(fic infinite) ` whale heart ✧ kyujong ✧

ลำดับตอนที่ #3 : whale heart ✧ t w o {65%}

WHALE HEART 

kyujong ft. infinite

♥♥T W O♥♥

♥♥T W O♥♥




 

          ✿ซองจง::SAY✿   
 

          "เห้ยพวกนาย กูเอ้ยเราขออยู่กลุ่มสามคนด้วยดิ" ผมพูดกับเพื่อนใหม่ที่นั่งขนาบทั้งสองฝั่งของผม คนที่นั่งอยู่ทางซ้ายของผมชื่อ ลี ซองยอล ส่วนคนที่นั่งอยู่ฝั่งขวามือของผมชื่อ นัม อูฮยอน สองคนนี้เขาเป็นเพื่อนกันมานานแล้วพอมาอยู่มัธยมปลายก็ยังอยู่โรงเรียนเดียวกันอีก







          แล้วที่พวกเขาสองคนนั่งแยกกันอย่างนี้ก็เพราะว่าซองยอลอะมาโรงเรียนสายแล้วยังบอกให้อูฮยอนรอหน้าโรงเรียน เพราะว่าตัวเองต้องไปส่งแฟนตัวเองที่โรงเรียนอีกโรงเรียนหนึ่ง พออูฮยอนจะเข้าโรงเรียนซองยอลก็บอกว่าให้เข้าพร้อมกัน แล้วพอซองยอลมาถึงอูฮยอนก็เลยเดินเข้าโรงเรียนไปแล้วไม่พูดไม่จากับซองยอลเลย ก็เลยนั่งแยกกันเงี้ย







          "กูไม่อยู่กับไอ้ยอลแน่" อูฮยอนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆแฝงด้วยความน่ากลัว และบวกกับสีหน้าที่โกรธแค้นเหมือนซองยอลไปตัดปิจูน้อยของอูฮยอนแล้วมาต้มให้จิ้งจกกินพร้อมกับเหยาะแม็กกี้ให้ยังไงยังงั้นอะ







          "โหยไอ้นัม หายโกรธกูเห๊อะ ถ้ามึงมีแฟนแล้วมึงก็จะเข้าใจความรู้สึกกู หายโกรธกูเหอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ซองยอลง้ออูฮยอนด้วยน้ำเสียงเล็กๆและทำหน้าตาทะเล้น พร้อมกับยื่นมือข้ามตัวผมไปจับแก้มของอูฮยอนแล้วดึงไปดึงมา จนอูฮยอนหลุดยิ้มออกมาแล้วเอื้อมมือไปตบหัวซองยอลทีหนึ่ง







          "ต่อไปอะ มึงห้ามมาสายเพราะแฟนมึงอีกนะ กูเบื่อที่ต้องมีแบล็กลิสว่ามาสาย" อูฮยอนพูดด้วยสีหน้าจริงจังและทำเสียงเข้มเพื่อไว้ข่มขู่ซองยอล แต่ดูเหมือนซองยอลไม่ได้สำนึกผิดอะไรเล้ย "โอเคค้าบเพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก" ซองยอลทำน้ำเสียงลากยาวเพื่อกวนตีนอูฮยอน จนอูฮยอนต้องเอื้อมมือไปตบหัวของซองยอลด้วยความหมั่นไส้อีกทีหนึ่ง







          "กูกับมึงนี่รู้จักกันละ แต่ซองจงอะเอาไงดี" ซองยอลพูดแล้วใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มเหมือนกำลังคิดวิธีที่จะทำให้ผมกับซองยอลและอูฮยอนรู้จักกันมากขึ้น แล้วผมจะทำไงดีอะไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับซองยอลและอูฮยอนเลยอะ







          "กูว่านะ เราเขียนข้อมูลส่วนตัวของกันและกันมั้ย แล้วก็ให้อ่านแล้วไปจำเอา เอาปะ" อูฮยอนเสนอความคิดขึ้นมา 







