ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความคิดเห็น (5)
ผมเ็บทั้แนและาที่ิ้นรนออาเือนเือบาามร่าายอผม เสื้อผ้าที่เหม็นลิ่นไ่เน่า และหัวที่บวมเพราะถูหินโยนใส่ ผมเินลับบ้านอย่าอยาลำบา ผู้นที่ผมเินผ่าน มอผมเหมือนผมเป็นัวประหลา เลือที่าไหลออมาเปื้อนถุเท้า และเลือที่แน็เปื้อนเสื้อที่ใส่อยู่ อนนี้ผมเินไป้าหน้าอย่าไรุ้หมาย าผมมันทำานเอโยที่สมอผมไม่้อสั่าร ผมเินไปยัที่ๆผมิว่าปลอภัยที่สุนั่น็ือบ้านอผม ผมเินไปนถึรั้วบ้านสีเิน และเมื่อผมเปิเ้าไป ผม็เห็นรถอใรบานออยู่รที่อรถ ผมรู้ไ้เลยว่าพ่อับแม่อผมลับมาแล้ว สิ่แรที่ผมิเลยนั่น็ือผมะโน่าไหม ว่าทำไมผมถึสภาพแบบนี้ ผมะโนว่าไหมถ้าหาผมร้อไห้ เพราะพ่อผมไม่อบนอ่อนแอ และพ่อผมะรับไ้ไหมถ้ามีลูอ่อนแอแบบผม ผมยืนอยู่หน้าประูบ้าน และ ไม่รู้ว่าะเปิเ้าไปีไหม แ่ผมยัไม่ทันไ้ิทบทวนอะไรเลย อยู่ๆ็มีนเปิประูออมาา้านใน
"ลูลับมา... ลูไปทำอะไรอลูมาทำไมัวเลอะเทอะแบบนี้!!"
แม่ผมเป็นนเปิประูออมา ส่วนพ่อ็ที่ยืนอยู่้านหลัแม่อนนี้ ำลั้อผม้วยสายาที่ผมไม่อบมันเลย เพราะมันเป็นสายาที่พ่อเยมอผมเวลาะุหรือ่าผม เวลาที่ผมทำผิ
"าลูไปโนอะไรมา!!"
ผมมอาอัวเออย่าสมเพัวเอที่เป็นนอ่อนแอแบบนี้ พ่ออผม็ยัมอผม้วยสายาเิมไม่เปลี่ยน นอยู่ๆน้ำาผม็ไหลออมา
"ฮึ.. ฮึ" ผมพยายามลืน้อนสะอื้นลอเพราะไม่อยาอ่อนแอให้พ่อแม่เห็น พ่อับแม่มอหน้าันเพราะะไม่เยเห็นผมร้อไห้แบบนี้ และทันในั้นแม่อผม็ว้าัวผมไปอ
"ฮืออออออ ฮือออ"
ผมปล่อยน้ำาที่ลั้นมาั้แ่อยู่ที่โรเรียนออมาโยไม่รู้ัว ผมเอามือทั้สอมืออแม่เอาไว้
"ลูเป็นอะไรหรือเปล่าบอแม่ไนะ"
พ่ออผมที่ยืนอยู่้านหลัว้ามือ้าหนึ่ที่ผมับเอวแม่เอาไว้ มาุม อนนี้ผมรู้สึอมอุ่นและปลอภัยมา ทั้ออแม่ ทั้อุ้มืออพ่อมันทำให้ผมอบอุ่นไ้นรู้สึประหลา ผมปล่อยน้ำาออมานิว่าร้อให้พอแล้วผม็หันไปสบาับพ่อ
" พ่อรับ ผมอโทษนะรับที่ผมอ่อนแอ"
พ่อไม่ไ้พูว่าให้อภัยผมแ่ว่าลับอ้าแนสอ้ามารอให้ผมไปอยู่ในอ้อมออพ่อบ้า ผมทำามสิ่ที่พ่ออยาไ้ ผมปล่อยาที่อแม่ ไม่อพ่อแทน นั่นเป็นำให้อภัย้วยิริยาอพ่อผม เพราะพ่อผมพูไม่่อยเ่เท่าไหร่ แ่ผมรู้สึไ้เลยว่าอ้อมออพ่อและแม่ผมนั้น อุ่นว่าใรในโลนี้อี
"ทีนี้เล่าให้พ่อแม่ฟัไ้หรือยัว่าเิอะไรึ้น"
"ือ.." ในที่สุผม็เล่าสิ่ที่ไม่มีใรเื่อผมเลย ให้พ่อับแม่อผมฟั ทีแรผม็ิว่าเ้าะไม่เื่อ แ่็ผิาเพราะพ่อับแม่อผมับเื่อมันโยที่ไม่ิอะไรเลย
"ลูลับมา... ลูไปทำอะไรอลูมาทำไมัวเลอะเทอะแบบนี้!!"
