คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {OS/KRISMIN} Just a little boy
Title : Just a little boy
Paring : Kris x Minseok
Rate : PG
Note : เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่งเลยค่ะ(ชิปลู่หมินแต่แต่งคริสหมินเป็นเรื่องแรกคือ? 555555) เคยลงไว้ในทวิตลองเกอร์เมื่อนานมาแล้ว บางคนอาจจะเคยได้อ่านแล้ว สกรีมได้ในแท๊กเดิมนะคะ #มินซอกตัวเล็ก ถ้าคอมเม้นจะเป็นพระคุณและกำลังใจอย่างมาก ฮื่ออออ
'เฮ้ !!!'
เสียงเชียร์ดังลั่นสนามเมื่อ มินซอก เตะลูกหนังเข้าประตูไปได้อย่างสวยงาม ร่างเล็กของนักฟุตบอลฝีเท้าอันดับหนึ่งของทีมวิ่งเข้าไปหาเพื่อนร่วมทีมพร้อมกอดคอกันอย่างดีใจที่คนตัวเล็กแต่ความสามารถไม่เล็กทำให้ทีมของพวกเขาชนะได้อีกครั้ง
"เก่งจริงๆเลยนะ" ขณะที่เดินเข้าข้างสนาม คำพูดพร้อมกับมือหนาของใครบางคนก็วางลงบนกลุ่มผมสีอ่อนของมินซอก
"แน่นอนสิ ฉันเป็นใครให้มันรู้" พูดพลางเงยหน้ายิ้มให้อีกฝ่าย
"ฮึ ครับ พ่อคนเก่ง" ร่างสูงพูดพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาซับเหงื่อให้คนตัวเล็กตรงหน้า
"ฉันชนะแล้ว อย่าลืมสัญญานะอู๋อี้ฟาน" พูดพร้อมกับจ้องอีกฝ่ายด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ครับ ครับ ~ ไม่ลืมหรอกน่า"
"ฉันก็นึกว่านายจะพาไปกินที่ร้านซะอีก" คนตัวเล็กนั่งขัดสมาธิถือช้อนไอติมอยู่ในมือ ยู่ปากอย่างขัดใจ
"นายแค่บอกว่าอยากกินไอติมนี่" พูดพลางยกยิ้มมุมปาก อี้ฟานทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาข้างมินซอกก่อนจะยื่นถ้วยไอศกรีมให้
"ชิ งกชะมัด" ถึงจะสะบัดหน้าหนีแต่ก็รับถ้วยไอศกรีมไปอยู่ดี
"หึหึ" มือหนายื่นไปโยกหัวกลมๆของคนข้างกายด้วยความเอ็นดู
มินซอกและอี้ฟานเป็นรูมเมทกันตั้งแต่เข้ามัธยมปลายปีแรกเพราะโรงเรียนของเขาเป็นโรงเรียนประจำจนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ม.ปลายปี3 แล้ว มินซอกเป็นนักกีฬาฟุตบอลตัวหลักของโรงเรียน ส่วนอี้ฟานเป็นผู้จัดการทีมซึ่งความจริงก็ถูกมินซอกลากเข้าไปนั่นแหละ แต่เขาก็ไม่ได้อิดออดอะไร เพราะจะได้คอยดูคนตัวเล็กอยู่ใกล้ๆอีกด้วย
"อี้ฟาน" เสียงที่ยังไม่แตกหนุ่มดีเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างเล็กๆที่หันเข้าหาเขาที่กำลังสนใจจอทีวีอยู่
"หืม.." อี้ฟานครางตอบในลำคอเบาๆ มินซอกวางถ้วยไอศกรีมของตัวเองลงบนโต๊ะเล็กๆข้างโซฟาก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ทำไมฉันถึงตัวเล็กกว่านายขนาดนี้ล่ะ" มือเล็กเลื่อนไปจับที่ไหล่หนาพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
