คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ค่ำคืนวันเกิดที่โดดเดี่ยวอีกครั้ง
ค.ศ. 21XX
"ติ๊ด............ติ๊ด..........ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด..ติ๊ด.ติ๊ด.ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!" "เฮ้ย........ขนไปให้หมดเลย มันติดหนี้นายเรามาหลายเดือนแล้ว กวาดใส่ถุงให้หมดอย่าให้เหลือ"
แซ็กยืนอยู่หน้าร้านด้วยความโกรธจัด ในขณะที่พวกมันยังไม่รู้ตัว เขาก็คว้าฟีนิกซ์ขึ้นมากราดยิงใส่พวกมันทั้ง 3คน
"ปัง ! ปัง! ปัง!"
ถึงจะเป็นแค่กระสุนไฟฟ้าช๊อตพวกมันแต่ก็คงทำให้มันหมดสติไปได้สักพักหนึ่ง เขาวิ่งเข้าไปหาลุงแซมที่หลังเคาเตอร์ หวังเพียงว่าลุงอาจจะมีลมหายใจ
"ลุงแซมครับ ! ลุงต้องไม่ตายนะ"
เขากอดร่างของลุงผู้เป็นที่รักไว้แน่น น้ำตาไหลออกจากดวงตาสีอำพันไม่หยุดเช่นเดียวกับเลือดที่ไหลออกจากร่างของลุงแซม
"แค่ก ๆ ไงแซ็กวันนี้กลับบ้านก่อนเที่ยงคืนนิ"
"ลุงอย่าเพิ่งพูดอะไรเลยครับเดี๋ยวเลือดจะยิ่งไหล"
"แค่ก ๆๆ ไม่ให้ลุงพูดไม่ได้หรอก เดี๋ยวลุงก็จะไม่ได้พูดแล้ว หึ ๆ"
"อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ลุงต้องไม่เป็นไรนะครับ"
"เก็บปืนที่ลุงให้แกไว้ดี ๆ ละ มันเคยเป็นปืนที่พ่อแกรักที่สุด ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ"
"ไม่นะครับ ลุงอย่าทิ้งผมไปนะ"
แล้วตาของลุงแซมก็ค่อย ๆปิดลง ลมหายใจแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ ภายในร้านเงียบสงัด เหลือเพียงแต่เสียงร้องไห้ของเด็กหนุ่มผมทอง เป็นครั้งที่สองในชีวิตที่เขาโดนพรากสิ่งที่เขารักที่สุดไปในคืนวันเกิด เมื่อวันเกิดครบรอบ 3 ปีของเขาก็เกิดมีขโมยบุกเข้ามาปล้นบ้านกลางดึก และพรากชีวิตพ่อและแม่ไป 14 ปีให้หลัง เขาก็ต้องกลายเป็นคนเดียวดายอีกครั้งในคืนวันเกิดของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่คนอื่น ๆ กลับมีความสุขอยู่กับครอบครัวในวันเกิด แต่เขาล่ะ พระเจ้าเล่นตลกอะไรถึงให้เขาต้องพบกับความสูญเสียทุกครั้ง
"โอ๊ย เจ้าเด็กแสบ แกทำฉันชาไปทั้งตัวเลยนะ"
หนึ่งในผู้ร้ายลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งเล็งปืนมาที่แซ็ก
"คงจะร่ำลากับไอ้แก่นั่นเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นก็ถึงเวลาที่แกจะไปอยู่กับมันแล้วล่ะ ลุกขึ้นแล้วหันหน้ามา ช้า ๆ นะเว้ย"
แซ็กวางร่างของลุงแซมไว้ที่พื้นอย่างแผ่วเบา เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน และหันไปประจันหน้ากับคนที่ฆ่าลุงของเขา
"แกฆ่าลุงแซม.........แกพรากเขาไปจากฉัน.............แกจะต้องชดใช้"
ทันใดนั้น ดวงตาสีอำพันคู่สวยก็เปล่งแสงออกมา แซ็กรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
"เฮ้ย ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ เฮ้ย ๆ เผ่นเว้ย หนีเร็ว"
ก่อนที่พวกมันจะได้วิ่ง ร่างของแซ็กก็หายไปปรากฏอยู่ที่หน้าร้าน
"พวกแกจะรีบไปไหนกัน ฉันยังไม่ได้จัดการกับพวกแกเลย"
"ตุ้บ !! พลั่ก !!"
