คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7(RW)
“อ้าว..แนน มาพอีเลย อาารย์วรรีบอว่าถ้าเธอมาถึ่อนบ่ายโมให้ไปที่ห้อพัอาารย์ ส่วนระเป๋า เอามา้วยเี๋ยวเรา่วยวาบนโ๊ะให้้ะ" แ้วแ้แนน
ะที่แนนเินไปที่ห้อเรียน เธอ็ไ้ยินเสียนเรียเธอาทา้านหลั
“อบใ้ะเ๋ ั้นเราไปหารูวรรี่อนนะ” แนนอบ
“ไม่มีปัหา ไปเถอะ เราะูแลระเป๋าแนนเอ” แ้วพูยิ้มๆ
“อ๊ะ ิา มาแล้วหรือ้ะ อย่าลืมเียนใบลาสำหรับวันนี้้วยนะ” อาารย์วรรีทัทายแนน้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“หนูเียนส่อาารย์ที่นี่ไ้เลยไหมะ”แนนถาม
“ไ้้ะ นี่ใบลา” อาารย์วรรียื่นแบบฟอร์มใบลาให้แนน
“อ้อ ้อแนบสำเนาลอเอรี่ที่ถูราวัลับหมายลา้วยไหมะ ะไ้เป็นหลัานว่าถูราวัลริ” แนนถาม
“ใ่ เป็นวามิที่ีเลย ถ้าอย่านั้นเรามาุยันถึเหุผลที่รูเรียเธอมาที่นี่แล้วัน” อาารย์วรรีล่าว
“ในานะที่รูเป็นปรึษานัเรียนห้อ ม.4/1 ึ่เป็นห้ออนัเรียนที่ไ้ะแนนสูสุในารสอบเ้าโรเรียน รูไ้รับมอบหมายาผู้อำนวยารให้ำเนินารัเลือนัเรียนเ้าแ่ันทาวิาารในระทรวศึษาธิาร ในานสัปาห์วิาารน่ะ้ะ” อาารย์วรรีอธิบาย
"มีอะไรให้หนู่วยไหมะ" แนนถาม
"รู้อารให้เธอ่วยแ้ให้เพื่อนร่วมั้นทราบเี่ยวับารแ่ันและประเมินวามสนใในารเป็นัวแทนอโรเรียน รูไ้เรียมรายื่อนัเรียนแยามะแนนวิาาารสอบ เรา้อารัวแทนาแ่ละวิา หามีนัเรียนมาว่าหนึ่นสนใ เราะัออิั่นในวิานั้น ๆ รูอรายื่อสุท้ายภายในวันศุร์นี้นะ้ะ” อาารย์วรรีอธิบาย
“ไ้่ะ หนูะัารให้่ะ อบุ่ะ” แนนอบ และเอื้อมมือไปรับรายื่อาอาารย์วรรี เธอรวูรายื่อและสัเเห็นื่ออเธอเอ เ่นเียวับื่อะรรมารอห้อในแ่ละวิา
“อบุใมานะ้ะิา” อาารย์วรรีล่าวอบุ
“ั้นหนูอัวไปเ้าเรียนอนนี้่อนนะะ” แนนพู
“เิ้ะ” อาารย์วรรีอบ
เมื่อแนนมาถึห้อเรียน เธอเรียะรรมารห้อทั้หมเพื่ออธิบายานอพวเา และแเอสารามรายื่ออรรมารห้อทุนในแ่ละวิา เพื่อ่วยอำนวยวามสะวในารพูุย แยันสำหรับแ่ละเรื่อ เพื่อให้ระบวนารทำานที่รวเร็วยิ่ึ้น
โีที่มีอาสาสมัรเพียนเียว่อวิา ันั้นึไม่ำเป็น้อทำารทสอบหรือออิั่นเพิ่มเิมอี แนนรวบรวมรายื่ออาสาสมัรส่ให้อาารย์วรรีในเย็นวันนั้น
ึ่รูวรรีไ้อนัประุมอาสาสมัรทั้หมเพื่อรวมัวันหลัเลิเรียนในวันศุร์ที่ะถึนี้
ส่วนแนนหลัาเสร็ภาระิแล้ว เธอ็รีบลับหอ้วยวามสบายใว่าทุอย่าผ่านไป้วยี
เนื่อาเสบียอาหารที่เธอเยื้อุนไว้หมพอี แนนึแวะลาใล้หอพัเพื่อื้อเสบียเพิ่ม เธอเ็บพวมันไว้ในพื้นที่เ็บออระบบ เพื่อให้มั่นใว่าเธอมีอาหารเพียพอสำหรับวัน่อ ๆ ไป เหมือนอย่าที่เธอทำเป็นประำ
“วันนี้เวินไม่มีภาริเหรอ?” แนนถามระบบะที่เธอเรียมัวเ้านอนหลัาัารเรื่อส่วนัวและทำารบ้านเสร็
‘วันนี้ยัไม่มีภาริรับุแนน มีแ่สิทธิ์ารหมุนวล้อที่เหลือสำหรับวันนี้เท่านั้นรับ’ เวินบอเธอ
“โอเ ั้นหมุนวล้อัน” แนนยืนยัน
‘เ้าใแล้ว ุแนน’ เวินอบ
ะที่วล้อหมุน เธอรออยราวัลอเธออย่าใใ่อ
ึ..ึ..ึ.. 'ยินี้วย! ุไ้รับปาาสอแนม 1 ้ามที่หมึไม่มีวันหมและสามารถบันทึวิีโอ้วยวามุ 10TB'
“อ๊ะ ไ้อีอีแล้ว อบุมา เวิน ฝันีรารีสวัสิ์นะเวิน ส่วนอฝาไว้ที่่อว่า่อนนะ้ะ” แนนพูอย่ามีวามสุ่อนะหลับไป
เ้าวันใหม่....
