เอเลนXรีไว (Heichou's tear)

เนื้อเรื่อง

เอเลนxรีไว(Heichou's tears)

ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง

เสียงบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กำลังวิ่ง ไททัน!?

ไททันสีแดง มีรูปร่่างเป็นผู้หญิง กำลังวิ่งอยู่กลางป่าไม้ใบหญ้าที่ค่อนข้างหนาทึบ

"เอเลน!!"

 เสียงชายที่ค่อนข้างหนักแน่นตะโกนเรียกให้ชายหนุ่มได้สติ

ตรึ้ง!!!

"อุ..อูย..."

ชายหนุ่มร่างสูงตกเตียงหัวฟาดพื้นเต็มๆ

"อ้าวว เช้าแล้วนี่นา..."

แสงแดดสาดส่องลอดช่องเข้ามาทางรูหน้าต่าง สะท้อนสีผมน้ำตาลเป็นประกาย..

ไม่ทันไรชายหนุ่มก็ลุกขึ้นมาแต่งตัวตามกิจวัตร

.

.

"ข..ขอโทษที่มาช้าครับ!!" 

ชายหนุ่มรีบวิ่งมาสุดชีวิต พร้อมกับรอยช้ำบนหัว

"อ้าว เอเลน วันนี้ก็เกือบสายนะ"

เสียงหญิงสาวที่แลดูเป็นมิตรดี เพทราเดินมาทัก

"เอเลน หัวไปโดนอะไรมานะ?"

 ชายผมทองร่างสูง เอิร์ด เดินเข้ามาดูรอยช้ำของเอเลน

"เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกครับ(มันน่าอายจะตาย นอนตกเตียงนี่นะ)"

 เอเลนหน้าแดงอายนิดหน่อยเพราะไม่กล้าพูดความจริง

ปั้ง!!!

จู่ประตูไม้จากหน้าก็ถูกผลักออกอย่างแรงก่อนจะตามด้วยร่างเล็กที่เดินเข้ามาอย่างเป็นใหญ่

"เฮย์โจว อรุณสวัสดิ์ครับ" 

กุนเธอร์ที่กำลังจัดการเช็ดโต๊ะกล่าวทักทายเฮย์โจวรีไว

"โฮ่ย! สามคนนั่นน่ะ ทำอะไรอยู่น่ะ"

เฮย์โจวโบกมือรับกุนเธอร์ก่อนที่จะเดินแทรกเข้ากลุ่มของเอเลน

"หัวเอเลนเหมือนจะไปกระแทกบางอย่างนะครับ"

 เอิร์ดถอยหลังให้เฮย์โจวรีไว

"สงสัยไปแอบฝึกเครื่องเคลื่อนที่3dแล้วพลิกตัวหัวฟาดพื้นเหมือนคราวที่แล้วนะสิ"

 เพทราแอบหัวเราะก่อนที่เฮย์โจวใช้มือเสยผมเอเลนขึ้น

"เฮย์โจว..ครับ"

เอเลนหวนคิดถึงอดีตที่แสนหน้าอายของตนก่อนที่หน้าจะเริ่มแดง

เฮย์โจวรีไวยังคงมองไปที่แผลที่ช้ำเขียวอยู่ก่อนที่จะเลียนิ้วเรียวๆของตนก่อนจะนำไปลูบบนรอยช้ำอีกฝ่าย

"ฮ..เฮย์โจวว??!!!! ทำอะไรคร้าบบ!!!???"

เอเลนหน้าสุกทันทีและไม่ช้า...

ครืดด!!!!

เอเลนรีบเปลี่ยนเกียร์ถอยหลังเต็มกำลังจนหลังแนบชิดติดกำแพงห้อง

"หืม? ก็รักษาไง"

เฮย์โจวของเขายังคงตอบด้วยสีหน้านิ่งและเดินมาหาเอเลนอีกรอบ...

"อ..เอ้ออออ...."

เอเลนทำหน้าเหวอทันที อ..อีกฝ่าย อีกฝ่ายเค้าคือเฮย์โจวนะครับบ!!!!!

"อ..เอ่อ มันรักษาแผลได้จริงๆเหรอครับ/คะ?"

เพทร่ากับเอิร์ดที่ยืนคู่กันถามทันที

เฮย์โจวได้แต่หันมามองแต่ก็ไม่ตอบคำถามนั่นก่อนจะหันกลับไปพร้อมกับเอามือข้างเดิมลูบไปที่แผลอีกรอบ

"รอยช้ำนี่ยังไม่นาน..นายคงฝันเรื่อยเปื่อยและนอน'ตกเตียง'สินะ.."

เฮย์โจวรีไวพูดอย่างหน้าตาย เอเลนก็สะดุ้งทันที เขารู้!!!??

"ฮ..เฮย์โจวว!!? รู้ได้ไงครับ!!???"

หน้าแทบร้อนผ่าวควันแทบลอยหน้าสุกเต็มที่พร้อมด้วยแก้มที่ถูกระบายไปด้วยสีแดงเข้ม ด้วยความรู้สึกอาย เขารีบกุมหน้าตัวเองทันที

"เอ่อ...."

