ไ้นะอาะำนาารว่ามึะ้วย้ำ” ผม้อพอสไม่วาาพร้อมับพูอบเพลย์ออไป
“พี่ันอย่าไปแล้มันิ” เพลย์พูปรามผมออมา
“ูไม่ไ้แล้” พอสเริ่มัริมฝีปาอัวเอแน่น โมโหสินะ ็ีโมโหเลยะไ้รู้ว่าผมรู้สึยัไ
“เออๆ เอาเป็นว่าวันนีู้ับพี่ันไปนอนห้อมึนะ เี๋ยวูสอนนอนพื้น”
“ใระนอนพื้น” ผมพูัเพลย์ออมา
“ไปนอนห้อเาอย่าเรื่อมาิพี่”
“ไม่เป็นไรรับเี๋ยวผมับริวนอนพื้น็ไ้ เพราะว่าะนอน็เือบเ้าแน่ๆ วันมะรืนมีสอบย่อยน่ะรับ”
พอสะเล่นับผมริๆใ่ไหม? ถ้าพอสนอนับไอ้เี้ยนั่น่อหน้าผมแล้วิว่ามันะรอีนผมไปไ้็ลอู ูเล่นมันายแน่!!
“เออๆ เอาั้น็ไ้” เพลย์เอ่ยอบพอส
“ผมึ้นห้อ่อนนะรับ ริวหนัแล้ว ผมับริวะอาบน้ำนะรับะเ้าไปอนไหน็ไ้”
“ะอาบ้วยันรึไพูแบบเนี่ย” ผมถามออไปทันทีที่พอสพูบ
“แล้วพี่ไปเสืออะไรับเา” เพลย์มัน่าผม - - สัสเี๋ยวมึเอูเพลย์ ูอเลียร์ับพอส่อนนะ
“ูอยารู้” ผมหน้า้านไปไหมที่อบแบบนี้
“แล้วถ้าผมับริวะอาบน้ำ้วยันมันผิรไหนล่ะรับ ็ธรรมานะ หรือพี่ันไม่เยอาบน้ำับแฟนสอนหรอรับ”
“พอส!” พอสถามผมแบบนี้แสว่าริวเป็นแฟนพอสรึไ ถามใหู้ิมาอีแหละ
“พี่ันพี่ะึ้นเสียใส่มันทำไมเนี่ย” เพลย์มวิ้วใส่ผม
ผมัฟันัวเอแน่นพยายาม่มอารม์เ็มที่ ุๆนี้ ริวไม่รอีนผมแน่ อย่าให้ผมมีโอาสถ้าะระทืบมันอนนี้เพลย์็ะสสัยและพาให้พอสโรธผมไป้วย
“ผมับริวอัว่อนนะรับ ^^” พอสพูออมาพร้อมับส่ยิ้มหวานออมาเย้ยผม ่อนะเินนำริวึ้นห้อไป
“เพลย์มึไปอาบน้ำไ้แล้ว ถ้าอาบเสร็ไปามูที่ห้อพอส ูไม่อยาเ้าไปในห้อมึ”
“็ไ้รับ พี่แม่โรสำออยเลย ฮ่าฮ่า” เพลย์พูามหลัผมึ้นมา ผมไม่มีอารม์ไป่อปา่อำับมันหรอรับ
๊อ!ๆ ผมไม่รอให้เ้าอห้อมาเปิหรือส่เสียอนุาออมา ผมถือวิสาสะเปิเ้าไปเอ
“พี่ัน” พอสที่ำลัยืนปลระุมเสื้อนิสิอยู่หันมามอผมอย่าใ
“ทำไม? เ้ามาไม่ไ้หรอ?”