ไม่ถึงเสี้ยววินาทีลูกน้องของไอ้คนร้ายก็ลงไปนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น หัวหน้าคนร้ายเหงื่อผุดออกเต็มใบหน้าด้วยความกลัว
"เฮือก......."
จู่ ๆ แซ็กก็มายืนอยู่ด้านหลังไอ้หัวหน้า
"นั่นสำหรับที่พังร้านของลุงแซม และนี่สำหรับไอ้คนเลวอย่างแกที่พรากเขาไปจากฉัน"
"สวบ !"
แซ็กปล่อยหมัดชกไปที่หลังของคนร้าย จนมือของเขาทะลุออกมาอีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่รู้ว่าเขาไปเอาแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน คนร้ายทั้ง3 นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น แซ็กนอนลงกับพื้น หายใจหอบ เขาแทบไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่หายใจ และก่อนที่เขาจะหมดสติไปนั้น
"กึก กึก กึก"
บางอย่างกำลังเดินมาที่ร่างของเขา
"เราพบเป้าหมายแล้วครับ"
นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนหมดสติไป
"ง่วง................จาง......เลย หยุดได้แล้วไอ้นาฬิกาบ้า ! "
"จ๋อม.. !!?! "
เด็กหนุ่มผมสีทองที่นอนอยู่บนเตียงบ่นพลางขว้างนาฬิกาโชคร้ายนั้นลงไปนอนลอยคออยู่ที่ก้นอ่างเลี้ยงปลา
"แซ็ก จะ 10 โมงแล้วนะ ลงมาได้แล้วลุงมีอะไรจาให้ดู !"
"คร้าบ ๆ จะลงไปเดี๋ยวนี้คร้าบ ลุงแซม"
ว่าแล้วก็ลุกออกจากเตียงด้วยความงัวเงีย แดดที่ส่องมาจากหน้าต่างตกมากระทบกับรูปหน้าคมสัน ผมสีทองยุ่ง ๆ ดวงตาสีอำพันเป็นประกาย และรูปร่างที่สูงใหญ่ ทำให้เขาจัดเป็นคนที่ดูดีมากทีเดียว
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแซ็กก็เดินลงบันไดไม้เก่า ๆ ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่ก้าว ลงมาที่ชั้นล่างซึ่งเป็นบริเวณร้านขายปืนของลุงแซม มันเป็นร้านปืนเล็ก ๆ แถบชานเมืองที่เปิดกิจการมานาน หน้าร้านดูเก่าซอมซ่อ เมื่อเทียบกับร้านค้าในเมืองที่ตกแต่งอย่างทันสมัย จึงไม่ค่อยมีลูกค้าสนใจที่จะเข้ามานัก เห็นก็จะมีแต่ลูกค้าขาประจำเท่านั้นที่ยังแวะมาใช้บริการบ่อย ๆ
"มีอะไรจาให้ผมหรอครับลุงแซม"
"เซอร์ไพร !!~ "
ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับยื่นกล่องไม้สีเหลี่ยมใบหนึ่งที่ผูกริบบิ้นอย่างง่าย ๆ ให้แซ็ก เขารีบแกะริ้บบิ้นออกอย่างตื่นเต้น เมื่อเปิดฝาออก ก็เห็นวัตถุสีเงินมันปลาบ ด้ามทำด้วยไม้ วางอยู่ในกล่อง
"ว้าว !! ปืน ! ให้ผมเนื่องในโอกาศอะไรคับเนี่ย"
"อ้าวก็วันนี้ 7 สิงหา วันเกิดแกไม่ใช่หรอ"
