ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มนตราบทที่ 1 : มันตราแห่งความหวัง
มนราบทที่ 1 : มันราแห่วามหวั
ในรารีที่ันทราเ็มว ินแนแห่เทพผ่อไสวเรื่อเรือ...เบื้อหน้า ผิวน้ำไนล์เียบสบเป็นประายระยับ แสนวลั่โมประทีปส่อสว่าทาบทับเสาหินสลัให้เาทอยาวบนพื้นศิลา
“ เนเฟอร่า หาเ้ายอมรับะารรมแห่ษัริย์ ไม่้อลำบาเ่นนี้ ”
สุรเสียถอนพระทัยแห่เทพโฮรัส ทำลายวามเียบันแห่ืนแสันทร์เป็นผู้แร
“ รับสั่อนนี้ ไม่ทันแล้วเพะ ” เสียหวานใสาสาวน้อยในุาวหัวเราะเบาๆ “ อีอย่า..ารไ้แ่เฝ้าอยอนาที่ไม่รู้เมื่อใะมาถึ ทั้ที่เวลา็ผ่านไปเรื่อยๆ...นานแสนนานมิสิ้นสุ หม่อมันแ่ิว่า...น่าเบื่อ ”
แน่ล่ะ...ารทำไ้แ่เพียเฝ้ารอผู้เป็นที่รัแ่ไม่รู้เมื่อใะพานพบ เป็นสิ่ที่มื่นและทรมาน...
เทพอนูบิส และเทพโฮรัสทรมอเนเฟอร่า้วยสายพระเนรเ้าพระทัย...ในยามนี้ ร่าในุลุมสีาวทัุ้ มือ้าหนึ่ถือทาแห่ธอธ ใบหน้าอ่อนเยาว์สใสเปี่ยมวามหวั ไม่ีเียวเ่นวันแรที่มาถึแนยมโล หาลึๆ แล้ว... สอพระอ์อัวลพระทัยแทนมิไ้
หัวใผู้เยเป็นมนุษย์...ย่อมมิเยุ้นับารรออยอันยาวนาน...นาน..นับพันปี
ารรออยวันที่ ‘วามหวั’ สัมฤทธิ์ผลฤๅไม่ ะเทพฤๅมนุษย์...ล้วนอาศัยระยะเวลา
ารรออย้วยวามหวันั้น...แรๆ อายัสนุับารรออย...
ทว่า เมื่อเวลายิ่ผ่านไป...เวลาที่รออยยาวนานึ้น...วามทรมานสุแสนะามมา...
เนเฟอร่า เ้ารู้ฤๅไม่? ในบทลโทษอันยาวนานนั้น...มหาเทพโอิริสำลัทสอบเ้า...
หัถ์ให่หนาแห่อนูบิสแะบนอัสาผู้ทรศัิ์เป็นั่เษา วเนรำัอันยาะบออารม์สบพระเนรนิ่...ราวเอ่ยทูล...
...อะไระเิ็้อเิ ปล่อยให้เธอยอมรับ ‘ะารรมอเธอ’ อย่าเป็นสุไปเถิเ้าพี่...
“ เอาล่ะ... ไหนๆ ้อาันแล้ว ”
พระสุรเสียอนูบิสเริรื่นหยอเย้าอันในยามปิไม่่อยทรระทำ ทั้ที่วามเป็นริ...ยั้อพบเพื่อถ่ายทอพระประส์แห่เทพ... วเนรำัเอื้อเอ็นู หัถ์ให่สีทอแยื่นมารหน้า พระพัร์ามส่าในรูปลัษ์มนุษย์แย้มพระสรวลเมื่อเนเฟอร่าน้อยยืนมอนิ่ วาลมโระพริบ มิเ้าใวามหมายนั้น
เพียรู่... ปราแสเรื่อเรือรวมเป็น้อนลมในอุ้พระหัถ์
้อนแสนั้น่อยสว่าึ้นเรื่อย... ลอยละล่อหยุนิ่ลาอาาศ เนเฟอร่าเบือนหน้ามายัเทพโฮรัสที่ประทับเียพระอนุา พัร์แห่เทพผู้มีเศียรเป็นเหยี่ยวยิ้มร่า...