“พี่วรรอให้พอสอนุาิ่อนสิ” พอสลับไปสนใปลระุมเสื้ออัวเอ่อนเหลือสอเม็แล้วนที่ผมไม่อยาะเอหน้ามันันเปิประูห้อน้ำออมา
“พอส เราลืมเอาเสื้อผ้ามาอ่ะ”
“อ๋อ เอาอผมไปใส่่อน็ไ้รับ” หลัาพูบพอส็เินไปหยิบเสื้อับาเมาให้ริว “ะเอาั้นใน้วยไหมรับ?” พอสพูออมาอย่าำๆพร้อมับยื่นเสื้อผ้าไปให้ริวที่ยืนพิประูห้อน้ำอยู่
“ถ้าพอสเอามาให้เรา็ไม่รัเียนะ” ริวพูออมาพร้อมับใ้สายามีเลศนัยมอสำรวเรือนร่าาวเนียนอพอสที่รอผ่าน่ออระุมที่ถูปลออ
“มึมอเหี้ยอะไร?!” ผมเินเ้าไปึพอสมาหลบอยู่้านหลัอผมพร้อมับเอ่ยถามริวออมาอย่าเอาเรื่อ
“หุ่นพอสสวยผม็้อมอหุ่นพอสสิรับ” ริวเอ่ยยั่วอารม์โทษะผมออมา
“พี่ัน!” พอสรีบุแนอผมไว้่อนที่ะไประทบับใบหน้าอไอ้ผู้ายรหน้าผม
“เป็นแฟนเพลย์แู่เหมือนะหวพอสนะรับ”
“ริว ผมอร้อนะรับเ้าห้อน้ำไปเถอะ ผมอยาอาบน้ำแล้ว”
“็ไ้รับ” ริวปิบัิามำที่พอสอ
“ห้ามทำไม?” ผมหันไปมอพอสที่เปิอโว์หุ่นสวยอยู่เบื้อหน้าผม “แล้วเี๋ยวนี้ไม่ใส่เสื้อล้าม้าในแล้วหรอ?”
“วันนี้พอสไปว่ายน้ำมาเห็นว่าะลับบ้านแล้ว็เลยใส่แ่เสื้อนิสิมาัวเียว” พอสพูออมา่อนะถอเสื้อนิสิออไปว่าละร้าผ้า
“แล้วะรีบถอไปไหนไปถอในห้อน้ำ็ไ้หนิ”
“ผมเป็นผู้ายนะรับไม่เห็น้ออายใรเลย”
“แล้วไปว่ายน้ำทำไมไม่บอ”
“ทำไม้อบอหรอรับ?”
“พอสเป็นแฟนพี่นะ”
“อโทษรับพอีว่าพอสิว่าพี่ันเป็นแฟนเพลย์” พอสอบลับผมเสียนิ่่อนะหยิบผ้านหนูสีาวึ้นมาุมไว้ที่ไหล่
“พอสไม่เยประพี่แบบนี้” ผมเินไประาแน้าหนึ่อพอสเ็มแร
“ผมไม่ไ้ประ!” พอส้อหน้าผมเป็นารอบลับ ผมเพิ่มแรบีบลไปที่้อมืออพอส “เ็บ” ผมไม่ฟัสิ่ที่พอสพูแล้วเพิ่มแรบีบลไปอี “พี่ันพอสบอว่าเ็บ” ถึพอสะบอว่าเ็บแ่็ไม่ไ้แสอาารัืนแ่อย่าใ
“อย่าิว่าพี่รัมาแล้วะไม่ล้าทำอะไรนะพอส”
“.........................” พอสหันหน้าหนีผม
“พอสำลัโรธพี่อยู่ใ่ไหม?” ผม่อยๆล้ายมือออา้อมืออพอสแล้วเปลี่ยนมาเป็นุมมือแทน
“............................”
“พอสะให้พี่ทำยัไพี่ะเลิับเพลย์พอส็ห้าม ะบ่อพอส็โรธไม่ว่าพี่ะเลือทาไหน็ผิไปหม”
“แล้วพี่ันมีทาไหนที่พอสเลือแล้วพอสไม่เ็บไหมล่ะรับ” พอสหันลับมามอหน้าผมพร้อมับวาที่เอ่อลอไป้วยน้ำสีใสที่พร้อมะเอ่อทะลัออมาทุเวลา
“พี่ันผมมาแล้ววววววววววววว” เสียเพลย์มััมา่อนเ้าัวะปราึ้นเสมอ พอสึรีบสะบัมืออผมทิ้
“มึไปอาบน้ำหรือไปาย?”