แนนทำามิวัรอเธอ ไปวิ่๊อิ้ แล้ว็อาบน้ำ ่อนะเปลี่ยนุนัเรียนามที่หนัสือำหน
'ภาริเร่่วนในาร่วยีวินที่ถูรถนที่หน้าลา’ เสียอเวินประาศในเ้าวันรุ่ึ้นะที่แนนับรถไปามถนนใล้ับหอพัที่เธออยู่
“มันเิึ้นที่ไหน เวิน อรายละเอียหน่อย” แนนร้ออ
'ที่อยู่ห่าออไปทาทิศะวัน 15 เมร รับุแนน” เวินอบ
แนนะลอรถและับ่อไปอย่าระมัระวั และอยมอสัเสิ่รอบ้า
“เฮ้ เิอะไรึ้น รถันนั้นมันเมาหรือเปล่าวะนั่น ับเป็นูมาเลย ให้ายเถอะ” เธอสัเเห็นลุ่มนี้ไปในทิศทาหนึ่ เธอเห็นนลุ่มหนึ่พยายามหลบให้พ้นรถันหนึ่ รถันัล่าวอยู่ในเลนเียวับแนน เธอึรีบอรถแล้วยับไปอยู่้าน้า รวูพื้นที่เพื่อหาผู้ที่อาเสี่ยภัยารถันนั้น
ท่ามลาวามโลาหล แนนเห็นายสูอายุนหนึ่ยืนอยู่ใล้ทาม้าลาย ในุที่มีวามเสี่ย่อารถูรถันนั้นนไ้ เธอพุ่ัวไป้าหน้าโยไม่ลัเลและึายนนั้นออไป ่วยเาารถที่ำลัวิ่มา้วยวามเร็ว
เพียไม่นานหลัาที่เธอเลื่อนย้ายายสูอายุไปยัที่ปลอภัย รถันนั้น็เสียารวบุมและนเ้าับเสาไฟ้าทา
แนนรีบหาู้โทรศัพท์สาธาระในบริเวใล้เียและหมายเล 911 เพื่อให้แน่ใว่านับรถันัล่าวะปลอภัย ทุนึรีบเ้าไป่วย และทุน็ไ้ลิ่นแอลอฮอล์อย่ารุนแร โีที่แรระแทไม่ทำให้รถระเบิ ทำให้พวเานำนับที่บาเ็บึ่าิอยู่บนันเร่ออมาไ้อย่าปลอภัย ำรวและรถพยาบาลมาถึทันที และผู้บาเ็บ็ถูนำส่โรพยาบาล
“ุาไม่เป็นอะไรใ่ไหมะ” เธอเินลับมาถามายสูอายุที่เธอ่วยเหลือมาเมื่อสัรู่ หลัาที่เธอรอให้เ้าหน้าที่มาที่เิเหุ ามที่โทรแ้
“ุา ุโอเไหมะ” แนนเินลับไปหาายสูอายุและเสนอวาม่วยเหลือามวามำเป็น หลัาเห็นำรวและรถพยาบาลมาถึ
“ไม่เป็นไรหนู าสบายี แ่ในิหน่อย” ายสูวัยอบ
“ั้ใ้ามถนนเหรอะุา ให้หนู่วยนะะ” แนนพู้วยวามเป็นห่ว
“ใ่้ะ อบใมาหนู าไม่ทันไ้มอเลย หนู่วยันไว้แท้ ๆ” ายสูอายุแสวามอบุ
“ไม่เป็นไร่ะุา หนูีใที่่วยไ้ ถ้าอย่านั้นหนูอัว่อนนะะ” แนนบอลาายราหลัาพาเา้ามถนนอย่าปลอภัย
'ภาริ่วยนถูรถนและเลียร์ที่เิเหุเสร็แล้ว ุไ้รับราวัลทัษะหูทิพย์ สามารถไ้ยินเสียในรัศมี 5 เมร ุแนนะไ้รับราวัลหรือไม่’ เวินแ้แนน
“ฝาไว้่อนเถอะ เวิน” แนนอบเวิน
‘้วยวามยินีรับุแนน’ เวินอบ
เมื่อเห็นว่าเ้าหน้าทีู่แลทุอย่า แนน็เินทาไปโรเรียน่อ
ความคิดเห็น