"ฉันก็เล่นกีฬา เล่นเก่งด้วย นายไม่เห็นทำอะไรเลยทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้นะ" คนตัวเล็กมองตัวเองสลับกับร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ
"เมื่อก่อนฉันเล่นบาสน่ะ" อี้ฟานพูดยิ้มๆ
"หืม จริงหรอ อยู่กับนายมาตั้งนานไม่เคยเห็นเล่นเลย" มินซอกรู้สึกว่าอี้ฟานอยู่กับเขาตลอด ไม่เห็นเคยไปทำอย่างอื่นเลยจริงๆ มินซอกจึงสงสัย
"เบื่อแล้วน่ะ" ใจจริงเขาอยากจะตอบไปว่าเพราะมินซอกนั่นแหละที่ลากเขาไปเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลเลยไม่รู้ว่าจะหาเวลาที่ไหนไปเล่น ตอนเช้าก็ไปเรียนด้วยกัน กลางวันก็กินข้าวด้วยกัน ตกเย็นก็ไปเฝ้าคนตัวเล็กซ้อมพร้อมกับทำหน้านี่ผู้จัดการทีม
"ถ้าฉันไปเล่นบาสบ้างจะตัวใหญ่เท่านายมั้ยนะ" มินซอกว่าพร้อมกับทำสีหน้าครุ่นคิด
"ฉันว่าหมดโอกาสแล้วล่ะ"
"ย่าห์" ก่อนที่มินซอกจะได้พูดอะไรต่อ อี้ฟานก็ยื่นมือไปดึงไหล่เล็กให้แผ่นหลังของคนตัวเล็กมาชิดกับอกของเขา
"ตัวแค่นี้ก็ดีแล้วนี่" เขาก้มไปพูดข้างหูร่างเล็กในอ้อมแขนของเขา
"ไม่เห็นจะดีตรงไหน ฉันไม่ชอบ" มินซอกบ่นอุบอิบ ทิ้งน้ำหนักตัวของเองลงบนอกกว้างของอีกฝ่าย
"แต่ฉันชอบนะ" จมูกโด่งกดลงบนกลุ่มผมสีอ่อนของคนตัวเล็ก
"อื้ออ.. ไม่ ฉันอยากตัวใหญ่บ้างนี่นา" มินซอกก้มหน้าลงชิดอก แก้มใสระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อยเพราะการกระทำของคนตัวโตกว่า
"ถ้าตัวใหญ่ เวลานายซ้อมจนเหนื่อยฉันให้นายขี่ไม่ไหวนะ" พูดพลางกลั้วหัวเราะ
"ถ้าตัวใหญ่กว่านี้ฉันก็ไม่ขี่หลังนายหรอกน่า" มินซอกเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังกอดตัวเองอย่างฉุนๆ
"ถ้าตัวใหญ่กว่านี้ฉันคงขาหักถ้าให้นายนั่งตัก.. แบบนี้" อี้ฟานไม่พูดเปล่า เขาเลื่อนมือไปรั้งเอวมินซอกขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง
มินซอกไม่พูดอะไรต่อ ซุกหน้าลงกับไหล่กว้างของอีกฝ่าย แก้มขาวแดงระเรื่อขึ้นอีกครั้ง เขากับอี้ฟานคบกันตั้งตอนเริ่มขึ้นม.ปลายปี2 แต่เวลาร่างสูงทำแบบนี้เขาก็ไม่ชินสักที
"แต่ไม่ว่าจะตัวใหญ่กว่านี้หรือตัวเล็กกว่านี่ อี้ฟานก็รักมินซอกนะครับ" มือข้างหนึ่งกอดที่เอวบาง ส่วนอีกข้างเลื่อนไปลูบหัวทุยๆอยู่ซบอยู่ตรงบ่าของเขา
"อื้อ.. เหมือนกัน" คนตัวเล็กพูดเสียงอู้อี้ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนหน้าตัวเองเห่อร้อนจนมันแทบจะระเบิดออกมา