แม่ผมเป็นนเปิประูออมา ส่วนพ่อ็ที่ยืนอยู่้านหลัแม่อนนี้ ำลั้อผม้วยสายาที่ผมไม่อบมันเลย เพราะมันเป็นสายาที่พ่อเยมอผมเวลาะุหรือ่าผม เวลาที่ผมทำผิ
"าลูไปโนอะไรมา!!"
ผมมอาอัวเออย่าสมเพัวเอที่เป็นนอ่อนแอแบบนี้ พ่ออผม็ยัมอผม้วยสายาเิมไม่เปลี่ยน นอยู่ๆน้ำาผม็ไหลออมา
"ฮึ.. ฮึ" ผมพยายามลืน้อนสะอื้นลอเพราะไม่อยาอ่อนแอให้พ่อแม่เห็น พ่อับแม่มอหน้าันเพราะะไม่เยเห็นผมร้อไห้แบบนี้ และทันในั้นแม่อผม็ว้าัวผมไปอ
"ฮืออออออ ฮือออ"
ผมปล่อยน้ำาที่ลั้นมาั้แ่อยู่ที่โรเรียนออมาโยไม่รู้ัว ผมเอามือทั้สอมืออแม่เอาไว้
"ลูเป็นอะไรหรือเปล่าบอแม่ไนะ"
พ่ออผมที่ยืนอยู่้านหลัว้ามือ้าหนึ่ที่ผมับเอวแม่เอาไว้ มาุม อนนี้ผมรู้สึอมอุ่นและปลอภัยมา ทั้ออแม่ ทั้อุ้มืออพ่อมันทำให้ผมอบอุ่นไ้นรู้สึประหลา ผมปล่อยน้ำาออมานิว่าร้อให้พอแล้วผม็หันไปสบาับพ่อ
" พ่อรับ ผมอโทษนะรับที่ผมอ่อนแอ"
พ่อไม่ไ้พูว่าให้อภัยผมแ่ว่าลับอ้าแนสอ้ามารอให้ผมไปอยู่ในอ้อมออพ่อบ้า ผมทำามสิ่ที่พ่ออยาไ้ ผมปล่อยาที่อแม่ ไม่อพ่อแทน นั่นเป็นำให้อภัย้วยิริยาอพ่อผม เพราะพ่อผมพูไม่่อยเ่เท่าไหร่ แ่ผมรู้สึไ้เลยว่าอ้อมออพ่อและแม่ผมนั้น อุ่นว่าใรในโลนี้อี
"ทีนี้เล่าให้พ่อแม่ฟัไ้หรือยัว่าเิอะไรึ้น"
"ือ.." ในที่สุผม็เล่าสิ่ที่ไม่มีใรเื่อผมเลย ให้พ่อับแม่อผมฟั ทีแรผม็ิว่าเ้าะไม่เื่อ แ่็ผิาเพราะพ่อับแม่อผมับเื่อมันโยที่ไม่ิอะไรเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น