บรรยากาศในห้องเงียบกริบขึ้นมาทันที..

เอิร์ดเห็นว่ามันเงียบเกินไป เขาอยากจะอยากสร้างบรรยากาศ แบบปกติ เอเลนก็เอาแต่เงียบซุ่มคิดอะไรอยู่คนเดียว...

"เอเลน แค่นอนตกเตียงเท่านั้นเองนี่นา เพทร่าก็เคยตกเหมือนกันนั่นแหละ! ช้ำมากกว่าเธออีกนะ ฮะฮะฮะฮะ.."

เอิร์ดแฉเรื่องราวทันทีก่อนที่จะจบด้วยการหัวเราะ

"อ..เอิร์ด!!? พูดอะไรของนายนะ!? บ้าๆๆๆ!!"

เพทร่าสะดุ้งและหน้าแดงขึ้นมาอีกคนก่อนที่จะตบไปที่บ่าคนข้างๆเต็มแรงแบบรัวๆ

"..!!!.!!!..!!"

ทั้งสองยังคงเถียงกันต่อไปโดยที่เฮย์โจวรีไวกับเอเลนยังคงจ้องมองอยู่และได้แต่มองหน้ากัน

ตอนนี้ไม่มีใครมองเขาทั้งคู่อยู่...

ฟุบ!

มือเรียวๆจับคอเสื้อของร่างสูงและดึงลงมาในระดับสายตาตนก่อนที่จะทาบริมฝีปากลงบนรอยช้ำเบาๆ

"ไม่เป็นไรนะ เดี๊ยวก็หาย.."

รีไวพูดพลางลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆและยกมือออก

"เอ่อ ครับ...."

เอเลนแอบยิ้มอย่างเขินๆ ดีที่มีแค่สองต่อสอง(?)

.

.

"อาหารเช้าเรียบร้อยแล้วครับ"

 กุนเธอร์ถือจานที่เต็มไปด้วยอาหารจัดวางไว้ที่โต๊ะ

"อ้าว เพทรา แล้ว ออลโอละ" 

เอิร์ดหันซ้ายหันขวาแล้วไม่เจอออลโอ ชายผู้ชอบเลียนแบบรีไว

"อาการเดิมนั่นแหละ เลยให้ไปพักลิ้นอยู่ที่ห้องน่ะ"

 เพทราทำสีหน้าเบื่อโลก

"เอาหล่ะๆ หยุดคุยก่อน มากินข้าวก่อนได้แล้ว"

รีไวตบบ่าเพทรากับเอิร์ดเบาๆก่อนเดินไปที่โต๊ะ

.

.

.

"วันพรุ่งนี้เราจะออกสำรวจนอกกำแพงกันน่ะ"

เฮย์โจวเอ่ยขณะกินอาหาร

เอเลนรู้สึกดีใจมาก เพราะจะได้ออกไปสำรวจเป็นครั้งแรก ถึงมันจะเคยผ่านตาเอเลนแล้วก็เถอะ

"ระวังตัวกันด้วยล่ะ"

เฮย์โจวพยายามกำชับแต่ละคน

"เฮย์โจวครับ หลังจากพรุ่งนี้แล้วพวกเรามาฉลองกันนะครับ!!"

กุนเธอร์ยิ้มอย่างมีความสุข

"นี่ กุนเธอร์ นั่นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ!"

เฮย์โจวรีไวหันมาย้ำกุนเธอร์

"ไม่เป็นไรหรอกครับ! ก็พวกเราทุกคนนะ เชื่อใจพรรคพวกและตัวเฮย์โจวนะครับ..."

เอเลนกำหมัดแน่นพร้อมเอ่ยอย่างมั่นใจ

"ใช่แล้วนะครับ/คะ ! เฮย์โจว!"

เอิร์ดกับเพทร่าสมทบขึ้นมาอีก

เฮย์โจวรีไวก็ได้แต่กอดอกก่อนที่จะถอนหายใจ

"เฮ้อ จะทำอะไรก็ทำ! แต่สิ่งสำคัญที่สุดน่ะ!!"

กึก

"อย่า 'ออกไกลห่าง' จากกลุ่มนี้ก็พอ"

เฮย์โจวยกแก้วชาขึ้นจิบเบาๆหลังออกคำสั่งเสร็จ

พึ่บ!!!

"ครับ/คะ!!!!"

มือของทุกคนซึ่งมีรอยกัดคนละรอยกำแน่นก่อนจะทุบไปที่อกซ้ายแต่คนแรงๆ

แอ๊ด...

"ม...มาแล้ว.."

ชายคนสุดท้ายที่แทบไม่ได้กล่าวถึง ออลโอ เดินเข้ามาในห้องอย่างซีดเซียวพร้อมแทรกบรรยากาศในตอนนี้...

"เอ่อ......."

ทั้งห้อง ได้ติด สตั้น เป็นที่เรียบร้อย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

2 วันต่อมา

แกรก

ถ้วยชาถูกวางลงบนโต๊ะแบบเบาๆ

"เอเลน ชาอยู่นี่นะ"

ชายหนุ่มผมน้ำตาลที่เอาหน้าซุกกับโต๊ะอยู่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงพร้อมใบหน้าที่ซีดเซียว

"ขอบคุณครับ"

 เอเลนคว้าถ้วยชาขึ้นจิบช้าๆ

.