          "ก็ดีนะๆๆ ว่าแต่พวกนายอยู่ห้องไหนกันอะ" ผมพูดกับเพื่อนสองคนด้วยสรรพนามที่สุภาพ ใครกันวะเจอหน้ากันครั้งแรกจะให้มาพูดมึงกู ไม่สุภาพเลยไม่เฟี้ยวอะมันไม่เฟี้ยว มันไม่ใช่สไตล์ซองจงคนแมนเลย "ห้องสามทั้งคู่อะ แล้วมึงเอ้ยแล้วนายอะ" ซองยอลถาม 







          "ห้องสามเหมือนกัน" ผมพูดด้วยความดีใจเพราะยังไงก็มีเพื่อนอยู่ห้องสามเหมือนกัน ถ้าอยู่คนละห้องนี่ผมคงจะตายแล้วไปเกิดเป็นคางคกจะได้ไม่ต้องมาโรงเรียนแล้วกังวลเรื่องไม่มีเพื่อนแบบนี้หรอกเห้อ







          "กูว่านะซองจง มึงพูดมึงกูกับพวกกูก็ได้ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว" อูฮยอนเอ่ยประโยคที่ผมต้องการอยากได้ยินมากที่สุดที่ออกมาจากปากของพวกเขา ในที่สุดผมก็ได้ยินผมดีใจมาก ผมดีใจจนไม่รู้จะดีใจยังไงแล้ว ถ้าจุดพลุแล้วเอาหัวหมูมาโรงเรียนได้ผมจะเอามาให้พวกมันทั้งสองคนละ แต่ติดที่ผมไม่มีตังค์ บาย







          "โอเคไอสัด กูรอประโยคนี้มานานละไอเหี้ย กูได้พูดคำหยาบสักทีเฮ้" ผมพูดระบายกับซองยอลและอูฮยอน ดูเหมือนพวกมันจะดูอึ้งๆกับผมมาก ทำไมอะหน้าตาผมดูเรียบร้อยพูดน้อยขี้อายขนาดนั้นเลยอ่อ ถึงทำหน้าอึ้งแบบงี้อะ ความจริงผมก็เรียบร้อยนะคือเรียบร้อยซ่อนในเป็นคนชอบซ่อนความเรียบร้อยไว้ไม่กล้าโชว์ออกมาไง(แถ)







          "โหสัด กูไม่คิดว่ามึงจะพูดขนาดนี้นะเนี่ย" อูฮยอนพูดด้วยอึ้งๆแต่ก็ยิ้มออกมาภายหลังเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา "เออ กูก็คิดว่ามึงจะพูดคำหยาบไม่เป็นเหมือนกัน ตอนที่กูให้มึงแกล้งตบหัวไอนัมมึงยังไม่อยากตบเลยมึงโคตรคนดีอะ" ซองยอลพูดด้วยน้ำเสียงขำขัน พอสักพักก็เอามือปิดปากเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดออกไปอย่างมหาศาล







          "ไอยอล..มึงเองหรอ.." อูฮยอนทำเสียงเข้มโดยฉับพลันก่อนที่จะกระชากผมของซองยอลมาหนุนที่ตักของผมก่อนที่จะลงมือกระทำชำเรากับหัวของซองยอลอย่างโหดเหี้ยมแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน







          ตุบ ตุบ







          ตุบ ตุบ







          ตุบ ตับ







          "โอ๊ยๆๆๆๆ ไอนัมกูเจ๊บบบบบบบบบ ซองจงมึงช่วยห้ามไอนัมทีสิสัด" ซองยอลร้องโหยหวนราวกับตัวเองจะคลอดลูกแฝดสามออกมาทางทวาร เสียงฝ่ามือของอูฮยอนที่กระทบกับศีรษะของซองยอลนี่มันแน่นมากได้ยินแล้วรู้สึกเจ็บแทน กูขอโทษนะซองยอลกูคงช่วยไรมึงไม่ได้ มึงต้องรับกรรมที่มึงทำเองแม้ว่ากูจะเป็นคนตบหัวไอนัมก็เหอะ







