Soche De Proche

ลำดับตอนที่ #6 : Miness : Pocky Day

B
E
R
L
I
N
❀

           วันที่ 11 เดือน 11 เป็นวันป๊อกกี้เดย์ เท่าที่ผมรู้ก็คือจะมีการจัดกิจกรรมที่เกี่ยวกับป๊อกกี้หรือมอบป๊อกกี้ให้แก่คนรัก  และแน่นอนวันสนุกๆแบบนี้ชาวไมเนสที่ชอบความรื่นเริงไม่มีทางพลาดเป็นแน่

                และก็เป็นดังที่คาดการณ์ คุณอาร์คัส บุตรชายของนายอำเภอเมืองไมเนสเป็นผู้เสนอกิจกรรม โดยมีผู้เล่นสาธิตสองคนคาบป๊อกกี้ไว้คนละด้านแล้วค่อยๆทานป๊อกกี้เข้ามาเรื่อยๆ ใครที่ทำป๊อกกี้หักก่อนเป็นฝ่ายแพ้  และแน่นอนว่าผู้สาธิตก็หนีไม่พ้นผมกับบุคคลที่ถูกกล่าวถึง พวกเราทานป๊อกกี้เข้ามาใกล้กันมากเสียจนจมูกของเราทั้งสองชนกันทำเอาผมเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะ แต่สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายทำหักก่อน ซึ่งแปลว่าผมเป็นฝ่ายชนะแต่มันก็ไม่มีอะไรสำคัญเพราะนั่นเป็นแค่การสาธิตให้ดูเท่านั้นเอง

                ผมหนีกลับไปนั่งเงียบๆมองดูผู้คนที่เริ่มสนใจและร่วมเล่นกันบ้างแล้วอย่างยินดีเล็กน้อย อย่างน้อยทุกครั้งที่จัดกิจกรรมอะไรเมืองก็จะคึกคักขึ้นไม่มากก็น้อย ซึ่งนั่นก็ดีกว่าปล่อยให้ชาวเมืองเงียบเหงาหรือบรรยากาศที่สงบจนเกินไป

                ผมมองดูป๊อกกี้ขนาดยักษ์ที่คุณมังกรสองตนกำลังคาบไว้กันคนละด้าน ทุกคนดูลุ้นกันมากแต่เหมือนผู้เล่นจะไม่ให้ความร่วมมือ เพราะมังกรตนหนึ่งแสร้งเบี่ยงหน้าไปทักทายน้องชายจนทำให้ป๊อกกี้หักไปอย่างค่อนข้างเนียน ทำเอาผมรู้สึกเสียดายเล็กๆไม่ได้ 

                ผมเหม่อมองผู้คนที่กำลังทานป๊อกกี้คนละด้านกันอย่างสนุกสนานพลางเลยคิดไปถึงใครอีกคนที่ไม่ได้อยู่ร่วมกันตรงนี้ด้วย

                …ถ้าจะลองทำแบบนั้นกับเขาจะเป็นไรไหมนะ…

                เอ๊ะ!?

                …นี่ผมเผลอคิดอะไรแบบนั้นได้ยังไงกัน…

                เมื่อรู้สึกตัวก็พลันรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่ใบหน้าของตนเอง ผมกลับคืนร่างเงือกก่อนลงไปอยู่ใต้น้ำเพื่อสงบใจตนเองเงียบๆ โชคดีที่ทุกคนยังดูจะสนุกกับกิจกรรมอยู่จึงไม่มีใครสังเกตเห็น แทนที่จะอยู่ให้เกะกะคนอื่น ผมควรจะกลับบ้านไปดีกว่า แต่แทนที่ผมจะกลับบ้านตัวเปล่าเหมือนทุกทีกับมีบางอย่างติดมือผมกลับมาด้วย

                ผมก้มมองป๊อกกี้รสช็อกโกแลตในมือตนเองพลางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

                ..เผลอซื้อมาจนได้…ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันรึเปล่าแท้ๆ…

                ผมมองป๊อกกี้ในมือสักพักก่อนตัดสินใจวางมันไว้บนโต๊ะเผื่ออีกคนกลับมาเห็นจะได้เอาไปทานเล่น

                “นั่นอะไรหรือครับ” เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง

                …เสียงนี้มัน เป็นไปไม่ได้…ผมรีบหันไปทางต้นเสียง

                ภาพอีกคนสะท้อนเข้าสู่นัยน์ตา ทั้งดีใจ ทั้งประหลาดใจ แต่ที่แสดงออกไปมีเพียงรอยยิ้มจางที่ประดับบนใบหน้าเหมือนอย่างเคย

                “ป๊อกกี้น่ะครับ ผมซื้อมาฝากคุณน่ะครับ” ผมยื่นป๊อกกี้รสช็อกโกแลตให้ซึ่งอีกคนก็รับมาด้วยท่าทีกรุ่มกริ่มเล็กน้อยหรือเป็นผมที่คิดไปเองก็ไม่แน่ใจนัก

                “งั้นหรือครับ ขอบคุณนะครับ…คุณก็มาทานด้วยกันสิครับ” เขาเอ่ยชวนพร้อมรอยยิ้มกว้างที่ประดับใบหน้าอยู่เสมอนั่น ผมปฏิเสธพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

                “ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทานเถอะครับ”

                “ไม่ครับ ทานด้วยกัน” เขาว่าพลางแกะป๊อกกี้ออกจากกล่องแล้วจ่อที่ปากของผม

                “อ้าปากสิครับ” เขาหัวเราะผมอ้าปากงับแท่งป๊อกกี้อย่างช่วยไม่ได้

                เขายิ้มก่อนจะจรดปากเข้ากับป๊อกกี้อีกด้านแล้วทานเข้ามาพร้อมสายตาที่บ่งบอกให้ผมเริ่มทานของตนเองบ้าง ซึ่งผมก็ทำตามอย่างไม่มีทางเลือกมากนัก

                หากจะถามว่าผมตกใจไหม ขอตอบว่า มาก ครับ แปลกใจมากด้วยครับ ไม่คิดว่าเขาจะทานป๊อกกี้ด้วยวิธีนี้เลยครับ ขณะที่ผมกำลังคิดเรื่อยเปื่อยปากของอีกคนก็เข้าใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ กว่าผมจะทันรู้สึกตัวริมฝีปากก็ถูกอีกคนฉกฉวยไปเสียแล้ว

ลิ้นร้อนๆของอีกคนถูกส่งเข้ามาสำรวจโพลงปากของผม อ่อนโยน เร่าร้อน สองสิ่งนี้ทำให้ผมเผลอจูบตอบไปโดยไม่รู้ตัว เวลาผ่านไปสักพักอีกฝ่ายก็ถอนจูบออกไป

“ป๊อกกี้แท่งนี้อร่อยดีนะครับ” เขาหัวเราะพลางเลียริมฝีปากตัวเองไปด้วย ส่วนผมได้แต่ก้มหน้าหลบใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อของตนเองเพียงเท่านั้น แต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะมองไม่เห็น เขาหัวเราะพลางเชยหน้าผมขึ้นมาก่อนจะกระซิบข้างหูของผมเบาๆ

“สุขสันต์วันป๊อกกี้นะครับ”

.

.

.