"อ่อ จริงด้วยครับ ขอบคุณมากนะครับลุงแซม ว่าแต่กิจการเราก็ไม่ค่อยดี ลุงเอาเงินที่ซื้อปืนให้ผมไปจ่ายค่าหนี้ไม่ดีกว่าเหรอครับ"
"เฮ้ย ใครว่าฉันขาดทุน วันนึงกำไรตั้งเท่าไรไม่รู้ อย่ามาพูดมั่ว ๆ หน่า"
ลุงแซมพูดพลางหัวเราะแหะ ๆ ดูจากสภาพร้านก็คงรู้ว่าลุงมีหนี้สินมากแค่ไหน
"อย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นเลย มาดูนี่ดีกว่า อะฮ้า~ นี่ฟืนพก รุ่นฟีนิกซ์ 016 รุ่นใหม่ล่าสุด ตัวกระบอกทำจากโลหะชั้นดีส่วนด้ามปืนนั้นเป็นด้ามไม้ คลาสสิกสุด ๆ ใช่มั้ยล่ะ จะลองเอาออกไปลองหน่อยมั้ยล่ะแซ็ก"
"เยี่ยมเลยครับ แต่ขอเป็นกระสุน blame bullet ได้มั้ยครับ"
"เฮ้ยแกจาเอาไปยิงเผาบ้านใครหรือไง เอาแค่กระสุนไฟฟ้าก็พอแล้ว เดี๋ยวเกิดไปโดนใครเข้าจะได้ไม่มีปัญหา"
"โถ่ ~ แค่นี้ก็ไม่สะใจสิครับ ฝีมือระดับผมน่ะ ไม่ไปโดนคนอื่นหรอกครับ"
"ไม่ ๆๆ ออกไปได้แล้วก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจไม่ให้แกยิง"
"พบจะกลับมาก่อนเที่ยงคืนนะครับ ลุงไม่ต้องรอกินข้าวเย็นนะ"
"โอ๊ยถึงแกบอกให้รอฉันก็ไม่รอแกหรอก"
"ฮะ ๆ ไปแล้วนะครับ"
กรุ๊ง ~ กริ๊ง ~
แซ็กเดินออกจากร้านไปด้วยสีหน้าแจ่มใส สูดอากาศเข้าปอดอย่างสดชื่น เพราะอากาศแถบชานเมืองนั้นดีกว่าในเมืองมากมาย ไม่มีรถราที่บินว่อนกันซะให้ทั่ว บนทางเดินก็ไม่มีทั้งคนทั้งหุ่นยนต์เดินเบียดกันแทบจะไม่มีที่ให้หายใจอย่างในเมืองใหญ่
เขาขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์คันโต บิดคันเร่ง แล้วทะยานออกไปสู่ท้องถนน แซ็กใช้เวลาทั้งวันอยู่กับของเล่นชิ้นใหม่ และขี่มอเตอร์ไซค์เล่นกับกลุ่ม ๆ เพื่อน ๆ ในตอนกลางคืน จนเวลาล่วงเลยไปถึง 5 ทุ่ม เขาก็บอกลาเพื่อน ๆ แล้วมุ่งหน้ากลับบ้านแสนรักของเขา
"ปัง !!"
เสียงปืนดังออกมาจากร้านของลุงแซมก่อนที่เขาจะถึงร้านเพียงแค่ 1 ช่วงตึก แซ็กทิ้งมอเตอร์ไซค์สุดรักไว้ตรงนั้นแล้ววิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อกลับไปที่ร้านให้เร็วที่สุด เขารู้ว่าต้องมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับลุงแซมแล้ว
------------------------------------------------------------------
Keep Talking......
นิยายเรื่องแรกนะ ฝากด้วยนะ อ่านแล้วช่วยชมหรือด่าด้วยก็ได้ ช่วยเม้นหน่อยจาได้มีกะลังจัย
"เฮ้ย........ขนไปให้หมดเลย มันติดหนี้นายเรามาหลายเดือนแล้ว กวาดใส่ถุงให้หมดอย่าให้เหลือ"
แซ็กยืนอยู่หน้าร้านด้วยความโกรธจัด ในขณะที่พวกมันยังไม่รู้ตัว เขาก็คว้าฟีนิกซ์ขึ้นมากราดยิงใส่พวกมันทั้ง 3คน
"ปัง ! ปัง! ปัง!"
