คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ไอ้เถื่อน!
“หงส์แดงดิเจ๋ง…!!!”
“แมนยูดีกว่า นัดนี้ต่อสามลูกเลย!!”
เป็นความเคยชินไปแล้วล่ะที่ฉันต้องได้ยินเรื่องแบบนี้ เพราะฉันเติบโตมากับโต๊ะพนันบอลและร้านเกม เฮ้อ!!ทำไงได้ก็ฉันเป็นทายาทคนเดียวของธุรกิจนี่นา ตั้งแต่เล็กจนโตฉันอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่รายล้อมไปด้วยอบายมุข ที่ๆฉันใช้ทำการบ้านก็คือโต๊ะบอลดีๆนี่เอง มองไปทางซ้ายก็มีพวกผู้ชายหน้าตาเถื่อนๆยืนสูบบุหรี่ ไหนจะเป็นผู้หญิงที่พวกนั้นพามาอีก เงินที่ฉันได้ไปโรงเรียนก็ได้มาจากกำไรของโต๊ะบอล ฉันมีเสื้อผ้าสวยๆใส่ก็เพราะเงินจากโต๊ะสนุ๊ก แต่เมื่อฉันโตขึ้นฉันก็ได้เรียนรู้ว่า อย่างน้อยโต๊ะบอลก็มีบุรุษหน้าตาดีมาให้ฉันได้เป็นอาหารตา โฮะๆๆ ^o^
“นี่ครับ โพยบอล” กรี๊ด ^o^ เด็กหนุ่มน่ารักที่ไหนเนี่ย
“ค่ะๆๆ แล้วน้องชื่ออะไรเหรอจ๊ะ” ได้ทีแล้วฉัน น่ารักอย่างนี้เสร็จฉันแน่
“ผมชื่อบอลครับ”
“เหรอจ๊ะ “ ส่งสายตาหวานหยดย้อยเข้าไป โอม….จงหลงเสน่ห์ข้า โอม…
“ขอโทษครับ ถ้าพี่จะจีบผมคงไม่มีทางเพราะชีวิตนี้ผมอุทิศให้หงส์แดงแต่เพียงผู้เดียว”
กรี๊ด!! อีเด็กเวรบังอาจหักหน้าฉันเลย
ใช่ซี่ ยัยชมพูคนนี้มันไม่สวยเริ่ดเหมือนใครๆนี่นา วันๆก็ได้แต่นั่งเฝ้าร้านเกมหรือไม่ก็โต๊ะบอล จะพูดถึงเรื่องผู้ชายมันก็เคยมีอ่ะนะรักครั้งแรกของฉันแต่อกหักเพราะดันไปรักรุ่นพี่ที่แก่กว่าตั้งหลายปีซึ่งเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิท และเหตุผลนี้เองฉันเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีใครอีกนอกจากเขา
ตอนที่ 1
“นี่ชมพู รู้รึเปล่าว่าพี่อากาศจะกลับมาจากอเมกาแล้วนะ” สายลมพูดขณะที่เรากำลังโบ๊ะแป้งอยู่ในห้องน้ำของโรงเรียน
“จริงเหรอ!!!” ฉันตื่นเต้นสุดๆเมื่อเพื่อนรักมาบอกข่าวดี
“คราวนี้แหละน๊า พี่อากาศเค๊าต้องชอบเธอแน่ๆเลย”
“เธอคิดอย่างนั้นเหรอ”
“อือ แน่นอนก็เธอโตเป็นสาวแล้วแถมหน้าอกยังตู้มๆๆขนาดนี้” สายลมพูดพร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าอกฉัน
“สายลม!!! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ เรื่องอะไรมาจับหน้าอกฉัน”
เฮ้อ!! จะว่าไปแล้วก็นึกถึงเรื่องของฉันกับพี่อากาศ ตอนนั้นฉันเรียนอยู่ป.3 พี่อากาศเรียนอยู่ม.4 ตอนนั้นพี่อากาศเท่ห์สุดๆเลยป๊อปในหมู่สาวๆมาก หลายคนอิจฉาฉันเพราะฉันเป็นเพื่อนสนิทของสายลมจึงได้ไปบ้านพี่อากาศบ่อยๆ แถมฉันยังได้สิทธิพิเศษเรียกพี่อากาศว่าพี่ชายได้อีก วันนี้ฉันเกิดบ้าอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันดันไปสารภาพรักกับพี่อากาศนะสิ
“พี่ชายค่ะ ชมพูมีเรื่องอยากจะบอกพี่”
“หือ…มีอะไรครับ” แม้ตอนที่พี่อากาศกำลังเขียนหนังสือยังเท่ห์เลย
“คือ…ชมพู..คือ”
มีอะไรก็บอกพี่ชายได้นะ” พี่อากาศหันมาจ้องฉันเต็มที่
“คือ ..ชมพูชอบพี่ค่ะ” อ๊าก!!! พูดไปแล้ว เขินโว๊ยยยย!!!!