          "เอ้า!!น้องที่มาสาย เงียบสิ๊!!!" เสียงของพี่ซองกยูดังออกมาจากโทรโข่งที่ประกาศตรงหน้าแถวเฉพาะคนมาสาย ส่วนคนที่มาเร็วตอนนี้พี่มยองซูได้ปล่อยขึ้นห้องไปแล้ว ตอนนี้ก็เลยเหลือแต่คนมาสายและรุ่นพี่บางคนเท่านั้นเอง







          เงียบ~~







          "มาสายแล้วต้องโดนทำโทษรู้ปะ!!" พี่ซองกยูตะโกนพร้อมกับชูมือที่ในขณะที่มือก็กำเชือกที่มีอยู่หลายเส้นไว้ในนั้น "เอ้า!! ลุกขึ้นละกอดคอกันไว้สามคน" พี่ซองกยูออกคำสั่งแล้วผมและคนที่มาสายประมาณเก้าคนลุกขึ้น พร้อมกับกอดคอกันไว้ตามที่พี่ซองกยูสั่ง







          "พวกมึง..เอาเชือกไปมัดขาน้องคนตรงกลางกับน้องคนริมสุดอย่างละฝั่ง" พี่ซองกยูสั่งแล้วพี่มยองซูกับพี่ดงอูและพี่โฮย่ามารับเชือกไว้ก่อนจะเดินไปผูก "ไอเหี้ย..พี่มยองซูมาผูกกลุ่มเราแน่" อูฮยอนพูดแล้วส่งเสียงงี๊ดๆไว้ในลำคอพร้อมกับทำตาเปล่งประกายเป็นรูปหัวใจ "อย่าเร้ส" ซองยอลพูดข้ามหัวผมแล้วทำหน้าเอือมใส่อูฮยอน 







          "กูว่าพี่มยองซูก็ใช้ได้นะ" ผมพูดแล้วทำหน้ายิ้มแป้นแล้นให้ไปทางพี่มยองซูที่กำลังเดินมาผูก แอร๊ย คนอะไร๊หล๊อหล่อแถมยังดูดีอีก ยิ่งถ้าพี่เขาคุกเข่าแล้วมาผูกเชือกไว้ทีี่ขาผมนะ อื้อหือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันโคตรใช่อะ..







          "ไอมยอง เดี๋ยวกูจัดการกลุ่มน้องสามคนนี้เอง" 







          "ให้กูทำก็ได้นะเว่ยไอกยู"







          "เดี๋ยวกูทำเองไม่เป็นไร"







          เดี๋ยวกูทำเองไม่เป็นไร..






          เดี๋ยวกูทำเองไม่เป็นไร...







          ..................................







          "เหี้ย/เหี้ย" ผมกับอูฮยอนร้องตะโกนขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย ความฝันของผมแตกสลายไปกับคำพูดของคนตาตี่แล้ว บางทีผมก็ไม่เข้าใจว่าพี่ซองกยูใช่เจ้ากรรมนายเวรของผมหรือเปล่าเนี่ย ทำไมถึงได้ขัดไปซะทุกเรื่อง โวย!!!!!!! 






 

          WHALE HEART 







 

          "เดี๋ยวพี่จะให้น้องอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปถึงเที่ยง ไม่ต้องขึ้นห้องให้อยู่อย่างงี้แหละ ถ้าอยากเข้าห้องน้ำก็ไปกันแบบนี้ จะไปไหนก็ได้แต่ห้ามแกะเชือก เคปุ้" พี่ซองกยูพูดด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์และทำสีหน้าอ้อนฝ่าเท้าผมมาก ถ้าไม่ติดว่าพี่เขาเป็นพี่นะผมจะโดดขาคู่และอัดเข้าที่ฟันหน้าพี่เข้าแล้วนะเนี่ย








