คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [OS] Last Time
Title :: [OS] Last Time
Author :: Zenjuri
Pairing:: Chris E.Bang ft. Jimin AOA
Rating :: PG 15+
Note :: ไม่มีอะไรมาก...มโนอยากให้เมนคู่กันเฉยๆ...
______________________________________________________________
จะมีแค่เธอคนเดียวจนถึงวันสุดท้าย
มีเธอคนนี้ตราบลมหายใจของฉันมันจะหยุด
สมมติว่าในวันนึงเธอนั้นจะเปลี่ยนไป
ยังไงชีวิตก็เคยได้ใช้ทั้งหัวใจเพื่อรักใครคนนึง…
“เครื่องกำลังจะร่อนลงสู่ท่าอากาศยานอินชอน ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านได้โปรดรัดเข็มขัดด้วย…Attention please…”
เสียงประกาศของแอร์สาวที่ดังขึ้นมาเรียกสติของคนที่กำลังนั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าหล่อคมคลี่ยิ้มออกมาบางๆเมื่อนึกถึงใครบางคนที่คงกำลังยืนรอต้อนรับตนเองอยู่หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน…
‘เจ้าเด็กนั่น…ตอนนี้จะโตเป็นหนุ่มขนาดไหนแล้วนะ?’
“ไม่!!! ผมไม่ยอมให้พี่กลับไปนะ!!! แง๊!!! พี่จะทิ้งผม พี่จะทิ้งผม ผมไม่ยอมมมมมมมมม!!!”เสียงโวยวายดังลั่นสวนสาธารณะทำให้ผู้คนหันมามอง ร่างของเด็กหนุ่มอายุราวๆสิบห้าปีกำลังดิ้นไปมาด้านหน้าของเด็กคนนั้นเป็นหนุ่มหน้าฝรั่งอีกคนที่ดูโตกว่าเล็กน้อยกำลังโค้งขอโทษกับเสียงเมื่อครู่
“อย่าดื้อสิ พี่ต้องไปจริงๆนิ”
“ไม่เอา!!! ผมไม่ให้พี่ไป ฮึก! พี่จะทิ้งผมไป ถ้าพี่ไปผมจะลงไปดิ้นบนพื้นคอยดู!!!”
“อย่าทำให้พี่ลำบากใจได้มั้ย? ถ้าเราดื้อแบบนี้พี่จะไปได้ไงล่ะ?”
“ก็ไม่ต้องไปไง!!!”เด็กหนุ่มตะคอกใส่คนตรงหน้าก่อนจะดึงร่างของคนที่สูงกว่าเล็กน้อยมากอดไว้แน่นอย่างไม่ยอมปล่อยทำเอาคนเป็นพี่นั้นอดที่จะส่ายหน้าเบาๆกับความดื้อของน้องชายคนนี้ไม่ได้ มือหนาดันร่างของอีกคนออกก่อนจะย่อตัวลงไปให้เท่ากันพร้อมกับลูบหัวเบาๆ
“ไม่ได้ไปแล้วไม่กลับมาซะหน่อย เดี๋ยวก็กลับมาแล้วก็ไม่ใช่จะหายไปไม่ติดต่อเลยเมลล์น่ะเมลล์ สไกป์อะมีไว้ทำอะไรห๊ะ? อย่าดื้อสิโตแล้วนะเราน่ะ”
“ก็ไม่อยากให้พี่ไปนิ…เหงาแย่เลย”
“เดี๋ยวก็กลับมาสัญญาน่ะ!! ระหว่างนั้นก็เป็นเด็กดีอย่าซนเข้าใจมั้ย?”
เดี๋ยวที่ว่าก็ตั้งสิบปีมาแล้วกว่าจะกลับมาประเทศที่เคยอยู่….ถ้าไม่ได้รับข่าวดีจากเจ้าเด็กนั่นอาจจะไม่กลับมาอีกเลยก็ได้ ยอมรับว่าตอนที่ได้ยินเค้าช็อคมากแต่ก็อดดีใจที่จะดีใจไม่ได้เหมือนกันที่ได้รับรู้ข่าวนั่น…
ยานพาหนะขนาดใหญ่แล่นลงสู่ลานบินแรงกระทบกระเทือนตอนลงสู่พื้นดินทำเอาเค้ามึนเล็กน้อยก่อนที่มันจะเคลื่อนตัวไปยังทางเชื่อม มือหนาปลดเข็มขัดออกก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่งเมื่อไฟสัญญานนั้นดับลงก่อนจะเอื้อมไปเปิดชั้นว่างของหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเองลงมาพร้อมเดินออกไปยังทางเชื่อมเพื่อจะเดินเข้าไปในตัวสนามบิน ลากกระเป๋าจนไปถึงจุดที่นัดกับเจ้าเด็กนั่นไว้ก่อนที่เสียงตะโกนเรียกชื่อเค้าจะดังขึ้นมา
“ย่าส์! พี่คริส!!! ทางนี้ครับ!!!”เจ้าของชื่อหันไปมองด้านหลังตนเองก่อนจะพบกับร่างของชายหนุ่มร่างสูงคนนึงที่กำลังโบกมือกระโดดไปมาจนคนข้างๆที่มาด้วยกันต้องสะกิดเตือน มือหนาของเค้าถอดแว่นกันแดดที่ใส่มาออกเพื่อจะมองหน้าอีกคนชัดๆก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
‘เด็กนั่น…โตขนาดนี้แล้วเหรอเนี้ย…’
“พี่อ่า!!! โครตๆคิดถึงเลยครับ~”ร่างโปร่งวิ่งเข้ามากอดร่างของคริสอีแวนส์แน่นๆทำให้เค้าเพิ่งสังเกตุว่าคนตรงหน้าสูงขึ้นมากแต่ก็ยังเตี้ยกว่าเค้าเล็กน้อยอยู่ดี มือหนาเลื่อนไปเขกหัวคนที่วิ่งมากอดตนเองจนเจ้าตัวร้องโอย
“บังยงกุก! นายยี่สิบห้าแล้วนะไม่ใช่สิบห้าเหมือนเมื่อก่อน คนเค้ามองกันหมดแล้ว จะโตแต่ตัวใช่มั้ยเนี้ย?”