“555++ พี่ก็ชอบชมพูเหมือนกัน”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ชมพูชอบพี่แบบแฟนนะ”
“ชมพู…” พี่อากาศก้มลงมาลูบหัวฉันเบาๆ
“ตอนนี้ชมพูยังเด็กมากนะ พี่ว่าอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ดีกว่า”
“ไม่!!! ชมพูชอบพี่จริงๆนะ” ฉันพยายามทำหน้าตาจริงจังเต็มที่
“อืม…งั้นเอางี้ถ้าเมื่อไหร่ชมพูโตพอแล้วพี่จะลองคิดดูนะ”
“พี่ชายพูดจริงๆนะ”
“อือ…พี่พูดจริง”
ผ่านมาตั้งหลายปีแล้วฉันยังไม่ได้เจอหน้าพี่ชายอีกเลย พี่ชายต้องหลอกเราแน่ๆเลยแถมยังมีข่าวกับดาราที่อเมริกาด้วย เค๊าคงไม่สนใจเราหรอก แง้ๆๆ ToT
“ชมพู!!ทำไรอยู่น่ะ” เสียงของสายลมทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์
“อ๋อเปล่า เราไปเรียนกันเถอะ” ฉันเลิกคิดฟุ้งซ่านแล้วไปเรียนหนังสือดีกว่า
“ชมพูๆๆๆมาดูนี่สิ” สายลมเต้นใหญ่
“อะไร”
“วันนี้มีวงดนตรีของโรงเรียนอื่นมาด้วยแนะ” สายลมชี้ไปที่ป้ายผ้าขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่หน้าอินดอร์ ฉันมองตามมือของเพื่อนสาว
“ไร้สาระน่า เธอจะโดดเรียนมาดูเหรอ” สายลมทำท่าทางออดอ้อน
“น่า….ชมพูนะ มาดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
“มันต้องมีอะไรแอบแฝงสิ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ” ฉันใช้สายตาจับผิดเพื่อนก่อนจะหรี่ตาแล้วมองอย่างสงสัย
“โห่ย!!เธอนี่รู้ทันไปซะทุกเรื่องเลยนะ”
“แน่นอน” สายลมเอ๊ย ฉันเป็นเพื่อนเธอมากี่ปีแล้วตั้งแต่จำความได้แล้ว “บอกมาซะดีๆ ว่าจะไปทำไม”
“แหะๆ ก็เผื่อว่าพี่กอล์ฟจะอยู่ในนั้นไง” ว่าแล้วต้องเป็นเรื่องผู้ชายแถมยังเป็นไอ้กอล์ฟอีกฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตวาดออกไปเสียงดัง
“ไอ้กอล์ฟ!!! ที่มันหลอกเธอนะเหรอ…ไม่ๆๆ” สายลมเป็นคนอ่อนต่อโลกเชื่อคนง่าย ไอ้คนชื่อกอล์ฟเนี่ยเคยหลอกสายลมครั้งนึงบอกว่าตัวเองไม่มีแฟนแล้วมาขอคบกับสายลม วันดีคืนดีแฟนมันก็มาตบหน้าเพื่อนฉันซะงั้น แต่ไอ้เรื่องที่สะใจอีกอย่างคือฉันได้ตั๊นหน้าไอ้บ้านั่นตั้งสองที 55++สะใจชะมัด