          "เหลือเวลาอีกเท่าไหร่ว่ะมึง" ผมถามไอยอลเพื่อให้มันดูนาฬิกาที่ข้อมือของอูฮยอนที่พาดบ่าของผมอยู่ "เหลืออีกชั่วโมงกว่าๆอะ ยืนขาแหกเป็นโคโยตี้ในผับแน่มึงเอ้ย เห้อออออออ" ซองยอลเอ่ยขึ้นแล้วถอนใจเสียงดังพร้อมกับลากเสียงยาว เพื่อที่อยากจะให้รุ่นพี่สักคนที่ตาตี่ๆหน้าคล้ายแฮมเตอร์ได้ยินละมั้ง








          "ไปห้องน้ำมั้ยมึง กูรู้สึกว่ากูอั้นไม่ไหวล้าว" อูฮยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและก็มีเหงื่อไหลรินลงมาที่หน้าของอูฮยอนอย่างมาก อูฮยอนใช้มืออีกข้างนึงที่ไม่ได้พาดบ่าผมเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของตัวเอง








          "หะ..ห้ะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ใครจะบ้ามาอึตอนนี้หา! ก็พี่เขาบอกว่าไม่ให้แกะเชือกที่ผูกกับเราสามคนไว้ งั้นแสดงว่าผมกับซองยอลก็ต้องเข้าหองน้ำพร้อมกับอูฮยอนอะดิ อื้อหือเลยอื้อหือ "มึงจะบ้าหรอไอนัม จะมาปวดขี้ไรตอนนี้วะ" ซองยอลโวยวาย








          "ก็คนมันปวดจะให้กูทำไงได้วะ พากูไปที เดี๋ยวพอถึงในห้องน้ำเดี๋ยวค่อยแกะก็ได้ อย่าควายกันดิพวกมึงอะ" อูฮยอนบอกแล้วพยายามออกแรงเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ และผมกับซองยอลก็ต้องเดินไปตามแรงของอูฮยอน 








          ✿อูฮยอน::SAY✿


          สวัสดีครับทุกคนในที่สุดผมก็ได้ออกโรงสักทีหลังจากที่ปล่อยให้ไอ้ซองจงมันแพร่มอยู่ตั้งนาน ความจริงผมควรที่จะได้เป็นตัวหลักด้วยซ้ำแต่ไม่เป็นไร ผมควรปล่อยให้ตุ๊ดหน้าสวยได้เป็นตัวหลักแหละสงสารเฉยๆ ความจริงผมนี่ก็ใจดีมีเมตตาเกื้อกูลแถมยังหล่อนะเนี่ย อืม..ผมควรเข้าเรื่องก่อนที่จะโดนใครสักคนปารองเท้าใส่ผมราวกับผมเป็นตู้เก็บรองเท้าเนอะๆ








          เรื่องมันมีอยู่ว่า...ผมปวดขี้หรือปวดอุจจาระนั่นเอง ผมต้องขออภัยด้วยมา ณ ที่นี้ด้วยที่ใช้คำไม่สุภาพเนื่องจากไรท์เตอร์ขี้เกียจพิมยาวเข้าใจไรท์เตอร์ด้วยนะครับ(โค้ง89.9251615องศา) บางทีผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่งต้องผูกเชือกที่ขาด้วย แต่ชั่งเหอะเขาคงคิดว่าดีละมั้งก็เลยทำกันต่อๆไป เห้อม








          แต่รุ่นพี่บางคนไม่เข้าใจหรอกว่าทรมานแค่ไหนที่จับขาเด็กมาผูกกันเงี้ย อยู่เฉยๆยังลำบากเลยถ้ายิ่งเดินไปอีกยิ่งลำบากบวกกับการอั้นอึที่แสนจะทรมานด้วย อยากจะกรี๊ดใส่หน้าสัก5468745887446ทีเลยอะ ทำไรไม่คิดใช้ขี้เล็บนิ้วนางข้างซ้ายคิดหรอถึงได้คิดได้แค่เนี้ยอะเฮอะ