“ นี่เป็น ‘ราวัล’ าวามเอ็นูอ้าที่มี่อเ้า ”
สุรเสียทรอำนาลึลับแห่เทพอนูบิส้อัวาน...ร่าแห่เทพสอพระอ์เลือนหายวับไปราวภาพมายา...เนเฟอร่าประหลาใยิ่ เพราะไม่รู้ว่า... มาไม้ไหนแน่?
้อนแสสว่ายัลอยนิ่ในอาาศ...
พลัน! บัเิแสั้านแสบา มือเรียวบายป้อแสทันที!
...ท่ามลาแสสว่าอ่อนละมุน ร่าสูโปร่แห่บุรุษในุาวอยู่ ที่นั้น...
ผมำสนิทเหยียยาวเลยหัวไหล่ัับุลุมสีาวทัุ้ ใบหน้ามเ้มามส่ายิ้มอ่อนโยน วาสีำเือรอยเศร้า... เนเฟอร่าน้อยนิ่ัน ้อมอภาพนั้นแทบมิล้าหายใ วาลมโเปี่ยม้วย...รัและอาวร์
็บุรุษผู้นี้เอ...ที่หัวใวน้อยเฝ้านึหา
แม้น้อละร่ามา ็เพียหวัพบันอีรั้...
เนเฟอร่ายิ้มอ่อนหวานเมื่อร่าสูให่ิใล้...มือให่อบอุ่นเยุ้น่อยสัมผัสหน้านวลอย่าถนุถนอม เสียห้าวทรอำนา...ทอถอนใ
“ เนเฟอร่า...เ้าน่าใ้ีวิอย่าเป็นสุ่อไปอีสัหน่อยแท้ๆ ”
มือาวนุ่มเาะุมมือให่ว่าบนแ้มไว้...เรียวปาสีมพูุมพิเบาๆ ใบหน้าามอ่อนเยาว์เยหน้าสบสายาแน่วแน่...
“ โลที่ไม่มีท่าน... ไม่มีนที่รัอยู่เีย้า ให้อย่าไร็ไร้วามหมายเพะ ”
ใบหน้าามส่าั่เทวรูปสลัแม้มีรอยลำบาใ ทว่า...แววาเปี่ยม้วยวามื้นัน
“ ้าไม่อยาให้เ้า้อลำบาเพราะ้า ”
“ ไม่...! ไม่เลยเพะ! ารทำทุวิถีทาเพื่อให้ไ้ท่านลับืนมา แม้ยาเย็นเพียใ ้า็ยินี ”
“ ้าเปลี่ยนใเ้าไม่ไ้เลยใ่ไหม? ”วเนรำสนิทอ่อนล ้อมอเพียหิสาวรหน้าเท่านั้น
“ เพะ... เรฟา ”
เสียหวานใสเือเสียหัวเราะ วาสใสายแววมุ่มั่น เ็เี่ยว... ร่าน้อยถูรั้อในอ้อมอว้า แนเรียวบาออบบุรุษผู้นั้น เธอ...ึมับทุอย่าอผู้เป็นที่รัให้อยู่นานเท่านาน…เพราะอีนานมา และไม่รู้นานเท่าไหร่...ะลับืนสู่อ้อมออุ่นนี้
“ เ้ามิวร... เลือหนทาเ่นนี้เลย... ”
เสียแห่เรฟาแผ่วลราวรำพึับัวเอ... านั้นถอนหายใเียบเียบ วเนรำสนิท ‘ำ’ ภาพเธอผู้เป็นที่รัให้อยู่เนิ่นนานเ่นัน เนิ่นนาน...นสลัลึลหทัยและวิา์
“ ไม่ว่าอะไระเิึ้น ำไว้... ้าอยู่เีย้าเ้าเสมอ เนเฟอร่าอ้า ”
มือหนาประอวหน้าามละมุนไว้... ำเป็นภาพสุท้ายในหัวใั่วนิรันร์ ุมพิแสนอ่อนหวานประทับบนเรียวปานุ่ม... หัวใปรารถนาให้าลเวลาหยุนิ่ อย่าพราา…
“ ้ารัเ้า... ลอาลนิรันร์ ”
ท่ามลาแสสว่าเิ้าอีรั้... เรฟายิ้มอย่าอบอุ่นให้เธอผู้เป็นที่รั แววาริใ มั่น...และแล้วร่าบุรุษ อีฟาโรห์แห่อียิป์็ถูแทนที่้วยนนสีาวนับร้อยนับพัน...นนปลิวละล่อ ระัระาย แล้วาหายราวละออแสที่ับมอล...