“คิดอะไรอยู่นะชมพู”
“อ๋อ…เปล่า”
“งั้นไปเหอะนะ” สายลมคว้าแขนฉันมาแล้วเหวี่ยงไปมา
“อ๊ะ ก็ได้ๆๆ” ทนสายตาอ้อนวอนไม่ไหว เฮ้อ!! ทำไมคนสวยต้องใจอ่อนตลอดเลยนะเนี่ย.. ฉันพยักหน้าหงึกหงักก่อนที่ยัยสายลมจะลากฉันเข้าไปในอินดอร์
ฉันตกตะลึงสุดๆกับภาพเบื้องหน้าแทบจะตีลังกาลาวดวอฟ 3 ตลบตกอินดอร์ไปเลยทีเดียว คนเกือบทั้งโลกเลยมั้งที่มายัดกันอยู่ในนี้ เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม เสียงกรีดร้องของผู้คนฉันอุดหูแทบไม่ทัน อยากจะรู้จังว่าทำไมยัยสายลมต้องอยากเข้ามาในนี้ด้วยถ้าอยากดูผู้ชายก็ไปดูที่บ้านฉันได้นี่นา
“กรี๊ดๆๆๆ!!!!” ร้องอะไรกันนักหนายะ - - หนวกหูชะมัดอยากจะตะกร้อมายัดใส่ปากยัยพวกนี้จัง ไร้สาระกรีดยังกะโดนน้ำร้อนลวกแนะ
“สายลม!!” ยัยนั่นรีบจ้ำอ้าวไปข้างหน้าแล้ว ไม่รอกันมั่งเลยยัยเพื่อนบ้ารีบแจ้นไปหาผู้ชายเชียวนะ
“เฮ้ย!!อย่าเบียดดิ” ไม่มีใครฟังใครเลย คนก็เต็มไปหมดจะไม่มีที่ยืนแล้ว
“แว๊ก!!! เท้าฉัน” โดนมิรู้กี่บาทาเหยียบพระบาทของฉัน ฉันเลยเลิกสนใจเพื่อนบ้าผู้ชายแล้วตัดสินใจฝ่าบาทา(อ)มนุษย์ไปที่ๆมีคนน้อยที่สุด มุมนี้แหละ แฮ่กๆๆเกือบตายฉัน
“ทางนี้เว๊ยทางนี้ว่าง” อะไรๆว่ะ!! ฉันอุตสาห์มาตรงที่ไม่มีคนแล้วนะ
“เฮ้ย บิ๊ก แกลากโต๊ะมาทางนี้หน่อยสิว่ะ” ฉันมองไปยังไอ้ตัวต้นเสียง เรื่องอะไรมาตรงที่ๆฉันอยู่
“เออๆ รู้แล้วคุณชายเจมส์” ชื่อเจมส์เหรอขอดูหน้าชัดๆหน่อยสิ
“โย่ๆๆๆๆวู้ๆๆๆ” ร้องยังกะโดนเหยียบหาง อี๋!!ถอดเสื้อด้วยเหรอแต่จะว่าไปแล้วผู้ชายคนนี้ก็ผิวขาวดีนะ(ใช้โอเลย์เปล่า) ผมสะกินเฮ็ด(เหมือนอิคคิวซัง) สูงโปร่ง ไหล่กว้าง วงแขนแข็งแรง อุ้งมือกว้างหน้าตาหล่อสุดๆ ดูๆแล้วก็เหมือนพี่ชายตอนมัธยมเลยนะเนี่ย
“น้องสาวมาทำอะไรตรงนี้คนเดียวจ๊ะ” เสียงหมาที่ไหนมาเห่าว่ะเนี่ย ฉันหันไปมองด้วยสายตาดุๆ