ถึงจะเป็นแค่กระสุนไฟฟ้าช๊อตพวกมันแต่ก็คงทำให้มันหมดสติไปได้สักพักหนึ่ง เขาวิ่งเข้าไปหาลุงแซมที่หลังเคาเตอร์ หวังเพียงว่าลุงอาจจะมีลมหายใจ
"ลุงแซมครับ ! ลุงต้องไม่ตายนะ"
เขากอดร่างของลุงผู้เป็นที่รักไว้แน่น น้ำตาไหลออกจากดวงตาสีอำพันไม่หยุดเช่นเดียวกับเลือดที่ไหลออกจากร่างของลุงแซม
"แค่ก ๆ ไงแซ็กวันนี้กลับบ้านก่อนเที่ยงคืนนิ"
"ลุงอย่าเพิ่งพูดอะไรเลยครับเดี๋ยวเลือดจะยิ่งไหล"
"แค่ก ๆๆ ไม่ให้ลุงพูดไม่ได้หรอก เดี๋ยวลุงก็จะไม่ได้พูดแล้ว หึ ๆ"
"อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ลุงต้องไม่เป็นไรนะครับ"
"เก็บปืนที่ลุงให้แกไว้ดี ๆ ละ มันเคยเป็นปืนที่พ่อแกรักที่สุด ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ"
"ไม่นะครับ ลุงอย่าทิ้งผมไปนะ"
แล้วตาของลุงแซมก็ค่อย ๆปิดลง ลมหายใจแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ ภายในร้านเงียบสงัด เหลือเพียงแต่เสียงร้องไห้ของเด็กหนุ่มผมทอง เป็นครั้งที่สองในชีวิตที่เขาโดนพรากสิ่งที่เขารักที่สุดไปในคืนวันเกิด เมื่อวันเกิดครบรอบ 3 ปีของเขาก็เกิดมีขโมยบุกเข้ามาปล้นบ้านกลางดึก และพรากชีวิตพ่อและแม่ไป 14 ปีให้หลัง เขาก็ต้องกลายเป็นคนเดียวดายอีกครั้งในคืนวันเกิดของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่คนอื่น ๆ กลับมีความสุขอยู่กับครอบครัวในวันเกิด แต่เขาล่ะ พระเจ้าเล่นตลกอะไรถึงให้เขาต้องพบกับความสูญเสียทุกครั้ง
"โอ๊ย เจ้าเด็กแสบ แกทำฉันชาไปทั้งตัวเลยนะ"
หนึ่งในผู้ร้ายลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งเล็งปืนมาที่แซ็ก
"คงจะร่ำลากับไอ้แก่นั่นเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นก็ถึงเวลาที่แกจะไปอยู่กับมันแล้วล่ะ ลุกขึ้นแล้วหันหน้ามา ช้า ๆ นะเว้ย"
แซ็กวางร่างของลุงแซมไว้ที่พื้นอย่างแผ่วเบา เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน และหันไปประจันหน้ากับคนที่ฆ่าลุงของเขา
"แกฆ่าลุงแซม.........แกพรากเขาไปจากฉัน.............แกจะต้องชดใช้"
ทันใดนั้น ดวงตาสีอำพันคู่สวยก็เปล่งแสงออกมา แซ็กรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
"เฮ้ย ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ เฮ้ย ๆ เผ่นเว้ย หนีเร็ว"
ก่อนที่พวกมันจะได้วิ่ง ร่างของแซ็กก็หายไปปรากฏอยู่ที่หน้าร้าน
"พวกแกจะรีบไปไหนกัน ฉันยังไม่ได้จัดการกับพวกแกเลย"
"ตุ้บ !! พลั่ก !!"
ไม่ถึงเสี้ยววินาทีลูกน้องของไอ้คนร้ายก็ลงไปนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น หัวหน้าคนร้ายเหงื่อผุดออกเต็มใบหน้าด้วยความกลัว
"เฮือก......."
จู่ ๆ แซ็กก็มายืนอยู่ด้านหลังไอ้หัวหน้า
"นั่นสำหรับที่พังร้านของลุงแซม และนี่สำหรับไอ้คนเลวอย่างแกที่พรากเขาไปจากฉัน"
"สวบ !"
แซ็กปล่อยหมัดชกไปที่หลังของคนร้าย จนมือของเขาทะลุออกมาอีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่รู้ว่าเขาไปเอาแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน คนร้ายทั้ง3 นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น แซ็กนอนลงกับพื้น หายใจหอบ เขาแทบไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่หายใจ และก่อนที่เขาจะหมดสติไปนั้น
"กึก กึก กึก"
บางอย่างกำลังเดินมาที่ร่างของเขา
"เราพบเป้าหมายแล้วครับ"
นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนหมดสติไป
------------------------------------------------------------------
Keep Talking......
นิยายเรื่องแรกนะ ฝากด้วยนะ อ่านแล้วช่วยชมหรือด่าด้วยก็ได้ ช่วยเม้นหน่อยจาได้มีกะลังจัย
ความคิดเห็น