มั่วตั้วววว! { ไดอารี่. }

ลำดับตอนที่ #4 : `Muatua diary. ♚ ว่าด้วยเรื่องด่า

Muatua ; Diary

p r i v a t e z o n e

{ #3 ;; Rebuke.}

ช่วงนี้ เป็นช่วงที่มีข่าวเรื่องที่น้องหายไปในถ้ำ นี่ก็เป็นอีกคนที่ติดตามข่าวสารผ่านทางทวิตเตอร์ตลอด ซึ่งส่วนตัวคิดว่าทวิตเตอร์เป็นแอพที่ผู้เล่นไม่ค่อยด่ากราดกันเหมือนในเฟซบุ๊ค แต่เป็นสังคมชอบแซะ แซะไปเรื่อย เรียกยอดทวิตไปเรื่อย ซึ่งอยู่ๆดีๆก็เกิดข้อสงสัย ว่าทำไมคนถึงชอบด่าชอบแซะ เลยย้อนดูไปถึงตัวเองสมัยที่ชอบด่าคนอื่น   

ซึ่งเป็นช่วงประถม เป็นช่วงที่พฤติกรรมแย่นะในด้านของการปฏิบัติกับคนอื่น เพราะเป็นคนชอบด่า ด่าไปทั่ว ไม่พอใจคือด่ากราด ด่าจนเพื่อนเขียนเฟรนชิพด่า ก็เลยมานอนคิดว่าเออทำไมตอนนั้นต้องด่าเพื่อนด้วยวะ ก็ได้คำตอบนะ

ที่ตั้ววางอำนาจใส่คนอื่นนั้น อาจะเป็นเพราะอยากให้คนอื่นยอมรับ และไม่เห็นว่าเราขี้แพ้เพราะเราเคยแพ้มาช่วงอนุบาล 55555555555

เชื่อมะ ต้องเชื่อสิ เพราะมันคือเรื่องจริง เรื่องตอนอนุบาลที่ตั้วจำได้มี 3 เรื่องคือ

1.        ตั้วเคยติดอยู่ในห้องน้ำ

2.        กินไอติมแล้วได้ไม้ฟรีไป 8 ไม้

3.        ทะเลาะกับเพื่อนที่ชื่อน้ำ ตอนนั้นคือเพื่อนคนอื่นอยู่ฝั่งน้ำหมด เลยแพ้ไปตามระเบียบ มีทวงเยลลี่ที่แบ่งน้ำไปก่อนหน้าที่จะทะเลาะกันว่าให้เอาเยลลี่คืนมาด้วย (เป็นเยลลี่หมีโค้กที่แม่ซื้อให้หน้า รร. ) มันก็เลยบอกว่าเอาไปเลย แล้วก็แกล้งอ้วก ตอนนั้นคือตั้วร้องหนักมาก

จากข้อสาม (ที่ขออธิบายเยอะหน่อย) ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นปมที่ทำให้เราแพ้ใครไม่ได้อีกเลยรึเปล่า เลยพยายามสร้างตั้วโดยมีน้ำเป็นต้นแบบขึ้นมา เพื่อให้ต้องการการยอมรับ เพราะเราไม่ถูกยอมรับมาในตอนนั้น อันนี้เป็นข้อสันนิษฐานของตั้วเองเล่นๆนะ ไม่ได้มีความรู้หรือทฤษฎีใครมาเกี่ยวข้อง

ก็เลยย้อนมาอีกในทวิตเตอร์ หรือไม่ใช่แค่ในทวิตเตอร์ จะว่าเป็นสังคมโซเชียลเลยเนี่ยแหละ เกิดข้อสงสัยทำไมคนที่ด่าก็ด่าได้จริงๆ ด่าแล้วแซะยุ่งเรื่องคนอื่นตลอด อีกทั้งที่คือไม่มีความอดทนและไม่เคารพสิทธิความเห็นของคนอื่น พอคนอื่นไปเตือนก็บอกอย่ามาสะเออะนี่มันพื้นที่ส่วนตัว หรือสวนด้วยประโยคฮิตคำว่า “แล้วแต่” หรือ “เอาที่สบายใจ”

ซึ่งสิ่งที่พบในโซเชียลตลอดคือ ยามมีเรื่องลบ คนมักเข้าไปเกทับ ซึ่งความจริงมันไม่จำเป็น เพราะมันอาจส่งผลเสียมากกว่าเลยด้วยซ้ำ ถ้ามันลบอยู่แล้ว ควรแล้วเหรอที่ไปเสริมแรงลบ สิ่งที่ทำควรเสริมแรงศูนย์ หรือแรงบวกมากกว่ารึเปล่า

บางเรื่องลองเฉย ลองทำเป็นไม่เห็นบ้างก็ได้ แกล้งโง่บ้าง อย่าเก่งตลอด ร่างกายมันก็เหนื่อยเป็น กะไฝว้ทุกเรื่องคือสมองได้ระเบิดกลายเป็นจุลแน่ อะไรที่ใจเราเฉยได้เฉยไว้

แต่ก็นะถึงจะออกมาเล่าแต่ใช่ว่าตั้วจะลบเรื่องชอบด่าหมดนะ ปกติก็ยังด่าอยู่แต่ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลมากขึ้น เลือกด่าเฉพาะเรื่องน่าด่า และก็เฉยขึ้น แต่ แต่ แต่ ก็มีเรื่องที่ทำให้ต้องประทุได้เหมือนกันแหละ ซึ่งเป็นเรื่องปกติเพราะเรามีสังคม การไม่มีปัญหากับคนอื่นเลยแสดงว่ายังไม่เคยทำอะไร ไม่เคยเข้าสังคม แต่มันอยู่ที่เราแก้ปัญหาค่ะ และการด่าไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดีแน่ๆ ฉะนั้นถ้าอยากให้ปัญหามันหมดก็ต้องคุยกับเพื่อหาข้อสรุปนะ

EP นี้ไม่รู้จะเขียนไรมากอ่ะ เหมือนมาบ่นเฉยๆนะว่าเมื่อก่อนเป็นเด็กขี้ด่าเหมือนกัน ย้อนรำลึกตัวเอง 5555555555555555

บันทึกเมื่อ : 27 มิถุนา 61