          ยังไงผมก็อยากจะขอโทษไอ้ซองจงกับไอ้ซองยอลนะที่ต้องมารับทุกข์ที่ผมก่อ เพราะระบบร่างกายภายในของผมแหละจู่ๆก็เกิดอยากทำหน้าที่ไรเงี้ยหรอ ก็เลยทำตอนนี้คิดว่าดีสินะ ตอนนี้ผมก็ยังคงออกแรงดึงให้ซองจงกับซองยอลเดินตามผมมาเพราะอีกนิดเดียวเท่านั้นก็จะถึงห้องน้ำแล้ว แล้วกว่าจะเข้าห้องน้ำได้ก็ต้องขึ้นบันไดไปอีกสาม-สี่ขั้นถึงจะเข้าห้องน้ำได้








          "พวกมึง พอเราเขาห้องน้ำเสร็จก็แกะเชือกเลยนะเว่ย" ผมบอกแผนการแบบที่คนฉลาดคิดได้ให้พวกไอ้สองตัวนี้ฟัง ประตูห้องน้ำนี่ก็แค๊บแคบผมต้องเดินหันข้างเข้าไปก่อนแล้วตามด้วยซองจงที่ผมกอดคอไว้เพื่อกันล้มและก็ต่อด้วยไอ้ซองยอลที่เดินเข้ามากับเหงือกบานๆของมัน








          "แกะเชือกดิมึง รอผู้ให้กำเนิดมึงมาตัดริบบิ้นไง้ รีบเลยๆกูปวดจะตายห่าอยู่ละ" ผมบอกพร้อมกับนั่งยองๆเพื่อให้แกะได้ง่ายๆและไอ้ซองจงกับซองยอลก็นั่งตามแรงของผม แล้วแกะเชือกของผมที่ผูกกับซองจงด้วยความเร็ว โอ้โหว..รุ่นพี่ซองกยูเขาเป็นคนเขียนหนังสือ 'ผูกเชือกยังไงไม่ให้แกะออกได้ง่าย' ปะวะเนี่ยแหม่ แน่นซะ








          "มาเดี๋ยวกูแกะเอง เห็นมึงสะกิดเชือกอยู่ละกูสงสาร" ซองจงเอ่ยขึ้นแล้วหันมาแกะเชือกให้แทนผม เหงื่อนี่แม่งก็ไหลจังเลยแขนเสื้อก็เปียกไปหมดละ เปียกจนนึกว่าฝนตกใส่ผมอยู่คนเดียวละเนี่ย








          จึ้ก จึ้ก








          "มึงจะสะกิดกูทำไมวะไอ้ยอล มีไรก็พูดกูกำลังแกะเชือกให้ไอ้นัมอยู่เนี่ย" ไอ้ซองจงบ่นกระปอดกระแปดของมันไป ส่วนไอยอลนี่มันจะสะกิดทำไมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หรือมึงมีอารมณ์ในห้องน้ำหรอวะ ไม่ได้ๆฟิคนี้น่ารักฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งควายนะจะมาติดเรทไม่ดรั้ย








          "หันไปดูด้านหลังสิแล้วพวกมึงจะเจอยมทูต" ซองยอลพูดแล้วกระตุกยิ้มแบบแห้งไปที่ด้านหลังของพวกเราที่พวกเรานั่งยองๆอยู่








          "ทำไรอะน้อง"









          "นั่งเล่นหมากเก็บอยู่มั้งครับพี่"
          

 

          

   ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
65%
มาอัพแง้ววววววววววววววววววววววว
พิมผิดตรงไหนขออภัยด้วย
คนดูเคะกลับแมนให้ปะ
555555555555555555
ติดแท็กด้วยนะ
อยากบ่นไรก็ว่าวมา
#ฟิคปลาวาฬ
✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

© themy  butter