เนเฟอร่า ‘รู้’... วิาแห่เรฟาเินทาไประทำหน้าที่อื่น่อนืนสู่ภพนิรันร์...
ววิาแห่ษัริย์ะทวีวามศัิ์สิทธิ์าภาริแห่เทพ
วามเป็นอมะ วามหนุ่มลอาล ทั้ยัอำนาั่เทพและเทพี
เหลือแ่เพีย...เธอ
หาเธอไม่... เนเฟอร่าสะบัหัวเบาๆ พลาย้ำเือนัวเอ ็เพราะเหุนี้...ึยอมทำทุทาเพื่อให้ไ้ลับมาเีย้าผู้เป็นที่รัมิใ่หรือ?
แสเรื่อเรือแห่นนาวมลายสิ้น เหลือแ่วามว่าเปล่า...
เนเฟอร่ายิ้มหวานละมุน วาสีำสวยยัมอเหม่อ...เปี่ยม้วยวามหวั
สัวัน...้า้อไ้พบท่านอีรั้
และเมื่อถึเวลานั้น...
ท่านับ้า...ะเีย้าันลอไป
“ อย่าเือโรธอนูบิสเลยนะ เนเฟอร่าน้อย ”
สุรเสียสใสแห่เทพโฮรัสั้อาเามืทึบ... และเมื่อหันมา เาสูให่สอร่า่อยปราัึ้น... ร่าน้อยยิ้มบาๆ ้มเศียรอย่านอบน้อม
“ ทรประทานเมาให้ไ้พบ...เป็นรั้สุท้าย หม่อมันับัอาโรธเือไ้อย่าไร ”
เทพโฮรัส และเทพอนูบิสทร้อมอร่าน้อยผู้เปรียบั่ธิาแห่เทพบิรมารรอย่าเอ็นู...
“ เนเฟอร่า นัเินทาแห่แส... เราัมอบ ‘ผู้่วยั้นี’ ไปับเ้า้วย ”
วเนรมริบั่เหยี่ยวทะเลทรายนิ่สบยามล่าวำั่โอาร... เนเฟอร่ามวิ้วนิๆ
“ ยื่นมืออเ้ารับ ‘วามปรารถนาีแห่เทพโฮรัส’ ไปเถิ ”
สุรเสียแห่เทพอนูบิสแนะนำ้วยรอยยิ้มาๆ เนเฟอร่าทำามแ่โยี...ทั้ที่หัวใมีำถาม
นนเหยี่ยวสีาว...อันไม่มีที่มาที่ไป ลอยละล่อร่วหล่นบนมือบานั้น
พริบา!...มันเรือแสเิ้าแล้วสูสลายทันที!
ร่าหนึ่...ปราึ้นลาอาาศ
ร่านั้น...เหยี่ยวทะเลทรายัวโนสีาวท่าทาามส่า... ท่อนพระรแห่เทพโฮรัสยื่นไปรอรับทันที เหยี่ยวัวให่เาะบนท่อนพระรอย่ามั่น วาสีน้ำาลสใสมอ้อ...แววายินียิ่
เนเฟอร่าระพริบาถี่ เรียวปามพูใสอ้า้านิๆ ้วยรู้สึ...ุ้นเยบาอย่า...ทำไมะำไม่ไ้เล่า? ็ในเมื่อ...เหยี่ยวัวนั้นเป็น...
‘ เฮรู’ เหยี่ยวาวแห่ฟาโรห์เรฟา !!