“นเาอุส่าห์ไปหาหมอนับผ้าห่มมาให้” เพลย์พูพร้อมับเินมายัผ้าห่มับหมอนใส่มือผม
“อย่าบอว่าเอาอห้อมึมา” ผมรีบว่าลพื้นทันที
“ะบ้าหรอ? ผมไปเอาที่แม่บ้านพึ่ัมาให้มันอยู่ในู้เ็บผ้าห้อ้าล้าสะอาัวร์ไม่้อห่ว”
“เออๆ” ผมพยัหน้ารับ่อนะเินไปทิ้ัวลนอนที่เียอพอส ลิ่นอพอสมันละลุ้ึ้นมาให้ผมไ้ลิ่นในทันทีเมื่อผมทิ้ัวลนอนลไปับเีย แ่ไ้ลิ่น็อยาอแล้ว
“พอส เราอาบน้ำเสร็แล้วนะ” ริวเินออมาาห้อน้ำพร้อมับเ็ผมไป้วย ทำัวเหมือนอยู่บ้านัวเอ เหอะ!!!
“ริวอ่านรอไป่อน็ไ้นะรับ ผมออาบน้ำ่อน” พอสพูบ็เินเ้าห้อน้ำไปส่วนไอ้ริว! ไอ้มารหัวใ! ไอ้้าว้าอ! ไอ้ส่วนเินอู! มัน็เินไปนั่ที่โ๊ะทำานอพอส่อนะหยิบหนัสือเล่มโน่นเล่มนี้ออมาาล่อสีน้ำาลที่มันเป็นนยึ้นมา
“ะนอนแล้วหรอพี่?” เพลย์ึ้นมานอน้าผม่อนะถามออมา
“ูนอนไม่หลับหรอ ูไปูบุหรี่้านอแปบนะ” ผมพูออมา่อนะเินไปเปิลิ้นัที่โ๊ะทำานอพอสแล้วหยิบบุหรี่ออมาหนึ่ัวพร้อมไฟแ็
“พี่เอาบุหรี่ไปใส่ลิ้นัไอ้พอสมันทำไม? ไปใส่ไว้ั้แ่เมื่อไรเนี้ย? ระวัมันะโรธเอานะทำไมพี่ไม่มีวามเรใเลย - -” เพลย์ทำหน้าเรียำหนิผมออมาเป็นุ เรใพอสแหละรับ
“ูเอามาวาไว้เมื่อี้” ผมเอ่ยอบ่อนะเินออไปที่ระเบียอห้อและไม่ลืมที่ะปิประูให้สนิท ริๆแล้วผมไม่ไ้เอาไปว่าไว้หรอรับบุหรี่ที่อยู่ในลิ้นัอพอสนั่นพอสเป็นนยึอผมไปเอ
วามเรียบาทีมัน็ระบายออมาเป็นำพูไม่ไ้สำหรับผม ผมอระบายมันออมาเป็นวันสีาวุ่นนี่็แล้วัน ผมพิราวระเบียแล้วเหม่อมอออไปบนแผ่นฟ้าว้าที่ไร้ึ้วาวและแสันทร์ ลอ 4 ปีที่บันมาไม่เยทะเลาะันนานี้มา่อนเลย โรธันแ่ไหน็ยัุยันลอ พอสับผมไม่เยทะเลาะันเินหนึ่วันสัทีแ่รั้นี้ผมรู้สึว่ามันะเรื้อรั ผมหลับารับลมเอื่อยๆที่พัผ่านมา ี่วันแล้วนะที่ผมไม่มีอารม์ออไปเที่ยว้านอ
“ูเสร็แล้วทำไมไม่เ้าไปอ่ะ?” เพลย์เปิประูระออมาถามผม
“มีอะไรป่ะ?” ผมถามลับโยที่ไม่หันไปมอ
“ไม่มีหรอแ่พอผมอยู่ในห้อนเียวแล้วรู้สึเป็นส่วนเินอู่รั้าวใหม่ปลามัน ฮ่าฮ่า พูแล้ว็เิน”
พรึ่บ! ผมเินระแทไหล่เพลย์เ้าไปในห้อทันที ภาพที่ผมเห็นือพอสับริวำลันั่ิวหนัสือันอยู่แ่ผมไม่เ้าใว่าทำไม้อนั่ิันนานั้นห่าว่านี้มันะิวไม่รู้เรื่อรึยัไ?