"หัวหน้า ไม่โกรธผมใช่ไหมถ้าผมบอกว่ามันไม่อร่อยน่ะ."

น้ำตาเริ่มไหลออกจากดวงตาสีมรกต

และหยดลงพื้นทีละหยด

"ไม่โกรธหรอก เวลาแบบนี้มันจะอร่อยได้ไง"

บรรยากาศห้องเงียบกริบต่างจากเมื่อ2วันก่อน

"ฮึก ฮึก..ผม ผิดไปแล้ว.."

เอเลนรู้สึกผิดที่ทำให้กลุ่มของตนทั้งกลุ่มถูกฆ่าตายโดยไททันหญิง..

.

ฟึ่บ

"มันไม่ใช่ความผิดของนายเอเลน ไม่ต้องร้องไห้นะ"

 รีไวเข้ามากอดเอเลนอย่างแน่น

"หัวหน้า....อึกฮือ.."

เอเลนพยายามกลั้นน้ำตาแต่ก็ทำไม่ได้ น้ำตาก็ไหลอาบเสื้อรีไวจนเละหมด

มือของรีไวกำลังลูบไปที่หลังเอเลนเหมือนกำลังปลอบใจให้

"ผมเลือก ..ผิดทาง.."

เอเลนรู้สึกเจ็บใจตัวเองและกำเข่าตัวเองแน่น

"พอแล้ว อย่าร้อง ฉันเข้า ใจ.."

เสียงรีไวสั่นขึ้นเรื่อย มือที่กำลังลูบหลังอยู่ เปลี่ยนเป็นกำหมัดแน่น

"ผมขอโทษ...."

เอเลนกอดตัวหัวหน้าเข้าอย่างแน่น 

"ฉันบอกว่านายไม่ได้ผิดอะไรไงเล่า!"

.

เอเลนรู้เหมือนมีน้ำบางอย่างหยดใส่หลังเค้า

หรือว่า

เฮย์โจวที่แสนแข็งแกร่งของเค้า กำลังร้องไห้!?

หรือว่านี่คือด้านที่อ่อนแอของเค้า?!

เอเลนผลักตัวหัวหน้าเพื่อดูว่าเค้าเป็นอะไรแต่..

กึ้ด!

"อย่า! ฉันยังไม่อยากให้ใครเห็นฉันในสภาพนี้"

รีไวกอดตัวเอเลนอย่างแน่น

"เหลือเราสองคนแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วครับ.."

หน้าเอเลนที่ตอนแรกค่อนข้างซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นปกติแต่น้ำตายังคงไหลอยู่

.

"ครั้งที่สองแล้ว ..ฉัน ไม่อยากเจอแบบนี้แล้ว"

เสียงรีไวเปลี่ยนไปปกติแต่ ฟังดูแลเงียบเหงา

"ครั้งที่สอง?!"

เอเลนหวนคิดไปว่า เฮย์โจวของพวกเค้านั้น เคยเล่าอดีตให้ฟังรึไม่?

.

.

"เอเลน!!" รีไวกอดแน่นขึ้นอีก

"หัวหน้า!? ผม..หายใจไม่ออก.."

เอเลนตกใจว่าหัวหน้าเค้าเสียสติไปแล้วเหรอ!?

"นี่คือคำสั่ง! นายห้ามเป็นครั้งที่สาม สี่ ห้า ไปเรื่อยๆ นายห้ามเป็นหนึ่งในนั้น! แม้ว่าจะตายเพื่อฉันหรือเพราะฉันก็ตาม!" 

ประโยคนี้ เจ้าตัวนั้นรีบพูดทันทีเพื่อให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงสะอื้นของตน มือเรียวๆนั้นกำเสื้ออีกฝ่ายแน่นจนยู่ยี่

.

.

"หัวหน้า"

.

.

.

"ผมสัญญาว่า.."

.

.

.

"จะอยู่กับหัวหน้า"

.

.

.

.

"ในฐานะลูกน้อง"

.

.

.

.

"ตลอดไปนะครับ"

.

-จบ-

By EuzZa

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาา โอเล่!!
กลับมาที่หนู ยูซึ นะเองงง
ฟิคในตอนนี้จะเป็นการคัดลอกเนื้อหาบางส่วนของต้นฉบับมาซะส่วนใหญ่นะค่ะ แล้วก็เพิ่มเนื้อเรื่องเข้าไป ใส่ความรู้สึกเต็มที่..
(ปาดน้ำตาา)
ฟิคนี้พยายามทำสองคนนี้ให้ดูน่าสงสาร สงสารกลุ่มของเฮย์โจวมากเลยอ่ะคะ....ซื้ดดดดดดดด
ไม่รู้จะอธิบายบรรยายอะไรต่อ ฉะนั้น หนู หนูของโกยก่อนนะค่ะ สวัสดีค่าาา ชาลาล่า!!!!