คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [OS] โครม!!
Author :: Zenjuri
Pairing:: BangChan
Rating :: PG 15+
Note :: ภาคต่อ? ของเพล้ง มาสั้นๆด้นสดอีกเช่นเคย555
______________________________________________________________
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!”
เสียงโหยหวนของบุคคลในห้องฉุกเฉินทำเอาคนที่รออยู่ด้านนอกต่างพากันหน้าซีด เว้นแต่เพียงคนๆเดียวที่ตอนนี้กลับยิ้มร่า
ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยว่าใคร?
“อ…ไอ้ยงกุกแม่งจะไม่ตายแน่ใช่มั้ย…”
“ไม่ตายหรอก ฉันแค่เข้าไปบอกหมอมาเองว่าตอนทำแผลให้ราดแอลกอฮอล์ไปเลยไม่ต้องยั้ง เดี๋ยวเชื้อโรคมันจะเข้าแผล”
“ร…แรงไปมั้ยฮิมชาน”
“แรงไปมั้ยไม่รู้ แต่ถ้าคราวหน้าพวกมึงพาแฟนกูออกนอกลู่นอกทางอีก คนที่จะเข้าไปร้องในห้องนั้นจะเป็นพวกมึง!!!!”
กูเลิกเป็นเพื่อนกับมึงตอนนี้ทันมั้ยยงกุกT[]T!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
“เฮือก!!!”
“อ่า…เย็บสดแล้วสินะ…หึ…”
ฮืออออออ!!! ยงกุกเอาเมียมึงไปเก็บที พวกกูกลัวT[]T!!!
“เห้ย!!! ไอ้พี่ยงกุกไปแดกเหล้ากัน!”
“อย่า!!!”ร่างของบุคคลสามคนรีบกระโจนเข้าตะครุบรุ่นน้องในกลุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามา แดฮยอนล็อคคอ คยูฮยอนล็อคแขน ส่วนซึงรีกอดขาทำเอาน้องเล็กของกลุ่มดีดดิ้นไปมาอย่างไม่เข้าใจการกระทำของพี่ๆในกลุ่ม
“ทำบ้าอะไรกันวะ”
“มึงห้ามนะจุนฮง!!!! ห้ามพาไอ้บังไปแดกเหล้านะ!”
“โห้ย! ไรวะไอ้พี่แดฮยอน วันก่อนยังเห็นพาพี่ยงกุกไปกินเหล้าฟรีอยู่เลยนี่น่า”
“มันไม่เหมือนเดิมแล้วโว้ย!!!”
“ช่างเหอะ กูไม่ไปแดกแล้วเหล้า ไปกินนมดีกว่า”ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาว่า ผ้าพันแผลสีขาวยังคงพันอยู่รอบๆศีรษะ ดวงตาคมก้มมองโทรศัพท์ของตนเองพร้อมอมยิ้มออกมาเล็กน้อยจนเพื่อนๆพากันสงสัย
“เป็นไรวะ มองโทรศัพท์แล้วก็ยิ้มอยู่ได้”
“มึงจำวันที่แดฮยอนลากกูไปจีบเด็กมัธยมได้ป๊ะ?”
“อ้อ~ น้องโยซอบของกู~”แดฮยอนอุทานขึ้นมา หน้าของเด็กน้อยหัวเห็ดที่เค้าลากเพื่อนไปจีบมาเมื่ออาทิตย์ก่อนลอยเข้ามาในหัว
แดฮยอนอยากกินเห็ด!!!