“หลบิ” ผมเินผ่าลาระว่าพอสับไอ้ริว
“พี่แม่วนีน” เพลย์ที่เินมานั่ลบนเีย่าผมึ้นมา
“วันนี้มึ่าูบ่อยไปแล้วนะอยาแีนูหรอ?” ผมนอนลที่เียอพอสแล้วะแหัน้าไปหาเพลย์และหันหลัให้พอสับริว
“อ่าาาาา ริวเอาอีแล้วนะรับ”
ผมรีบหันไปูทันทีเมื่อไ้ยินเสียอพอส ริวเอนัวลนอนที่ัอพอส พอส็ะรู้ัวเพราะเา็หันมามอผมเหมือนันแล้วรีบยหัวอริวออาัอเา
“ริวรับนั่อ่านีๆเถอะรับ”
“็ไ้ๆ ทุทีไม่เห็นะห้ามเลย” ทุทีหรอ? มันล้าียัไมานอนัพอส
“พี่ผมนอนแล้วนะสี่ทุ่มแล้ว”
“อืม” มันะเป็นเ็อนามัยแหละรับ
“ฝันี” เพลย์มันพูออมา่อนะหลับาลแล้วึผ้าห่มอพอสึ้นมาห่ม านอนราบลับเียผมปลี่ยนมาเป็นนั่พิหัวเียมอพอสับริวแทน ไม่ใ่มอสิ ผมนั่้อเลยแหละรับ
“ผมับริวออไปอ่านห้อเพลย์็ไ้นะรับ พี่ันะไ้ปิไฟนอนเพราะเพลย์เานอนไ้อยู่แล้วแ่พี่ันไม่ไ้ถ้าเปิไฟ” อบุที่ยัำไ้นะพอส
“อ่านที่นี่แหละ ยัไม่่วอ่านไปเถอะ” ถึะ่ว็หลับไม่ล ผมอยาะรู้ริๆว่าพอสับริวเาไปถึั้นไหนันแล้ว
“เือบีสามเลยนะรับ”
“อนพี่เที่ยวว่าะลับมาถึบ้านแล้วไ้นอน็เือบเ้า บาที็เ้าเลยพี่ยัอยู่ไ้”
“ามใพี่ันแล้วันรับ”
ผมอยาอโทษพอสเรื่อที่ผมบีบแนพอสั เ็บน่าู ทำอะไรลไปว่ะไอ้ัน ผมอยาะับัวเอ่อยริๆ ผมเื่อเลยว่าพรุ่นี้เ้า้อมืออพอส้อ้ำแน่ๆ และ็อนผมัวร์
เวลาเริ่มร่วเลยไปเรื่อยๆแ่พอสและริว็ยัไม่เลิอ่านหนัสือันสัที
“พี่ว่านี่มัน็ึมาแล้วนะ พอไ้แล้วมั้” ผมที่นั่เล่นโทรศัพท์เฝ้าพอสอยู่พูออมา
“ถ้าพี่ันอยานอน็บอนะรับ”
“พอส เราปวหลัอนอนัหน่อยนะ” ริวพูอ้อนพอสึ้นมา - - อยาายทำไมไม่บอูีๆ
“เอ่อ แ่....” พอสอ้ำอึ้
“นะรับ” ริวอ้อน
“็ไ้รับ” พอสยับท่านั่ให้เ้าที่่อนที่ริวะเอนัวลไปนอน
“มันะมาไปแล้วนะ! ทำไมมึ้อนอนัพอส้วยอยานอนทำไมไม่เอาหมอนไปนอน”
“็หมอนไม่นิ่มเท่าัพอสหนิรับ” ริวลอยหน้าลอยาอบผม อยาเอีนริๆสินะ
“ริวพูอะไรรับเนี่ย?” พอสพูออมาพร้อมับรอยยิ้มเล็ที่มุมปา
“เราพูรินะ”
“ฮ่าฮ่า รับ”
“เราอบพอสนะ” ริวทำเหมือนในห้อนี้ไม่มีผม
พรึ่บ! ผมลาเียไปร่อมร่าอริวแล้วใ้มือทั้สอ้าระาอเสื้อมันึ้นมา
“มึอ้อนีนูเอนะริว” หน้าอริวีเผือลทันาเห็น
“พี่ัน” พอสพูออมาพร้อมับพยายามแะมือผมออาอเสื้ออริว
“ผะ ผมทำอะไร?” ริวถามออมาอย่าล้าๆลัวๆ
“มึเลิยุ่ับพอสะ” ผมึออมันให้ออาบริเวัอพอส่อนะระแทร่ามันลับพื้น
“พี่ันผมบอให้ปล่อย” ผมยอมปล่อยมือออาอเสื้ออมัน
“ทำไมผม้อเื่อพี่” ริวลุึ้นมานั่้าายพอส่อนะถามผมออมา มึลับมาเ่อีแล้วนะริว!!