“น้องสาวเหรอ…” ฉันทวนคำด้วยน้ำเสียงเหี้ยมๆก่อนจะทำตาขวาง อ๋อ…ฉันนึกออกแล้วไอ้หมอนี่มันเป็นลูกหนี้โต๊ะบอลบ้านฉันนี่เอง
“นะ….น้องชมพูเองเหรอครับ”
“เออ!! ก็ฉันนี่แหละ”
“งั้นไปแล้วครับ” ถึงจะเป็นรุ่นพี่แต่ถ้ามาติดเงินบ้านฉัน ฉันไม่ปล่อยไว้แน่
“แล้วอย่าลืมคืนเงินนะเว๊ย!!!” ฉันตะโกนตามไปสุดเสียง หนอยเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับยัยชมพูอย่างฉันคอยดูนะถ้าเจอเมื่อไหร่จะเอาไม้สนุ๊กแทงตาซะให้เข็ด
“เฮ้ย!!ไปไหนกันหมดว่ะ มาเต้นต่อดิ” คงเต้นหรอกนะ เพื่อนนายไปหมดแล้วหัดใช้ตาถั่วๆของนายดูบ้างสิ
“แล้วเธอเป็นใครเนี่ย มาทำอะไรตรงนี้เกะกะชะมัด” ถึงจะหน้าตาเหมือนพี่ชายแต่นิสัยคนละโลกเลย เหมือนเทพบุตรกับซาตาน
“นี่นาย!!ว่าไงนะ” ฉันแหงนหน้ามองเพราะเขายืนอยู่บนโต๊ะสูง “ลงมาคุยให้รู้เรื่อง”
เขายังคงเต้นต่ออย่างไม่สนใจฉัน เท่ตายแหละ ตอนนี้ฉันสายตาฉันคงกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่แน่ๆเลย ไม่ได้ๆๆไอ้หมอนี่ไม่ใช่พี่ชาย ฉันหลุดออกจากภวังค์แล้วเตะขาโต๊ะเข้าอย่างแรง
“อะไรนักหนา” เขากระโดดลงมาตอนเพลงจบแล้ว “เธอจะเอาอะไรจากฉันเนี่ย” เขาพูดพลางสวมเสื้อนักเรียน
“เพื่อนนายไปไหนกันหมดแล้ว”
“จะไปรู้กับมันเหรอ อ๋อ เธอจะมาไล่จีบเพื่อนฉันใช่ไม๊”
“ไล่จีบ….นายว่าฉันไล่จีบเหรอ” เชื่อเขาเลย
“แล้วนี่ตัวเองเป็นรุ่นน้องทำไมมาพูดเล่นหัวกับรุ่นพี่อย่างนี้ล่ะ” หมอนั่นมาจับปกเสื้อฉันเพื่อดูสัญลักษณ์ชั้นปี
“หึ! เด็กม.5 นี่เธออยากตายใช่มั้ย อ๋อรู้แล้ว…” หมอนั่นยิ้มกริ่ม “คิดจะมาจีบเทพอย่างฉันนะสิ” ฉันมองเขาพลางอ้าปากค้าง
“นายเนี่ยนะเทพ!!! เหอะ” พูดมาได้ยังไงเทพ
“ถ้าเธอจะมาจีบฉันนะไปตายแล้วเกิดใหม่ อ๊อ….ฉันแนะนำอีกอย่างแล้วไปเกิดในท้องของแม่ของอั้ม พัชราภาด้วยเกิดมาจะได้ไม่ได้ไม่ต้องอัปลักษณ์อย่างนี้”
“โหย!! หล่อตายแหละไอ้เถื่อน”
“หน็อยแนะ!! ยัยเป็ดดำ”
“เป็ดเหรอ…แล้วผิวฉันนะอินเตอร์ฝรั่งชอบนะ ไม่เหมือนนายหรอกไอ้เถื่อนหน้าตาน่ากลัวทำตัวน่าเกลียด ไอ้ทุเรศ!!!”