“กูได้เบอร์เพื่อนน้องเค้ามาเว้ยน่ารักชิบหาย!! เพิ่งตกลงเป็นไปเดทกับกูเอง โอ้ยยย~ จงออบของป๋าบัง เดี๋ยวป๋าพาหนูไปกินนมกันนะครับคนดี”
พวกกูว่าน้องเค้าไม่ได้น่ารักชิบหายแต่มึงหละจะชิบหายยงกุก…
“น้องจงออบครับ~”
“อ่า! พี่ยงกุกรอจงออบนานมั้ยฮะ?”เด็กน้อยในชุดนักเรียนมัธยมปลายเดินเข้ามาควงแขนร่างสูง รอยยิ้มบนใบหน้าทำเอายงกุกอดที่จะเคลิ้มไม่ได้ น้องยิ้มน่ารักอ่ะ! น้องยิ้มแล้วตาหายเลย!!! ฮืออออ~ อยากฟัดน้อง
“ไม่นานหรอกครับ ป๊ะ! เดี๋ยวพี่พาไปกินไอศครีมเอามั้ย? น้องจงออบเคยบอกพี่ว่าชอบกินไม่ใช่เหรอ?”
“โอเคฮะ!!! แต่จงออบขอไปหาพี่ชายก่อนได้มั้ยฮะ? พี่ชายจงออบฝากของไว้ต้องเอาไปให้ก่อน”ดวงตาใสซื่อของเด็กน้อยใครจะปฏิเสธได้ลง จงออบลากพี่ไปไหนพี่ก็ไปคร๊าบ~
หื้อ?...
ทำไมทางมันคุ้นๆวะ?...
ตรงหน้ามหาลัยเค้าไม่ใช่เหรอ?...
“น้องจงออบมีพี่ชายเรียนอยู่นี่เหรอครับ?”
“ฮะ! เป็นลูกพี่ลูกน้อง พี่ชายเค้าน่ารักมากเลยหละ! โตขึ้นจงออบอยากเป็นเหมือนพี่ชาย ถ้าพี่ยงกุกเจอพี่ชายจงออบพี่ยงกุกต้องชอบพี่เค้าแน่ๆเลยฮะ นั้นไงพี่ชายจงออบอยู่นั้น!!!”
เอ่อ…ยิ่งกว่าชอบอีกครับน้องจงออบ…
พี่ชายน้อง…เมียพี่เลยครับ…
ชิบหายแล้ว…
“พาแฟนมาส่งแล้วฮะพี่ฮิมชาน!”
“ดีมากจงออบ นี่ครับค่าขนม”
“ไม่เป็นไรฮะพี่ฮิมชาน พี่ยงกุกจงออบไปก่อนนะฮะ บ๊ายบาย~”ร่างของอดีตเด็กน้อยน่ารักในสายตาเค้าวิ่งจากไปพร้อมโบกมือบ๊ายบาย จะผิดมั้ยถ้าเค้าเพิ่งจะเห็นปีกกับเขาเดวิลที่งอกอยู่ที่หัวกับตัวของน้อง
พี่น้องแม่ง…เหมือนกันยังกับแกะ…
“ที่รักจ๊ะ~ แผลยังไม่หายดีเลยนะ เผลอแปปเดียวคิดจะเลี้ยงเด็กแล้วเหรอจ๊ะ?”
“ป…เปล่านะฮิมชาน ฉันไม่รู้เรื่องนะไอ้แดฮยอนเป็นคนลากฉันไปนะ”ใบหน้าหล่อซีดเผือกเริ่มหาคนโยนความผิดให้ ก็แดฮยอนมันผิดจริงๆนะเว้ย ถ้ามันไม่ไปจีบน้องโยซอบเค้าก็ไม่เจอน้องจงออบหรอก บังยงกุกไม่ผิดนะเว้ย!
“อ้อ~ งั้นต้องจัดการตัวต้นเหตุหนักๆ แต่จะทำไงกับตัวปลายเหตุดีนะ”
“ฮิมชานอ่า ฉันรักนายนะ ฉันแค่ลองดูเฉยๆ หาประสบการณ์ในชีวิต อย่าทำอะไรเค้าเลยนะตะเอ๊ง~~~”บังยงกุกทรุดลงไปกับพื้นแขนทั้งสองข้างกอดขาของคนรักไว้แน่นพร้อมส่งสายตาวิงวอนไปให้เรียกคะแนนความน่าสงสาร
“ฉันไม่เอาขวดมาตีหัวที่รักหรอก เดี๋ยวที่รักเจ็บอีกแผลยังไม่หายดีเลย”
ฮิมชานว่าก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มเค้าเบาๆ มือเรียวแกะแขนเค้าที่กอดขาไว้อยู่ออกก่อนจะเดินจากเค้าไป…
แค่เนี้ย?