“ูบอให้มึเลิมึ็เลิสิ” ผมทำท่าะเินเ้าไปหามันแ่พอสลุึ้นยืนว้าทาผมไว้ ผมัฟันแน่น้วยวามโมโหที่พอสเ้า้ามัน ส่วนริวมัน็ยยิ้มเย้ยหยันผมอยู่้านหลัอพอส
“ไอ้สัส!” อารม์อผมถึีสุเพราะท่าทาอริว
“อย่าทำัวแย่ๆที่นี่ะไ้ไหมรับ?” หลัาที่พอสพูบริว็ลุึ้นยืนและทำปาให้ผมอ่านอย่า้าๆแบบไม่มีเสียว่า ‘ูนะ’
พรึ่บ! ุ้บ!
“อย่าิว่าพอสเ้า้ามึแล้วูะไม่ล้าทำอะไร” ผมเอ่ยออมาเสียัหลัาผลัพอสออแล้วยเท้าึ้นถีบลาลำัวอริวนล้มลไปับพื้น
“ถึพี่ะทำร้ายผม ผม็เลิอบพอสไม่ไ้” ริวยมือึ้นมาุมท้ออัวเอแล้วทำสีหน้าหวาลัวผมออมาให้พอสไ้เห็น แ่ริๆแล้วมันไม่ไ้ลัวผมเลย
ปั! ผมเหยียบเ้าลาออริวเ็มแร
“อย่าห้ามนะพอส” ผมหันไปสั่พอสพร้อมับวาที่แ็ร้าว
ุ้บ!
“วนีนูหรอ?” ผมเะเ้าลาลำัวอริวนมันนอนับพื้น
ุ้บ! ผมเะลไปอีรั้อย่าๆ้าแ่เน้นๆ
“เอาิทำิทำหน้าที่มึทำเมื่อี้” ผมพูท้ามันึ้น
ุ้บ!
“พูสิ พูแบบที่มึพู มึบอว่าอะไรนะมึบอว่ามึนะูหรอ?” พอสทำหน้าับำพูอผม
“พี่ันพอ!” พอสเินเ้ามาึแนผมให้หยุ
“พี่บอว่าอย่ามาห้ามไ”
“พี่ัน ริวเาเ็บไปทั้ัวแล้ว พี่ันะไปทำเาแบบนี้ไม่ไ้นะรับ”
“แล้วพอสรู้ไหมล่ะว่ามันพูอะไรับพี่มันทำหน้ายัไเวลามันอยู่ลับหลัพอส อย่าเ้า้ามันให้มาเพราะพี่อาะไม่หยุแ่สั่สอนมัน” ผมสะบัมืออพอสออาแน่อนะเินอารม์เสียออมาาห้ออพอส อารม์อผมอนนี้มันถึีสุ ผมโมโหนมือสั่น
• To be continues •
ไรท์มาแล้ว มาแล้ว มาแล้ววววว
ไรท์มาพร้อมับ Part พี่ันเย์เหมือนเยยยย ใล้แล้ว่ะใล้ลับมาอนหลัแล้วรอหน่อยนะะ ><
ถ้ามีรไหนพิมพ์ผิไรท์อโทษ้วยนะะ ึ่ไรท์มัพิมพ์ผิบ่อยมา 5555 ็นมันรีบอ่าา ลัวปั่นไม่ทัน
ฝาิามอน่อไป และ เม้นๆๆ ให้โหน่ยยยยนะะ ้อารำลัใอย่าแร ><
ุ้บ >3<
ความคิดเห็น