“โห้ย~ พี่อ่า ก็ผมคิดถึงพี่นิครับ ไม่เจอกันมาตั้งสิบปี พี่ใจร้ายมากเลยบอกจะรีบกลับมาๆแต่ก็ไม่ยอมกลับมาซักทีปล่อยให้ผมเหงาอยู่ที่เกาหลีคนเดียวแบบนี้ใจร้ายสุดๆเลย!”เบ้ปากอย่างน้อยใจก็ดูคริสอีแวนส์พี่ชายคนสนิทของเค้าทำสิตั้งแต่ทิ้งเค้ากลับไปอเมริกาเมื่อสิบปีก่อนก็ไม่ยอมกลับมาอีกเลยนี่ถ้าเค้าไม่ส่งข่าวดีไปคงไม่กลับมาใช่มั้ยเนี้ย?
“ก็มันไม่ว่างจริงๆนิฉันก็ดันบู้มพอดีถ่ายหนังก็เยอะนายก็เห็นนิ ฉันปลีกตัวกลับมาได้แค่นี้ก็ดีแล้ว”ชายหนุ่มว่าอย่างไม่ใส่ใจอะไรมาก ความจริงก็ไม่ได้ยุ่งขนาดนั่นหรอกแต่เลือกที่จะไม่กลับมามากกว่า…ถ้ากลับมาแล้วกลัวว่าความรู้สึกบางอย่างที่มีอยู่มันจะเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม…
“แต่ก็น่าจะกลับมาบ้างนิครับ~ ตอนผมได้เดบิวก็ไม่ยอมกลับมา ตอนวงผมได้รางวัลก็ไม่ยอมมายินดีด้วย…ผมอุส่าพูดถึงพี่ด้วยนะ!”
“แต่ฉันก็ส่งของขวัญแล้วก็โทรไปยินดีกับนายด้วยนะ”
“มันไม่เหมือนกันนิครับ~ โทรมาเหรอจะสู้พี่มายินดีกับผมได้อ่า! จริงสิ!! พี่คริส!! นี่ชินจีมินครับ…”บังยงกุกว่าก่อนจะฉีกยิ้มกว้างมือหนาเลื่อนออกไปดึงมือของหญิงสาวร่างเล็กที่มาด้วยกันให้มาอยู่ข้างๆก่อนจะโอบไหล่ไว้
“ว่าที่ภรรยาผมเอง”บังยงกุกหันไปยิ้มให้กำลังใจว่าที่ภรรยาในอนาคตที่ดูเหมือนจะแอบกลัวพี่ชายคนสนิทของเค้าเล็กน้อยแหงล่ะ!! พี่ชายเค้านี่ใครกัน! คริสอีแวนส์พระเอกหนังชื่อดังอย่างกัปตันอเมริกาเชียวนะครับ!!
“ช…ชินจีมินค่ะ…ย…ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่คริส”
“ไม่ต้องกลัวฉันหรอก เราเป็นคนรักของยงกุกก็เหมือนเป็นน้องสาวฉันนั่นแหละ ต่อไปพี่ขอฝากน้องชายคนนี้ด้วยนะ”ใบหน้าคมพยายามยิ้มบางๆก่อนจะเลื่อนมือไปลูบศีรษะคนรักของน้องชายตนเองเบาๆ สวยจริงๆละ…ผู้หญิงคนนี้….
ถึงว่าทำไมยงกุกเลือกที่จะแต่งงานด้วย…
“ค่ะ…ยงกุกเล่าเรื่องพี่ให้ฟังจีมินฟังเยอะมากเลย พอมาเจอตัวจริงแล้วหล่อกว่าที่เคยเห็นในหนังอีก”จีมินพูด คริสอีแวนส์พี่ชายคนพิเศษของคนรักเป็นคนที่น่ารักเหมือนที่ยงกุกบอกจริงๆด้วย ถ้าไม่บอกว่าเป็นพี่ชายตอนที่ยงกุกกระโดดโลดเต้นแล้ววิ่งเข้าไปกอดนั่นเธอคงคิดว่าคริสเป็นแฟนยงกุกแน่ๆ
“จีมินอ่า~ ยังไงผมก็หล่อมากกว่านะครับ ชมพี่คริสออกนอกหน้าแบบนี้ผมหึงนะ~”ชายหนุ่มว่าก่อนจะเอาคางไปเกยไหล่หญิงสาวพร้อมออดอ้อนไปมาราวกับลูกแมวตัวยักษ์ภาพที่คริสอีแวนส์เห็นแล้วอดที่จะแอบยิ้มออกมาไม่ได้
‘แม้มันจะเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าแค่ไหนก็ตาม…’
“พี่ครับ!!! ผมจะแต่งงานแล้วนะ!!!”
มันเป็นคำที่ถึงตอนนี้คริสอีแวนส์ก็ไม่อยากได้ยินจริงๆ….
ความคิดเห็น