ไม่โดนอะไรเลยเหรอวะเนี้ย?
กูรอดแล้ว!!!
‘ครืดๆ…ครืดๆ…’
หื้อ?...
“ปั๊ก!!!”
ป้ายตรงทางเดินถูกถอนออกมาก่อนจะฟาดปั๊ก! เข้าที่กลางลำตัวของชายหนุ่มจนล้มลงไปกองกับพื้น ใบหน้าคมแสดงความเจ็บปวดออกมาชัดเจน แต่กลับได้รอยยิ้มสวยๆกลับมาจากคนรัก
“เย็บสดคงไม่พอสินะที่รัก งั้นมึงนอนโรงพยาบาลสักเดือนแล้วกันนะ”
++ขอเซ็นเซ่อร์ภาพเหตการณ์ต่อไปนี้เพราะเกรงว่ามันจะรุนแรงเกินไปไม่เหมาะให้เด็กและสตรีรับชม++
++เชิญรับฟังเสียง++
“ปั๊ก!!!”
“โอ้ย!! ฮิมชานพอแล้ว”
“โครม!!!”
“เมียจ๋า ผัวขอโทษ ผัวผิดไปแล้ว โอ๊ย!”
“ตึ๊ง”
“ฮิมช๊านนนนน~~”
“ปัง!!!”
++ขออภัยสัญญาณเสียงขาดหาย++
คนสี่คนยืนมองเพื่อนและรุ่นพี่ของตนเองอยู่ข้างเตียง ผ้าพันแผลพร้อมสายระโยงระยางพันเต็มรอบๆตัวคนที่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าคมเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจากการโดนทำร้าย ขาข้างนึงถูกใส่เผือกไว้จนเพื่อนทั้งสี่คนกลืนน้ำลายเบาๆ
บอกแล้ว…แม่งชิบหายแน่ๆ…
“ที่รัก~ มาเยี่ยมแล้ว!”
“เฮือก!!!”
“อย่าทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นสิพวกนาย ยงอ่า~ ขอโทษนะเผลอฟาดแรงไปหน่อย โดนอธิการดุเลยที่ทำป้ายทางเดินพังแบบนั้น”ฮิมชานว่ามือเรียวกุมมือคนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ
“ม…ไม่เป็นไร…”
“นายก็รู้นิว่าฉันนะชอบเป็นห่วงนายแล้วก็ขี้หึงมากๆด้วย หวังว่าจะเข็ดแล้วนะที่รัก?”
“ข…เข็ดแล้วครับ”
“ดีมาก…เพราะถ้ามีคราวหน้านายคงจะไม่ได้นอนในโรงพยาบาลแต่จะเป็นนอนในหลุมแทน…”ดวงหน้าหวานปรากฏรอยยิ้มหวานๆให้ผู้ได้รับบาดเจ็บที่นายอยู่ก่อนที่จะส่งสายตาไปให้เพื่อนคนรักที่ยืนอยู่อีกฝั่งนึง
“แดฮยอนอ่า~ วันนั้นฉันบอกว่าไงนะ?”
“เฮือก!!!”
“อย่ากลัวสิ…ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกหนะ…”จองแดฮยอนถอนหายใจออกมาเบาๆ ยังดีนะที่ฮิมชานไม่ได้โกรธเค้าที่พายงกุกไปจีบเด็ก ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองเลยว่าถ้าโดนเหมือนเพื่อนไปจะทำยังไงดี
“นี่มันโรงพยาบาล…รอออกไปข้างนอกก่อน…ฉันจัดเต็มแน่…”
ความคิดเห็น