“ ถู้อแล้ว นี่ือเหยี่ยวาวแห่ฟาโรห์เรฟา ”
เทพโฮรัสรับสั่้วยสุรเสียราบเรียบ ท้ายๆ หยุัหวะเล็น้อยเมื่อเน้นำหลั... พระพัร์ยิ้มว้า เทพอนูบิสที่ประทับ้าเษาถึับพระสรวล เมื่อสาวน้อยน่าเอ็นูรหน้ายัยืนนิ่อ้าปา้า…
“ บันี้ เหยี่ยวาวนี้ือ เหยี่ยวแห่แสสว่า บริวารแห่้า เทพโฮรัส! ”
เสียทรอำนาประาศ้อราวถ่ายถอพลัแห่เทพไป้วย เนเฟอร่าน้อมรับโอารนั้น้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหัวใอบอุ่นึ้นเมื่อารเินทาอันไร้าลเวลา...ยัมี ‘เพื่อน’ ร่วมทาไป้วย และ ‘นายเิม’ ็เป็นนที่เธอรั
“ อบพระทัยเพะ ”
“ เรามั่นใว่า...‘เหยี่ยวแห่เทพโฮรัส’ ะเป็นผู้่วยที่ีอเ้า เนเฟอร่าน้อย ”
พระสุรเสียเรียบเรื่อยแห่เทพอนูบิสเปี่ยม้วยวามเอื้อเอ็นู วเนรำัมีประายวิบวับ... เทพโฮรัสยับพระโอษ์ะรัสอะไรบาอย่า...หาเปลี่ยนพระทัยเสีย
“ เราออวยพรให้วามปรารถนาอเ้าสัมฤทธิ์ผล ”
“ เราหวัว่า...อีมินาน เ้าัลับืนมายัแนแห่เทพพร้อมับผู้เป็นที่รัอเ้า ”
เทพอนูบิสประทานำลัใ่อาพระเษา เนเฟอร่ายิ้มสใส ยมือสัาระอย่านอบน้อม หทัยวน้อยสำนึในบุุแห่เทพทั้สอ้วยใริ
อี้านหนึ่ในหัวใ... ยันึประหวั
เหุาร์เบื้อพระพัร์มหาเทพโอิริส และเทพีไอิส
‘ ธิาแห่้า...ไม่ว่าอะไระเิึ้น เ้าัยัเลือะารรมนี้้วยมืออเ้าหรือ? แม้ว่า อานำพาให้นที่รัเ้าทั้หลาย้อเสียใน่ะหรือ...? ’
ระแสำรัสแห่เทพีไอิสอ่อนโยน ประโยนั้น... ทำให้เ้าอใบหน้าามผ่อรหน้าถึับนิ่เียบไป วาลมโมีรอยรุ่นิ ั่ใ และัวล
‘ เ้าัไม่เห็นพระทัย...อีพระอ์ ผู้ทรสืบสายโลหิแห่สุริยเทพ และประทานวามรัอันมิเปลี่ยนแปรให้เ้าเลยหรือ? ’
เป็นอีรั้ที่เนเฟอร่าน้อยนิ่ัน... นัยน์าสีำเือแววเศร้าลึสุแสน... หาพยายามลบวามรู้สึอันยาอธิบายนั้นเสีย... เสียหวานใสอบ้วยแววาแน่วแน่ มั่น
‘ ไม่ว่าอย่าไร หม่อมันัสินใแล้วเพะ ’
‘ เ้าไม่ิหรือ...? หาามหา ท่านผู้นั้น ไม่พบ เ้าอา้อเสียเวลาไปเปล่าๆับาลเวลาที่ไม่สูสิ้นนี้็ไ้...’
พระสุรเสียทรอำนาแห่เทพบิรถามย้ำ...ลอพระทัย
เนเฟอร่า้มมอสอมืออเธอ... แล้วยแนเรียวนุ่มโอบอัวเอไว้
วามอบอุ่นาผู้เป็นที่รัยัหลเหลือในสอมือนี้...
เนเฟอร่ายิ้มให้ับัวเออย่ามีวามหวัเ็มเปี่ยม...‘วามหวั’ อันเป็นั่มนรานำพาีวิให้้าวเิน่อไป และรัษาหัวใให้อยู่ไ้ลอาล...
หนทา...อียาวไล ทว่าวามหวัยัมี
แม้าลนิรันร์นานนั... หามิเทียบรัที่ท่านมีให้...
รันั้น...สลัลึลหทัย...มิอาลบเลือน
เรฟา...้าะามหาท่านให้พบ!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
27 ส..2552
รีไรท์ใหม่... เียนใหม่ แ้ใหม่ว่า 50 %
(สำแว่า...อันเ่านี่มัน...สุๆ?!! ^^" )
พอีะนำไปโพสที่พันทิป้วย เลยไ้ฤษ์รีไรท์ใหม่สัที
แ่เราว่า...เียนใหม่รอบนี้...
อ่านแล้ว แ่ม ไไล เนื้อหาัเนึ้น..หวานึ้น...
ีว่าเิมเยอะเลยแฮะ !!
(อายั...)
็ลอพิาราันูนะะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น