“เธออยากตายจริงๆใช่มั้ย!” เขาพูดพรค้อมกับใช้มือซ้ายขยุ้มคอเสื้อฉันขึ้นส่วนมือขวาก็ง้างขึ้นเหมือนจะตบฉัน ฉันมองตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้แต่ในใจก็หวั่นกลัวมันเอามือโตยังกับอุ้งตีนหมีมาตบที่หน้าฉันจริงๆ
“นายกล้าตีผู้หญิงเหรอ!!!” นี่ต้องขู่อย่างนี้ ฉันดูหนังมาเยอะมุขนี้ใช้ได้ผลแน่
แปะ!! แว๊ก!!! มานตบช้านนนนนนน
คนรอบข้างหันมามองเราเป็นตาเดียว ฉันมองไปข้างๆเห็นยัยสายลมทำตาบ๊องแบ๊วแล้วไอ้คนข้างๆเป็นไอ้แมงดากอล์ฟ แต่ช่างก่อนเถอะตอนนี้ศัครูหมายเลขหนึ่งคือไอ้เถื่อนนี้
“นี่นายตบฉันเหรอ!!!” ฉันลูบแก้มตัวเองเบาๆ
“ใช่….คิดว่าฉันไม่กล้ารึไงเป็นไงรสชาติอร่อยมั้ย”
“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ” ฉันพูดเสียงโหด แล้วจ้องไอ้เถื่อนเขม็ง
“ว่าไงนะ เธอโดนฉันตบจนปัญญาอ่อนไปแล้วรึไง”
“ฉันบอกว่าขอ-โทษ-ฉัน-เดี๋ยวนี้!!!” ฉันตะคอกออกไปสุดเสียง
“ไม่!!! แล้วจะทำไมจะต่อยฉันคืนเหรอมาอิๆๆ ” มันทำหน้ากวนโอ๊ย…พลางทำแก้มป่องแล้วตบที่แก้มตัวเองเบา
“นายเลือกเองนะที่จะไม่ขอโทษฉัน”
“จะทำอะไรฉันเบบี๋”
“ตายเถอะแก!!!!”
ผั๊วะ!!
คนรอบข้างมาสนใจที่เราอีกครั้งบางคนปิดตา บางคนปิดปาก
“นี่เธอกล้าต่อยฉันเหรอ!! หะ!!!ยัยเป็ดดำ”
“ไอ้เถื่อนวันนี้ถ้าฉันไม่เอาแกลงโลงฉันก็ไม่ขอเป็นยัยชมพูแล้ว” ฉันผลักร่างผอมสูงลงกับพื้นแล้วขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็วก่อนจะระดมกระหน่ำรัวหมัดใส่หน้าขาวๆนั้นอย่างไม่แยแส
“แก…ไอ้เถื่อน(ผั้ว!!) แกตบหน้าฉัน(ผั้ว!!) เลวที่สุด(ผั้ว!!) ชั่วที่สุด(ผั้ว!!) นิสัยไม่ดี(ผั้ว!!)” แฮ่กๆ เริ่มเหนื่อยแล้ว “555++ เป็นไงล่ะ เจ็บปวดมั้ย”
แว๊ก!!มันสามารถทนหมัดมหาประลัยที่ไม่เคยมีใครทนได้ไอ้เถื่อนมันลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าฉัน
“เธอเป็นผู้หญิงคนแรก…”
“ห๋า..ผู้หญิงคนแรก อะไร”
“เฮ้ยเจมส์!! คุณชาย!! กรี๊ด!!พี่เจมส์” เสียงเรียกชื่อหมอนั่นดังลั่นอินดอร์ก่อนที่พวกผู้ชายรุ่นพี่ม.6 จะวิ่งเข้ามาออหลังนายเจมส์
“เป็นไรมากรึเปล่าว่ะ” เพื่อนของเขาถามแล้วมองมาที่ฉันด้วยสีหน้ากังวล
“ชมพู!!!เป็นอะไรมากมั๊ย” ทำไมแกไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะยะ
“เป็นรุ่นน้องไม่เคารพรุ่นพี่ แล้วยัยนี่มันเป็นใคร” จะนินทาก็นินทาเบาๆหน่อยไอ้หน้าเหลี่ยม
“เฮ้ย!! เจมส์นังนี่มันหยามแกนะเว๊ย ให้พวกเราจัดการเถอะ”
“ไม่ต้อง” เจมส์ยกมือขึ้นห้ามเพื่อน “เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้”
เขาคิดอะไรของเขา ทำไมไม่ให้เพื่อนจัดการฉัน แน่ะ!!ยังจะจ้องฉันอีก
“เธอจำเอาไว้นะ ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรก” เขาพูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับขบวนนักเลงทั้งหลาย
“ชมพู…เธอไปมีเรื่องกับเขาทำไม”
“ใคร…ไอ้เถื่อนนั่นเหรอ” ฉันสังเกตว่าตอนฉันพูดว่าไอ้หน้าเถื่อนจะมาสายตาของพวกชะนีทั้งหลายจิกมาที่ฉัน
“ดูพูดเข้าสิ เดี๋ยวเธอก็เดือดร้อนหรอก”
“เดือดร้อน…อะไรเดือดร้อน ฉันก็แค่ตั๊นหน้าไอ้เถื่อนนั่นมันผิดตรงไหน” ฉันก็งงตั้งแต่เพื่อนมันพูดประหลาดๆ แล้วล่ะ
“เธอรู้มั้ยว่าคนที่เธอมีเรื่องด้วยเมื่อกี้น่ะใคร”
“หือ0.0 ใครเหรอ ญาติเธอเหรอ”
“ไม่ใช่ เขาเป็นรุ่นพี่เรา”
“ฉันรู้แล้วก็ออกจะหน้าแก่ขนาดนั้น 5555++ ต้องเปลี่ยนๆๆจากหน้าเถื่อนมาหน้าแก่ดีกว่า” ฉันหัวเราะลั่นตาแก่หน้าเถื่อนๆๆๆๆ ฉันปรบมือเข้าจังหวะเพลงของฉัน
“นี่หยุดได้แล้ว เขาอ่ะเป็นรุ่นพี่เราชื่อว่าพี่เจมส์ แล้วเขายังเป็นคนคุมโรงเรียนของเราเชียวนะ แถมยังไม่มีใครกล้าต่อกรกับพี่เขาเลย เธอรู้รึเปล่าชมพู!!! ทำหน้าตาสบายใจอยู่ได้!!” ยัยสายลมเขย่าตัวฉันจนหัวแทบหลุด
“เหรอ ฉันไม่เห็นรู้จักเลย”
“คราวนี้เธอตายแน่ ไปมีเรื่องกับขาโหดแบบนั้น”
“ฉันไม่กลัว เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเพื่อนเธอน่ะก็โหดเหมือนกัน จำไม่ได้เหรอฉันเคยล้มผู้ชายห้าคนพร้อมกันมาแล้วนะ” เฮ่อๆๆภูมิใจสุดๆ
“แต่พี่เจมส์น่ะ…..”
“เลิกเรียกมันว่าพี่ซะทีได้ไม๊ฉันฟังแล้วจะอ้วก” ขยะแขยงที่สุด
“ทีนี้เธอจะทำไงต่อพี่เจมส์คงไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
“ไม่ปล่อยก็ไม่ปล่อยสิฉันก็จะไม่ปล่อยเขาเหมือนกัน”
“แต่ว่าตอนนี้หน้าเธอน่ะ…..”
“ทำไม…มีอะไรถึงกับเสียโฉมเลยเหรอ ไอ้บ้า!!!” ฉันจับหน้าตัวเองด้วยความกังวล คอยดูนะ! ถ้าหน้าฉันเสียโฉมล่ะก็ฉันจะฆ่ามันให้ตายแล้วปลุกมาฆ่าใหม่อีกรอบ!
“ไม่ใช่…..หน้าเธอมัน……มัน”
“มันทำไม”
“ก็มันไง”
“กรี๊ด!!!ฉันหน้ามัน!!!โบ๊ะแป้งด่วน…!!!”
to be continue.
ความคิดเห็น