"ว่าไงนะ" อี้ฟานยิ้มกริ่มแกล้งพูดที่ข้างหูมินซอก
"บอกว่าเหมือนกันไง" คนตัวเล็กเงยหน้าจากบ่าแกร่งออกมาพูดเสียงเบา
"อะไรเหมือนกัน ?"คนตัวสูงยังไม่หยุดแกล้งคนบนตักของตัวเอง
"รัก.." พูดออกมาเสียงเบาแต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนที่กำลังกอดเขาอยู่หัวใจเต้นแรงได้ จากที่อี้ฟานคิดจะแกล้งแหย่มินซอก กลายเป็นว่าเขาโดนเจ้าตัวเล็กบนตักนี่แกล้งทำให้ใจเต้นซะเอง
"จูบนะ" ไม่รอคำตอบจากคนตัวเล็ก อี้ฟานกดริมฝีปากของตัวเองลงไปบนกลีบปากสีสด มินซอกสะดุ้งน้อยๆ เพราะยังไม่ทันตั้งตัว อี้ฟานกดจูบย้ำๆจนริมฝีปากเล็กเผลออ้าออกมารับลิ้นร้อนของเขา เปิดโอกาสอี้ฟานกวาดชิมความหวานไปทั่วโพรงปากของคนตัวเล็ก คนในอ้อมกอดซึ่งตอนนี้กลายเป็นว่านั่งหันหน้าเข้าหาและคร่อมอยู่บนตักของเขา
มือเล็กเลื่อนไปเกาะที่บ่าแกร่งพร้อมกับเงยหน้ารับสัมผัสที่คนตรงหน้ามอบให้ ลิ้นเล็กที่พยายามตอบโต้ทำให้อารมณ์ของอี้ฟานพุ่งสูงขึ้น เสียงริมฝีปากดูดดุนกันของทั้งคู่ดังเคล้าไปกับเสียงทีวีที่พวกเขาเปิดทิ้งไว้ แต่ไม่มีใครคิดจะหยุดจนมินซอกเริ่มหมดลมหายใจจึงดันอกของอี้ฟานเบาๆ
อี้ฟานถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ้งโดยไม่ลืมที่จะกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากเล็กอีกครั้งก่อนที่จะผละออก ริมฝีปากของมินซอกยังคงหวานเหมือนเดิม... หรืออาจจะมากขึ้นทุกครั้งที่เขาได้สัมผัส
มินซอกหอบหายใจในตากลนฉ่ำปรือไปด้วยน้ำตา แก้มใสแดงซ่าน กลีบปากที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีกเพราะสัมผัสที่อีกฝ่ายทำ
เมื่อสบตากันคนตัวเล็กยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกกลืนกินด้วยสายตาจากคนตรงหน้า
อี้ฟานกดจมูกลงสูดดมความหอมบนแก้มใสอย่างรักใคร่
มินซอกนี่ทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าจริงๆ
"รักมินซอกนะ" พูดพร้อมกดจมูกลงบนแก้มอีกข้าง
"รัก" กดริมฝีปากลงบนหน้าผากมน
"รัก" ไล้ลงมาที่เปลือกตา
"รัก" ก่อนจะกดลงที่ริมฝีปากเล็กอีกครั้ง
"อื้อ... รักอี้ฟาน" ท่อนแขนเล็กโอบรอบคอของอี้ฟาน ริมฝีปากของมินซอกกดลงบนแก้มสากก่อนจะกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
ถ้ามินซอกตัวเล็กแล้วอี้ฟานรักมินซอกขนาดนี้ มินซอกไม่อยากตัวใหญ่แล้วล่ะ..
END
ปล.เรื่องนี้มันมีสเปเชี่ยลต่อเป็นเอ็นซีง่อยๆที่เราแต่งไว้ ถ้าคนอยากอ่านเยอะก็จะลงค่ะ .///.
ความคิดเห็น